Onze dochter is volgende maand 2,5 en al ruim een jaar in de 'ik ben twee en zeg nee'-fase. De ene dag is het erger dan anders en meestal kan ik er redelijk mee omgaan. Maar sinds een paar dagen zijn de driftbui echt ontzettend heftig. Ze sloeg en schopte al wel eerder maar begon nu ook te bijten en te gillen, zo hard had ik het nog nooit gehoord. Als ze slaat o.i.d dan moet ze in de hoek. Daar zette ik haar nu dus ook weer in maar ze bleef maar razen. Ik schrok er gewoon van. Het enige dat echt helpt op zo'n moment is haar speen. Maar ik wil haar ook leren om te gaan met haat boosheid en die speen wil ik eerdaags af gaan leren. Ze praat al supergoed, vaak wel zinnen met 10 woorden. Dus ik kan best goed een gesprek met haar voeren. Maar in die boosheid is ze onbereikbaar. Op de crèche hoor ik dat ze ook geregeld kindjes slaat. En dat vind ik zo erg! Kunnen we het nog anders aanpakken dan we nu doen? Heb echt ff geen idee meer...
Ik zou haar duidelijk maken dat boos zijn mag, maar iemand anders (of jezelf pijn doen) niet en vooral proberen haar alternatieven aan te bieden. En dan niet praten, want dat is heel lastig als je twee en verschrikkelijk boos bent. Misschien helpt slaan op een kussen of schoppen tegen een bal? Of keihard gillen (op de gang)? Of juist knuffelen? Of een boekje lezen? En als haar speen helpt, dan zou ik dat nog lekker even zo laten, dat afleren komt dan later wel, toch? (Zolang ze niet de hele dag met dat ding in haar mond loopt dan tenminste. ) Er lijkt me niets mis met uit laten razen, zolang ze zichzelf of een ander maar geen kwaad doet/kan doen.
Wij proberen bij een drift bui bij het kind in de buurt te blijven, het niet te straffen op de gang maar laten uitrazen in onze nabijheid. Als je ze apart zet dan straf je ze, en dat vind ik niet nodig want de emotie mag er zijn ( alleen die moet nog even geleerd worden in bedwang gehouden te worden ) En vooral; vertel kort en bondig waarom iets niet kan of mag. Bied alternatieven aan ( Na de boodschappen mag je verder spelen, nu moeten we even weg! ) en probeer dingen voor te zijn door tijdig dingen aan te kondigen.
zoontje van net 2 heeft nog geen erge driftbuien behalve zich op de grond gooien. alleen onze dochter van 4 heeft dit dus wel gehad. ze heeft het soms nu nog. we zetten haar in de gang, spreken haar toe en laten haar zitten tot ze klaar is. gaan naar haar toe en vragen of ze lief weer kan doen en zeggen wat ze fout doet. knuffel kus en we gaan weer verder. heb de afgelopen jaren veel geprobeerd, vast houden, sussen, drinken gegeven, steunen, streng toe spreken, strafhoek etc. niks helpt echt. gewoon apart zetten, geen aandacht aan besteden en niet tegen praten. negatieve aandacht is ook aandacht.
Hier is dit gedrag ook vaak het gevolg van overprikkeling (hypersensitief kind). Kun je daar geen link mee vinden? Het lastige daarvan vind ik, dat bij mijn dochter de reactie op een driftbui gevolgd op overprikkeling, anders moet zijn dan op een driftbui gevolgd op iets wat ze niet mag (dus grensverkenning). Maar ik leer steeds beter het verschil zien. Het hoeft niet te zijn dat dit bij jouw dochter het geval is, maar ik wilde het toch even als tip meegeven
Hier ook een hooggevoelig meisje die voordat ze 1,5 was al flinke driftbuien had. Heel naar.... Kun je vaak terug herleiden waardoor het gekomen is? Is er een specifiek voorval? Angst, verdriet, onverwachte situatie, overprikkeling, oid? Daar zou ik proberen naar te zoeken en kijken of je daarmee wat kunt.
Ik geloof niet dat ze hoogsensitief is, ik heb weleens wat kenmerken daarvan gelezen en daar herken ik haar niet in. De momenten dat zo'n driftbui optreedt zijn altijd op het moment dat ze met iets bezig is en ik haar onderbreek. Zo kan ik het wel samenvatten. Ze is aan het spelen en ik wil aan gaan kleden. Ze is aan het chillen op de bank en we moeten tanden gaan poetsen. Dat soort dingen. En dan heb ik haar echt al voorbereidt: je mag nog 1 keer de puzzel maken en dan gaan we aankleden. Je mag nog 1 filmpje kijken en dan gaan we naar de badkamer. Helpt allemaal niks.