Ik geloof dat dit een vreselijk zeurderige topic gaat worden. Maar ik heb het zo gehad met zwanger zijn. Morgen ben ik 38 weken en ik zie het echt niet meer zitten. M'n lichaam is op, ik slaap amper, ik ben snot verkouden, voel me grieperig, ben zo emo als het maar zijn kan, jank om alles...en zo kan ik nog wel even doorgaan... Ik heb best een goede zwangerschap gehad en vind van mezelf dat ik ook niet zoveel gezeurd heb, maar nu....bah...voel me echt een zeikerd. Zijn er meer die dit herkennen? En heeft iemand nog wat tips? Ik zit nu maar een beetje m'n tijd weg te kijken en dat helpt ook niet echt. Voor hetzelfde geldt duurt het nog 4 weken.....
ik ben 34 weken en 4 dagen... en ik heb het ook al zoo gehad met zwanger zijn... pffff Wat mij betreft mogen de komende weken echt gauw voorbij zijn. Ik lig ook constant wakker in de nacht aan de stomste dingen te denken. Ben ook constant moe... die harde buiken ook... grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr Maar ja voor je het weet is het klaar.
Ach meid, hier precies hetzelfde. Van mij mag de bevalling beginnen. Ben het ook zooooo ontzettend zat!!!!!!! Slaap ook amper, en verveel me eigen kapot... en dan ook nog van dat vieze weer buiten bleh!!!!! Ik probeer meestal in de middag eventjes te slapen, en verder tsja wat laptoppen, tv kijken... meer kan ik er ook niet van maken
Ach ja, join the club! Volgens mij is het een geintje van moeder natuur; dat je op een gegeven moment je zwangerschap zo zat bent dat je niet meer tegen bevallen op ziet... Ik ben van mening dat er idd niets anders op zit dan (actief) je tijd uitzitten. De baby komt echt pas als ie er klaar voor is, dus de bevalling opwekken heeft volgens mij geen zin. Tot die tijd vermaak ik me met winkelen (kort hoor!), koffie drinken, boekjes lezen, internetten, filmpjes kijken en overdag een tukkie doen. Sterkte meis!
Toch wel fijn om te horen dat er meer zijn die daar zo'n last van hebben. Ik zit mezelf echt vreselijk in de weg. Heb geen puf om iets te doen, maar nutteloos op de bank hangen schiet ook niet op... Poppedopje, volgens mij klopt die theorie wel, ja. Dat je het zo zat bent dat je niet meer tegen de bevalling op ziet. Ik was het altijd wel een beetje eng en spannend enzo. Maar nu kan ik niet wachten tot het begint. Die rot hormonen ben ik ook zat!
Begrijp me niet verkeerd hoor, maar uit jouw 'toon' maak ik ook wel op dat je even een enorme baaldag hebt?! Of tenminste; ik heb ook m'n ups en downs, het ene moment kun je het beter aan dan het andere moment... Af en toe gewoon even lekker aan toegeven; flink potje huilen, onder een fleecedeken op de bank kruipen, gordijnen dicht. Meer kun je er helaas niet van maken! En hee; hier vindt je lotgenoten
Ja, dat klopt wel hoor. Gelukkig is het niet elke dag zo erg. Ik denk dat manlief dan een scheiding aan zou vragen. Doordat ik zo slecht slaap kan ik zo weinig hebben. En dat maakt het lastig om er "normaal" mee om te gaan. Daarom opende ik dit topic, op zoek naar lotgenoten.
Hihi... hormonen zijn erg inderdaad!! Blehhh! Ik heb er ook last van hoor.. het ene moment ben ik super gelukkig en lief... en het andere moment irriteer ik me aan alles en ben ik super kattig... niet leukkkk!! Maar wat popp al zei; Gewoon aan toegeven!! Dat is het beste. En wij helpen elkaar erdoorheen deze 'laatste loodjes' (kan die twee woorden niet meer horen trouwens )
Haha, ja vreselijk he. "De laatste loodjes wegen het zwaarst.." Jaaaa, dat weet ik nu wel. Gelukkig zijn die momenten er ook. Als ik 's avonds lekker met manlief op de bank zit en ons meisje is druk aan het spartelen dat voel ik me intens gelukkig. Ik geloof dat ik dit soort dingen steeds even omhoog moet halen op van die baalmomenten. Ik ben ook erg geneigd om steeds te gaan eten. Maar ik wil niet zoveel eten, want ik ben al zoveel aangekomen. Sinds een week zelfs striae op m'n buik. Dat was ook al zo'n baalmoment!
Ja die woorden kan ik écht niet meer horen.... pfff.. Elke keer als ik naar buiten stap; "Jaaaa nog even hé".... JAHAAAAAA.... hihi. Maar eet momenten ja dat heb ik ook hoor! Vooral 's avonds... in het avondeten heb ik niet zo'n trek maar daarna... oooohh echt zo slecht! Heb wel weer zin om lekker te gaan sporten.. maar eerst strakjes de kerst nog en in januari of februari ga ik er weer tegen aan ... dus mag van mijzelf nu nog wel eventjes eten
Ik had het met 30 weken helemaal gehad! Niet slapen, overal pijn, niet meer kunnen lopen alleen waggelen, maagzuur en ga zo maar even door pffff Nu heb ik 2 fantastische kereltjes maar mis stiekem het zwanger zijn toch... Hoe zwaar het ook was!
Ja weinig slaap en die rothormonen, das geen gelukkige combi! Jouw man zal ondertussen ook wel doorhebben dat jouw buien en baalmomenten door de zwangerschap komen! Zie trouwens dat je niet ver bij mij vandaan woont! Hier schijnt het zonnetje, ga even lekker naar buiten! Al is het maar om een zak mandarijntjes (of toch wat lekkers!) te halen!
nou je bent echt niet de enige, ik heb het ook compleet gehad. Kan er soms ook echt niet meer om lachen als iemand met de laatste loodjes opmerkingen aan komt kakken, geniet er nog maar van hoor! yeah right, ik geniet natuurlijk van de zwschap en ben superdankbaar als ik dalijk een gezond kind heb maar ben toch ook wel weer blij als ik me enigszins normaal kan voortbewegen en kan omdraaien in bed enzo. Het ergste vind ik nog dan mijn andere dochter eronder moet lijden dat ik het zo zwaar heb, besteed haar veel uit aan de opa's en oma's en voel me daar weer schuldig over en daarnaast vind ik het zo erg dat als ze er is ik nog maar zo weinig met haar kan doen. ze lijkt ook wel extra dwars erdoor.... maar goed nog maximaal 3,5 week zullen we maar zeggen, al hoop ik toch echt wel ietsje eerder...
Nou, ik ben nog 'maar' 30 weken, maar ik heb het ook zó gehad!! M'n buik zit in de weg, de broeken gaan krap/strak zitten. Wat voor broeken moet ik de laatste weken dan dragen? Heb hier al de grootste maat die ze hadden, spijkerbroek van Noppies. Bah, bah, bah! Bij mijn eerste zwangerschap woog ik op het eind over de 100 kilo. Dat wil ik nu echt voorkomen!! En toen kwam ik de deur ook niet meer uit en liep alleen maar in joggingbroeken. Vreselijk! Maar goed, als ik me nu al binnen ga opsluiten... dan wordt het wel heeeeeeeel slopend. En bovendien wil zoonlief ook graag naar buiten... En ik hou vocht vast en ik heb last van rusteloze benen/kuiten en heb ontiegelijk last van hormonen en zo kan ik nog wel even door gaan. :x Dus ja, ik ben er ook zó klaar mee!!
ik ben blij met dit topic, heb namelijk hetzelfde gevoel: BLeeeeh:x zin om te gaan bevallen........ het wachten is slopend, kan niet ver meer lopen, heb een kindje met peuterpubertijd wat mij weer giga op de zenuwen werkt en ben moe moe moe alles is te veel etc etc etc. had net nog een pizza opgewarmd ook niet lekker..... Had me verheugd op sinterklaasperiode, maar heb nu vooral last van mn hormonen en dat komt de sfeer niet ten goede....... zo! dat is er uit! ik ben dr gewoon ff poepieflauw van! misschien gaat het morgen wel weer..........................
Ach linnie, je weet dat ik er ook zooooo klaar mee ben! Ik ben er nu echt van overtuigd dat de uitdrukking "de laatste loodjes wegen het zwaarst" absoluut hier vandaan komt! Ik hoop zo dat onze kleintjes heel snel gaan komen!!!! Dikke knuffel!!!!
het is idd een goed idee dat de baby s gewoon geboren gaan worden!!( tenminste met 37 weken dan he!) ik had trouwens de traktatie voor dochterlief ( cupcakes) min of meer al weer opgegeten baal er dan ook weer van dat ik die weer moet kopen........hihi eigen schuld natuurlijk
Heel herkenbaar!!! Ik heb ook echt lopen klagen op het eind, maar vond het gewoon niet leuk meer!! Dikke enkels, dikke kop, last van mijn bekken, amper slapen, erg chagerijnig en zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar meid HET IS HET ALLEMAAL WAARD!!!!!