Lieve meiden, Ik barst zowat van de spanningen... Morgen heb ik mijn allereerste echo. Dit is dus mijn 4e zwangerschap, nog geen kindjes in ons huis tot nu toe, (hopelijk gaat dat nu wel gebeuren deze keer...).. Mijn eerste zwangerschap was ik 20 (tien jaar geleden) jaar en kreeg ik met 13 weken mijn eerste controle, daar hoorden we geen hartje. Omdat ik nogal stevig ben wijdde ze dat daaraan. Ik moest een week later terug komen. Nog altijd geen hartje met 14 weken. Nou de week erop zou ik mijn eerste echo krijgen, met 15 weken eerste echo...en geen hartactie. De HA zei niets, maar dat we naar het ziekenhuis moesten, dat kon pas 3 dagen later. Met 15 weken en drie dagen kreeg ik (en ex) te horen dat het vruchtje al gestopt was met groeien op 7 weken!!!!!!!!!!! Ik werd met 16 weken aan de weeenopwekkers gelegd, toen ik voldoende ontsluiting had hebben ze het vruchtje weggehaald. Een jaar later was ik weer zwanger, helemaal happy, deze keer gepland (!)... Maar helaas ik kreeg met 10 weken een echo, dit keer een leeg vruchtzakje. Een week erna werd ik weer gecurreteerd. Mijn man leerde ik 6 jaar geleden kennen, we wilden graag kindjes, helaas bleek dat niet zo makkelijk. Mijn man heeft heeeeel slecht weinig en lui zaad. We zijn de MMM ingerold, bij de derde ICSI poging werd ik zwanger van een tweeling. Met 7 weken eerste echo, daar zagen we gewoon de hartjes, maar wat bleek, ze klopten veel te traag en waren te klein voor het aantal zwangerschapsweken. We moesten het een week aanzien. Nou dan ga je dus naar huis, weer de wereld ingestort. Een week later terug, de kindjes waren nog een dikke week gegroeid, maar nog maar was de hartactie gestopt!! Weer verloren we onze kindjes. Ik kreeg tabletten mee die ik vaginaal op moest zetten, die zorgden voor behoorlijk wat weeen, ik heb mijn kindje in de wc geboren laten worden. Het ene kindje was intact, hebben we in een doosje gedaan en begraven in de tuin. Het andere kindje kwam er niet uit en ben dus weer een curretage die dag ondergaan. Morgen dus mijn 4e eerste echo!!! Ik ben zo bang mensen!! Zo intens bang!! Vorige keren voelde ik me echt zwanger, was ik voor mijn gevoel echt zwanger en kreeg ik een vreselijk klap te verwerken. Nu durf ik me niet eens zwanger te voelen. Vanaf de innestelling had ik zere borsten, echt heel pijnlijk, dat is vorige week, met 5 weken en 5 dagen ongeveer overgegaan. Ik heb sinds mijn innestelling nog altijd wel opstipatie. Regelmatig heb ik licht zeurende ongipijn, maar lichtjes maar, vorige keer was dat veel zeurender en had ik ook rugpijn, nu dus niet. Deze zwangerschap uit zich wel anders dan mijn vorigen. Ik ben met vlagen misselijk als ik neit op tijd eet. Als ik vergeet te eten dan is mijn bloedsuiker helemaal in de war en begin ik helemaal te shaken. Heb veel dorst. Ik heb gele afscheiding en vorige week 3 keer een veeg bruinverlies aan mijn toiletpapiertje, daarna ook meteen over. En ik ben zo bang voor morgen, dat dan weer alles inelkaar gaat storten. Ik werd vanochtend helemaal gespannen wakker. Ik merk dat ik een soort van afstand creeer tov ons kindje, puur uit angst om weer zoveel pijn gedaan te worden... Oh meiden, wat zou het worden, ben ik morgen weer helemaal overstuur of geef ik een knalfeest???? (Ps. Ben in juni op werkelijk alles onderzocht, chromosomen ed, alle bloedonderzoeken en testen en HSG waaruit blijkt dat ze niets kunnen vinden voor die MA's. Pure pech volgens artsen. We hebben90% kans op een goed doorlopende zwangerschap met als resultaat een gezond kindje)
meid zeg wat heb jij veel moeten doorstaan. Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik hoop voor je dat je morgen een mooie en goede echo krijgt. Ik ga voor je duimen xxx
Meid wat een verhaal! getsie, ik kan me voorstellen dat je zo gespannen bent eronder. Ik denk persoonlijk dat het wel goed zit maar wil je natuurlijk geen valse hoop geven. Maar het feit dat je je nu anders voelt dan bij de 3 miskramen zou al een goed teken zijn! Bij mijn mk heb ik altijd getwijfeld of het wel goed zat, had ook niet echt tekenen dat ik zwanger was, behalve dan een positieve test. die zwangerschappen zijn dan ook niet goed verlopen. Ik ben nu voor de 7e keer zwanger (maar heb al wel 3 kindjes) en heb in maart en mei een mk gehad, deze zwangerschap voelde meteen heel anders! en daarom wilde ik er ook vertrouwen in hebben. Ik gun jullie al het geluk en een prachtige echo morgen, laat je het morgen ook even weten? hoe laat heb je de echo? dikke knuf!
Jee meid, wat een verhaal. Ik dacht bij de titel, ik ga even antwoorden want ik was ook stiknerveus voor de eerste echo, maar ja, ik heb helemaal geen geschiedenis. Ik kan me voorstellen dat je niet blij durft te zijn of durft te hechten aan het kindje op dit moment, gewoon zelfbescherming. Ik duim voor je!! Ik weet dat je erg gefixeerd kunt zijn op symptomen, maar die zeggen niet zoveel. Ik was er zelf, vooral in het allerbegin, verbaasd over hoe wisselend die klachtjes waren. Ik was zelf goed misselijk en dat ging niet meer over tot 16 weken- maar ik ken genoeg meiden die dat totaal niet hebben gehad, en die ook amper zere borsten hadden. Daarnaast zijn er ook zat verhalen waarin het mis gaat en mensen zich nog hardstikke zwanger voelen. Het zegt niet alles, probeer je niet gek te maken!!
oh ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik heb een beetje een raar bijgeloof... nl babysokjes brengen geluk! ik heb elke keer als ik zwanger was een paar babysokjes gekocht, behalve die keren van de mk. dus hierbij krijg jij van mij een paar sokjes: Bekijk bijlage 24667
Oh Napoleon, wat lief, zit hier gewoon met tranen in mijn ogen!! Meiden, dank jullie wel voor jullie reactie. Morgenochtend om tien voor tien hebben wij het moment van de waarheid...Ik ben zo vreselijk bang... Maar idd ik voel me heel anders dan alle drie de vorige keren. Deze keer voel ik me totaal niet zwanger. Deze keer heb ik gele afscheiding en alle vorige keren heb ik geen enkel druppeltje bruinverlies of bloed gezien..Vorige week dus 3 keer wat bruinverlies aan het toiletpapiertje op wisselende dagen. Ik had al vanaf de innestteling zere borsten, vorige keren pas rond 6 weken. En nu is het met de 6 weken verdwenen. Voor het eerste heb ik obstipatie, nog nooit eerder zo gehad, ik moet er hele keien uitwerken lijkt wel En die gele afscheiding, is ook hartstikke nieuw voor me. Het enige waar ik nu "last"van heb is dat ik misselijk word als ik niet op tijd eet. Niet dat ik moet overgeven, maar dan zit ik er tegenaan, als ik dan eet, knap ik op. En ik heb zo n dorst.. Dus verschil is er wel degelijk en ik heb het merendeels van de tijd het gevoel gehad deze keer zit het goed, maar nu we tegen de echo aanhikken, raak ik vet in paniek.... Oww..meiden..kan wel tegen de muren opklimmen.. Uiteraard horen jullie morgen van me, en ik hoop dat ik ook eens goed nieuws kan brengen.. Oja, dit is ook de eerste keer dat we het geheim houden, vorige keer schreeuwden we het zowat van de daken...
Het is ook niet makkelijk om je geen zorgen te maken als het iets tot nu toe steeds een slecht bericht is geweest! Ik denk dat er op basis van wat je nu voelt, geen reden hebt om aan te nemen dat het mis is. Geen bloed, en je hebt dingen die de meesten hebben (oh ik kan meepraten over obstipatie in die periode... het was net steen dat er uit moest, baah). Heb je vanavond iets om handen? Weet ik veel, huur de complete DVD set van de serie Friends oid, iets dat afleidt. Hoe laat ben je morgen aan de beurt?
Tien voor tien zijn we aan de beurt, gelukkig al in de ochtend zeg, anders zou de dag helemaal eeuwig duren.. Ik heb de DVD boxen van Mcleods daughters te voorschijn getoverd, kunnen we vanavond even onze zinnen proberen te verzetten!!
Jeetje meid wat heb je al veel moeten doorstaan. Ik duim met je mee dat je morgen een goede echo hebt en dat jullie er eindelijk eens van kunnen gaan genieten. Liefs Belliebel
Wat een verhaaal meid !! Hopelijk heb je zometeen een hele mooie echo en kunje het van de daken gaan schreeuwen !!! dikke knuffel ....
Heel veel succes strakjes. Ik kan me voorstellen dat je door de veranderende symptomen er weinig vertrouwen in hebt maar ik heb ook bruinverlies gehad (zelf echt rood), ben nooit misselijk geweest, bijna geen last van de borsten etc... en toch ben ik nu 18 weken! Ik duim dat de andere symptomen deze keer slaan op juist een goede zwangerschap! Heel veel succes (maar ik kan me voorstellen dat je momenteel een beetje dood aan het gaan bent)!
Hoe is het gegaan? Ik hoop dat jullie nu lekker een feestje aan het vieren zijn, of inkopen zijn gaan doen