Ik zou het juist ook nu zo snel mogelijk doen. Op Pakjesavond lijkt me echt een domper, dan zijn ze helemaal opgetogen, kijken al weken uit naar deze avond en dan lijkt het me nogal heftig om het dan te horen.
Spanning kan hoe dan ook oplopen. Mijn zoon is ook de week voor zn verjaardag enorm overprikkeld en chagrijnig en zooo druk. Terwijl hij weet dat wij zijn cadeaus kopen, hij zelfs weet wat hij van ons krijgt. De spanning van hét feest, wat hij krijgt is gewoon groot. Schoen zetten doen we ook gewoon onverwachts en willekeurig: in de ochtend vind hij gewoon een cadeau in zn schoen. Zodat hij niet de avond ervoor als stijf staat van de spanning Daarom laten wij het nu ook zo. En vertellen het hrote geheim pas in de zomer ofzo. Ik ga het hem niet aandoen nu dat hij helemaal in de war is. Hij gelooft zo heilig nog. T is gewoon een periode vol prikkels nu. Mijn zoon is niet autistisch of naja.... als hij ergens op t spectrum zit kijken we er niet raar van op. Vanaf zn geboorte al het gevoel 'jij bent anders' (En hij gelooft ook in de kerstman, tandenfee etc. Vooral de tandenfee is wonderlijk want hij krijgt geen cent en we laten hem niet een tand onder zn kussen doen en dat vindt hij super moeilijk)
In de schoen lijkt mij een mooi moment. En anders pas na alles. C is ook wel overprikkeld en dan kijken ze ook nog de Sint journaal. Jongste kind is 8 oudste 14 (gaat op kunnen en niet op leeftijd) klasje. Van mij hadden zij dat mogen laten met al dat gezeur (oeps). Ook is ze na de kerst jarig fijn dus. Maar wij gaan dus niets meer verbloemen en nemen het zoals het gaat. Kijken of het veertje wil vallen (pfff)
Bij veel spanning zou ik het wel uitleggen, maar wel even los van schoen zetten en pakjesavond. Als de spanning niet te hoog is, zou ik het ook uitstellen tot bv voorjaar of zomer zodat er vervolgens nog veel tijd is om het te laten bezinken. Bij mijn jongste is de spanning er nu af, ze ligt er niet meer wakker van, maar ze vindt het wel heel leuk allemaal. Eigenlijk nu leuker dan bv twee jaar geleden.
Hier ook zoon met autisme, ook hij geloofde niet dat Sinterklaas niet bestaat. Uiteindelijk had het eigenlijk alleen wat tijd nodig.
Precies de reden waarom ik nooit volledig ben meegegaan in het hele verhaal. Kinderen altijd eerlijk antwoorden gegeven en gezegd dat pieten niet door schoorstenen passen en paarden niet over het dak kunnen. Ze zagen het gelukkig al snel en anders had ik dat ook gezegd voor er surprises zouden komen (of bevestigd wat ze toch al horen). Het is toch een vorm van liegen tegen je kind. Voor veel Kinderen brengt het stress en spanning met zich mee. En het feest is echt net zo leuk en gezellig als je gewoon eerlijk kunt zijn. Net als Kerst en Pasen. Dan liegen mensen toch ook niet over de paashaas en vliegende rendieren? In het geval van jouw kind zou ik samen met je partner ervoor gaan zitten en het heel duidelijk maken. Het is volledig verzonnen en een toneelstuk voor kleine kinderen. Laat zien waar in huis het pakpapier ligt, dat iedereen die spullen gewoon in de winkel koopt en dat Sinterklaas die tekening gewoon wegdoet. Weerleg zijn argumenten en probeer het thuis wat rustiger te houden (dus geen versiering of films etc). Ze krijgen er op school al genoeg van mee. Blijven herhalen en hem betrekken bij het kopen en inpakken van cadeaus.
Een vriendje van mijn zoon heeft autisme en die gelooft gewoon ieder jaar weer. Zijn moeder neemt hem mee kadootjes kopen, ze legt het allemaal uit. En toch gelooft hij gewoon weer. Mijn zoon van bijna 10 zit ook in een soort sub-realiteit.. als je hem echt keihard vraagt of sint bestaat zal hij nee zeggen, maar hij heeft de hele intocht ademloos voor tv gezeten met zn pietenpet op, hij heeft gisteravond zijn schoen gezet en liedjes gezongen. Iedere avond regelt hij dat we met zn allen sinterklaasjournaal kijken met een schaaltje kruidnoten…. Hij zit ook weer helemaal in het verhaal. Voor sommige kinderen is het niet zo zwart wit; wel geloven/niet geloven. Je mag best een paar jaar een overgangsfase hebben.
Dankjewel voor jullie reacties. Man en ik hebben het besproken en het volgende bedacht. Het boek gaat in de zak van pakjesavond. Tot die tijd houden we het hier zo rustig mogelijk. Nu vertellen gaat denk ik niet landen. Ergens in de periode na pakjesavond, sls de spanning gezakt is, gaan we samen lezen. Dan kan hij er een heel jaar over nadenken. En volgend jaar eventueel wat herhalen.
Kun je het boek dan niet later gewoon geven? Vindt het niet echt een kado voor pakjesavond Die van mij (9 jaar) is er afgelopen vrijdag achter gekomen dat hij niet bestaat.... kind is zeer verdrietig en teleurgesteld . En wenst nu dat hij het nooit had gevraagd.
Absoluut. Wij hebben hier geen sinterklaasjournaal, maar een lokale uitzending elke dag met een verhaal dat ook in een lesprogramma is verwerkt voor de scholen. Hier gaat het over het weer. En de hele week was het verhaal dat de pieten het weerbericht hadden gekeken en het zou met de intocht 35 graden zijn. Mijn 10 jarige zit er dus ook helemaal in, weet prima dat hij niet bestaat, ziet mij regelmatig cadeautjes inpakken en zegt vrijdag nog: o mama, dat is een vergissing hoor, die pieten hebben zeker op het weerbericht van Spanje gekeken.
Dit zou ik ook doen. Ik was afgelopen zomer met het boek naar mijn zoontje gegaan (van toen 8 nu 9) en hij had geen idee. En toen ben ik met hem dat boek gaan lezen, hij vond het maar grappig dat wij dat allemaal hadden gedaan. Ik zou het boek niet als cadeau in de zak doen, dat is ook minder geloofwaardig voor je zoon, want waarom zou Sinterklaas dat geven?
Ik zou het niet in de zak doen. Als je het niet nu wil doen dan zou ik nog even wachten en na de feestdagen het boek geven.
Ik lees heel veel reacties met "niet in de zak" Maar ik ken mijn kind. Geef ik het zo, dan wil hij het niet lezen. Komt het van sinterklaas dan wil hij het wel aannemen. We gaan het niet direct die avond lezen, (dan is hij toch meer gefocust op zijn nieuwe game of de gravitrax) maar op een later moment.
Jij kent je kind. Je moet het idd doen op de manier die past bij jullie kind. Hopelijk geeft dit boek dan volgend jaar de rust die jullie graag willen. En wordt het plezier daardoor toch weer groter.
Ik moet zeggen dat ik er met oudere kinderen ook geen rekening meer mee hou dat ze het niet zouden weten. Mijn omgeving net zo overigens. Ken iemand die het op die manier per ongeluk verklapt heeft. Totaal niet bij stilgestaan dat zo'n ouder kind nog geloofde. Durfde de moeder van het betreffende kind ook nog boos te worden. Tja de wereld draait niet om jou.