Hallo iedereen, Ik wil graag even mijn verhaal kwijt, en wellicht zijn er ervaringen die jullie met mij willen delen. Ik ben nu inmiddels 33 weken zwanger. Voor mijn gevoel heb ik echt een geweldige start gehad. Nauwelijks klachten, nooit misselijk, niet moe, alleen veel hoofdpijn. Nou, ik teken ervoor! De afgelopen twee weken merkte ik wel dat het zwaarder ging worden, mijn werk (tandartsassistente) moest worden aangepast, mijn lichaam ging zeer doen en een nachtje bijtanken was er niet meer bij. Maar ach, het hoort erbij, ergens moeten toch een keer de ongemakken komen? Afgelopen donderdag moest ik voor een normale controle naar de verloskundige. Ze schrok van hoe ik eruit zag. Ik heb blijkbaar een heel ander gezicht gekregen door het vele vocht wat ik vast houd. Mijn bloeddruk was voor mijn doen verhoogd (was altijd 100/60 en nu deze keer 135/80), en moest wel melden dat ik de dagen ervoor veel hoofdpijn had en wat misselijk. De verloskundige stuurde me acuut door om bloed te laten prikken op verdenking van zwangerschapsvergiftiging. Uit bloedonderzoek bleek dit alles niet zo te zijn. Maar na monitoring bleek wel dat mijn baarmoeder veel activiteit aangaf, en na inwendige echo bleek dat mijn baarmoederhals verkort is! Hij was 20 mm ipv de 30 mm wat hij hoort te zijn in deze termijn, en na een paar uur bleek hij nog maar 14 mm. Ik ben meteen opgenomen en kreeg weeënremmers en medicijnen voor een versnelde longrijping. Mijn baarmoeder werd rustiger na de medicijnen, dat gaf de CTG ook aan. Gisteren heb ik nog een inwendige echo gehad en helaas, de baarmoederhals bleek weer korter, nu nog maar 10 mm... Ook de navelstreng ligt ongunstig, de baby ligt in stuit met zijn voetjes naar beneden met daaronder nog eens de navelstreng. Dus...ik moet zowiezo nog een hele week blijven en mag mn bed niet uit. Inmiddels ook wel weer een buik die wat onrustiger is en af en toe een steek onderin. Wat een onzekerheid allemaal, de artsen kunnen me helaas geen plan van aanpak geven, ze zullen het per dag moeten bekijken. Het kan alle kanten nog op. Heeft een van jullie ervaring met dit soort situaties? Zet zoiets nou door? Of zijn er verhalen bekend dat een baby'tje lekker in zijn mandje blijft tot een week of... Ik ben echt nieuwsgierig naar jullie verhalen. Liefs
Poeh wat schrikken zeg. Wat geweldig dat je zo'n oplettende verloskundige hebt! Ik heb er geen ervaring mee, maar wil je veel sterkte wensen. Ik heb in mijn vorige zwangerschap (om andere redenen) ook veel moeten liggen en vond het dodelijk vermoeiend Succes, ik hoop dat je kindje nog even lekker warm binnen blijft!
Geen ervaring. Bij mij ander verhaal. Met een goede afloop! Zoontje met 27,0 weken geboren. Lange, moeilijke tijd maar nu gaat alles goed! Maar sterkte met de 'bedrust', hoop dat kindje nog lekker warmpjes in je buik blijft zitten. Dagboekje bijhouden is misschien fijn voor later. Want ik merkte dat ik erg veel ben vergeten en spijt dat ik dagboekje niet dagelijks heb bijgehouden. Meteen mooie afleiding voor je.
Ik snap dat je je rot schrikt. Maar je zit al op een mooie termijn, het verbaast me dat je nog longrijping krijgt met 33 weken eerlijk gezegd. Ter geruststelling: mijn baarmoedermond was met 24 weken 16mm met weeën activiteit en 3 baby's in de buik. Toen verplichte bedrust gehouden. Met 27 weken was de baarmoedermond nog 0,3mm en met 30,3 weken ben ik bevallen. Dus heel wat weken blijven liggen met bijna verstreken bmm. Hopelijk kun jij ook nog een paar weekjes eraan plakken!