Hi iedereen, Ik ben hier nieuw en ben hier terecht gekomen via google. Ik had bepaalde zoektermen ingetypt waarbij deze site tevoorschijn kwam of ergens genoemd werd. Vandaar dus. Ik zie dat er vele pagina's met vele topics zijn dus ik hoop niet dat ik hier een topic met 'n 'dubbel' onderwerp start. Ik vroeg mij af of er hier meerdere dames zijn die op deze leeftijd nog geen kinderen hebben en die wel willen. En wat je stappen zijn en of je overwegingen? Merk je dat je principes of ideeën veranderen naarmate je biologische klok verder tikt? Het is dus eigenlijk 'n topic voor dertigers en veertigers maar ik reken in 'zwangerschapstaal' zogezegd hihi en tja als ik dan geluk heb is 't op z'n vroegst toch ongeveer 'n jaar verder. En dan ben ik dus bijna 40. Vandaar de topictitel. Ook om 40-ers er juist wel bij te betrekken gezien het onderwerp van de topic. Ik heb in de afgelopen tientallen jaren wel mijn plaatje van huisje-boompje-beestje moeten aanpassen. Ik zal het nu kort houden (want misschien gaandeweg meer) maar ik ben een 38-jarige vrouw met een hele sterke kinderwens. Die wens heb ik trouwens al heel lang en ik had ook verwacht al 'jong' moeder te worden maar ik ben eigenlijk nooit de juiste tegengekomen om 'n gezin mee te starten. Het was allemaal niet zo serieus van hun kant. Ook heb ik het 'n jaar lang geprobeerd met een exvriend die wel kinderen wilde en lukte het toen niet. Ik was toen 29. Vlak nadat we uit elkaar gingen heeft hij onveilige sex gehad met 'n meisje/vrouw en die was meteen zwanger. We namen toen daarom ook aan dat het aan mij lag dat ik niet zwanger was geraakt. Ik ben daar ook altijd bang voor geweest. Toen ik 34 was besloot ik op mijn 35ste na te gaan of ik wel vruchtbaar ben. Dat is even anders gelopen maar het komt er op neer dat ik nu wel weet dat ik vruchtbaar ben. Op dit moment ben ik 38 en ik word in januari 39. Ik wil zo ontzettend graag 'n kind; het is groter dan willen, het is 'n oergevoel. Ik heb ook altijd adoptie overwogen maar ik zit nog niet in de positie dat ik kan adopteren (alle voorwaarden waar je dan aan moet voldoen). Nu heb ik best spijt dat ik toch niet eerder zwanger ben geraakt. Ook al ben ik dan niet meer met die mannen samen, ik had toch wel graag een kind gehad en goede afspraken hebben gemaakt met de vader dan. Na lang overwegen en enkele gebeurtenissen in mijn leven, heb ik besloten zwanger proberen te raken via Zelf Inseminatie met 'n donor. En ik wil dan een co-ouderschap met die donor. Zo kwam ik op verschillende sites terecht met tips hierover en zelfs 1 waar ik 'n oproep geplaatst heb en waar donoren die zich aanbieden en moeders of stellen die 'n donor zoeken, elkaar vinden. In eerste instantie kwam hier niets van terecht ondanks reacties en mailcontact. Maar nu lijkt er misschien toch iets uit voort te komen. En zelfs als dat niets blijkt te zijn of niet blijkt te zijn wat ik (of hij) wilt, zie ik deze weg als 'n goede mogelijkheid voor mij om moeder te worden. Ik wou persé dat het co-ouderschap was omdat ik wil dat mijn kindje 'n vader en 'n moeder heeft. Toen ik eenmaal besloot voor deze optie te gaan leek het mij wel 'n uitkomst om met een gaykoppel deze wens in vervulling te laten gaan. En het lijkt erop dat ik nu iemand gevonden heb die min of meer hetzelfde als ik denk over opvoeden. Hij en zijn partner zijn ook serieus en al 'n aantal jaar een stel. Ik kan nog niets zeggen over of en hoe het verder gaat maar na wat mailcontact heb ik volgende week een afspraak met hen (om kennis te maken). Ik vind dit erg spannend. En wou het eigenlijk delen met jullie. Ik vind dit 'n leuke site. En ik ben benieuwd of er dames hier op het forum zijn met dezelfde (gedachte)gang en/of ervaringen op dit gebied. Sorry voor de lange lap tekst (ik heb het zelfs erg kort gehouden hihi). Bedankt voor het lezen en eventuele reacties. En natuurlijke alle mama's en aanstaande mama's veel geluk gewenst. Liefs, Maureen