Hier hebben wij een hele leuke speeltuin. Goed omheind, je kan er ook wat drinken en ijsjes bestellen. Is dagelijks geopend van 11 tot 17.30u. Kinderen mogen er niet in zonder begeleiding. Ze hebben er ook een groot gedeelte voor de fietsen en te steppen. Is allemaal eigendom van de speeltuin. Heel leuk gemaakt. Gisteren was mijn zoontje er aan het rijden met een loopauto. Was er echt een etter van een kind! Botsen, voor mn zoontje staan en de weg blokkeren, slaan,... Ik hou mijn zoon constant in de gaten dus ik was er onmiddellijk bij want mijn zoontje is heel rustig van karakter en hij keek gewoon naar die etter en deed niks terug. Dus ik ga naar mijn zoontje toe en zeg hem van : rij maar lekker door met je auto Dat ventje keek me aan en ging weg dus ik ga weer aan de kant staan en ging hij weer mijn zoontje pesten. Heb hem DE BLIK gegeven maar dat deed hem weinig en ging met mijn zoontje spelen dus die auto duwen enz,... en die etter maar kijken naar mijn zoontje Ik daarna weer aan de kant. Begon dat rotkind weer! En hij mepte mijn zoon op zijn handje Zoontje stond erbij en keek ernaar. Deed hem niet zoveel. Was gewoon verbaasd aan het kijken. Hem hem toen boos gezegd niet te slaan. Toen gaf hij het eindelijk op en ging hij een ander slachtoffer zoeken, een meisje maar zij was ouder als mijn zoontje en liet zich gelukkig niet doen Ik had diep vanbinnen gewoon zin om dat ventje zijn kop vast te pakken en tegen de grond aan te tokken maar heb me heel erg netjes ingehouden Ik had zijn moeder gezien voordat hij begon met het pesten van kinderen maar waar zij toen was??? Ik begrijp dat niet he! Als je kind andere kinderen pest dan hou je je kind toch goed in de gaten om hem te begeleiden naar ander gedrag? Dat gedrag moet je toch zo vroeg mogelijk aanpakken anders worden dat toch van die vieze pesters op school!? Hoe reageren jullie bij zulke acties? Heb ik dat goed aangepakt of moet ik gewoon strenger zijn naar dat soort kinderen?
Ik bemoei me er meteen mee, als ik nog rustig ben. Leg het kind & dl uit dat ze moeten delen/op beurt wachten/ruimte moeten maken. Werkt dat niet raak ik vrij snel geergerd, merk ik. Pas tegen een joch dat een grote mond teruggaf geroepen ' nou heb ik er genoeg van' en toen kwam een gealarmeerde moeder eindelijk haar kind bijsturen. Anders had ik dl opgepakt en was rond gaan vragen van wie die pestkop was.
In gevallen waar ik vind kind slaat, vervelent doet of niet netjes etc ga ik gelijk kind aanspreken zelf als moeder niet dat doet. Laatst waren twee kinderen zand op mijn hondje gooien die buiten hek stond, moeder zat te kletsen met iemand. Ik heb gewoon gezegt streng: ophouden nu direct ermee!! Ik was erg boos want die jongen gingen gelijk grote mond tegen mij en lachen. Ik heb ook direct moeder aangesproken wat ik daarvan vind. Was echt pissig. Boeit mij eigenlijk niet wat ze of hun moeder vinden ik zeg direct dingen gelijk. Ook bijv. als kindje duwt mijn dochter aan de kant of maakt haar "taart" kapot etc en moeder er niet is of zegt niets. Ik ben continu bij mijn dochter of hou haar in de gaten als er iets is corrigeer ik haar gelijk waardoor ze vrij ook netjes is: gaat altijd in rij staan voor kabelbaan en pakt niet andermans fiets of schep of bal, duwt niemand etc maar daardoor ze is ook rechtwaardig ze vind dat andere dat ook moeten netjes doen en snap vaak niet waarom dan kindje voordringt of duwt of afpakt etc en dat frustreert haar vaak..
Als ouders er zelf niets van zeggen dan doe ik het. Meestal hoeft het maar 1x maar sommige exemplaren behoeven meer duidelijkheid. Die maak ik dan ook heel duidelijk dat ik ze niet nog een keer waarschuw, dat ik de volgende keer boos word. Let wel: kleine opstootjes mogen ze onderling uitzoeken. Wat ik hierboven beschrijf deed ik toen een jochie van 5/6 onze dochter omver wilde duwen op een loopbruggetje anderhalve meter boven de grond. Na de waarschuwing bleef hij heel dicht op haar lopen en ze werd er bang van. Dus nogmaals gewaarschuwd. Toen was het klaar. Wat een ettertje was dat. Dan grijp ik wel in, meestal niet. En als ouders zelf niets zeggen dan doe ik het wel. Dat maakt me niet uit. Edit: bij slopen en pijn doen grijp ik ook in.
Bij treiteren en pesten en pijn doen grijp ik direct in, tenzij ouders dat zelf doen. Bij irriteren wacht ik eerst af wat mijn kinderen doen, ze moeten ook leren voor zichzelf op te komen en dat leren ze niet als ik steeds er tussen spring. En als ze niet luisteren en blijven door gaan doe ik hetzelfde wat ik met mijn kinderen die, even apart nemen (lees uit de situatie halen) en dan nogmaals rustig aanspreken op het gedrag.
Hoe kan je een kindje ook wat weerbaarder maken? Volgens mij had mijn zoontje nog niet zo door dat hij aan het pesten was. Hij zat gewoon verbaasd te kijken. Hij speelt heel graag met kindjes en kijkt heel graag naar kindjes maar is psychisch nog niet echt klaar om echt samen te spelen. Hij huppelt er wat achteraan en gaat dan heel stoer kortjakje of poesje miaauw zingen waardoor oudere kindjes hem maar raar aankijken En hij is ook nog te langzaam. Die anderen rennen van het 1 naar het ander dus zoontje kan nog niet zo volgen en dan kijkt hij altijd zo zielig. Uiteindelijk gaat hij dan alle babytjes af in de speeltuin en wil hij naar de babytjes kijken want die rennen niet van hem weg Hoe kan ik hem daarmee helpen?
Ik denk dat het wel het karakter is van je kindje, dat rustig zijn. Mijn dochtertje is iets jonger dan jou zoontje maar zij laat het duidelijk merken als iets haar niet aanstaat.
Dat komt vanzelf wel als ze ouder zijn denk ik. Ik speel gewoon zelf een beetje mee met dl, of speel een beetje voor 'brug'. Geef oudere kinderen complimenten over hoe snel ze kunnen rennen/klimmen, leg dl uit dat ze nog wat moet groeien maar dat ze dat later ook kan. Sommige kindjes gaan dan heel stoer laten zien wat ze allemaal kunnen, of dl helpen met de glijbaan. Dl had een periode dat ze kinderen die haar 'lastigvielen' meteen boos wegduwde, of erlangs denderde. Momenteel is wat afwachtender, al kijkt ze daar wel verdacht boos bij. Ik wacht het af
Mijn kinderen zijn ook van die kinderen die bijna nooit wat terug doen. Die zijn vooral verbaasd dat iemand zo doet. Ik wacht het altijd eerst even af, laat het ze zelf uitzoeken. Meestal lopen ze dan gewoon weg, of zeggen dat ze moeten ophouden. Als het uit de hand loopt, dan grijp ik in ( als er geslagen gaat worden e.d.) Aangeven dat slaan doen pijn doet en dat ik absoluut niet wil dat iemand pijn gedaan wordt. Vaak helpt dat wel, ik heb een vrij lage stem, ben lang en donker haar/wenkbrauwen etc. Ik kijk vrij streng 😝 Maar soms tref je zo'n onopgevoed monster aan die nergens naar luisterd. Dan is het meteen actie ondernemen. Bij de arm pakken en ergens neer zetten. Het liefst zo ver mogelijk. En met een beetje mazzel komt mama of papa er op af, kan je die ook direct aanspreken.
Dat gaat je niet lukken op deze leeftijd. Weerbaarheid moet op deze leeftijd groeien. Sommige kids hebben dit gewoon direct al van nature.
Zo voeden wij onze kinderen ook op en ook bij hun zie je dat ze niet "snappen" dat anderen zich niet aan die regels houden. Nu ze wat ouder zijn kan ik ze uitleggen dat er nu eenmaal kinderen zijn die zich niet aan de 'regels' houden maar dat dit niet betekend dat ze dat dan maar moeten accepteren. Vaak kijk ik de situatie's aan, hoe reageert mijn kind erop en hoe lost hij/zij het op (en soms lossen ze het op een hele andere manier op dan dat ik verwachte) Komt er lichamelijk ongewenst contact zoals slaan dan grijp ik nog steeds in. Spreek ze er altijd op aan, helaas zitten ze nu in een leeftijd (rond de 8/9 jaar) dat ze gewoon een grote mond terug geven en ook vaak zonder ouderlijke begeleiding op de speeltuin spelen.
Als ouders of begeleiders niet optreden, dan doe ik het. Of het nou een kleuter in een speeltuin is of een puber die op de veerboot met zn voeten op de tafel zit... Ik ga vriendelijk doch dringend duidelijk maken wat het gewenste gedrag is.
mijn dochter is ook zo...al wordt die in elkaar gemept bij wijze van spreken dan durft ze nog niks terug te doen. Ik merk wel dat het op school lastig is...leraren zien niet alles en zij wordt regelmatig pijn gedaan. Achteraf moet er wel sorry gezegd worden maar dan heeft zij de duw of mep al ontvangen. Ik probeer van haar andere kwaliteit gebruik te maken, als ze nl boos is kan ze nogal bits praten en zelfs ik ga dan een stapje achteruit Ik probeer haar dus te leren om 1 keer netjes te waarschuwen en als er niet gestopt wordt haar tetter open te trekken Maar zij is ruim 6 natuurlijk. Over mijn zoon hoef ik mij gelukkig minder zorgen te maken, hij is op de psz ontzettend lief voor de kindjes en zal nooit zomaar iets doen, maar wordt hem iets gedaan dan vliegt tie er meteen op af. Zo'n kwalletje wat dan voor zn fiets blijft staan wat jij beschrijft daar rijdt tie gewoon overheen Ik spreek andere vreemde kinderen wel aan als ze pesten of lichamelijk worden. Ik heb al eens een kreng van een meisje de hele speeltuin achterna gelopen omdat zij tot 2 keer toe mijn dochter uit een hoge klimtoren wilde duwen. Ik ben haar achterna blijven lopen tot ze naar haar mammie liep en ik heb toen even heel duidelijk gezegd dat ik hoop dat zij ervoor zorgt dat haar dochter de handjes thuishoudt en dat ik dat anders doe. Maar dat is dus in echt gevaarlijke situaties
Ik snap dat het niet leuk is hoor. En ik irriteer me ook met regelmaat aan andere kinderen. Maar termen als ' zal wel weer zo'n onopgevoed monster zijn'. Daar heb ik wel moeite mee. Kinderen zijn gewoon kinderen en die zijn niet altijd lief en aardig. Ze kunnen ook wel eens hun dag niet hebben en strontvervelend zijn. En ik zeg niet dat je dan niks van het gedrag mag zeggen. Natuurlijk mag dat. Ik heb er zelf ook geen moeite mee als ik een andere moeder ergens iets van zegt als ik iets even niet gezien heb. Maar ik denk dat je wek moet oppassen om meteen het hele kind als etter op pestkop weg te zetten. Want voor zo'n kind is het dan wek heel moeilijk om dan weer uit die rol te stappen. Ik zeg dat eigenlijk omdat mijn dochte zelf ook een pittig karakter heeft. Die kan ook echt vervekend zijn, en aangezien ik drie heel lieve jongens heb die dit niet zo hebben of veel minder, ligt het toch ook niet aan de opvoeding. Daar steek ik echt mn tijd wel in. Vorige jaar heeft mijn dochter een heel vervelende tijd gehad omdat mijn ex en ik toen gingen scheiden. Daar had zij ontzettend veel moeite mee, maar dat kon ze moeilijk uiten. Ze is een ontzettend gevoelig kind, maar heel hard voor zichzelf en houdt veel binnen. Ze was in die tijd ook niet altijd aardig voor andere kinderen. En ik zeg niet dat dat acceptabel is, hebben we haar ook consequent op aangesproken. Maar ik merkt toen wel dat je kind vrij snel 'een naam'. Heeft. Terwijl het echt een heel lief meisje is! En daat werd ik echt verdrietig van.
En over niet voor zichzelf opkomen. Mijn jongste zoontje had dit ook. Als een ander kindje iets uit zn handen trok stond hij maar wat beteuterd te kijken. Maar sinds hij nu een tijdje naar het kdv gaat, is dat al een stuk minder hoor. Dus de meeste leren het wel op den duur.
Goed dat je het van de andere kant belicht. Een kind is een kind en moet zeker door volwassenen zo behandeld worden. Kinderen die zich 'misdragen' krijgen óf een slechte opvoeding óf ze zitten niet lekker in hun vel. In beide gevallen is het niet hun schuld. Ik zie ook kinderen die zich minder leuk gedragen in de speeltuin. En elke keer is het heel snel en goed opgelost door ze positief te benaderen. Ze kijken er wel van op maar je kunt negatief gedrag heel snel de andere kant op sturen. Een kind dat duwt en voordringt kunt je heel duidelijk vertellen dat dat gedrag niet gewenst is en dat anderen dat niet leuk vinden. Vervolgens kun je een opdracht verzinnen en ze betrekken bij het spel. Hierbij geef je duidelijk aan wat niet kan en je daagt ze uit tot gezellig spelen. Win-win situatie. Waarom zou je als ouder niet wat meer verantwoordelijkheid nemen ipv die kinderen af te schilderen als rotzakken? Het zijn kinderen. En kinderen spelen nog altijd liever gezellig dan dat ze etteren. Dat speelt er iets.
Ik volg je tot op zekere hoogte...maar een klimtoren is een klimtoren. Als mijn dochter daar zelfstandig in kan klimmen maar er tot 2x keer toe op het hoogste punt bijna uitgeduwd wordt voel ik mij echt niet verantwoordelijk om met dat duwende kind een spel te verzinnen. Mijn dochter wil gewoon klimmen en ik kijk toe.
Ik had het vorige week nog bij het zwembad, grotere kinderen bij het peuterbadje andere kindjes van de glijbaan duwen en hardhandig voordringen. ik vraag het 2 keer aardig anders schuif ik ze gewoon opzij en heb dr 1 zelfs het badje uitgezet, wegwezen en helemaal als je ook nog is een grote mond hebt.
Ik spreek het kind aan. Heel duidelijk maar wel netjes. Afspraken maken helpt vaak goed. Hoewel, laatst heb ik een paar jongens van 11-12 jaar toegesist dat als ik ze nog 1x zou betrappen ik hen bij hun nekvel zou grijpen en eigenhandig de speeltuin uit zou zetten. Ze hadden mijn driejarige lopen treiteren en zand in zijn ogen gegooid en gingen daarna een ander pesten. Dat pik ik dus echt niet. Ze hebben later ook eem speeltuin verbod gekregen voor iets anders.
Tuurlijk, veiligheid gaat voor. Maar je kunt als de veiligheid gewaarborgd is, wel in gesprek gaan met het kind waarin jij de volwassene bent, en het kind een kind. Het zal je nog verbazen tot welke oplossingen je kunt komen. Daar leren beide kinderen in dit geval iets van. Wie weet krijgt die meid geen aandacht, moet ze altijd zelf spelen, heeft ze oudere broers die haar vaak duwen en waaraan niemand iets doet? Ze moet zeker horen dat haar gedrag niet acceptabel is maar jij kunt wel een verschil maken, waar blijkbaar de moeder het niet doet.