30 worden is totaal langs mij heen gegaan 10 jaar geleden. Dit jaar 40 geworden, mijn hele leven is veranderd vanaf 2 maanden daarvoor, ik ben dus 40 en word weer moeder!! Vind het helemaal geweldig en ben er trots op. Bij mij geld dus met recht: het leven begint bij 40!!! Ben nu veel zelfbewuster, sta middenin het leven. Alvast gefeliciteerd trouwens!!!
hahaha! me too, ik sta aan de rand van 40! en nog voel ik me een broekie soms mijn geluk is dat je het naar horen zeggen niet aan me ziet toen ik dertig werd was het de mooiste tijd van mijn leven.dertiger zijn is leuk, maar nu ik inmiddels gescheiden ben, tien jaar verder dus weer single met kindje, hoop ik dat het vanaf volgende week dat ik veertig word nog mooier gaat worden! geniet ervan meid, het wordt alleen maar leuker
Ik word over 2 maanden 30, kijk er echt naar uit! Voelt echt als een soort rust die ik dan krijg, eindelijk volwassen of zoiets hihi!
Zo herkenbaar! ik had dat ook toen ik 30 werd, vond het zo niet leuk! En nu ik bijna 35 word, halverwege de 30 en dus richting 40 (hoe bedoel je pessimist?), zou ik maar al te graag naar die 30 terugwillen Ik zie mezelf ook niet zo volwassen, in mijn beleving ben ik zo rond de 28 blijven steken Klein pluspuntje is dat ik nog wel steeds rond die leeftijd word geschat
Heel erg. Je voelt je dan niet serieus genomen door andere ouders. Ik werd laatst door een veel jongere moeder (denk 23-24) aangekeken alsof ik een zestien jarig meisje was met twee kinderen. Heel maf. Ja korte rokjes kunnen niet meer en ook je navel moet goed bedekt zijn. Het is moeilijk soms ouders worden.
Het is totaal langs me heen gegaan. Maar ik was dan ook net een paar dagen bevallen van m'n jongste zoon, ik had dus wel wat anders aan mijn hoofd! Gezin voor je dertigste: check Maar sowieso kan het me niet zoveel schelen, ik voel me wel redelijk mijn leeftijd. Jammer alleen dat die jeugdpuistjes er nog steeds zijn (groot voordeel van vette huid = geen rimpels, echt nog geen een) Sta nog aan het begin van mijn carriere (lang gestudeerd), ben al wel lang getrouwd en heb al lang een koophuis. Beetje een mix tussen jong en oud zeg maar. Langzaamaan voel ik me toch echt wel volwassen, een vrouw en geen meisje meer. En dat past wel bij 30 zijn.
Hoezo kunnen korte rokjes niet meer?? Oke mij zie je echt niet in een naveltruitje, maar een kort rokje (niet zie poes net nie, gewoon kort, met legging of maillot eronder heb ik echt nog wel aan hoor, en nee dat staat niet of ik een bijna 40 er ben die 20 wil blijven Gewoon klassiek college style kan ook als je bijna 40 bent Ordinair kort staat ook niet als je 20 bent
Zoow herkenbaar. Toen ik net zwanger was, was ik 27. Ik was in het begin bang dat mensen zouden zeggen 'wat jong om zwanger te zijn'. Maar het was mijn eigen gevoel! Ik vond mezelf nog zo'n broekie, terwijl dat met 27 jaar al lang niet meer zo is! Nog heb ik weleens dat als ik achter de kinderwagen loop dat ik mezelf (te) jong vindt om moeder te zijn. Ach ja, je bent zo jong als je je voelt he??
Heb iemand in mijn omgeving op het randje van de dood gezien, dus elk jaar is voor mij er 1. Nu heb ik 'makkelijk' praten in jullie ogen want ik ben nog begin 20, maar wat zou ik graag wat ouder willen zijn. Al is het maar om serieuzer genomen te worden door mensen haha. Ben een moeder met 3 kinderen, en had 2 kids voor ik 20 werd, ben nu allang blij dat ik richting de 25 ga, want dan ben ik echt van dat 'hele jonge' af. Nou ja mijn woorden van advies zijn, kijk niet naar je leeftijd in jaren, maar voel je zo jong als je bent. Wees blij met elke dag, en elk jaar. Want een hoop mensen zouden in je schoenen willen kunnen staan. Laat je niet gek maken, en voel je wijzer worden. Heerlijk toch 30!
pfff ik word in febuari 30 dus ik mag nog even genieten van mijn 29 jaar zijn ik vind het ook echt vreselijk whaha maar ja ik wist gewoon het ooit zou komen aaarrrggg heb 3 kiddies en dat allemaal voor mijn 30ste vind het heerlijk werk niet helaas heb wel mn huisje maar had graag nog langer bij de 20 gebleven whaha
Ik herken het ook.. Ik wordt in juni 30, en voel dit ook echt als mijn laatste stukje als twintiger.. Heb ook precies hetzelfde gevoel, denk ook vaak dat ik niet zo veel kwa leeftijd scheel met sommige meiden en dan zijn ze bijv 25, auw.. Ik 'al' 29 en de hele rattelplan voor elkaar. Ik ben uiteindelijk precies geworden wat ik later als 'oud en afgeschreven' beschreef. 30 vond ik oud.. En ja dan had je serieus werk, een Koophuis, kind, huwelijk en hond. En ja hoor daar zit ik dan.. Ik heb en ben het allemaal.. En nee zou niets anders willen, alleen het stoppen vd verjaardagsteller dan . Ik voel me nog 1 vd jongere, maar merk steeds vaker dat ik al een 'vroeger' heb.. Te erg haha
Ik denk altijd maar als het om leeftijd gaat ' er zijn er genoeg die het niet worden'. Leeftijd zegt me weinig. Ik ben blij met mijn leven maar dat was ik ook toen ik twintiger was. Genieten en leven opsnuiven is voor mij het belangrijkste, of je nu 20, 30, 40 of ouder bent.
Ooooh dit is precies hoe ik het ook ervaar! Mijn collegaatje is dus geboren in 1990 en dan denk ik serieus: Zo lang is dat toch niet geleden? En dan hebben wij het foute uur aan staan op het werk, zitten mee te bleren met take that ofzo...en dat kent zij dan niet echt Zo wie zo klinken de jaren '90 nog zo dichtbij, hahaha! Wij zijn misschien wel de laatste generatie van de cassette bandjes wahaha!
Ja hoor, heel herkenbaar. Nog een paar weken en dan is het ook voor mij zover... Heerlijk, geweldig, fantastisch, maar stiekem toch ook al wel een beetje ernstig vroege midlife crisis
Heel herkenbaar. Ik had er ook heel veel moeite mee. Zag er heel erg tegenop. En de dag na m'n verjaardag...toen vond ik het eigenlijk wel best haha. Tja, je doet er toch niks aan. En heb een mooie herinnering, want op m'n 30e verjaardag is ons kindje gemaakt Het scheelt denk ik ook wel dat ik nooit ouder dan 25 wordt geschat. Heb me op mijn 28e nog een keer moeten identificeren toen ik sigaretten ging halen
Herkenbaar . En als je net 20 bent denk je, zo, 30, dan ben je heel wat! En dan ben je 30, en ben je nog steeds jezelf . Maar ik maak me er niet zo druk om. Ik ben wie ik ben en ga om met mensen met wie ik het goed kan vinden en hou dan ook geen rekening met leeftijd, vaak weet ik de leeftijden niet eens. Maar herken het wel, dat het voelt alsof je van dezelfde leeftijd bent, maar dat iemand dan 22 blijkt te zijn (uit 1990 ). Maar ondanks dat ik 10 jaar ouder ben kan ik dan wel goed met iemand opschieten. Ik heb goed contact met iemand van 42 en zij heeft me wel wat dingen doen beseffen. 1) dat je er op die leeftijd ook gewoon leuk en vlot uit kan zien 2) dat hoe oud je ook bent, je hebt altijd je onzekerheden. Ik dacht 10 jaar geleden altijd dat 'die moeders' altijd vol zelfvertrouwen waren en keek best naar ze op. En nu ben ik zelf moeder en heb zoiets van, het is eigenlijk heel gewoon, en je kan best kinderen opvoeden als je zelf weleens ergens onzeker over bent . Voel me soms nog best wel een broekie, maar denk dat iedereen dat weleens heeft. 30, 40 of 50 jaar
Ik voel me alleen al beter door alle herkenbare verhalen! En wat jij egt, Snoopy, over het moeder zijn, dat is zo waar!
Ooh heel herkenbaar en voor je het weet wordt je 40 jaar en dat is veeeeeeel erger. Ik word volgend jaar 40 jaar en ik voel me nog 30, wat moet je daarmee? Accepteren....... over 10 jaar staat er een pop in de tuin, hoezo deprimerend.
Ik word volgend jaar 30 maar vind het helemaal niet erg! Ben trots op wat ik met 29 al heb bereikt! Veel vrouwen beginnen met 30 pas met settelen, kijk eens hoe ver wij al zijn! En ik merk dat ik rustiger word, meer belang hecht aan wat er echt toe doet: gezin en familie, plezier maken in je leven! Die rust vind ik heerlijk. Nee, ik geniet met volle teugen en ben benieuwd wat er allemaal nog meer gaat komen. Life is good
Marieke1983, daar heb jij ook zeker gelijk in en ik voel het zelf ook wel zo. Aan de andere kant ben ik soms nog zooo onzeker en dan kan ik me juist door mijn leeftijd weleens een loser voelen, alsof je met 30 niet meer onzeker mag zijn