Ik, of liever gezegd wij, hebben een probleempje. Onze baby is al vanaf 2 weken oud een "huilbaby". Zij is ook ter observatie opgenomen geweest in het ziekenhuis, maar daar is niks uitgekomen. Gelukkig natuurlijk Al verklaard dat helaas niet al het huilen, maar goed daarvoor staat zij ook nog onder controle bij een kinderarts. Maar sinds een weekje gaat het langzaam toch wat beter met haar. Ik ben de hele dag met haar thuis en ze wil nu eindelijk wat meer slapen en is wat sneller tevreden in de box of als ze bij mij zit, er zit dus een stijgende lijn in nu. Maar het andere probleem is nu dat zij niet meer te troosten is door mijn vriend, haar papa. Hij komt 's avonds thuis van zijn werk en als hij haar op schoot neemt dan begint zij al te huilen. Haar naar bed brengen is helemaal geen optie want ze begint tot hysterisch aan toe te gillen en te krijsen. Zodra ik haar vastpak is het goed. Nou kan het probleem natuurlijk opgelost worden als ik haar maar altijd naar bed breng maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. De papa wordt hier ook erg onzeker van, en dat is logisch natuurlijk. Ik weet het ook niet meer waar het aan kan liggen, hij doet precies zoals ik het doe, dus dat is het niet. Ik dacht misschien is het een sprongetje en is ze misschien eenkennig, maar dan ook tegen papa?, maar ze is vandaag een uurtje bij de oppas geweest en al vanaf dat we binnen waren was ze aan het lachen. En ze had ook zitten kwebbelen en lachen vanaf dat ik weg was. Waar kan dit aan liggen? Ik vraag nu om eventuele tips/adviezen/suggesties omdat papa haar nu ook niet meer in bad kan doen. Dan wordt ze ook helemaal hysterisch. Wat is dan het volgende vraag ik mij af? Herkent iemand dit, of weet iemand wat wij hieraan kunnen doen.
Hier hebben we die periode ook gehad, het gaat echt over hoor ( Meestal! ) ze duwde ook een hele periode haar vader gillend weg en hing echt naar mij, armpjes uitstrekken en alles. Maar nu ze een jaar is, sprint ze in bed direct naar papa toe en valt als een blok bij HEM in slaap. Het was voor hem een akelige periode, dat ze hem echt zo af leek te wijzen en alleen maar MAMA wou, maar gelukkig is het wel helemaal bijgedraaid. Hoe oud durf ik je eigenlijk niet met zekerheid te zeggen, maar wel een stuk ouder als 3 maanden helaas...
Bedankt voor je reactie. Dan is het dus nog even doorzetten en hopen dat het snel overgaat. Het is voor de papa natuurlijk wel vervelend, maar ja, er valt niks aan te doen.
Hier ook soms een onzekere papa: ze lacht wel naar jou maar niet naar mij... Ik zeg dan altijd maar dat het niks met hem te maken heeft maar dat ik nou eenmaal het voorrecht heb om haar mama te zijn en dingen gewoon zo zijn. Hij is hier best vaak alleen met haar omdat ik onregelmatig werk. En dat gaat super goed. Ben er ook erg blij mee want dan went ze daar vanaf het begin aan. Ik zou inderdaad even doorzetten anders zit je er straks helemaal doorheen.
@Frannie82, dank je voor je reactie. Hier is vriendlief eigenlijk nooit alleen met haar. Ik werk nog niet, dus op zijn papa dag ben ik er ook gewoon nog steeds bij. Maar als hij 's avonds thuiskomt of op de dagen dat hij vrij is laat ik hem wel steeds de verzorging van onze kleine meid doen, maar ja dat wordt nu dus bijna onmogelijk. Ik vind het niet erg om alle verzorging op mij te nemen hoor, maar ik vind het zo sneu tegenover mijn vriend. Maar goed, ik begrijp dat het dus even een periode is en dat het vast wel weer over gaat. Ik merk wel dat doordat zij in het begin zo extreem veel heeft gehuild dat hij het ook wel moeilijk heeft als zij begint te huilen, hij wordt vrij snel zenuwachtig en geeft het zeg maar snel op. Ik heb mij er inmiddels bij neer gelegd en maak mij er niet meer zo druk om zeg maar, en ik merk dat ik daardoor in een beter ritme kom met haar en dat zij ook wat makkelijk wordt, of het is de leeftijd misschien
wat vervelend kan me voorstellen dat je vriend daar erg onzeker van word maar misschien is dat het hem wel? als hij gaat stressen dat de kleine dat aanvoelt en daarop reageert hier is dat namelijk wel het geval geweest mijn vriend zat een paar weken in de ziektewet met de kleine thuis en was dus al niet lekker en gestrest waardoor onze kleine meid echt vervelend was overdag ze wou niet slapen en huilde veel als ik er dan weer was was het goed ik zeg niet dat dit bij jullie ook het geval is het kan ook natuurlijk heel wat anders zijn iniedergeval succes ermee hoop voor jullie dat het snel overgaat
@Kiki1986, ik denk ook wel dat het stress is bij hem hoor, en dat dat op haar overslaat. Alleen het onderste wat jij schrijft is bij ons niet van toepassing Hij is namelijk de hele dag weg en ik ben de hele dag bij haar en nog ben ik degene die haar 's avonds stil krijgt. Maar jou situatie snap ik ook wel. Dat hadden wij in het begin omdat zij zoveel huilde. Als ik dan de hele week met haar "zat" dan lukte het mijn vriend op zijn vrije dag beter om haar in slaap te krijgen bv. Maar nu is zij eigenlijk alleen nog zo overstuur als hij iets met haar doet. Op schoot nemen of in bad enz. Maar goed, begrijp dat dit een periode is waar zij even doorheen moet..hoop ik maar En we blijven het gewoon proberen.