Dit is mijn eerste zwangerschap na 13 maanden. Ik was erg bang, dat ik niet natuurlijk zwanger kon raken en was daarvoor onder controle bij de gyn. Na alle OFO-onderzoeken bleek dat alles met mij en mijn partner normaal was We moesten geduld hebben. Ik heb van alles geprobeerd, acupunctuur, ontspanningstherapie, yoga, gezond dieet; ik had zelfs een maansteen gekocht, terwijl ik hartstikke down to earth ben. En toen raakte ik opeens zwanger! Nu ben ik eindelijk zwanger (zo gewenst!!!), maar continu in doodsangst dat er iets mis is of gaat. Ik heb hier psychisch veel last van. Ik doe 's nachts geen oog dicht, voel continu mijn hart snel kloppen en krijg pijnen overal in mijn lichaam. Nu word ik weer intensief begeleid door de gyn. Kan iemand hier over mee praten?
Ja hoor, had ik ook veel last van. Eerste zwangerschap was van korte duur, vond het echt heftig om daar afscheid van te moeten nemen. Weer snel zwanger, maar werkelijk continu bang dat het weer mis zou gaan. Maar, toen kwam de echo met zo'n 11 weken, zag ik al een 'echte' baby, en alles was helemaal goed. Sindsdien is er echt een last van m'n schouders gevallen. Genieten lukt nog niet echt, maar ik maak me in elk geval geen zorgen meer, heb er echt alle vertrouwen in. Ik denk zelf dat het komt omdat je er zooo veel mee bezig bent geweest. Zwanger worden, opletten met alles wat je doet en eet, cyclus bij houden, teleurstellingen, afwachten of er een streepje komt.... Geef jezelf de tijd om aan het idee te wennen. En je beeb heeft nu een mama nodig die niet teveel stresst maar nu al goed voor 'm zorgt, durf er een klein beetje vertrouwen in te krijgen. Is er nog een reden dat de gyn je begeleidt? Wat mij erg heeft geholpen is het idee dat je lijf en je baby echt precies weten wat er moet gebeuren, eigenlijk gaat alles vanzelf. Je hebt er totaal geen invloed op of het misgaat of niet. En als het misgaat, hoe naar ook, is ook dat nodig. Laat het maar een beetje over je heen komen, en ik denk echt dat als je een hele goede echo hebt gehad dat die rust wel komt. Sterkte en gefeliciteerd natuurlijk!!
Hier zwanger van de tweede en het lijkt wel of de angst sterker is als bij de zwangerschap van de eerste. Probeer te relativeren en verder heb ik het druk dus vliegt de tijd voorbij. Slapen is bij mij geen probleem ben juist aldoor heel erg moe. Ik zie dat je gisteren een echo hebt gehad wat zei de gynaecoloog?
Jep, hier door gebrek aan vertrouwen in lijf door vruchtbaarheidsbehandelingen. Weinig aan te doen, maar: Doe veel dingen die je leuk vindt, dat vermindert stress. De angst loslaten, gaat niet makkelijk dus richt je op andere leuke dingen doen die niets met de baby te maken hebben. Eet gezond, sport en rust uit; gezond lijf is minder piekeren. Belangrijkst; Bedenk dat de hormonen in je lijf je bezorgdheid VEEL erger maken. Wat je voelt is dus maar een klein beetje van jou en voor een groot deel veroorzaakt door de zwangerschap. Geloof me; ik was bang voor alles en zag overal beren op de weg. het zwakte na weken pas af maar het werd echt minder.