Hallo allemaal, Ik heb deze maand mijn eerste iui behandeling met hormonen gehad, menopur en pregnyl. Toen ik aan het spuiten was werd ik een ongeleid projectiel zal ik maar zeggen. Heel druk, chaotisch, om niks huilen etc. Tot zover hadden collega's nog wel begrip. Nu aan het eind van mijn wachttijd, (morgen testen), ben ik helemaal niet met mijn gedachten bij mijn werk, ik probeer er zo goed mogelijk op te focussen maar dit kost energie. Nu heb ik op mijn werk (zh verpleegkundige) ook de plicht dat ik leerlingen mee opleid. Dus naast mijn patienten heb ik ook verantwoordelijkheid over de patienten van de leerling. Vind dit erg moeilijk, dit merken collega's aan mij. Ze willen me graag helpen, bieden dit ook aan. Ik vind dat ik het allemaal moet kunnen en raak gefrustreerd, weer janken. Mijn collega's geven aan zich machteloos te voelen en soms ook geirriteerd, dit vind ik echt heel erg en is absoluut niet de bedoeling. Voor ik begon met hormonen vond ik het zelfs hartstikke tof om leerlingen te begeleiden en functioneerde ik prima. Vanmiddag ga ik naar mijn teamhoofd om te vragen of ik voorlopig even zonder leerling/stagiare mag werken omdat het me al genoeg moeite kost om me te focussen op mijn eigen patienten. Ook ga ik vragen hoeveel ik erop achteruit ga als ik van 36 naar 32 uur ga. Wie herkent dit of kan mij tips geven hoe ik er op mijn werk ook mee om kan gaan, ik zit er doorheen!!! Liefs Mewe
Hoi Mewe, Ik herken dit onwijs, ik heb ook moeite om mij op het werk te blijven concentreren en ben heel vaak bezig in mijn hoofd met het zwanger worden. Ik heb steeds zoveel vragen/onzekerheden, pff!! Daarvoor zoek ik steun op dit forum en door op het internet informatie te zoeken. Ik merk namelijk dat wanneer ik antwoorden krijg, of mijn vragen meer een plekje kan geven door de informatie die ik vind, dat ik dan me weer op andere zaken kan richten. Ik krijg nu ook geen behandeling en merk wel dat dat scheelt. Ik heb nog geen ervaring met hormonen spuiten, daar begin ik pas over een paar weken mee als het goed is. Ik merk ook wel dat werk me wel weer een beetje kan afleiden van het hele zwanger-gebeuren en dat ik door werk en sporten en andere dingen te doen het allemaal wat meer in perspectief kan plaatsen. Hmmm, niet echt tips dus, geloof ik maar misschien helpt mijn reactie je toch een beetje op de een of andere manier... heel veel succes!