Hallo allemaal! Ik vroeg me af wat jullie het moeilijkst én natuurlijk het mooist/leukst vinden aan het moederschap. Ik zal aftrappen: Moeilijk: - onzekerheid of je overal wel goed aan doet, bijv. luister en kijk je wel goed genoeg naar je kindje qua eten, slapen, ritme etc. en ook bijv. de entingen (het is naar voor je kindje, maar wel nodig...) Mooi: - zien dat de kleine man zich zo goed ontwikkelt en groot en sterk wordt van de zorg en liefde (en in mijn geval ook mamamelk) die wij hem geven. Ben benieuwd naar jullie reacties! Liefs!
Mooi: eigenlijk alles!!! Vind mama zijn het mooiste wat er is Moeilijk: de bezordheid: wat moet ik doen, doe ik het wel goed, gaat het wel goed, zal ik dit of mischien toch beter dat? Liefs mij
Mooi: Idd de ontwikkeling van de kleintjes. Dat ze leert lopen, praten, zich uiten. Dat is echt genieten! Moeilijk: Ik vind de verantwoordelijkheid die het met zich meedraagt wel moeilijk soms. Je kunt nooit meer zomaar weg en doen wat je zelf wilt, altijd plannen.
moeilijk: ben heel vaak moe, gewoon uitgeblust. en idd de beslissingen die je moet nemen mooiste: de rest alles! hahaha
Moeilijk: ook de constante verantwoordelijkheid. En het gevoel dat wat ik doe zo'n invloed heeft op hem. Mooi: de liefde die ik voor Thijmen voel, vooral als ik denk aan het traject wat er aan vooraf is gegaan. Ook mooi hoe hij zich nu ontwikkeld en zo lekker kan spelen met alles of hoe hij het zo geweldig vindt om ons te helpen of hoe hij schaterend wegrent in de supermarkt of in de stad (ok, is ook lastig maar ik moet dan zelf ook altijd zo lachen) of dat hij steeds nieuwe spelletjes bedenkt en dan ons helemaal positioneert zodat hij zijn spelletje kan doen (bijv met verstoppertje, eerst precies zeggen waar we moeten gaan zitten en dan vol verwondering zeggen: 'mama nou? mama weg!' om ons vervolgens overal te zoeken)
mooi: alles! de ontwikkeling die ze doormaken, de enorme lol die mijn dochter kan hebben om iets simpels, genieten van de kleinere dingen in het leven. moeilijk: slapeloosheid, constante verantwoording, niet zomaar spontaan even weg gaan, hormonen. maar weegt absoluut niet op tegen de mooie dingen!
moeilijk: de intensiviteit, verantwoordelijkheid en echt alles moeten inplannen... nooit meer iets impulsief doen zoals op de bonnefooi in de auto of op het vliegtuig stappen voor een weekendje weg. mooi: eigenlijk ook weer die verantwoordelijkheid, zo'n klein mensje dat groeit en bloeit in je armen... prachtig. Dus moeilijk is het zeker waard.
Het allermooiste en allermoeilijkste is voor mij een medaille. Twee zijden van hetzelfde. De onvoorwaardelijke en overweldigende liefde die ik voor mijn kindje voel is prachtig maar ook ongelofelijk zwaar. Praktisch / van alle dag? mooi: de kusjes en knuffels die ik mag krijgen zwaar: de afstemming in mijn relatie (gaat goed hoor maar het vraagt wel WERK!)
mooist: de onvoorwaardelijke liefde! moeilijkst: de verantwoordelijkheid en de zorgen die er bij komen kijken
Moeilijkste: consequent zijn, ook na een halve dag zeuren. En niet in de lach schieten als hij wat grappigs doet, wat eigenlijk niet mag. Mooiste: "Ik ook" als ik zeg ik hou van jou
het mooiste aan het moeder zijn vindt ik dat je je kindjes ziet en helemaal in de wolken bent, ze mag groot brengen en alle liefde mag geven en terug krijgen... ze zien ontwikkelen en plezier zien hebben... het moeilijkste vindt ik de onzekerheid of je het allemaal wel goed doet...
Mooiste: de ontwikkeling en het onvoorwaardelijke houden van ons meisje. Dat ze lekker bij me kan kruipen als ze verdietig oid is, dat ze dan helemaal rustig wordt. Moeilijk: ook de onzekerheid van doe ik het allemaal wel goed, dat mensen vinden dat ze te pas en te onpas hun mening over de opvoeding van anderen mogen geven.
Moeilijk: De grote verantwoordelijkheid, stel dat er iets gebeurd, ik ben volledig verantwoordelijk voor haar. Dat vind ik soms best eng... Mooi: Wat ik voor dat kleine meisje voel, nooit gedacht dat dat zó groots kon zijn! Aan haar merken dat ze ook gek op mij is. Heeeerlijk
Het moeilijkst: de begin periode, waarin ik me persoonlijk regelmatigheb afgevraagd waar ik in Godsnaam aan begonnen was en de schuldgevoelens die daarbij komen kijken. Het mooist: de stralende glimlach die mijn zoon me schenkt als ik hem na een dag werken ophaal bij het KDV... Doet me al mijn zorgen vergeten en zorgt dat ik weet waar ik het allemaal voor doe. Het besef dat ik zó veel van iemand kan houden heeft mij als persoon enorm doen groeien - ik ben niet meer wie ik was, maar een veel betere uitvoering van die persoon geworden.
Moeilijkste: soms niet weten wat het beste is voor je kleine of je machteloos voelen omdat er iets is en jij niets kunt doen. Mooiste: Genieten als ik mijn kleine zie spelen en plezier zie maken, maar vooral de momenten waarop mama alles voor haar is en ik zie hoe blij ze met mij is op dat moment (bijvoorbeeld als we haar ophalen na een nachtje logeren).
Moeilijkste: de verantwoordelijkheid (cliche maar is echt zo) mooiste: het meest mooie/gelukkige gevoel wat ik ooit heb ervaren als ze naar me lacht en me een dikke kus op mijn mond/wang geeft!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
mooiste: Zo'n liefde dat ik voor emma voel heb ik nog nooit gevoeld. Kleine momenten, dat we samen spelen, als je haar s morgens uit bed haalt dat ze dan je een hele mooie lach geeft. Dat ondanks ze een beperking heeft (linker armpje kan niks) ze zich zo snel ontwikkeld en zo flink is altijd, de momenten met mijn man en Emma samen. Hoe mooi ze met elkaar omgaan. Dat je ziet hoe gek ze op elkaar zijn. En er zijn duidenden andere momenten wat het moederschap zo ongelooflijk mooi en speciaal maakt. Ik zou niet anders meer willen. Dit is het mooiste geschenk wat ik ooit heb gekregen. Moeilijk: als ze niet goed wil slapen, dat je niet weet wat te doen nog. Dat je gewoon verantwoordelijk bent voor zo'n wonder. dat is het mooiste maar ook heel moeilijk omdat je het allemaal goed wil doen.
moeilijkste is hem zien worstelen met de reflux en weten dat ik er eigenlijk niks tegen kan doen..maar het zoo graag van hem over zou nemen. mooiste is om in die oogjes te kijken die gelijk beginnen te stralen als hij mij ziet... wetend dat we voor altijd bij elkaar horen. (verdorie begin al gelijk te janken..)