OOOOOOOOOOOoowwww, wat ben ik ontzettend blij om jullie verhalen te lezen. Ondertussen begon ik mezelf al af te vragen wat er in hemelsnaam met Noa aan de hand was! het is dus toch de peuterpubertijd? Jemig, ik was al blij dat ik de sprongetjes achter de rug had. Maar dit is nog 10x erger.. Kennen jullie de reclame van dat kindje wat zich in de supermarkt gillend en stampend op de grond laat vallen? Moeders gaat er op een gegeven moment naast liggen om mee te doen. Nou dat is precies mijn dochter! Die doet dit om de haverklap als we buiten zijn. Dan wil ze zelluf lopen om haar buggy te duwen, maar ik mag vooral niet meehelpen, want dat resulteerd in een driftbui al stampend en gillend op de grond. Ze wil ook alles hebbe hebbe hebbe en o wee als ze het niet krijgt (of snel genoeg krijgt) Dan heeft ze hetgeen ze zo ontzettend graag wilde "hebbe" en dan wil ze het ineens weer niet..... Ow, ja! voor ik het vergeet! Ze zit nu ook in een fase dat ze zichzelf bijt als ze een driftbui heeft..Dan is het brullen geblazen, want dat doet natuurlijk pijn. Nou dat negeer ik dan maar mooi hoor. Want ze kijkt me aan om te kijken hoe ik op haar reageer als ze zichzelf bijt. Ik schrok wel hoor toen ze dat deed. Ik probeer als volgt met mijn pubermeisje om te gaan: Dreinen, drammen en zeuren negeer ik. Goed gedrag wordt beloond met samen spelen, knuffelen, complimentjes geven (kortom: aandacht geven) Negatief gedrag als, bijten, slaan, knijpen en haren trekken corrigeer ik met een duidelijk "nee. dat mag niet!" "mamma aaien!" Als ze dit drie keer doet, dan zet ik haar weg en negeer haar. Ze gaat dan wel huilen, maar dan laat ik haar even. We maken het wel altijd weer goed, dat vind ik belangrijk! Ze moet ook zien dat ik er ook voor haar ben en haar lief vind als ze iets doet wat niet mag. Ik stel zeker nu hele duidelijk grenzen, waarbinnen ze zich mag ontwikkelen. Ze mag als de situatie het toelaat alles zelf doen (vergt wel geduld hoor) meehelpen met mamma etc. En dan maar belonen he! Maar soms gaat het gewoon niet! en dat zal ze ook moeten leren. Ze is en blijft mijn allerliefste meisje, maar ik vind het ook heel moeilijk af en toe. Ze slurpt mijn energie op het moment helemaal op. Ik probeer het te zien als een ontwikkelingsfase en ook dat het goed is dat ze haar eigen ikje gaat ontdekken. Maar ze stelt me danig op de proef! hahahahaha! En ik maar denken dat ik dit forum niet meer nodig had.... Dat de ergste periode van onzekerheid voorbij was!
Owwwwww, wat 'fijn' om jullie verhalen te lezen. Ik herken er zooo veeeeel in en begon al bijna te denken dat het helemaal aan het feit lag dat Simon nu geboren is (13 dagen oud), maar aan de andere kant had hij het voor die tijd ook al. Het zijn bij hem echt wisselende momenten; het gaat heeel vaak goed, maar als het mis gaat dan is Thijmen heeeel boos en driftig...we negeren het nu en proberen ook om positieve momenten te belonen..negeren werkt trouwens ook niet altijd, maar we pakken dan wel door en soms als hij niet stopt gaat hij even afkoelen in de hoek en ook als hij slaat en daarmee doorgaat krijgt hij een tikje over de vingers, want er zijn grenzen... Karin
@morgaine: Dit bedoelen wij dus met in het hoekje zitten, is gewoon even apart van ons in de huiskamer... dus niet echt letterlijk in de hoek staan...
hier ook tijdens het eten koken, mama tillen en mevr wil lekker kijken. Ook bij het ophangen van de was en noem maar op. Ik geef haar niet altijd haar zin, dan zet ze het op een gillen, ik laat haar dan even al vind ik het wel moeilijk en leg haar uit dat mama even bezig is en als mama klaar is mama dan gaat tillen. Als haar iets niet lukt wat ze wil of ze krijgt haar zin niet dan is het weer gillen. Soms moet ik er wel om lachen, maar uiteindelijk zwicht ik toch en ga ik helpen.
Door je waardering uit te spreken als ze een keer wel lekker spelen zonder iets uit te halen oid. "Wat kan jij fijn spelen!" "Wat ben jij lief aan het <insert activiteit. ! "Dat vind mama fijn dat jij zo lekker kan <vul maar in>! En dan op zon toon dat t helemaal duidelijk is dat mama er helemaal blij van is dat t zo goed gaat. Dat tegenover de boze toon die mama uitslaat als ze wat stouts doen, werkt enorm want zon kleintje is echt wel uit op de goedkeuring van papa en mama. Zowiezo is reacties uitlokken een enorm leuk spelletje (en dat is HET spelletje in de peuterpuberteit). Dus zolang jij maar uitbundig reageert als t wel goed gaat lokken ze dat uit. Boze reacties zijn ook enorm interesant. Daarom kan je dus beter ze negeren zonder al te veel gemopper en gedoe als ze iets ergs uitspoken zoals mama slaan bvb. DIE reactie (genegeert worden) willen ze t liefst vermijden Idd elke keer wat lekkers is niet de juiste beloning. Vind wat lekkers sowieso niet de manier om te belonen. Dan gaan ze onderbewust beloning met (vaak ongezond) voedsel associeren. Dat is eigenlijk iets wat je moet zien te voorkomen vind ik.
hallo, Ons zoontje is bijna exact hetzelfde Als ik aan het koken ben of mijn vriend aan het afwassen gaat hij hangen en jengelen.(wij vertellen hem dan rustig wat wij aan het doen zijn en tillen hem even op om te laten kijken en zetten hem daarna terug en vragen of hij even wil gaan spelen meestal begrijpt hij dit en gaat hij rustig spelen) Ook pakt hij gelijk zijn bordje net na het opscheppen van het avond eten en wil hij ons bestek en uit onze beker drinken ( dit mag van ons) als wij nog aan het eten zijn en hij niet meer wil gaat hij met eten gooien wij pakken zijn bordje dan weg en vragen of hij genoeg gehad heeft meestal begrijpt hij dat en zegt hij ja en mag hij uit zijn kinderstoel...Ik probeer hem eerst altijd rustig dingen uit te leggen en als het niet helpt ga ik met mijn dagelijkse dingen bezig en negeer hem eventjes meestal houd hij dan op succes!