Hallo dames, Ik zit even ergens mee en misschien hebben jullie tips. Mijn dochtertje van 1 jaar en 8 maanden is sinds een paar weken echt vreselijk eenkennig. Soms moet ze zelfs niks van papa of mama hebben. Ze is angstig en verlegen bij vreemden of mensen die ze niet zo vaak ziet of zelfs opa en oma. Verder is ze snel op haar teentjes getrapt en is het soms echt Jantje lacht en Jante huilt. De laatste dagen is het echt het ergst. Enig idee hoe dit kan. Kan het nog een verlaat sprongetje zijn of is het gewoon een fase die bij deze leeftijd hoort? Gisteren kwam ik thuis van kantoor en toen wilde ze helemaal niks van mij weten. Ze wilde alleen maar bij papa zijn en als ik haar op de arm had werd ze boos en begon ze te huilen en te trappelen. Da's toch naar thuiskomen hoor. Alvast bedankt voor jullie tips. Liefs, Iwish
Het is meestal een fase bij mijn zoon. Mijn zoon kan ook heel eenkennig zijn en enorm mama-achtig. Dit duurt een paar weken en dan is het weer voorbij. Momenteel zit ik in de Mama-fase. Niemand anders mag hem op bed doen of schone luier e.d. geven. Ben ik er niet dan is er niks aan de hand, maar ben ik er wel dan moet mama alles doen... en als alleenstaande ouder is het soms heerlijk dat even iemand anders hem een schone luier e.d. geeft Maar zijn het altijd fases.
Hier waren/zijn het ook van die fases. De ene periode is hij erg vrij, en sociaal. Andere periodes is hij liever bij 1 iemand. vaak gaat het wel samen met wat veranderingen in ontwikkeling. Hij is nu weer een weekje of 2 wat meer vrij, en zijn spraak gaat nu ook opeens vooruit.
die "fase" duurt hier al een jaar vaak varieert het aan de hand van wie haar sochtends uit bed haalt... en als ze heel de dag bij opa/oma is geweest.. moet ze zelfs thuis even "wennen" we hebben ons er maar bij neergelegd.. meestal trekt ze het meest naar mij dus ik heb makkelijk praten... maar dwingen lijkt het alleen maar erger te maken dus dat doen we niet hooguit "nee! niet doen!" etc... dan wil ze ineens wel
Hoi, Ik wil je neit teleurstellen, maar laura begon het met 1 jaar en 10 maanden. Toen was het ineens mama hier mama daar. En papa mocht echt helemaal niets!! Laura is nu 3 jaar en 3 weken en het is nog steeds mama voor en mama na. Het is wel verbeterd, maar weg is het niet. Als ik weg ga moet ik beloven dat ik terug kom. Ze huilt nu sinds een maand of 2 niet meer als ik wegga! Daarvoor huilde ze altijd. Dus ik hoop dat het een fase is en niet zoals bij ons. Want dit is echt vermoeiend