ik ben dan nog lang geen 30 maar als iemand mij had verteld vantevoren dat ik op me 22e al 3 kinderen zou hebben, een eigen huis, getrouwd en wel dan had ik ze voor gek verklaard haha......
Afgezien van het feit dat ik voorlopig nog geen 30 ben -moet nog 25 worden- verloopt mijn leven tot nu toe eigenlijk precies zoals ik dat altijd had gedacht/gehoopt! Ik ben altijd al een serieuze geweest en zei als klein kind al dat ik later mama wilde worden. Als tiener zei ik dat ik tussen mijn 20e en 22e wilde trouwen en in ieder geval voor mijn 25e kinderen wilde. Het toeval wil dat ik ben getrouwd toen ik net een maandje 20 was, en 3.5 jaar later is onze dochter geboren. Eind april wordt onze tweede uk verwacht, precies op onze 5e trouwdag - een maand na mijn 25e verjaardag. Heerlijk toch!
Ik was ook losbol en feestbeest en nu ben ik ook precies zoals je jezelf beschreef in je startpost. Grappig hoe het leven kan veranderen. Mijn man wilde trouwens 2 kinderen en getrouwd zijn voor zijn 30e. Dus we zijn 6 dagen voor zijn 30e verjaardag getrouwd
ik heb nog 5 jaar... Kan nog van alles gebeuren maar op dit moment leid ik een beetje hetzelfde leven als jou... Stoppen met roken vond ik het aller moeilijkst omdat ik dan echt burgelijk was! Ik drink niet, rook dus niet... Ik voelde me vroeger een beetje een wilde... Nu niet meer
Hier valt het ook wel mee.. Ik heb het uitgaansleven nooit zo boeiend gevonden.. en ik wist van kleins af aan al dat ik jong kinderen wilde. Nu 24 jaar en 2 kleintjes. En ergens ook wel 'verwacht' dat ik het als alleenstaande moeder zou gaan doen. Ik ben erg zelfstandig maar stel wel hele hoge eisen aan anderen. Ik zou iemand kunnen zijn die prima bewust alleen voor een kindje zou gaan. Wij zijn nu weer bij elkaar, maar zoniet dan had ik echt over 2-3 jaar er nog wel een ukkie bij willen hebben. Ook dat ik mn opleidingen niet af zou ronden had ik wel verwacht, ik vind werk en geld daar niet boeiend genoeg voor. Ik hoef geen carriere te maken. Ik ben al snel tevreden. Het enige... ik verwachtte een dochter als eerst te krijgen!! Zo zag het plaatje er voor mij altijd uit, tutten met jurkjes en strikjes.. maar ik ben nu juist zoooo blij met mijn jongens.
Hier nog een half jaartje voor ik 30 ga worden. Maar me leven is wel anders dan ik vroeger dacht.....Heb namelijk nooit gedacht/gewild moeder te worden. Vond kinderen maar etters en had al heel jong de verantwoordelijkheid over me eigen broertjes en zusjes dat kinderen me inmiddels meer irriteerden dan dat ik ze leuk kon vinden. Heb ook altijd gedacht dat het huwelijk voor eeuwig is en heb jaren geleden moeten ondervinden dat er ook nog zoiets bestaat als een huwelijk onder dwang en dat aan dat huwelijk dan ook nog eens een einde kwam. Daarna gedacht nooit meer te zullen trouwen en al helemaal niet aan kinderen gedacht. Inmiddels heb ik een heel fijn leventje met een prachtige dochter en geweldige man..een goede en leuke baan.....maar dit is niet waar ik had gedacht vandaag de dag te staan. Wild ben ik hier nooit geweest, uit geloofsovertuiging nooit gedronken, gerookt of het uitgaansleven ingedoken.. dus weet ook niet hoe dat is
Herkenbaar, al duurt het nog 3 jaar voor ik 30 ben 4 jaar geleden was het nog lang leve de lol, 3 keer per week stappen, mannen versieren. Kinderen vond ik irritant en kon me niet voorstellen dat ik ooit kinderen zou willen of krijgen. Tot... Ik mn man tegenkwam, alles ging in een sneltreinvaart, na 6 weken bleek ik zwanger en het moedergevoel overheerste meteen. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou voelen. Na 8 maanden was we getrouwd en nu, 3 jaar verder zijn we een burgelijk stel met 2 prachtige kindjes. Wel 'moet' ik af en toe nog even met vriendinnetjes de hort op, even de stad in voor een drankje. Maar op een heeeeel andere manier dan 4 jaar geleden
Haha herkenbaar... Als ze mij ooit hadden verteld dat ik op mijn 22.. Na mmm een 2ling zou krijgen... En dat als hun 9 maanden zouden zijn, dat de 3e onderweg is... Had ik heel hard gelachen... En nu is het zo...
Ik heb dan nog wel 2,5 jaar, maar toch. Bij mij is het eigenlijk best wel geworden zoals ik dacht en hoopte. Oke...ik studeer nu, en dat zat niet in de planning, omdat ik gewoon een goede baan had toen ik zwanger werd. Ik heb altijd gedacht dat ik jong moeder zou worden, althans, dat wilde ik. Ik ben ook de moeder geworden, die ik vroeger in mn hoofd had. Oke...soms iets te weinig geduld, maar ja, wat wil je met een figuur als Finn We gaan best nog eens weg, maar niet super vaak. Maar dit wist ik vantevoren en ik vind dit niet erg. We ondernemen ook veel met Finn er bij. Nee, eigenlijk is mijn leven wel zo als ik het had gedacht. Het enige wat ik nog mis is een groter huis en nog een kindje! Maar dit komt hopelijk goed in de toekomst!
Ik ga al richting de 40 en heb rond me 30 ste al afscheid genomen van bepaalde wensen en dromen. Ik merk dat het steeds minder woord na maten je ouder word. In mijn 20 tige jaren. Had ik nog een hoop dromen. Een deel is er uit gekomen een deel ook niet. Nu ben ik gestopt met dromen. Of mijn leven in vulling geven van over zo veel jaar had ik dit en dit gewild. Vind het niet meer belangrijk genoeg om daar over terug te denken over wat ik had kunnen zijn en wezen.
Ik ben 28 en ben eigenlijk precies wat ik had gedacht en gehoopt. Heb nog wel een paar doelen (ik noem het geen dromen, ik jaag het namelijk na net zolang tot ik het heb) maar het belangrijkste heb ik
Nee totaal niet ik dacht altijd een alleenstaande mama te worden. Maar heb nu al 10 jaar dezelfde lieve vriend en we zijn de trotse ouders van een heel lief klein meisje. En ik ben nu niet van plan om alleen staand te worden.
Nee ben nog dezelfde sufkut die ik toen al was Ik had alleen niet gedacht dat ik nu al 2 kinderen zou hebben. Volgend jaar september ben ik aan de beurt...