Pffff, ik ben me echt rot geschrokken. Ik was vanmiddag met mijn zoontje aan het spelen, en ineens wordt hij helemaal slap. Uit paniek houd ik hem meteen dicht tegen me aan en ik voel zijn hoofdje in mij wegzakken. Ineens komt hij weer bij en zet het op een gillen (wat hij normaal nooit doet). Ik krijg hem niet meer stil. Uiteindelijk leg ik hem in de box en ga een flesje voor hem maken. Hij begint meteen te drinken uit de fles, maar tussendoor huilt hij veel. Hij houd zijn oogjes ook steeds dicht, iets wat hij normaal nooit doet. Uiteindelijk heb ik hem in bed gelegd (na eerst zijn temperatuur opgemeten te hebben, 37.1.) Hij valt gelukkig al snel in slaap. Als ik beneden kom besef ik eigenlijk pas wat er zojuist allemaal gebeurt is. Ik sta te trillen op mijn benen en ik bel mijn man. Hij vraagt of ik de huisarts al gebeld heb. Helemaal niet bij stil gestaan. Ik bel meteen en leg uit wat er gebeurt is. Ze gaat overleggen met de huisarts en beloofd meteen terug te bellen. Ondertussen wordt mijn zoontje weer gillend wakker. De assistente belt terug en zegt dat ik meteen kan komen. Mijn man en ik zitten in de wachtkamer en ons mannetje ligt er maar stilletjes bij. Zijn oogje is ook helemaal dik. Zo nu en dan begint hij weer klaaglijk te huilen, zo zielig. De huisarts heeft hem onderzocht en kon zo niets vinden. Hij verteld dat het vaker gebeurt dat baby's even wegvallen. Al weten ze niet waarom. We zijn dus weer naar huis gegaan, al ben ik nog niet gerustgesteld. Waarom blijft hij zo huilen? Dat doet hij anders echt nooit (weleens huilen natuurlijk, maar niet op deze manier). Hij ligt nu lekker te slapen. Hopelijk blijft dat zo en wordt hij morgen weer vrolijk wakker. Ik had zo naar deze dag uitgekeken (vandaag is hij precies 6 maanden oud) en dan krijgt hij wel een nare wending. Ik zit hier in ieder geval nog steeds te bibberen.
Jeetje dat is inderdaad schrikken zeg! Heb er zelf ( gelukkig ) geen ervaring mee... Hopelijk gebeurt het niet nogmaals!
Sjeetje, ik kan me voorstellen dat je heel erg geschrokken bent. Hopelijk was dit iets eenmaligs en is er niet iets aan de hand. Digiknuffel!
jeetje idd schrikken zeg! ik zou vanacht misschien nog een keertje extra gaan kijken... (gelukkig) geen ervaring mee verder dus kan je niet helpen...
Ow hemel, dit is 1 van mijn ergste nachtmerries. Gaan ze verder geen onderzoeken doen? Zou vannacht nog wel gaan kijken. Hoop voor je dat het bij deze keer blijft
Dat doen we ook zeker. Hij ligt nu al sinds 19.00 uur heerlijk te slapen. Aurora2013: over verdere onderzoeken heeft de huisarts het niet gehad. Maar als hij morgen nog niet de oude is dan ga ik terug en dan MOETEN ze maar verder gaan kijken.
Dat is schrikken!! Misschien ben ik een overbezorgde mama, maar ik zou toch wel graag even een verwijzing naar een kinderarts willen. Die zijn toch iets meer gespecialiseerd dan een ha.. Heel veel sterkte en hopelijk was het eenmalig.
Wij hebben voor de kerst iets soortgelijks meegemaakt. Ons mannetje ging ook out van het een op het andere moment.. Hij deed niets meer en de gedachte dat dit wel eens het einde was schoot direct door me heen. We hebben direct 112 gebeld. Toen de ambulance arriveerde, begon hij langzaam weer tot leven te komen. Daarna naar de SEH waar ze eigenlijk niets konden vinden. Vervolgens besloten tot een 48uurs opname, omdat de kinderarts het op deze manier nog nooit wat tegengekomen. Tijdens de opname hebben ze verschillende onderzoekjes gedaan (48uur aan een monitor, hartfilmpje, neuroloog, etc), maar ook daar konden ze niets vinden. We hebben gesproken over terugkomen op de poli, maar dat heeft weinig tijd daar alles gewoon normaal is. Mocht het nog een keer gebeuren moeten we weer direct 112 bellen en zullen ze meer onderzoeken gaan doen. Hij was inderdaad ook een lappenpop, maar zijn mond was strakgespannen.. Ik kreeg amper zijn mond open. Verder wel de ogen open, maar hij was niet aanwezig (als je begrijpt wat ik bedoel). Geen koorts... Toen de ambulance voor de deur stond begon zijn mondje eindelijk wat te ontspannen en kwam hij dus beetje bij beetje bij. 10 minuten nadat hij zijn eerste tekenen van leven weer had gegeven begon hij te huilen. Ze gaven inderdaad ook in het ziekenhuis (Juliana Kinderziekenhuis, dus ook echt gespecialiseerd op ukjes) aan dat het vaker voorkomt dat kindjes wegvallen zonder dat daar een ernstige reden voor hoeft te zijn. Misschien dat dat je wat gerust kan stellen? Inmiddels ben ik er niet meer zo bewust mee bezig, maar in het begin was ik bij elke rare beweging alert. Het heeft me serieus 5 jaar van mijn leven gekost, zo bang was ik.. en wat was ik blij dat mijn man toevallig thuis was! Was hij lang buiten bewustzijn? Waren er nog meer rare dingen? Als je het niet vertrouwt, gewoon nog een keer contact opnemen met je ha hoor! Sterkte meis. Dit soort dingen zijn NIET leuk!
Hij was weg en daarna eigenlijk zo goed als meteen weer bij. Ik hield hem omhoog (vliegtuigje spelen) en hij vond het geweldig. En ineens was hij idd net een lappen pop. In een schrik reactie hield ik hem meteen tegen me aan en kwam hij weer bij. Hij was daarvoor ook al wat onrustiger en huilen. Maar de huisarts zag dat zijn oogje ook ontstoken is dus dat verklaard misschien ook waarom hij zijn oogjes wat meer gesloten houd.
Pffff vreselijk Hier was het langer, maar hoe lang weten we niet. Minimaal 5 min, maar de ambulance was er heel snel gelukkig. Maar zoals ik al eerder zei, als je het niet vertrouwt gewoon nog een keer contact opnemen met je ha. Na alle onderzoekjes was ik zelf gerustgesteld. Voor mijn eigen gemoedsrust mocht ik wel naar de poli, maar vond dat op basis van wat zij aangeven onzin. Maar ik was dus wel gerustgesteld (al blijft het eng niet te weten wat er gebeurd is). Gewoon doen wat je mama hart je ingeeft. En morgen gewoon vandaag overdoen, alleen dan zonder wegvallen. Koop een halve vlaai met kaarsjes om het extra feestelijk te maken . Na zo'n dag verdient iedereen een stukje taart .
Dat van die taart vind ik een heel goed idee. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Mijn hart zit nog steeds niet op zijn plek en de slaap wil maar niet komen. Ze zeggen: kleine kindjes, kleine zorgen en grote kinderen, grote zorgen. Nou ik vind deze zorgen toch aardig groot. Bedankt voor jullie lieve en ook geruststellende berichten
Poeh, wat ontzettend heftig! Kan me voorstellen dat je je rot bent geschrokken. Ben benieuwd hoe de nacht is gegaan? Heeft je mannetje goed geslapen? En merk je nu nog iets aan hem?
Hij heeft vannacht goed geslapen (alleen mama niet). Hij werd gister avond laat nog wel even huilend wakker maar viel toen uit zichzelf weer in slaap. Ik kan niet zeggen dat ik nu nog iets aan hem merk. Maar ik ben nu nogal erg oplettend op alles wat hij doet (of juist niet doet). En daardoor zie ik soms misschien dingen die anders heel normaal zijn. Het zal uiteindelijk wel minder worden, maar ik ben nu gewoon erg bang. Deze ochtend is verlopen zoals gisterochtend. En gistermiddag na zijn slaapje (het slaapje wat hij nu ook aan het doen is) ging het ineens mis. Dus ik hoop dat het vanmiddag allemaal goed gaat. Dat zal ook wel, maar toch.
Dat is inderdaad schrikken. Houd het goed in de gaten hoor. En als het ooit nog eens gebeurt, laat hem dan echt door een kinderarts nakijken en zorg dat dan boven tafel komt wat het is. Ik houd er niet van om allemaal enge verhalen te verspreiden, maar wij hebben ooit een leerling op school gehad die regelmatig kort flauwviel. Wel onderzocht, niks gevonden. Dus was het 'niets'. Het mannetje is helaas op 7-jarige leeftijd overleden. Waaraan is niet bekend (eerst flauwgevallen, toen stopte de ademhaling en ondanks beademing even later begaf het hart ook. Reanimatie mocht niet meer baten.) Er kan best een keer even iets misgaan in een lichaam, even een klein kortsluitinkje ofzo. Dat hoeft heus niet meteen te betekenen dat er iets ernstigs aan de hand is. Maar als dat vaker gebeurt is het NIET normaal en moet dat echt onderzocht worden. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Was het geen breath holding spell? Mijn dochtertje heeft dit wel eens gehad als ze erg boos was, dan houden die kleintjes hun adem in en vallen even weg maar komen snel weer bij. Ze gaan dan ook altijd even huilen erna en voelen zich dan (zo te zien) eventjes niet zo lekker. Ik heb t opgezocht en las dat het ook bij schrik of angst of pijn kan gebeuren. Misschien dat hij toch schrok van het leuke maar wilde spelletje?
Ik ken het inderdaad. Op een kinderdagverblijf waar ik werkte heb ik dat ook eens meegemaakt. Maar ik zou het niet weten. Hij was aan het lachen en ineens viel hij weg. Het blijft gissen denk ik. Gelukkig gaat vandaag alles weer goed
Dit dacht is dus ook. Een vriendin van mij haar dochter heeft dit best vaak gehad maar dan vooral bij boosheid en verdriet. Wel goed in de gaten houden. Kan me voorstellen dat je enorm bent geschrokken.