Help. Over een kleine twee maanden word ik 40 en mijn geduld begint op te raken... Natuurlijk, ik heb al een schat van een dochter van drie jaar. En daar zijn we supergelukkig mee. Maar ik zou het zo graag nog een keer meemaken. Zwanger zijn, de geboorte, zo'n geweldig lief klein babietje... Voor ons eerste kind zijn we bijna twee jaar bezig geweest om zwanger te raken. (uiteindelijk is dit wel op de normale manier gelukt, na een heel ziekenhuistraject waar uit kwam dat alles ok was). En voor 'deze' twee ben ik na de geboortje van mijn dochter nooit meer begonnen met anti-conceptie, dus reken maar uit... Twee jaar geleden heb ik wel een miskraam gehad (heel vroeg, waarschijnlijk bij zes weken zwangerschap) en daarna niet meer zwanger geworden. Nu ik bijna 40 ben begint mijn klok te tikken voor mijn gevoel. Het is al bijna zover dat ik er bijna vrede mee begin te krijgen dat twee kindjes voor mij niet is weggelegd... Maar als er dan weer iemand in mijn omgeving zwanger is of bevalt, kan ik niet echt blij zijn... Misschien lucht het op om het hier even op te tikken en misschien zijn er meer meiden die in een vergelijkbare situatie zitten... Dan bedoel ik dus wel ook bijna 40'ers waar de tijd bij begint te dringen. Kunnen we elkaar misschien een beetje steunen?
Hoi Poema, Ik ben 39 jaar en heb alsnog een kinderwens. Beter nu doorzetten en proberen of het lukt want ja ik wordt ook ouder. Heb dezelfde gevoelens als jouw. Kreeg laatst een miskraam en begon aan de pil maar nu na 7 dagen de rust gevonden te hebben abrupt gestopt met de pil. Heb net gelezen dat ik dan ongesteld zal worden eerder of pas over een paar weken. Jammer want we zijn al aan het klussen geweest. Maar dan maar in juni doen. En er weer voor gaan. Heb 3 miskramen dus gehad en heb 3 levende kinderen. Heb een nieuwe partner en willen graag een kindje.
Ha Dolores, ja het kan ook wel, maar het duurt nu al zolang bij mij het wachten. Word ik soms een beetje moedeloos van... Mijn dochter is inmiddels drie en ik ben nu al weer zeker twee jaar actief bezig om zwanger te worden. En ik baal er elke keer weer zo van als ik dan toch weer ongesteld word...
Hoi.. Ik weet wat je voelt als je zegt dat klokje doortikt. Ik ben nu zelf sinds maart 38 jaar. Ben nog niet zo lang bezig maar vind dit al eng door leeftijd. Ik mg nog echt niet klagen na uithalen van spiraal ronde 1 raak maar miskraam na 6,5 weken.zou het fijn vinden om hier te schrijven met vrouwen " die wat ouder" zijn. Zit nu op mijn mobiel dus niet handig maar wilde wel even reageren vast.
@a1974: wij zitten dus een beetje in hetzelfde schuitje. Hoe oud is jouw eerste kindje? En dus ook een miskraam gehad vrij vroeg in de zwangerschap, net als ik... Irritant he, dat je leeftijd dan opeens zo'n grote rol gaat spelen. Terwijl me dat normaal geen zak uitmaakt dat ik al bijna 40 ben. Ik vind het echt vervelend dat dat maakt dat ik er nu zo'n haast bij voel. Het is al bijna zover dat ik bijna denk: voor mij hoeft het niet meer...
Hoi allemaal, hier een 44 jarige die ook graag nog een kindje wil. Het kan nog steeds meiden! Er zijn er zelfs die nog ouder dan mij zijn en een gezond kindje krijgen. Laten we de hoop houden!
Ik hou ook zeker hoop, maar het duurt soms wel erg lang... Zit nu weer net na mijn ei dus dan leeft de hoop zeker weer op hoor! Nog even geduld om te kijken of ik weer eens kan testen... altijd weer spannend.
hoi Poema, Ik ben bijna 36 en de laatste anderhalf jaar bezig geweest met het proberen om een kindje te maken. Ik ben 1x zwanger geweest maar dat mondde uit in een miskraam. Ik ben nog wat jonger, dat is waar, maar mijn relatie is van de week op de klippen gelopen en buiten dat dat al verdrietog genoeg is, is mijn hoofd en hart in de war omdat ik al zo lang de deur open had gezet voor een kindje. het er weer van sluiten lukt me niet. Ik kan je geen tip geven, behalve dat mijn omgeving ook zegt: doe wat je hart vindt dat goed is. Misschien kun je toch naar de gynaecoloog en proberen via IUI zwanger te raken, omdat dat de kansen wellicht wat vergroot. Dat is natuurlijk zwaar, maar als je 40 bent doen ze dat wat sneller, althans dat zei mijn huisarts. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan. Mocht het je niet gegeven zijn, kun je jezelf niks kwalijk nemen achteraf. Ik heb dus daarom beslote om deze zomer even uit te ruste van al het verdriet rondom mijn beeindigde relatie en ga het daarna alleen doen, hopelijk samen met mijn beste vrienden (een homokoppel in de buurt). Zo kan ik mezelf achteraf nooit voor mijn kop slaan dat ik het niet heb geprobeerd. veel succes.
ps: en ik ben het eens met a1974: veel meiden op dit forum zijn jong, en dat vind ik best confronterend. heel fijn natuurlijk voor hen dat ze nog jong zijn in vele opzichten , maar soms is het ook wel prettig te babbelen met mensen die de druk van de tijd zo voelen als mensen boven de 35... denk ik.
Er zitten ook wel clubjes van 'oudere' vrouwen op dit forum. Ik ben nu ook 40, en heb m'n gezin voor mijn gevoel compleet. Jongste is geboren toen ik 38 was. Weet je, statistieken zeggen niet alles. Ja, de gemiddelde vruchtbaarheid wordt wat minder met de jaren. Maar dat geldt niet voor iedereen. Er worden steeds meer kinderen geboren uit 40+ moeders. Probeer je niet te veel vast te pinnen aan die ene datum; of je nou 38 bent, of 39, of 40, of 41, de verschillen zijn er niet van de ene dag op de andere. Ik heb geen tips voor je. Weet ook niet of ik voor mezelf een harde grens bij een bepaalde leeftijd had getrokken als onze 2e lang op zich had laten wachten. Maar ik herken wel die gevoelswaarde van 40. Weet in elk geval dat je niet de enige hier bent die geen 20-er meer is. Heel veel geluk gewenst, aan alle vrouwen die nog een kinderwens hebben.
Bri heeft een punt, maar vergeetvte vermelden dat statistieken ook te optimistisch kunnen zijn. Ofwel: er zijn veertigers die zwanger raken, maar ook dertigers die er al veel moeite mee hebben. Mijn moeder bijvoorbeeld kreeg op haar 27ste al moeite met zwanger raken door een lage eicelreserve! Ik heb daar mijn conclusies uit getrokken en ben relatief vroeg begonnen. Wat ik bedoek te zeggen is dat het gewoon goed mogelijk is dat je te laat bent onvruchtbaarheid treedt doorgaans op 10 jaar voor de overgang begint. Ik zou dus bij je moeder, oma etc navragen wanneer zij in de overgang kwamen. Een andere mogelijkheid is het bij de gyn te laten onderzoeken. Succes en de wonderen zijn de wereld nog niet uit
Ik ben inmiddels 41 jaar, 1,5 jaar bezig en al 3x miskraam en 1x bbz. De tijd begint erg te tikken...... Moet ik blijven proberen omdat ze zeggen dat de kans dat het goed gaat nog altijd groter is of toch gaan informeren naar verdere mogelijkheden IUI/IVF? Wie heeft er ervaring mee?