je kunt hem ook "laten huilen' terwijl je wel in zijn kamer blijft en af en toe troost en weer in bed legt. kijk, je moet wel n week nemen om t probleem op te lossen. dan slaap je n paar dagen erg slecht etc, maar daarna is het over. dus van tevoren vast stellen wanneer je het gaat doen, niet wanneer je je nachtrust IVM werk etc echt nodig hebt.
mijn jongen slaapt bij me wanneer hij echt ziek is. voor pijn(kiezen etc)krijgt hij zetpil zodat hij wel kan slapen.
Hier eigenlijk om dezelfde reden. OF ik kan uren gaan lopen wiegen (en dat gaat niet meer ze is te zwaar) OF ik neem haar mee in bed en ze/we slapen vrijwel gelijk weer verder. Laten huilen wil ik niet en heeft ook geen zin, daar gaat ze hier echt niet van slapen. Ze begint in haar eigen bedje en het verschilt per nacht hoe laat ze komt, heeeeeeel soms wordt ik s ochtend wakker en denk ik he ze heeft doorgeslapen ! Ik vind het heerlijk en ik denk dat ze voor de 18e wel op zichzelf slaapt .
Als mijn dochter ziek is dan slaapt ze bij ons. Als mijn zoon zich niet goed voelt (voor zover je dat kan beoordelen bij een baby) slaapt hij ook bij ons. Anders gewoon in hun eigen bedje.
Normaal liggen mijn kinderen met twee ledikantjes tegen elkaar geschoven in hun eigen kamer, vlakbij onze slaapkamer. Daar slapen ze heel goed, zowel in diepe rust als met het gezelschap van elkaar. Als een van mijn kinderen zich in deze periode om welke reden dan ook niet fijn voelt (ziekte, (verlatings)angst etc.), mag hij bij ons komen liggen. Zijn beide niet lekker, dan gaat een van beide ouders naar de slaapbank met een kind, en de ander met het andere kind in bed. Dit laatste gebeurt zelden. In het ziekenhuis hebben ze na mijn ks veel allebei bij mij in bed geslapen, de eerste paar weken hebben ze samen in een van de ledikantjes gelegen, en nadat ze de twee maanden waren gepasseerd, sliep ik vaak met eentje door in mijn bed na de borstvoeding. Wat vond ik dat gezellig , maar ik slaap beter zonder zo'n hummeltje in bed . Vanaf 9 maanden is het samen slapen voor de gezelligheid verminderd. Ze gingen niet meer tevreden slapen, maar spelen, moeilijk in slaap komen en daardoor onrustig worden. Dit is anders als ze ziek of verdrietig zijn, maar onder normale omstandigheden prefereren ze nu ook echt hun eigen bedje. Ik zie de voordelen van samen slapen, maar ik ben zelf wel gezelliger overdag als ik uitgerust ben en dat lukt me niet meer goed met kind in bed. Nu hebben we hier het voordeel dat ze ook niet alleen zijn in hun eigen kamer, dat is ook een vorm van samen slapen . Ik geloof eigenlijk niet zo in het principe dat je ze niet moet aanleren om bij je te mogen slapen, omdat ze dat dan veel te lang willen blijven doen. Een maand terug had een van mijn ukjes een flinke verlatingsangst fase en werd in de loop van de nacht wakker. Hij mocht dan bij ons komen liggen. Na twee weken was het over, en hij slaapt nu vanzelf weer door zonder weer bij ons te komen liggen. Hij had het toen gewoon nodig, en nu is het weer als vanouds: in zijn eigen ledikant doorslapen.
Mooi gezegd! Hier is het ook als het hem niet lukt doordat hij ziek is. De laatste keer was denk een half of driekwart jaar geleden toen hij zo verkouden was dat hij alleen maar rechtop kon/wilde slapen. Dan zat ik in mijn eigen bed met hem op mijn schoot en als hij sliep legde ik hem neer en als hij dan wakker werd troostte ik hem en ging weer even rechtop met hem zitten. En mijn zoon is zo'n ongelooflijke draaikont!!! Mijn vriend kan al helemaal niet slapen als Tycho bij ons in bed ligt dus die gaat in het logeerbed dan. Maar ik ben zo ongelooflijk bang dat hij er dan uit rolt! En 9 van de 10x rolt hij tegen mij aan, krijg ik weer een hand of voet (ja echt waar een voet) in mijn gezicht hihihi. xxx
In de eerste weken sliep simon naast ons bed in zijn wiegje. Maar het kwam ook vrij regelmatig voor dat hij een aantal uurtjes bij ons in bed lag (of op mijn buik). Heeeeerlijk vonden we dat! Sinds hij ouder is én op zijn eigen kamer slaapt, doen we het nooit meer. Pas geleden was hij ziek en toen wilde ik het wel doen. Maar ik twijfelde zo, omdat ik bang was dat hij anders helemaal uit zijn doen zou raken. Dus toch niet gedaan. Maar hoe onhandig het ook is ivm afleren en je eigen rust.. je moet doen wat voor jullie goed voelt en wat werkt. Het gaat niet om wat anderen vinden. Misschien kun je het ooit afbouwen door hem in een eigen bedje (logeerbedje) naast jullie bed te leggen of een matras op zijn kamer en naast hem gaan liggen.
Wij hebben van dag 1 toen ik thuis kwam onze dochter in haar eigen bed op haar kamer gelegt ze is nu 21 maanden en heeft nog nooit bij ons in bed geslapen. We pakken ze 's ochtends wel eens bij ons in bed maar dan is het alleen maar klimmen dus dat werkt niet en ik denk dat dat 's nachts ook zo zal zijn. Ze gaat ook graag naar bed en maakt daar nooit een drama van. Ik denk wel dat we enorm veel geluk met haar hebben
Mijn dochter slaapt voortaan standaard bij ons in bed. Eerst probeerde we wel om d'r in haar eigen bedje te laten slapen,maar na maanden aan een stuk slapeloze nachten te hebben gehad heb ik het opgegeven. Haar ledikantje heb ik uit onze kamer gehaald,en onze boxspring is nu veranderd naar een matras op de grond.Zo kan ze nu bij ons in bed liggen zonder dat ik bang hoef te zijn dat ze ruim 80cm naar beneden kukkelt. Ze is nu 13 maanden en sinds ze bij ons slaapt krijgen we weer allemaal voldoende rust. Ik heb er totaal geen probleem mee dat ze bij ons ligt.Lekker veilig bij mama.En hoe het later zal gaan zien we dan wel weer.
Heb "nooit behalve als..." ingevuld. Eigenlijk nooit maar als hij ziek is kan ik het me voorstellen. Hij kan niet slapen bij ons in bed. Gaat dan altijd spelen ipv slapen . Misschien komt dat omdat we hem 's morgens als hij wakker wordt even bij ons in bed nemen en dan is het altijd spelen en stoeien...
Ons pukje heeft de eerste 9 maanden in zijn bedje naast ons bed geslapen. Toen is zijn bedje naar zijn eigen slaapkamer verhuisd en daar heeft hij denk ik al een keer of 5 geslapen. We hebben in eerste instantie wel geprobeerd hem in zijn eigen kamer en in zijn eigen bedje te laten slapen, maar toen kwam de verlatingsangst en dan de 11 maanden sprong en tja... Nu slaapt hij dus al een tijdje bij ons in bed. Er wordt op dit moment nog geen poging meer gedaan om hem in zijn eigen bedje te leggen, er komt vast wel een keer dat hij dat zelf wil! En zoals ik hier eerder al las: als er een tweede komt en die wilt ook bij in bed, dan kopen we wel een groter bed.
Heel herkenbaar hoor! Finn had dit (en soms nog) In slaap vallen geen probleem, en vaak als wij net naar bed gingen was het mis en gilde hij alles bijelkaar...Eerst vol blijven houden en proberen te laten liggen, maar na een paar maanden waren wij allebei zo kapot dat ook wij voor onze eigen nachtrust kozen. Inmiddels is Finn minder vaak savonds wakker...een enkele keer nog wel en dan gaat hij gewoon weer bij ons in bed, zodat wij nog wel kunnen slapen.
Ben toch stiekem wel blij dat ik niet de enige ben, hihi. Ik ga er ook maar vanuit dat het gewoon over gaat dat hij elke avond rond middernacht wakker wordt, dat dit gewoon een lange fase is. Denk niet dat we harde maatregelen gaan treffen en we genieten dus maar van het warme lijfje............
fynn is 2.5 en heeft een keer bij ons in bed geslapen 1 maand geleden omdat hij bang was voor het onweer verder nog nooit
Helemaal mee eens Hier wordt ook samen geslapen als een kind daarom vraagt/ het nodig heeft. Het komt er vaak op neer dat mijn man bij Aldin op kamer gaat slapen (we hebben nu standaard een slaapuitrusting onder zijn bed), en dat Diyana bij mij komt als ze dat wil. We hebben wel geluk dat Melisa altijd doorslaapt. Hier ook nog niet 'gewend' of 'verwend' of wat dan ook, als ze zich goed en prettig voelen slapen ze gewoon in eigen bed zonder problemen.
toevallig dat Tycho last heeft van een flinke verkoudheid deze week. Maandagavond ben ik van 22:30 tot 00uur bezig geweest met hem. Moest er 5x uit om hem te troosten. Het snot liep uit zn neus en hij kon alleen verder slapen als hij rechtop gehouden werd. Dus ik zei tegen mijn vriend als het nog 1x gebeurd neem ik hem in bed nou dat duurde niet lang. Maar slapen ho maar. Hoe moe Tycho ook was, hij ging even liggen en twee tellen later ging hij weer het bed door, dan weer even liggen en weer rollen en dollen. Op een gegeven moment lag hij al 5minuten stil en ik ging even verliggen omdat ik niet lekker lag en hupsakee meneertje werd wakker ( of was nog wakker) en het verhaal begon weer opnieuw. Dus ik hem hem weer terug in zn eigen bed gebracht, heb op de grond naast zn bed gezetenen hem gesust en in slaap geaaid. Hij mag gerust bij mij in bed, echt waar, maar het werkt niet meer. Niet voor mijn eigen rust en zeker niet voor die van hem. Ik lag uiteindelijk om 1uur in bed en werd om 6uur al wakker omdat Tycho niet meer slapen kon/wilde. xxx
Hier bijna elke nacht. Als ze wakker wordt s nachts, pakken we haar bij ons in bed. Is echt een gewoonte geworden, maar we vinden het alledrie helemaal prima zo!! Ze start wel altijd in haar eigen kamer.
Ik zou het wel gezellig vinden als Simone eens bij ons wilde slapen maar dat kan ze niet eens meer. Heel af en toe valt ze aan de borst in slaap maar ja dat is vaak rond 7en 's avonds, dan blijf ik niet liggen. Vroeger hadden we nog wel eens een nachtvoeding, dan vielen we tijdens het voeden weer lekker samen in slaap maar die tijd is voorbij helaas.... Ik heb dus "nooit" ingevuld.
Onze dochter (3) slaapt gewoon in haar eigen bed, behalve als ze bang is voor iets wat zelden is. Haar kamerdeur staat altijd een stuk open en de onze ook vind ik een veiliger gevoel, dan weet ik wat er 'gebeurt' en kan ik haar beter horen En de kleine slaapt tot 1 jaar op onze kamer. Maar niet in ons bed.