Ach meid toch.. Wat een &$^%*$ opmerking :x.. Een kindje verliezen is het ergste wat je als ouders kan overkomen.. Het maakt niet uit of het 1, 3 of 10 jaar geleden is, het is en blijft jullie mannetje.. Jullie blijven zielsveel van Tygo* houden.. Tygo* zal nooit, maar dan ook nooit door jullie worden vergeten.. Heel veel sterkte meid! *knuffel*
ik ken je wel niet, maar heb destijds wel je verhaal gelezen. Hoe kunnen mensen ooit verwachten dat je 1 van je kinderen ooit kan vergeten? ook al is hij dan niet hier bij je, in je hart is hij toch altijd? en wat een botte opmerking ook over je andere zoontje!
Echt totaal respect en gevoelloos zulke mensen! Ookal was het al 300 jaar geleden, zoiets vergeet je nooit meer! En sterker nog, je hoeft Tygo* ook helemaal niet te vergeten. Hij is voor altijd jullie kind, jullie zoon, jullie engeltje! Wat een belachelijke mensen heb je toch rondlopen op deze aardbodem. Alsof jullie Mitchell hebben gekregen ter vervanging voor Tygo*, kan me er zo over opwinden zeg! BAH!
wat erg dat mensen zo reageren, blijkbaar weten ze niet hoe ze reageren moeten denk ik dan. kan me voorstellen dat je er verdrietig van wordt. Carulli sterkte! ik heb ooit het `domme opmerkingen` topic geopend omdat ik over de vroeggeboorte van mijn zoon veel domme opmerkingen kreeg en daar wel mee zat.
Het verlies van een kindje blijf je altijd voelen, er is geen uiterste houdbaarheidsdatum voor het verwerken van zo'n verlies. Tygo is en blijft jullie zoon en daar mag niemand tussen komen.
Lieve lieve Caruli, Die mensen zijn echt niet goed wijs! Je moet maar zo denken, het is hun gebrek, niet dat van mij! Kan me voorstellen dat het zo verschrikkelijk veel pijn doet, al die stomme opmerkingen, maar hou je vast aan de lieve mensen om je heen die met je mee voelen! Die anderen zijn het niet waard! Ik weet zeker dat Tygo een mooie ster is, die jullie altijd volgt en supertrots op jullie is! Sterkte lieverd! Liefs Loesie
Meid meid.....nooit zullen jullie hem vergeten. De buitenwereld helaas wel. Vreselijk als moeder zijnde lijkt me. Ik kan er gelukkig alleen maar naar gissen hoe dat moet voelen. Jullie manneke is voor altijd in jullie hart!
Wat een belachelijke reacties geven die mensen die je noemt! Het ergste wat je kan overkomen is in mijn ogen je kind verliezen &ik ben nog niet eens zwanger en heb geen kinderen. Onwijs veel sterkte!
Caruli en de rest van je gezinnetje, heel veel sterkte! Het valt niet mee om je kindje zo te moeten missen en dan zijn er ook nog mensen die zo'n belachelijke opmerkingen durven te maken!!!
meis, probeer t los te laten dat mensen oordelen over hoe jij er mee omgaat. Zij weten niet beter. Sommige mensen hebben gewoon geen greintje gevoel in hun donder! Ik snap heel goed dat je er nog vaak mee bezig bent, het is verschrikkelijk om een kindje te verliezen! Het is een stukje van jezelf, dat je voor altijd kwijt bent, hoe kunnen mensen verwachten dat je dit vergeet? Nee meis, het is volkomen normaal hoe jij hier mee omgaat, en het is jouw leven, jouw manier, jouw kindje! andere kindjes zijn geen vervangers van jouw zoontje wat er niet meer is! Sterkte! An angel in the book of life Wrote down an infants birth And mentioned as he closed the book Too Beautiful for earth!
mn opa ( natuurlijk niet te vergelijken met je kind)...maar hij is bijv al 8 jaar overleden, mar zo'n groot gemis in de familie....in het huis van mn oma, wordt er nog elke dag een kaarsje gebrand bij zijn foto... ( als ik of andere fmilieleden er zijn....we komen allemaal veel over de vloer daar)...steekt iedereen het aan of pakt een nieuwe waxinelichtje als ie op is....En wanneer er anekdotes verteld worden, vallen er nog altijd traantjes... Missen betekent niet alleen het eerste jaar....missen doe je voor altijd ...en je staat er hoe dan ook elke dag bij stil...
Iedere keer dat je een kindje krijgt gaat een stukje van jezelf in dat kindje zitten, hoe zou je zoiets kunnen vergeten? Ik geloof dat het op een gegeven moment een plekje krijgt. Wanneer dat is, is voor iedereen anders, maar vergeten zul je het nooit.
wat zijn jullie toch lieve meiden jullie snappen me... ik trek me tegenwoordig ook wel minder aan van de opmerkingen maar toch... ik weet nog wel dat ik bevallen was en de dag erna kwam de maatschappelijkwerker langs en zei: jee meid heb het gehoord zeg, jammer dat het niet goed gegaan is, maar ach je bent nog jong he. nou mijn man heeft hem toen de deur uit gezet hoe durft hij 1 dag nadat ik bevallen ben te zeggen dat ik nog jong ben en alle tijd heb voor nog een kind ik moest me kind nog gaan wegbrengen en zo zijn er wel meer dingen gebeurd tis echt af en toe onbegrijpelijk hoe mensen ermee omgaan. in de ziekenhuispapieren en nu nog in mijn dossier staat een dochter, een doodgeboren vrucht en nu een zoon erbij hoezo doodgeboren vrucht? manneke heeft 2 uur gevochten zonder hulp hun lieten hem voor dood liggen hij was geboren en het enige wat ze zeiden was: roep maar als hij dood is. ondertussen kwamen ze ook niet meer bij mij kijken totdat ik ko ging en bleek ik in shock te zijn vanwege te veel bloedverlies dat mijn man op alle alarmbellen drukte voordat ze eens kwamen heb daarna nog uren op de o.k gelegen en ben dus niet meer bij Tygo geweest alles komt weer boven... heb hier nooit het hele verhaal van toen beschreven, maar gewoon de behandeling van het personeel en hoe ze ermee omgingen :x:x
oh meid toch dat meen je niet... te verschrikkelijk voor woorden... zo'n kleine dappere vechter en zo aan zijn lot overgelaten, alsof hij het niet waard was om voor te vechten.. moet vreselijk geweest zijn, en ook dat het nu niet als volwaardig zoon gezien wordt
Jeetje, het is nog maar drie jaar geleden en mensen stappen er al zo makkelijk over heen. Mijn zus heeft deze week exact 10 jaar geleden haar oudste dochtertje verloren en elk jaar op haar geboortedag en sterdag (ze is 11 dagen oud geworden) staan mijn ouders, zus, haar man en ik er nog even bij stil. Sommige jaren heeft ze er niet zo'n behoefte aan, andere jaren meer. Ze geven wel aan dat het fijn is en blijft dat we hun dochtertje altijd blijven herinneren, voor veel mensen is de wereld inderdaad al zo ver doorgegaan dat er niet meer aan gedacht wordt. Het is niet zozeer dat je er nooit overheen komt, maar je vergeet het nooit. Ik wens jullie heel veel sterkte.
Ik snap heel goed hoe jij/jullie je moet voelen,wij hebben 12 jaar geleden ons zoontje verloren bij 21 weken zwangerschap. OOk al is het al lang geleen het voelt als de dag van gisteren,maar het lijkt of je er niet meer over mag praten of geen verdriet meer mag hebben als het al zo lang geleden is. Ik wil je sterkte wensen deze periode....
thanks meiden op de een of andere manier word het gemis en verdriet weer groter elk jaar dat zijn datum dichterbij komt... niet dat ik hem de rest van het jaar niet mis, maar in deze periode word het erger dan is het af en toe niet fijn als je je gevoelens niet even kwijt kunt tegen je naaste familie... maar goed ben al lang blij dat jullie hier er in ieder geval naar "luisteren" en me begrijpen jullie zijn schatten!