Hoi. Mijn (autistische) zoon van bijna 10 gelooft nog heilig in sinterklaas (en de kerstman, en in grijze jager alsof dat echte geschiedenis is ) En ergens vind ik dat prima en ben ik van mening dat kinderen daar zelf achter komen of vragen gaan stellen. Maar hij is ook vreselijk gespannen. Durft geen sinterklaasjournaal te kijken (hoeft ook niet, maar om aan te geven hoe spannend hij het vind). Heeft woede uitbarstingen en slaapt slecht (Vooral laat). Dus ik vind het tijd om het geheim te vertellen. Echter... hij gelooft mij niet Nu zag ik dit boek https://www.bol.com/nl/nl/p/sinterklaas-voor-grote-kinderen/9200000048087153/?suggestionType=typedsearch&Referrer=ADVNLPPcef66300e7299c890065bba51d680034701&utm_source=34701&utm_medium=Affiliates&utm_campaign=CPS&utm_content=txl Dus ik dacht... misschien als sint hem dit zelf geeft in zijn schoenen. En hij het zelf kan lezen.... Iemand ervaring met het zo vertellen?
Hier met beide kinderen het boek gelezen, nadat ze het al wisten. Ik moet zeggen dat het voor m’n zoon niet bepaald duidelijker werd door het boek. Ik zou denk ik hem meenemen in alle stappen. Heb je nog tekeningen of verlanglijstjes bewaard? Of hem dit jaar wat meer laten zien hoe je alles doet.
Wij hebben dit boek vorig jaar (in groep 6) gebruikt. Ik vind het echt een goed boek. Het wordt rustig vertelt allemaal, en het is na het lezen ook echt duidelijk voor een kind.
Hier ook een positieve ervaring. Wij hebben vorig jaar het boek voor onze oudste (9) gekocht en ook voor onze jongste van 7 ligt het al klaar, just in case. Mijn zoon had nog wel wat vragen nadat we samen het boek hadden gelezen, maar die konden we prima beantwoorden. Hij is nu alleen maar heel trots dat hij nu nu ook mee mag doen met het geheim.
Dankjewel. Hebben jullie het boek "zelf" gegeven? Ik ben aan het twijfelen om dat te doen. Of als schoencadeau.
Ik heb het zelf gekocht. Net voor de intocht. Was niet de bedoeling, omdat het zo'n raar moment is, maar op school ging het al over sinterklaas en de hele week kwam hij dat allerlei kinderen zeiden dat het niet echt was. Toen besloten om het te vertellen aan de hand van dit boek. Maar jullie situatie is anders, en aangezien je zegt dat hij jou niet gelooft zou ik het denk ik in de schoen doen. Dan komt de boodschap "van sinterklaas". Natuurlijk beseft hij later wel dat dat alsnog van jullie is, maar mijn ervaring is dat het in het begin nog wat door elkaar loopt. Ze weten dan hoe het zit, maar denken nog 'in de sinterklaasmodus' .
Dankje voor je reactie. Ja dat laatste zat ik ook te denken. Dat dat beter aan zal slaan. T is een aparte gedachtegang altijd bij hem. En soms zo onverwacht wat eruit komt. Soms hilarisch. Soms heel onhandig.
Wij hebben het zelf gegeven. Bij mijn kinderen op school doen ze vanaf groep 5 aan surprises, dus we 'moesten' het wel vertellen.
Vanwege teveel spanning heb ik het al een tijdje geleden verteld. Daarna heb ik mijn oudste betrokken bij het kopen van cadeaus en het vullen van de schoenen. Dat gaf hem inzicht, duidelijkheid en voorspelbaarheid.
Ik vind het een heel fijn boek, maar ik las het wel in de zomer al voor. Nu is de spanning al zo groot! Ik weet ook niet of de boodschap in het boek bij een autistisch kind wel overkomt. Je moet wel tussen de regels door lezen en de hints begrijpen zeg maar.
Wij hebben dit boek gekocht maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem zo kort voor sinterklaas dit te vertellen. Lootjes trekt hij en surprises dus op school, maar dat doen ze om sint te helpen. Ik pak t boek erbij volgend jaar. En dan zomer ofzo
Onze autistische zoon is 9 (maart 10) en gelooft ook nog vól overuiging. Op school zei een kindje dat hij niet bestaat, dat het een groot geheim is en als je 9 bent dat mag weten. Zijn ouders hadden dat verteld en hij vertelde dat dus aan onze zoon. Nou, je had hem moeten horen Het klopte niet en sint bestaat gewoon. Ging gelijk tekeningen maken e.d. Het boek willen we van de zomer gaan lezen, sint geeft altijd zoveel spanning.
Of je het met een boek gaat redden bij zo'n stellige overtuiging betwijfel ik. Maar het lijkt me vrij conflicterend om een "hij bestaat niet" boodschap te geven met iets wat typisch "sinterklaas" is, namelijk schoen zetten. Zeker als de overtuiging er nogal stevig in zit. Allicht eerst uitleggen dat sinterklaas gewoon gevierd wordt zoals altijd. (thuis geen verandering) Waar het vandaan komt (geschiedenis) Hoe we t nu doen. En dat laatste dan vooral zo neutraal en technisch mogelijk. Geen hard echt of niet echt maar gewoon als "hoe werkt dat nou" (de kostuums, de schmink, plakken van baard, startplek een route etc). Maar een idee hoor. Echt of niet echt is met sommigen een hele delicate discussie waar je goed je woorden moet uitkiezen. Vooral bij de letterlijke doordenkers met een iets te goed geheugen of degene met nog een stevig magisch realisme (wat een prachtig iets is, maar op zo'n punt je niet meehelpt). Er is tenslotte écht iemand verkleed die de rol van Sinterklaas speelt.
Ik heb er ook een van 9 die ik niet van het geloof af krijg. Haar vriendinnetje zei deze week nog dat ze het sinterklaasjournaal minder leuk vond nu ze wist dat sinterklaas niet bestaat maar dat ze moest meespelen voor haar jongere zusje. Ik polste s avonds eens bij mijn dochter of het kwartje gevallen was maar niks hoor. Die sint moet wel echt zijn want hoe betalen jullie anders allemaal die kado's was haar reactie.
Ik ken het boek niet, maar ik denk dat het wel handig is in jullie geval. Zou het eerst zelf doorlezen en kijken of het nog wat toelichting behoeft i.v.m. autisme. Misschien kunnen jullie het samen doorlezen en kun je meteen zijn eventuele vragen of zorgen bespreken. ik heb het beide kinderen in de zomer verteld toen ze net 7 waren, omdat ik het niet wou vertellen als Sinterklaas weer ging spelen. Maar als hij er zoveel stress van krijgt, zou ik het snel vertellen, met of zonder boek.
Mijn bijna 10 jarige autistische zoon zit ook nog vol in het Sinterklaas verhaal. Zijn 7 jarige zus begon vorig jaar een aantal dingen te zien die niet klopten (hoe kan Sinterklaas op verschillende scholen tegelijk zijn?) maar ook dat soort vragen zetten hem niet aan het denken. Met de spanning valt het hier wel mee. Hij geeft zijn wensen aan mij door en ik zorg dat Sinterklaas het voor hem koopt . Gaat al jaren goed.
Haha. Dit is heel herkenbaar. Boek ligt klaar. Man en ik zijn nog in discussie over wanneer geven. Mss met pakjesavond, zodat we op een later moment rustig kunnen lezen. Of juist direct om de spanning die nu oploopt weg te halen.
Je hebt het al verteld, dus in principe is het niet nieuw. Door nu meer duidelijkheid te geven, heb je hopelijk de komende weken iets meer rust. En kan hij ook zonder spanning van pakjesavond genieten .
Als er al zoveel spanning is zou ik het denk ik toch zo snel mogelijk geven. Mocht het toch niet landen, dan kun je altijd in de zomer het nog eens lezen.
Ik zou dit nooit met pakjesavond of de schoen zetten doen. Dat moeten magische momenten blijven, of ze nu geloven of niet. Waarom niet komende zomer?