Zwangerschap niet wat je ervan verwacht!

Heel eerlijk?
Het gaat mij vooral om het eindresultaat. 9 maanden afzien en hopen dat de tijd gauw voorbij gaat.
En dan met volle teugen genieten van dat prachtige wondertje!

Een kind krijgen doe ik voor ons gezin op de lange termijn, de zwangerschap is voor mij meer een noodzakelijk kwaad. Maar wat lijkt het me heerlijk om er wél van te kunnen genieten...!

 

Ik vond zwanger zijn geweldig. Ik wil nog wel 100x zo zwanger zijn, maar ik hoef echt geen 100 kinderen.

Ik heb me werkelijk nog nooit zo goed gevoeld als tijdens de zwangerschap.

 

Na mijn eerste zwangerschap: Ik wilde altijd wel zanger zijn. Wat voelde ik me goed. Echt genieten.

Nu met de tweede zwangerschap: Ik zal niet gigantisch juichen als het voorbij is, maar ik ben wel blij als het achter de rug is. Valt me een stuk zwaarder als de eerste.

De reden waarom ik van mezelf ook niet mag klagen en niet mag zeggen dat ik het niet leuk vind, is omdat dit mijn laatste zwangerschap is en ik toch het idee heb dat ik volop moet genieten, gewoon omdat het iets is wat ik nooit meer mee ga maken.

 

Dat realiseer ik me terdege.... Dat ook voor mij een tweede zwangerschap wel eens een stuk minder fijn kan zijn.

 

Iedereen ervaart een zwangerschap anders. Voel je vooral niet schuldig als je niet alleen maar happy bent! Hetzelfde geldt voor de tijd na de geboorte.... Het schijnt nogal een taboe te zijn om het niet alleen een roze wolk te vinden.... Trek je daar niets van aan! Er zijn velen met jou die zich ook zo voelen, geloof mij!
Ik kwam er open voor uit dat ik geen roze wolk ervaarde en het 1e jaar erg pittig vond en ik vond veel bijval al wilden ze er zelf vaak niet over beginnen. Maar het is o zo fijn om iemand te spreken die het ook zo ervaart en je weet dat je niet de enige bent!

 

Ik vond overigens de 1e zwangerschap ook helemaal geweldig en heb er nu veel minder van genoten....

 

Ik vond zwanger zijn echt geweldig!
Heel de zwangerschap straalde ik, voelde me mooi en energieker dan normaal.
Ik stond met 39 weken gewoon nog te dansen en springen in de woonkamer.
Heb de zwangerschap nooit als zwaar ervaren, heb echt genoten van elk moment

 

Ik ben jaloers!


Ik vond het ook niet zo leuk.
Van te voren dacht ik echt dat het geweldig was om zwanger te zijn. Als ik een hoogzwangere hoorden zeggen dat het kindje nu wel eens mocht komen kon ik me daar niks van voorstellen. Ik dacht je bent maar zo weinig in je leven zwanger, hoe kun je nu willen dat het zo snel voorbij gaat.

Nou toen ik zelf zwanger was kon ik me daar alles bij indenken.
De eerste 16 weken echt heel erg ziek. Ik kon niks eten, alles kwam eruit. Daarna zoveel angst dat het mis zou gaan. Als ik dan weer iets had gedaan wat niet zo slim was (iets verkeerds gegeten bijvoorbeeld), zat ik weer dagen in de stress. Bij weinig leven in de stress. Echt van te voren nooit gedacht dat een zwangerschap zo stressvol was.

Maar inderdaad de buitenwereld legt de druk er op dat je het zo leuk moet vinden, ik was enorm dankbaar, maar leuk vond ik het niet echt.

 

Ik ervaar het zwanger zijn als heel erg zwaar. Veel klachten etc, maar niet ernstige.


Vind het ook gek dat ik dit zo ervaar om dat zwanger zijn / een kindje krijgen zo'n grote wens was welke na jaren uiteindelijk via ivf gelukt is.

 

Mijn eerste zwangerschap vond ik ook geweldig! Voelde me op en top, en tot het laatste moment alles kunnen doen ondanks dat ik het laatste trimester veel harde buiken had.

Nu met de tweede zwangerschap kijk ik echt uit naar de bevalling (en ik moet nog 22 weken 😨 ) het valt me echt zwaar, vanaf 12 weken ontzettende buikpijnen en tillen is bijna onmogelijk geworden... Nee ik geniet nu echt niet helaas, van mij mag het snel augustus zijn.

 

bij mijn eerste zwangerschap had ik HG waardoor ik 9 maanden ziek ben geweest. Alle dames in mijn omgeving die zwanger waren vlogen er gewoon door heen en ik vond het 1 grote ellende. Ik heb er niet van genoten en nog nooit zo veel gehuild als toen.

6.5 Jaar later was ik weer zwanger dat eindigde in een miskraam. MIJn huidige partner en ik waren er beide verdrietig van en waren blij dat we snel weer inverwachting mochten zijn. Deze zwangerschap had ik me er bij neer gelegd dat ik mijn lijf 9 maanden moest afstaan en kon ik redelijk genieten maar moest heel veel laten door bi en later zwangerschapsdiabtes.

Afgelopen augustus besloten we het nog 1x te wagen wetende dat we risico liepen dat het een zware zwangerschap zou worden. in september bleek ik al zwanger maar dit werd een vmk. oktober weer een positieve test al snel bleken mijn suikers op te lopen en vanaf 7 weken zwangerschap gebruik ik al weer insuline en heb ik een zware vorm van zwangerschapsdiabetes. Ook is mijn bi weer op gedoken en deze keer nog erger. IK zit al weken aan huis gekluisterd en de wekelijkse controle in het ziekenhuis is mijn uitje. En toch weet ik te genieten. Het is een noodzakelijk kwaad om de hoofdprijs te bereiken. En nee het is zeker geen roze wolk. Maar heel hard werken maar ik vind het zeker de moeite waard. En deze keer probeer ik zoveel mogelijk te genieten want het is mijn laatste keer. Medisch gezien zou een volgende zwangerschap niet meer wenselijk zijn en ik denk dat we straks met 3 compleet zijn

 

Zou dat er ook niet mee te maken hebben dat wanneer je weet dat iemand aan het proberen is zwanger te worden je niet gaat roepen:" he bah neee, zwanger zijn is geen zak aan joh!"
Misschien wilden ze je ook niet bang maken o.i.d.

Ik vond er trouwens echt geen zak aan maar dat komt ook omdat ik zo ongeveer alle kwalen uit het boekje heb gehad (hoge bloeddruk, diabetes, BI en bij mijn oudste PE/hellp en extreme vroeggeboorte. En ik moest bij mijn jongste ook nog antistolling spuiten 14 maanden lang. Dus nee, geen roze wolk voor mij. )

 

Haha datzelfde gevoel heb ik dus ook !

 

Jouw vriendinnen hebben jou natuurlijk niet echt in de waan gelaten, want waarschijnlijk hebben zij het echt zo ervaren.
Ik heb ook echt een heerlijke zwangerschap gehad. Zou zo mijn hele leven wel zwanger willen zijn.

Iedereen ervaart het gewoon anders..
Toch hoop ik wel dat je een beetje kunt genieten hoor 😊 Ik vond het echt zo snel gaan!

 

Dit is mijn eerste zwangerschap en ik vind er niks aan. Het begon met misselijkheid en overgeven, daarna de bekkeninstabiliteit, zeer weinig energie (ook in tweede trimester), veel pijn van de fibromyalgie en sinds week 29 is mijn bloeddruk aan de hoge kant en ben ik Al meerdere keren gecontroleerd op zwangerschapsvergiftiging...Nu is slaap ik heel slecht...eerste drie uur slaap ik en dan ieder uur wakker. Sinds vorige week is de misselijkheid weer terug...Mijn Conclusie: geen roze wolk en ik vind zwanger zijn niet leuk. Maar alles voor de kleine man.

Iemand vroeg aan mij hoe het ging. Ik zeg nu maar dat alles oké is op wat kwaaltjes na... Anders krijg ik blikken dat ik dankbaar moet zijn dat ik zwanger ben. Dit bén ik ook alleen dit wil niet zeggen dat het niet zwaar kan zijn! Ik probeer te genieten van kleine dingetjes, maar dit wordt steeds moeilijker, merk ik. Dit komt vooral door de lage energiepeil, misselijkheid en overgeven.

Sorry, dit moest ik even kwijt. Ik ben blij dat iemand het onderwerp aanslingert...

 

Ik vind zwanger zijn geweldig maar tegelijkertijd ook loeizwaar. Ik keek er dus naar uit weer zwanger te zijn maar keek wel op tegen de zware dingen

 

Bij de eerste voelde ik me top. Bevallen met 41 weken en had het gevoel dat ik er nog best 10 bij zou kunnen hebben.
Nu bij de tweede vind ik het zoooo zwaar. Nu 23 weken zwanger en moe, misselijk en bekkenklachten. En een drukke peuter die graag aandacht wil, dus weinig rustmomenten.
Waarschijnlijk door het gebrek aan rust dus ook veel zwaarder.

 

Ik heb me heel schuldig gevoeld dat ik bij de oudste het zo vreselijk vond. Er was echt maar zo weinig wat leuk was. Ik was constant bang dat het mis zou gaan, tot bijna twintig weken misselijk, daarna kon ik al snel nauwelijks zitten omdat hij zo'n lang lijf had, met 30weken ontplofte ik en voelde me zo lomp, verschrikkelijk. Alleen de momenten dat ik hem voelde vond ik fijn.
Bij de tweede was ik heel blij weer zwanger te zijn, maar had ik me er al op voorbereid dat ik het niet leuk zou vinden. Dat werd heel erg waar, zeker gezien een vermoedelijke miskraam, uiteindelijk toch niet, maar weken van stress, constant misselijk en meteen door naar bi. Gecombineerd met niet kunnen slapen en een vreselijke werksituatie, het was echt verschrikkelijk.
Bij deze gaat het wel goed. Ik ben wel weer aardig misselijk geweest, maar wist beter hoe ermee om te gaan. Ben ook veel voorzichtiger met mezelf. Ik neem makkelijker een dag vrij, geef thuis genoeg uit handen en kies bewuster waar ik energie aan besteed. Daarnaast weet ik beter welke stukken ik heel vervelend vind en waar ik wel van geniet. Ik ben dus vorige week nieuwe kleren (rokken) gaan kopen. Ik weet namelijk dat ik me beter voel als ik betere kleding aan heb. Dat kost dan wel wat, maar levert mij in andere dingen weer op, dus doe ik dat wel. Ook ga ik weer zwangerschapszwemmen. Ik weet dat ik daardoor me beter voel en dat ik daardoor langer fit blijf. Vorige keer vond ik het moeilijk om die tijd voor mezelf te maken, nu weet ik dat het gewoon beter is voor iedereen als ik dat wel doe. Iedereen wordt er beter van als ik me beter voel en fitter blijf. Daardoor lukt het deze keer beter en geniet ik er meer van,maar het zal nooit mijn hobby worden en het gaat me toch vooral om het kind, als ik ze zou kunnen kopen, dan zou ik dat graag doen. Maar dan wel echt die fantastische exemplaren van mij