lieve meiden ik wil graag even mijn verhaal kwijt. Ik heb een nieuw profiel aangemaakt vanwege privacy en dergelijke Ik ben nu 19 weken zwanger van mijn eerste kindje. Mijn vriend en ik zijn er net achter gekomen dat we een dochter krijgen en we zijn helemaal in de wolken. Nu is mijn probleem met mijn moeder. Ze heeft een vriend die ik niet in de buurt van mijn baby wil hebben. Ik heb goede redenen daarvoor, namelijk zijn criminele achtergrond (ik verdenk hem ervan nog steeds bezig te zijn met die praktijken) en het leed dat hij mijn hele familie heeft aangedaan (waardoor een deel van de familie uit elkaar is gerukt). Mijn vriend staat helemaal achter mij en wilt ook absoluut niet dat haar vriend een rol gaan spelen in de baby's leven. Mijn moeder weet van mijn problemen met haar vriend, maar ze doet alsof haar neus bloed. Uit respect voor haar zeg ik hem gedag, maar meer dan dat kan er ook echt niet vanaf bij mij. Ik ontwijk hem als ik bij haar op bezoek ben, wat niet heel moeilijk is want hij ontwijkt mij ook en vaak slaapt hij als ik er ben (overdag). Nu ving ik laatst op dat ze tegen hem zei dat hij opa wordt Dus ik heb hier haar meteen mee geconfronteerd dat wat mij betreft hij geen enkele rol zal spelen in het leven van mijn dochtertje, en al helemaal geen opa genoemd zal worden. En zij deed het af van we zullen wel zien blabla en ik ga het kind echt niet corrigeren als hij mijn vriend opa noemt. Ze zal hem echt als opa gaan zien of verwacht je dat als je dochter hier komt hij niet met haar mag spelen echttt ik ben zo kwaad :x Ik ben echt zo teleurgesteld, had het zo echt niet voor me gezien. Ik denk er nu gewoon serieus over na om haar nooit te laten oppassen want ik wil niet dat hij leuk opa gaat spelen voor mijn kind. Heeft iemand hier ervaring mee ? Ik kijk echt op tegen de tijd na de bevalling.. groetjes
Als jullie als mama en papa aanvoelen dat die man nog steeds niet ok is dan doen jullie juist wat jullie willen! Geen opa en niet oppassen! Ik geef je helemaal gelijk! Ik zou zelfs durven zeggen: laat je mama enkel naar jullie thuis komen om haar kleindochtertje te zien. Ik heb een heel slechte relatie met mijn schoonouders mede door de (ernstige) psychische problemen ze hebben. Ze mogen ons kinderen leren kennen met mijn man erbij maar oppassen..... geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt!!!!! We nodigen ze uit op feestjes enzo (hoewel ikzelf daar moeite mee heb maar mijn man staat hierop) en in het ziekenhuis mogen ze maar 1 keer komen. Ze zijn gewoon heel brutaal, overheersend en zenuwachtig en ik kan daar niet mee om.
Een ding Jullie bepalen of jullie kindtje hem opa noemt of gewoon bij zijn voor naam daar zal hij en je moeder moeten respecteren moeten accepteren want jullie zijn de ouders. Vindt het wel een rare reactie van je moeder zij hoort jou besluit te accepteren. Zo is mijn moeder overleden en mijn vader hertroued kan met haar niet door een deur ze is zeer bepalend prima maar mijn kind zal haar geen oma gaan noemen dat heb ik besloten en dat zal nog groot probleem hier gaan worden dat weet ik nu al. had er laatst met zijn zus over mijn tante die zei dat ik dat niet kon maken omdat mijn moeder niet meer leefde ik was zo kwaad en terleurgesteld ook.
Nou prima toch? Dan breng je hem niet naar je moeder om op te passen. Het is immers jouw kind, dus waarom zou je anders beslissen? Pas er even lekker zelf op of regel iemand waar je wel vertrouwen in hebt om er zorg voor te dragen. Het is niet verplicht om je kind bij je moeder achter te laten. Jij bepaalt waar je kind is, wat je kind doet en met wie je kind omgaat. Ik vrees echter dat het wel ten koste gaat van de relatie met je moeder, maar goed, dat is iets waar je dan zelf voor kiest en zelf mee om moet leren gaan. Waarbij ik overigens niet zeg dat ik anders had gedaan. Ik zou mijn kind ook niet bij een 'vermoedelijke' crimineel in de buurt laten en dit ook duidelijk aangeven. En nee, dat gaat je moeder niet tof vinden, maar goed, voor je kind moet je wel eens vaker lastige keuzes nemen en ik kwets persoonlijk liever iemand waar ik van hou en om geef, dan dat ik mijn kleine flupke waar ik verantwoordelijkheid voor draag en die ik wil zien op te voeden tot een succesvol gelukkige volwassene en daarbij de maatschappij in wil sturen op latere leeftijd om zie gaan met 'vermoedelijke' criminelen. Nogmaals; het is een keuze. Een lastige keuze, maar je hebt hem wel!
dankjewel voor jullie reacties! Doet me goed om te lezen dat ik niet gek of harteloos ben. Het is een moeilijke keus voor mij, omdat ik mijn kind ook geen oma wil ontnemen aangezien mijn vader een kleine rol speelt in mijn leven (hij woont in het buitenland). Ze heeft dan praktisch geen grootouders van mijn kant, maar aan de andere kant vind ik dat mijn moeder ook wel wat moeite mag doen als ze perse een band wil met haar enige kleinkind!
Meid je bent totaal niet harteloos maar heb je hart op de goede plek! Veiligheid voor jullie kindje! als jullie het niet vertrouwen word er geen opa genoemd en ook niet opgepast! Simpel. Mijn vriend is niet haar vader en al vanaf begin gezegd, hij ook dat we hem niet papa gaan noemen en ze is nu 4 en snapt dondersgoed wie wie is. Maar om gewoon als moeder en 'stiefvader' je zin door te drijven vind ik erg respectloos en dan gaan ze, iig je moeder zich op glad ijs bevinden. Als ze eieren voor dr geld kiest accepteert ze jullie keuze dus ik zou het gewoon even afwachten en laat je niet op de kast jagen Succes!
Ik geef je groot gelijk! Je moeder moet een beetje dimmen Haar partner is.niet jouw vader en.dus ook niet se opa van je kinderen tenzij je graag wil dat hij gezien wordt als.opa maar dat is niet zo. Voel je vooral niet verplicht om rekening te houden met je moeder maar stel je kindje voorop
Ik zou ook nooit me kindje in de buurt laten van een vent die ik niet 100% vertrouw!!! Volg je moederinstinct!!!
Als je niet wil dat de vriend van je moeder een rol speelt in het leven van jullie kind, dan moet je haar inderdaad niet laten oppassen. In ieder geval niet bij haar thuis. Hij woont daar ook. En wat jij ook van hem vindt: je kunt hem moeilijk uit zijn huis wegsturen omdat jij oppas nodig hebt. Wat betreft opa noemen zou ik me nog even niet druk maken. Dat duurt namelijk nog een hele tijd. Je kindje is dan toch al minstens een jaar oud. En tegen die tijd is al lang duidelijk hoe het allemaal loopt.
Ik kan de man inderdaad niet het huis uit jagen (helaas hihi), maar het is niet zo dat ik mijn moeder nodig heb als oppas. Dat is allemaal al geregeld, ik weet alleen dat ze het leuk zou vinden om op te passen. Ik probeer er rustig onder te blijven, maar ik hou mijn hart al vast voor het de bevalling, stel ze neemt hem mee naar het ziekenhuis.. Ik wil dat echt niet!! Moet ik haar nu al ervan op de hoogte stellen dat mijn kind niet bij haar over de vloer komt of moet ik wachten? Het is allemaal zo pfffffffttt
Je hebt groot gelijk. En precies ja, zoals jij het verwacht, speelt hij niet met haar als jij dat niet wilt... Jullie zijn haar ouders en bepalen wat goed is voor haar of niet. Het is echt teleurstellend en vooral irritant hoe je moeder reageert, maar als mijn moeder dit was met haar vriend dan zorgde ik wel iets anders voor oppas. Als ze namelijk weet dat jij haar daarvoor niet nodig hebt dan zal ze jouw keuzes toch ook meer respecteren en naleven want anders ziet ze haar kleindochter amper. Jij hebt het voor het zeggen meis, het is jouw dochter.
Ik zou haar in ieder geval ruim op tijd laten weten dat je niet wilt dat hij op kraamvisite komt. Als ik het goed begrijp komt hij sowieso al niet bij jullie thuis? Geef dan aan dat dit ook voor het ziekenhuis geldt. Dat hoef je niet nu al te zeggen hoor. Mocht het ter sprake komen, meldt je het. En anders zeg je het tegen het einde van de zwangerschap. Als je haar niet nodig hebt als oppas, zou ik het daar nog helemaal niet over hebben. Kijk eerst eens hoe het loopt, die eerste weken en maanden. Misschien houdt ze er toch wel rekening mee. En als ze dat niet doet, gaan jullie gewoon niet met de kleine naar haar toe. Als ze dan eens vraagt waarom dat is of wanneer ze mag oppassen, kun je het altijd nog uitleggen. Je hebt al laten weten dat je niet wilt dat hij een rol speelt. Mocht dit vaker ter sprake komen, zou ik dat blijven herhalen. Maar als het niet ter sprake komt, zou ik ook (nog) niet zelf die confrontatie aangaan. Ze weet nu hoe jullie er over denken. Geef haar de kans hierover na te denken en straks zelfs het juiste te doen. Als dan blijkt dat ze jullie wensen niet respecteert, is het vroeg genoeg om ruzie te maken. Ze kan tegen die tijd niet zeggen dat het een verrassing is, want je hebt al een keer aangegeven hoe jij er over denkt.