Het manneke hier is overdags om van te genieten, maar tegen de tijd dat hij moe wordt en wij hem op bed liggen vergaat de wereld! Hij gilt, gaat staan enz enz. Wij gaan regelmatig naar hem toe om hem weer neer te leggen en zeggen dat wij er zijn en van hem houden en het nu tijd is om te gaan slapen. Naast hem blijven zitten werkt ook niet want dan gaat hij spelen. Hij is door allerlei kwaaltjes van afgelopen jaar totaal zijn ritme kwijt en wij ook. We proberen het (nu hij weer beter is )op te pakken, maar echt lukken wil het niet. Hij gaat om half acht naar bed en valt na een half uur in slaap ( dit is te doen ), maar wordt om twee uur snachts weer huilend wakker en slaap dan pas weer om half vier ( als we geluk hebben ) om vijf uur is het weer feest. In het verleden toen hij erg ziek was hebben we hem in bed genomen en sliep hij wel. Overigens als we hem in onze armen houden valt hij wel in slaap maar dit doen we niet meer ( voorheen wel omdat hij zo ziek was ). Ik weet dat het afgelopen maanden een zooitje is geweest en weinig regelmaat maar de afgelopen weken hebben we een slaapritueel en zijn we consequent. Lijkt niet te baten. Tips? Trucs? Visies?
Pff net weer een half uur bezig geweest. Hij is in zitstand voorover in slaap gevallen. Dan leg ik hem weer goed neer en slaapt ie verder. Ik vind het gewoon zo moeilijk om hem dan zo te zien/horen liggen.
He ndeva wat rot dat je kindje zo slecht slaapt. Moeilijk om je kleintje zo te zien. Mijn meisje heeft ook een tijdje gehad dat ze niet lekker sliep, maar toen was ze wel jonger. Ik heb haar altijd lekker bij me genomen. Ze sliep bij ons in bed en overdag in de huiskamer. Langzaam aan zijn we op haar tempo stapjes gaan nemen. Het is langzaam van het ene uiterste gegaan (alleen in mijn armen in slaap kunnen vallen) naar het andere uiterste (in bedje slapen en goed in slaap kunnen vallen) Ik heb helemaal haar ritme gevolgd. Maar goed, lastig omdat jouw kindje wat ouder is. Het is voor ieder kindje anders. Maar juist daarom: kijk waar je kindje behoefte aan heeft. Ik kan me voorstellen dooordat hij zo ziek is geweest dat hij zich niet zo veilig voelt en veel behoefte heeft aan jou, en aan lichamelijke contact en geruststelling. Ik kan me voorstellen dat als de basis weer goed is, dat hij weer meer zelfstandig wordt. Nou kijk maar of je er wat uit kan halen.... sterke in ieder geval!
Ik herken het. Mijn zoontje wil sinds hij een jaar is ook niet meer zelf in slaap vallen. Hij is veel ziek geweest (oorontstekingen, buisjes gekregen) en we hebben hem in die tijd ook bij ons genomen, dan sliep ie tenminste (in bed, op schoot etc). Nu doe ik het zo: Ik leg hem op bed, lampje uit en doe een muziekdoosje aan. Dan kijk ik even hoe en wat, ziet ie eruit alsof ie snel in slaap gaat vallen, dan ga ik naast zijn bedje zitten (zeg niks) en hoop dat ie in slaap valt. Gaat ie dan toch lopen keten etc, dan loop ik weg en ga even snel een was erin gooien oid zodat ik met 5 minuten weer bij hem ben (hij krijst dan de boel bij elkaar). Na 5 min leg ik hem terug, zeg verder vrijwel niks tegen hem en ga dan alsnog naast zijn bedje zitten. Meestal slaapt hij dan zo. Ik zie het als een vorm van verlatingsangst en hoop dat het een fase is. Succes!
MG2009, Ik zit niet meer naast hem want dat ziet hij als een spelletje. Het laten huilen en om de zoveel tijd kijken houdt hij fysiek langer vol dan ik geestelijk. Als hij eenmaal slaap ben ik helemaal leeg en voel mij echt down. Zo naar gevoel. Een half uur krijsen minimaal duurt dan ook zo lang. Het lijkt idd verlatingsangst en zie de uitweg van de fase niet meer, waardoor het lijkt alsof het zo tien jaren plan gaat worden... Flipper, ik ben er ook helemaal voor om het ritme van je kindje te volgen. Dat doe ik ook met aankleden ed. Maar als ik zijn ritme volg met slapen dan zit ik 24 uur op en hij slaapt en voel dat het in deze mis ga als ik het doortrek.Toen hij jonger was kon ik het helemaal niet over mij hart verkrijgen om hem te laten huilen. Nu gaat het ook maar tenenkrommend.