En precies dit stukje zegt voor mij alles. Jij wil dit kindje houden! Ik hoop zo dat je man bijdraait en jullie er samen voor kunnen gaan. Sterkte en succes morgen, hoe laat heb je de afspraak?
Gewoon heel veel sterkte met alles. Met de beslissing, maar ook het proces er aan vooraf en het proces dat daarna volgt. Meningen heb je verder genoeg, dus ik hoef niet meer aan te vullen.
Vanochtend bij de gyn geweest met ML. Er is hartactie maar vrij traag. De gyn zei dat het normaal harder slaat. Ook zag ze vocht naast de vrucht wat zou kunnen duiden op een beginnende miskraam. Maar het was ook weer zo vroeg ( 7wk 3 d) dat ze niet 100% zeker kon zijn dat het een MK wordt, misschien loopt het gewoon wat traag aan. Ik heb binnenkort een gesprek met de psycholoog, ze bellen me nog. En volgende week dinsdag weer een echo, dan zou er duidelijkheid moeten zijn. Het blijft lastig, maar ik voel wel ietswat van opluchting dat er kans is dat de natuur het al heeft bepaald... Ik zou daar vrede mee hebben. Maar we zullen zien hoe het er volgende week voor staat, misschien toch een doorzetter...
Houd zo wel extra greep op je.. Als de natuur zelf een keuze maakt dan is het maar gewoon aanschuiven Als het kleintje ineens gaat strijden wordt het alsnog een strijd tussen jou en je man Ik weet niet wat ik je kan toewensen, geen enkele uitkomst is makkelijk, dus bij deze sowieso veel sterke!
Ik heb nog niet eerder gereageerd maar wel meegelezen.Wat een rotsituatie joh! En vervelend dat jullie er niet hetzelfde over denken. Is je man er nu ook niet anders naar gaan kijken nu hij het kindje heeft gezien? Hopelijk komen jullie er samen uit of doet de natuur zijn werk. Daar is helaas niks aan te doen. Sterkte!!
Mocht deze zwangerschap doorzetten, dan kan ik je zeker aanraden om een professional in te schakelen. Mijn nichtje raakte ongepland zwanger, ondanks anticonceptie. Mijn nichtje en haar vriend wilden geen kinderen. Hij was gelijk heel duidelijk: abortus. Ondanks dat mijn nichtje geen kinderwens had, had ze toch ook twijfels over abortus. Zij hebben toen met een maatschappelijk werker gepraat. Helaas heeft hun relatie het niet gered, maar mijn nichtje heeft door de gesprekken een heel weloverwogen keuze gemaakt om het kindje te houden. Het kan helpen om dergelijke, emotioneel beladen, gesprekken te voeren met een onafhankelijk persoon erbij. Sterkte!
@ zomersproet - er was laatst iets bij eenvandaag over die ensure behandeling, dat er veel complicaties zijn en dat de artsen nu meer bezig zijn met ze er uit halen dan er in zetten. misschien kan je dat nog vinden? En voor de hulp zou je ook de fiom kunnen benaderen. Succes/sterkte! Hoe is je man na het bezoek van de gynaecoloog? Of was je nog niet geweest, ben het ff kwijt...
Vandaag samen naar de echo geweest. Ik weet niet of hij echt bijgedraaid is maar we hadden gisteren iig wel een goed gesprek waar hij uit zich zelf mee begon. Het deed hem denk ik niet zo veel , de echo vandaag, hij zei nog dat er bijna niks te zien of herkennen was ( wk 7 en 1 dag is het nu, dus natuurlijk maar een mini propje te zien) . Maar hij weet mijn mening en heeft nog eens uit kunnen leggen hoezo hij geen derde wil en op zich was dat goed om te praten. Morgen hebben we samen en gesprek bij de psycholoog om over het thema te Praten met een derde erbij, denk dat het goed is (ook voor mij zelf heb ik het gevoel)
Sterkte vandaag. Ik denk wel heel verstandig dat jullie dit gesprek hebben. Het is dan weloverwogen en goed doorgesproken, dat maakt het makkelijker om achter de beslissing te gaan staan, wat die ook wordt.
Jeetje meis, ik heb dit allemaal even doorgelezen maar wat heftig! Ik ben een paar maanden geleden gesteriliseerd. Niet volgens de essure methode, want ik ben allergisch voor nikkel, maar op de ouderwetse manier. Helemaal onder narcose en dichtbranden van de eileiders. Ik was laatst niet ongesteld geworden en was zoooo bang dat ik zwanger was! (Nu is het voor mij wel heel duidelijk dat dat kindje echt niet kan komen ivm ernstige HG) Wat moet jij het moeilijk hebben momenteel. Ik denk dat je van de ene gedachte en het ene uiterste naar het andere uiterste gaat! Blijf praten met je man en heel veel sterkte. Ik blij meelezen...
Hoe is het gesprek gisteren gegaan. Ik hoop dat het gesprek heeft gezorgd voor helderheid in wat je wil mocht blijken dat het toch goed blijft gaan met de zwangerschap.
Hallo meiden, even niet hier geweest. Het gesprek gisteren bij de psycholoog heeft me totaal uitgeput moet ik zeggen, ik had behoorlijk hoofdpijn. Best confronterend zo'n gesprek, ook omdat de psychologe - een buitenstaander- analyseert wat je zegt - en wat je niet zegt. Het viel haar op dat ik het niet over heb dat ik het kind heel graag wil hebben maar 'alleen' erover waarom ik het niet weg kan laten halen. En dat die abortus van 18 jaar traumatisch was maar dat een belevenis nooit twee keer hetzelfde is en ik dat dus nooit op deze manier wel zal beleven. Ik zei dat ik me best ook voorstel hoe het is straks met 3 kids, een leven samen. Zij vroeg hoe ik dat dan voor me zie. Als gezin? Ik antwoordde 'ja' maar ze zei dat het misschien niet realistisch is. Want ML had - ook heel confronterend- op haar vraag wat er gebeurd als het kind wel komt, terwijl hij dat absoluut niet wil, geantwoord dat hij niet weet of hij dan in deze relatie kan verder leven. Dus was haar advies aan mij om me ook een beeld met de kinderen voor te stellen waarbij we misschien niet meer als gezin samen leven want ook dat zou de toekomst kunnen zijn. En hoe ik het dan zie. We kregen ook advies om er thuis vooral over te praten. Dat hebben we ook al gedaan nu. Hij vindt mijn woordkeuze soms niet goed. Zo liet ik tijdens het gesprek het woord 'moord' vallen. En hij was daar heel kwaad over, dat het geen moord is, omdat het wettelijk is vastgelegd tot wanneer abortus mag en dus niet 'moord' kan worden genoemd. En ik heb het altijd over 'het kindje' terwijl hij zegt, het is helemaal nog geen kindje. Je ziet, hier gaat emotie tegen ratio in en dat is een gevecht, daar praat je over elkaar heen. We hadden nog een gesprek waar hij dat over de relatie even benaderde. Het gaat meer over een opsomming van dingen en bij grote dingen ben ik degene die de koers aangeeft. Hij zegt, hij twijfelt eraan of ik zijn inbreng of mening überhaupt waardeer of als optie zie. En vandaar zijn twijfel over de relatie als dit ook weer naar mijn hand wordt gezet terwijl het deze keer echt iets is waar hij absoluut en helemaal niet achter staat. Je ziet deze kwestie maakt heel veel los. Dingen die nooit uitgesproken zijn, of wel uitgesproken zijn en raar zijn geland, en alles krijgt nu ineens zijn plek of een betekenis. Het gaat verder okay, is niet zo dat het er hier nu kil aan toe gaat, de grote heeft echt niks door hoor. Maar toch maalt het de hele tijd in je hoofd. Ik ben heen en weer geslingerd. De ene dag ben ik 1000% zeker dat ik dit kind krijg. De volgende dag weet ik zeker dat ik voor abortus kies. Ik heb me nog nooit zo schitsophren gevoeld en vind dat verschrikkelijk! Dinsdag is er weer een echo afspraak. Het stoppen van het hartje zou de beslissingen eindelijk overbodig maken. Maar de discussies die hier zijn begonnen zullen wel even doorgaan denk ik...