Het liefst zou ik tot na de eerste echo (8 december) wachten met vertellen dat ik zwanger ben, maar ik weet dat ik het niet tot die tijd geheim kan houden voor mijn familie en vrienden. Vorige week, toen ik al voelde dat ik zwanger was, was ik een avondje uit met mijn zus en vriendin. Toen vroegen ze me al in de kroeg wat er toch aan de hand was. Ik hou wel van een wijntje en af en toe van een sigaretje. Als ik niet rook dan denkt niemand er wat van, maar als ik spa rood begin te drinken in de kroeg (waar ik ook af en toe werk) .... Zelfs de barman vroeg vorige week al of ik zwanger was. Ik ben bang dat ik het niet langer dan een week of twee voor me uit kan schuiven om het toch te vertellen. Iemand tips? Of zeggen jullie, vertel het maar gewoon...
je kan voor jezelf de keuze maken!. Het kan natuurlijk een voordeel zijn wanneer bepaalde mensen om je heen het weten zodat je ook bij ze terecht kan als het fout gaat. Wij kwamen er pas achter met elf weken. En hebben toen een springlevende echo gehad en zijn het toen meteen gaan vertellen aan de omgeving en de kindertjes van mijn vriend.
Tja tegen mijn ouders en schoonouders hebben we het direct verteld bij 5 weken, dit ook omdat ik het op mijn werk moet melden wanneer ik zwanger ben omdat wanneer we weten dat we zwanger zijn ook direct thuis moeten blijven. Aan de rest van de familie en vrienden bij 11 weken. Had wel geluk dat ik juist in de verlofperiode wist dat ik zwanger was en dat als excuus kon gebruiken omdat ik steeds thuis was. Maar bij 11 weken hadden we een verjaardagsfeestje in de familie en dan vonden we het een mooie gelegenheid om iedereen direct in te lichten.
Wij hebben het de naaste familie direct (rond 5 weken) verteld en onze vrienden ook al met 7 weekjes ofzo. Ook heel snel. Ik ben (was!) ook een roker en een wijnliefhebber en mn vriendinnen wisten het meteen! Dus ben niet verder gegaan met leugentjes verzinnen en heb het eerlijk verteld. Zou het de volgende keer weer zo doen! Maar het is verders jullie eigen keuze.... Succes!! En gefeliciteerd ook nog natuurlijk!
Hier weten maar weinig mensen het, eigenlijk alleen de belangrijkste voor mij. Ouders, schoonouders, 2 vriendinnen.... Ik vind het zo raar (voor mijzelf) om van de daken te schreeuwen dat ik zwanger ben hihi. Dus ik doe het als volgt. Vraagt iemand of ik zwanger ben? Dan antwoordt ik eerlijk ja. Zo niet, dan houdt ik mijn mond ook dicht tot ze het vanzelf zien.
Heb het gelijk verteld, ook al was het bij mijn vorige zwangerschap misgegaan. Op dat moment heb ik veel troost gehad van de mensen die het wisten. Bij deze zwangerschap hebben we het ook gelijk verteld bij onze zoontjes 2e verjaardag was toen 7 weken zwanger. Hebben zelf vlaggetjes gemaakt met roze kleur is het een meisje? en vlaggetjes met blauwe kleur is het een jongen? Deze hadden we in de kaas en worst gestoken. Ons zoontje ging er mee rond. Voor jezelf moet je de beslissing maken van als het misgaat, wil je dat iedereen dat ook dan weet. Je ontkomt er niet aan als het dus verteld hebt. Gefeliciteerd met je zwangerschap Gr Samantha
Ik ben er op de verjaardag van mijn man achtergekomen dat ik zwanger was.... (leuk cadeautje he ) Mijn moeder had het meteen door, maar durfde er niets over te zeggen. Na 2 weken heb ik het mijn moeder en vader verteld, ze was dus allesbehalve verrast, ik was toen ruim 7 weken. Mijn schoonouders hebben we het pas met 10 weken verteld, op mijn schoonmoeders verjaardag. We hadden een Nijntje -tasje vol met babyspulletjes (o.a tutje, tutlapje, sokjes en slabbertje) ingepakt en cadeau gedaan. Tegen vrienden hebben we het pas na 12 weken verteld. Als die vroegen waarom ik geen glaasje wijn wilde, had ik verschillende antwoorden: bv. ik ben de BOB, ik heb hoofdpijn en net een ibuprofen genomen (dan mag je niet meer drinken) etc. Wij hebben het bewust in het begin alleen aan familie verteld. Mocht het fout gaan, hoef je niet aan iedereen te vertellen dat het fout gegaan is. Succes en geniet van je verdere zwangerschap, want het gaat veeeeel te snel!
Bij ons zijn de familie en vrienden al op de hoogte. Het weekend nadat ik positief testte, hadden we 2 feesten en een etentje en omdat ik niet meer rookte en aan de spa zat, viel ik echt gruwelijk door de mand . En als mensen dan rechtstreeks vragen of je zwanger bent, kan ik daar echt niet over liegen en dan ook nog mijn gezicht in de plooi houden Ik vind het ook niet erg dat iedereen het al weet, mocht het fout gaan (gaan we niet van uit), dan wil ik dat ook kunnen delen...
Wij zaten in de MMM en dat wist onze familie en vrienden. Dus zij wisten ook dat we mochten testen en waren dus erg benieuwd naar het resultaat van de test. Heb het iedereen dus meteen verteld! Mochten we zelf spontaan zwanger zijn geworden zonder MMM en in een paar maanden, dan had ik het denk ik ook gewoon verteld.
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd! Wij hebben het diezelfde avond aan onze ouders en broers/zussen verteld. 2 weken later wisten ook al onze vrienden het. Wij waren en zijn zo blij dat we het echt niet langer voor ons konden en wilden houden. Je moet het vertellen wanneer jij/jullie het de goede tijd vinden. Succes met beslissen en het juiste moment ervoor vinden
Mn moeder en haar man wisten het op 4+2. Bij 9 weken de ouders van mn vriend en zijn zussen, mijn vader en zijn vrouw en mijn zusjes. En bij de 12 weken wist iedereen het
Tja, hierover verschillen de meningen. Sommigen houden het liever 12 weken voor zichzelf en vertellen het zelfs hun ouders niet. Ik kan me daar niks bij voorstellen. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, kon ik het wel van de daken schreeuwen. Ik heb het na 2 dagen al aan mijn beste vriendin verteld en na 4 dagen aan mijn ouders en schoonouders. Waarom zou je het hun niet vertellen? Omdat je een miskraam kan krijgen? Ik heb gelukkig wel een zodanige band met mijn ouders en vriendin dat ik het echt niet voor me zou houden als ik een miskraam zou hebben. Je familie en vrienden zijn er toch juist om je te steunen? Maar goed, zo denk ik erover! Op mijn werk heb ik het ook al bij 5 weken verteld, maar dat had te maken met de complicaties die ik bij mijn zwangerschap had. Ik ben niet zo'n goede leugenaar en had bovendien ook helemaal geen zin om te liegen over zoiets moois als een zwangerschap. Dus het geklets over buikgriep e.d. heb ik achterwege gelaten en gewoon uitgelegd dat ik aan het kotsen was vanwege de beeb in mijn buik
Nou ik ga het lekker gek doen deze keer!!!! Tot nog toe weten mijn vriend, ik, mijn collega (zelf ook zwanger) en mijn vriendin het. Verder nog niemand en de bedoeling is om dat tot kerst vol te houden!!! Ondertussen heeft mijn moeder al gevraagd of ik zwanger ben (gelukkig per sms, dus ik kon heel makkelijk nee zeggen), heeft mijn schoonzus me een potje foliumzuur gegeven (die had zij nog over) en ik heeft mijn vriendin een dochter gekregen en haar de naam gegeven die wij al voor een meisje hadden bedacht (ja daar heb ik even lekker om zitten huilen). Maar nog steeds hebben we niets verteld. We gaan namelijk de week voor de kerst op wintersport en ik wil niemand ongerust maken. Wil zelf bekijken of ik nog kan/ durf te skien. En met Kerst gaan we het dan vertellen. (ik ben een Kerstfan, dus beter kan niet!!!) Hoop dat we het nog 4 weken stil kunnen houden. GRoeten Carinda
Mijn ouders+schoonouders+belangrijkste familie heb ik het afgelopen weekend na 9 weken verteld. Ivm klachten na 7 weken al op mijn werk. Mijn man heeft het ook al zijn beste vriend verteld en ik denk dat ik het binnenkort nu ook ga vertellen aan mijn vriendinnen. En volgende week moet ik het de manege ook vertellen, want gisteren viel ik bijna van het paard af (vuurwerk...) en dat kan ik me echt niet permitteren nu. Nog maar eventjes en het is 12 weken en dan vertel ik het de rest!
Gewoon doen waar jij en je partner je het lekkerst bij voelen! Beide keren hebben we gewacht tot na de echo en de uitslag van de combinatietest, voordat we het bekend gingen maken. Maar beide keren heb ik het aan één iemand verteld (naast m'n vriend) waarvan ik wist dat ze d'r mond zou houden. Gewoon om het wel te kunnen delen met nog iemand die wat met me mee zou kunnen leven.