Ja hoor, hier wel. Nacht is het altijd huilen. Ochtend roepen. Ook al kan ze zelf dr bed uit, maar vind het prima, haha.
Ik vind dat nog heel erg bij de leeftijd passen hoor. Kleuters hebben vaak een rijke fantasie en geloven in magische dingen. Je zal er maar over dromen en het eng vinden. Dan zou ik ook niet uit mijn bed durven. Zo heb ik een fase gehad dat ik er van overtuigd was dat er een man met een bom (zo’n tekenfilmding, een bal met lont) onder mijn bed lag. Ik sprong vanaf een grote afstand in mijn bed en ging met mijn hoofd helemaal onder de dekens liggen. Zo voelde ik me veilig(er). Was dat logisch? Vast niet, maar als kleuter ziet je wereld er nou eenmaal anders uit en zijn angsten vaak niet logisch. Ik zou lekker gaan troosten en niet verwachten dat hij wel naar mij komt.
Ik denk niet dat een peuter/ kleuter 's nachts als hij ergens wakker van wordt al kan bedenken, oh wacht even, niet huilen, nee ik moet roepen. Het gedrag dat ze vertonen huilen/ roepen, komt voort uit een gevoel. Hier heb ik toch vaak het idee dat hij bang is als hij 's nachts wakker wordt, het is donker, hij ziet en hoort niks/niemand want iedereen ligt te slapen en gaat dan dus huilen en roept daarbij hard om mama. Binnen 2 tellen sta ik bij z'n bed (slaap zelf vrij licht) en zodra hij mijn stem hoort is hij ook weer stil. Ik heb wel eens tegen hem gezegd, joh als je 's nachts wakker wordt mag je ook naar mama toe komen of gewoon mama roepen, maar zo werkt het blijkbaar niet.
Hier huilt/ piept hij soms ook (bijna 4) bij echt huilen is er echt wat aan de hand (enge droom of uit bed gevallen) Hij komt niet naar ons toe maar roept. Als hij piept kom ik niet hij kan normaal dingen vragen. (Of moet ziek zijn) ik zeg dan ook niet piepen maar praten. Het slecht slapen snachts is altijd rond een sprong geweest. En volgens ons zijn ze nog niet voorbij. Laatst huilen omdat hij zo'n pijn had in zijn voet, waarschijnlijk groeipijn en ben er toe even bij gaan liggen.
Als zoontje s'nachts wakker wordt en roept of huilt kan ik de school een bericht sturen want dan is hij ziek of wordt hij binnen de paar uur ziek. Wel kan hij af en toe jammeren als ik net 2 minuten beneden ben omdat hij vergeten is om een kusje te geven terwijl ik er 10 heb gegeven en gekregen. Dat gebeurd meestal als hij net voor m'n tv programma in bed ligt dus dan snel naar boven voor kusje
Dat is heel normaal gedrag hoor. Mijn dochter deed dat ook nog toen ze 6, begin 7 was. En mijn zoontje van 5. doet dat ook. Het is een leeftijd waarop ze veel te verwerken hebben aan prikkels overdag. En ze gaan meer dromen. In hun slaap, half slapend of net wakker wordend gaan ze dan huilen. En kunnen ze niet direct uitleggen waarom. Ik denk dus dat je verwachting niet realistisch is voor deze leeftijd. Ze hebben echt nog het troosten en dergelijke nodig. En zou bij ‘s nachts wakker worden zeker niet laten huilen.
Als mijn dochter van 3,5 bang/ongelukje heeft gehad wat allebei sporadisch voorkomt dan gaat ze huilen. Voor de rest (wakker, dorst, plassen of gewoon een kus) loopt ze naar ons toe en soms kruipt ze ook bij ons in bed en slaapt dan verder.
Ik zou er niet teveel over nadenken. Gewoon troosten? Als ik heel verdrietig ben huil ik ook als een baby.
Dochter heeft ook wel lang en redelijk veel gehuild, maar niet zó lang.. dat huilen is zo stressvol. Heb t bij haar wel vaker kunnen doorbreken (11mnd snachts 3u laten huilen) Wat bij haar vanaf een jaar of 2,5 maar zeker vanaf 3 jaar goed werkte, was belonen.. Beloningskalender: Papier met 10 vakjes erop, op zijn deur hangen. En afspreken dat als hij niet huilt die nacht, dat hij een sticker krijgt. Bij een volle spaarkaart krijgt hij een cadeautje of een ijsje oid.. Voor mijn dochter was t altijd zaak om dingen te doorbreken. Ze bleef erg overal in hangen anders. En dan kwam t na een tijdje weer terug.. gewoon weer opnieuw doen. Belangrijk volgens mij dat ze ook zelf leren hiermee om te gaan en op te lossen. Zo had ze rond die leeftijd ook een krokodil knuffel voor dr deur liggen, die haar beschermde. En net als de unicorn van dora uit het betoverde bos die ze toen zo gaaf vond, leerden we haar om te trappelen om zichzelf te beschermen Eigen fantasie inzetten. Overigens is ze nog steeds geen makkelijke slaper helaas, vooral de avonden.. 9 jr nu. Maar huilen doet ze niet meer hoor Het is vooral vervelend voor haarzelf..
Zoontje van dezelfde leetijd heeft veel last van confusional arousals. Meestal wordt hij wakker omdat hij moet plassen, maar daarbij zit hij dan huilend in zijn bed, weet niet wat hij wil, en is slecht bereikbaar. Soms vecht hij bijna met je tot op de wc. Soms gaat hij weer slapen zodra hij terug in bed is, soms blijft hij erin hangen. Dit is een slaapstoornis in dezelfde hoek als nacht-angsten, en hangt deels samen met de fase van hersenontwikkeling, heel normaal op die leeftijd.
Hij heeft snachts nog een luierbroekje aan, maar overdag wel zindelijk. Missch huilt hij als hij "plasgevoel" krijgt maar even niet beseft dat er 2 mogelijkheden zijn: plassen in de luier of uit bed en naar de wc
Onze oudste huilt ook nog heel vaak als ze wakker wordt ‘s nachts, bijvoorbeeld als zij moet plassen. Terwijl onze jongste van drie jaar gewoon heel nuchter roept: ik heb dorst!
Als die dit elke nacht doet, dan vind ik dit inderdaad raar en niet meer bij zijn leeftijd horen. Maar is het af en toe, dan is het niet zo raar. Mijn dochter is bijna 6 en doet dit niet meer sinds haar tweede, ja, af en toe, maar niet vaak. Als ze nu ‘s nachts wakker wordt en er is iets dan roept ze me, dit doet ze ook ech al vanaf haar tweede jaar.
Maar wat zijn de 'normale situaties'? Kinderen van die leeftijd gaan door een fase van heftige dromen, dat hoort bij de hersenontwikkeling. Ze kunnen dan moeilijk uit de droom komen en lijken half wakker. Op dat moment kunnen ze echt niet rationeel handelen. Gewoon troosten en heel langzaam rustig laten worden is het enige wat ze nodig hebben.
Is hier ook hoor. Dametje van 5, huilt ook nog wel eens. Ga er altijd direct naar toe, ze huilt nooit voor niks.
Mijn zoontje is ruim 3.5 en wordt 's nachts soms ook nog huilend wakker. Hij weet zelf vaak niet waarom hij huilt. Na een slokje water en een knuffel gaat hij bijna altijd weer lekker slapen. Het lijkt mij vrij normaal, heb er ook nog nooit over gedacht dat dit niet normaal zou zijn. Kinderen verwerken zoveel 's nachts.
Hier ruim 3 en hij heeft het ook regelmatig. Of in zijn slaap of echt, en als ik dan kom ligt bijv zn deken niet goed lekker belangrijk denk ik dan haha maar betekend voor hem wss heel veel