Iemand zei in mijn kraamweek tegen mij, degene die de uitspraak; "slapen als een baby" heeft bedacht, had zelf geen kinderen. Nou kon ik m'n eigen daar helemaal niet in vinden! In de eerste week van mijn dochtertje dr leven ging àlles volgens het boekje. Borstvoeding liep perfect, slapen ging geweldig en als ze wakker was vond ze alles prachtig(visite, wandelen, badderen en huilen? Soms twijfelde ik zelfs ofdat ik de eerste baby had gebaard die nooit hoefde te huilen. Maar letterlijk de dag dat mijn superlieve kraamverzorgster voor het laatst was, de deur nog niet achter zich dicht had getrokken begon het. Tijdens onze middagwandeling bleek ineens dat onze lieve meid helemaal niet in de wandelwagen wilde, zetten het op het brullen waardoor manlief en ik maar weer omdraaide richting huis. Mijn gevoel was dat mijn dochtertje haar eerste regeldagje had(maar het leek mee een regelweek) en toen is het eigenlijk nooit meer geworden als voorheen. In haar bedje slapen wil ze eigenlijk niet, wanneer ze aan de borst in slaap valt en ik leg haar neer wordt ze of meteen weer wakker of na een uur al weer(of minder soms). Wanneer ik haar wakker in bed leg is het nog nooit gelukt, zelfs niet bij de eerste vermoeidheidssignalen. Ligt mevrouw eerst nog vrolijk te kirren en te lachen naar het plafon vind ze het vervolgens wel weer genoeg om alleen in haar bedje te liggen en begint wat geïrriteerd te brabbelen, mocht ik dan nog denken ik kijk het even aan begint ze echt te huilen. Nou vind ik dat je baby's niet moet laten huilen, dus dan haal ik haar toch uit haar bedje... 's Nachts gaat het gelukkig wel goed, dan valt ze aan de borst in slaap en dan leg ik haar(met uiterste voorzichtigheid, echt ik zou zo bij de explosievendienst kunnen!)terug in bed. Wat er nu dus gebeurd is dat ik vaak bijna een hele ochtend of middag op de bank wat te lezen/tv te kijken met kind op schoot, dan slaapt ze heerlijk! En dat wissel ik dan af met slapen in de draagzak. Maar mijn knapste dametje is nou 8 weken oud, en over een kleine 2 maanden moet ik weer aan het werk... en nou maak ik me daar zorgen om. Ze gaat naar oma toe ipv naar kinderdagverblijf, maar oma heeft een winkel en kan dus ook niet heel de dag met de baby op de bank zitten of met de draagzak rondlopen! Herkent iemand zich in mijn verhaal? En heeft iemand tips?
Hoi, Ons verhaal is net iets anders. Ons zoontje had verborgen reflux en wou ook heel de dag bij mij liggen. ( vooral na zijn ziekenhuisopname) Het was net een klein aapje. Lekker bij mama slapen. Ik heb me er gewoon aan toe gegeven.Wel hebben we een schommelstoel aangeschaft. Hij werd er rustig van en viel heerlijk in slaap. Ik wist niet wat ik zag. Het duurt nog 2 maanden voordat je weer gaat werken. Er kan nog zoveel veranderen in die 2 maanden, maar ik begrijp dat je je er nu druk om maakt.
Er kan inderdaad nog heel veel veranderen! Had ook nooit gedacht dat mijn zoontje overdag in zijn bedje zou slapen, doet hij nu wel Wat hier goed hielp was de puckababy en veel geduld.. , maar dat hangt natuurlijk af van de oorzaak van het niet kunnen slapen. 'Na een uur alweer wakker' vind ik heel erg meevallen, sommige kindjes slapen gewoon niet zo lang achter elkaar. En je hebt nog 2 maanden! Geniet er van dat je haar nog lekker veel bij je kan dragen
Hey steffie, Hier ging het precies hetzelfde, achteraf kan ik zeggen dat een baby van 8 weken gewoonweg nog niet snapt dat het alleen in een bedje moet slapen. Iedereen zei tegen mij dat het vanzelf goedkomt als ze iets ouder worden maar ik geloofde het niet: het omslagpunt is gekomen rond de 10 weken, ineens ging ze meer haar bedje accepteren. Ook ik had zenuwen rondom de creche, dit heb ik nog altijd omdat ik het gevoel heb dat niemand mijn dochter zo goed snapt behalve ik, maar, het gaat goed, ze slaapt soms en wordt geentertaind door de andere kindjes. Wat bij mij hielp is in de avonden toch een slaapritueel in te zetten, dit ben ik rond de 10 weken gaan doen. Ze gaat nu iedere avond tussen 7/8 uur naar bed, eerst even in bad, daarna de laatste voeding in het donker op de slaapkamer en dan in bed en dit heeft haar bedje ook meer vertrouwd gemaakt. De afgelopen dagen slaapt ze ook ineens met een speen en ook dit zorgt ervoor dat ze sneller slaapt en wat uiteindelijk ook nog geholpen heeft zijn de zonsverduisterende gordijnen, hoe minder prikkels hoe beter! Hoop dat het je helpt! Het komt echt goed!
Ik lees mee, ben benieuwd naar alle tips en tricks! Hier namelijk precies hetzelfde, niet zelf willen slapen...
Geef het de tijd en hou haar lekker bij je! 't Is heel herkenbaar hoor maar het komt echt goed! Rond 3-4 maanden zal je merken dat het veel gemakkelijker gaat, was hier bij beide kindjes. Jongste is wel een geval apart met gebruiksaanwijzing haha, die slaapt alleen met fohn/stofzuigergeluid en in het donker. Tot 3 maanden kon ik haar alleen in slaap wandelen, vanaf 3,5 maand slaapt ze in haar bedje overdag. Zonder laten huilen en binnen 10 minuten. Soms gelijk, soms moet ik er nog een paar keer heen voor de speen.
nee ik denk ook inderdaad dat ze het niet snapt.. soms dan denk ik ook welleens dat de oorzaak elders kan liggen, ze kan soms zo onrustig zijn overdag! ik las net een ander bericht op het forum over verborgen reflux, daar kon ik me ook voor een deel wel in vinden. ze verslikt zich vaak en na een voeding lijkt het soms alsof ze ook wat wegslikt waarna ze de hik krijgt en in haar slaap hoest ze soms alsof ze zich veslikt, van de week moet ik naar het consulatiebureau, ik zal dat daar ook eens aankaarten. verder ligt het denk ik ook voor een deel bij m'n eigen, ik heb het gevoel dat het het heel goed merkt als ik niet op mn gemak ben. De dagen dat we met zn tweetjes(of drietjes) zijn gaat redelijk goed. Maar zo gauw ik visite verwacht of we een uitstapje willen maken wordt ik zenuwachtig, bang dat ze gaat huilen en niet omdat ik het vervelend vind voor de omgeving maar meer voor haar. Bovendien kan ik me op niets anders meer focussen als haar wanneer ze huilt en dat vind ik dan weer vervelend voor de visite, vooral omdat iedereen zich er hier mee wil bemoeien en zelfs vervelend commentaar heeft!(ik heb al menig, oooooooohh ja hoor je hebt er al verwent, naar mn hoofd geslingerd gehad) nooit gedacht dat ik van het moederschap zo onzeker zou worden