Hallo, ik ben 29 jaar en sinds augustus 2006 ben ik gestopt met de pil omdat mijn vriend en ik samen graag een kindje willen. We zijn nu inmiddels bijna anderhalf jaar al serieus aan het klussen en hebben het gevoel dat moedertje natuur niet echt met ons mee wil werken vandaar dat we samen besloten hebben het circuit in te gaan. Vrijdag 1 februari jl. hebben mijn vriend en ik samen een intake gesprek gehad bij een fertiliteitsarts. Gelukkig hadden we bij haar het gevoel dat we echt serieus genomen werden en dat er nu gewerkt wordt aan een oplossing. Mijn vriend mag binnenkort zijn zwemmers laten controleren en ik moet mij op de derde dag van mijn eerst volgende ongi (vanaf 17 februari a.s. ?) melden in het ziekenhuis voor bloedprikken en een inwendige echo om mijn cyclus in kaart te kunnen brengen, daar bij de inwendige echo op de intake niets zichtbaar was. Dus of ik heb mijn eisprong waarschijnlijk al gehad of ik heb deze maand weer een lange cyclus ... (Meestal heb ik 2 a 3 cyclussen achter elkaar een cyclus van gemiddeld 30 dagen en dan ineens weer een lange cyclus van minimaal 35 dagen. Wie herkent dit en heeft hier ook last van? : : : Wie van jullie zit nu ook in een soortgelijk traject en wil ervaringen met mij uitwisselen over de gang van zaken en wat ons mogelijk nog te wachten staat? Misschien kunnen we elkaar zo tot steun zijn? Groetjes. Gepie78
Lees maar eens onder vruchtbaarheidsbehandelingen, daar zitten een hoop meiden in hetzelfde schuitje.
Bedankt, ik wist niet waar ik mijn verhaal kon plaatsen dus heb maar een nieuw onderwerp geopend. Kun jij mijn verhaal daar naar toe overzetten of kan ik dat gemakkelijk zelf doen? Ik ben namelijk nog niet zo thuis op deze site. Groetjes, Gepie78
Hoi Gepie, Tja hoe begin je een traject. Inderdaad met tempraturen, zwemmers inleveren, bloedprikken, echo. En pas als daaruit iets afwijkends is kunnen ze een plan van aanpak opzetten. (jemig klinkt dat zakelijk) Soms is het gewoon onbegrepen onvruchtbaarheid en klopt alles bij de man en de vrouw, soms blijken de zwemmers traag te zijn of niet voldoenden, soms heeft de vrouw geen goede eisprong. Denk dat je het allemaal over je heen moet laten komen. Alvast heel veel succes. Groetjes, Elvira
Wij zijn nu ook 1,5 jaar bezig. Ik krijg deze maand nog echos om te kijken of er een eisprong is. Als dit goed is worden we waarschijnlijk weer naar huis gestuurd. Mijn cyclus lijkt na 1,5 pilstop toch een beetje regelmatiger te worden.
Hoi Gepie, Wij zijn nog geen 1 1/2 jaar bezig, wel 1 1/2 jaar geleden gestopt met de pil en vanwege mijn redelijk korte cycli nu al in ronde 13 :-? Komende donderdag gaan we zaadjes inleveren en ik houd nu voor de 3e maand mijn temperatuur bij. N.a.v de uitslag van de zaadjes zullen we naar een fertiliteitsarts of uroloog worden doorgestuurd. Kortom, we zijn hetzelfde traject ingegaan, maar nog een stapje minder ver . Fijn dat je hier een topic geopend hebt! En hou ons op de hoogte van je onderzoeken en resultaten, ben benieuwd... Miepie
Hoi Gepie.. Wij zijn ook al anderhalf jaar bezig, maar dan al wel in de MMM (zie onderschrift). Het is altijd heel spannend en slopend, voornamelijk de vooronderzoeken. Omdat je dan eigenlijk nog niets weet, wat evt de oorzaak zou kunnen zijn. Ik vond dat toen wij te horen kregen dat ICSI de enigste optie voor ons was (zwemmers zwemmen niet en zijn van hele slechte kwaliteit), een soort van opluchting. Je weet dan opeens waar je aan toe bent. Onzekerheid is killing. Maar iedereen ervaart het weer op zijn/haar manier. Ik wil jullie heel veel sucses wensen de komende tijd!
Hallo Miepie, Hoe bedoel je minder ver als ons? Wij zijn toen ik gestopt ben met de pil al snel serieus aan het oefenen geslagen en dat is nu bijna anderhalf jaar geleden. Verder hebben we net het traject bij de fertiliteitsarts opgestart met betrekking tot de vooronderzoeken. Hieruit is naar voren gekomen dat ik zelf ook persoonlijk aan de slag moet want mijn BMI (Body Messure Index) is nu 36 en mag maximaal 35 zijn voor de serieuze behandelingen als hormonen spuiten etc. Er zal dus nog zo'n minimaal 6 kg er af moeten. Maar ik ben al op de juiste weg want ik ben sinds mei vorig jaar al 7 kg kwijt (BMI 37) en ga nu sinds juli vorig jaar 1 tot 2 keer in de week te sporten, circuittraining op een damessportschool annex afslankinstituut waar allemaal dames aanwezig zijn met een maatje meer dus dat werkt ook zeker erg stimulerend. Heeft iemand van jullie hier ook ervaring mee dat je eerst moet afvallen voor je serieus verder geholpen word? Groetjes, Gepie
Gepie, ik bedoelde dat we nog niet doorgestuurd zijn, we moeten eerst de resultaten van de zwemmers die we a.s. donderdag gaan inleveren afwachten. Ik ben zelf ook te zwaar (BMI 29), dus ben benieuwd of ik daar ook iets aan moet gaan doen (doe mijn best, eet gezond en sport, maar als ik niet echt aan het lijnen ben zit ik altijd rond dit gewicht 's winters, in de zomer iets minder...) Knap dat je zo hard bezig bent, hoor! Ukoldaatje, ik ben inmiddels ook op een punt dat ik vooral wil weten waaróm het niet lukt. Dan kan er (hopelijk) in elk geval iets gedaan worden. Heel veel succes met je ICSI!
Hoi meis, ook ik had een BMI boven de 30. Bij mij moest deze eerst 30 zijn. Ik ben het ICSI traject ingegaan, vanwege slecht zaad. Het resultaat is een prachtige dochter Succes met de onderzoeken. Groetjes, Danielle
Sinds mijn bezoek aan het ziekenhuis zijn mijn vriend en ik flink wezen klussen daar wij het idee hadden dat de sprong nog moest komen. Sindsdien heb ik echter veel buikpijn wat te vergelijken is met steken in de onderbuik en een soort van menstruatiekrampen. Meestal s'ochtends en op de namiddag en avond. Ik word er helemaal gek van want je gaat je van alles in het hoofd halen en waarschijnlijk zijn dit gewoon stressverschijnselen. Ik kan niet wachten tot mijn NOD of ongi. Heb ik tenminste duidelijkheid en kunnen we verder met ons traject. Het liefst zou ik natuurlijk zwanger zijn dat kun je je wel begrijpen ! Zou wel een lacher zijn, anderhalf jaar bezig zonder resultaat en nu eenmaal in het circuit beland spontaan zwanger! Misschien had de fertilliteitsarts wel gelijk en zijn we altijd op de verkeerde tijden aan het klussen geweest .... #-o #-o [-o< waren we maar anderhalf week verder dan hadden we wat meer duidelijkheid .... Groetjes Gepie. En voor de overige dames die hun NOD naderen: VEEL SUCCES EN STERKTE EN IK VOOR JULLIE
>>>> Hey jakkie Miepie wat lees ik nu? Uitslag niet goed? Wat schort er dan aan? Is er nog iets aan te doen? Dat zal vast wel, vandaag de dag is alles mogelijk en hebben ze bijna overal een oplossing voor. Kop op dus! Mijn vriend moet zijn zwemmers nog laten testen maar wil dit liever in dezelfde tijd laten doen wanneer ik weer naar het ziekenhuis moet, we moeten solidair zijn met elkaar zegt hij dan. Ja sure, meneertje vind het zelf ook gewoon doodeng maar niet toegeven hoor, gelukkig weet ik wel beter! Nogmaal sterkte en houd je koppie in de wind zeggen wij hier dan in Friesland (oftewel niet de moed opgeven!) Groeten en dikke knuf, Gepie
Wat duren 10 dagen dan nog lang he, Gepie . Zal voor je duimen! Mijn man vond het ook heel eng zijn zaad in te moeten leveren (en heel onromantisch ), en was al heel bang dat het niet goed zou zijn... Ik heb maandag van de HA alleen telefonisch te horen gekregen dat er afwijkingen te zien waren in de zaadtest... hoe en wat horen we morgenochtend. Mannetje moet sowieso nog een potje inleveren (en hij hoopte zó hard dat nooit meer te hoeven doen :-?). 't Is allemaal dus nog even afwachten, ik probeer voorlopig maar positief te blijven, ze kunnen idd zoveel tegenwoordig.
Hoop dat het bij jou een betere uitslag gaat zijn, Gepie... bij mijn mannetje was het heel slecht, minder dan 1 mln zaadjes Volgende week weer een onderzoek, nu in het ziekenhuis.
Veel sterkte dan maar toegewenst voor volgende week en wishfull thinking misschien mag dat helpen. Wij duimen voor jullie in iedergeval op een betere uitslag. Houd je ons even op de hoogte? Zodra ook ik meer weet laat ik zeker ook weer iets van me horen. Heb sinds vanmiddag trouwens wel een en ander beter van me af kunnen zetten door een ander slecht bericht wat we hebben gekregen. Bij de pleegdochter van goede vrienden van ons, ze is nog maar 20 jaar oud, is botkanker geconstateerd in haar been. Zoiets laat je toch niet koud en zet je meteen weer met beide benen op de grond en laat je beseffen dat het mogelijk nooit krijgen van kinderen maar verder gezond mogen blijven nog altijd een beter vooruitzicht is dan zoiets. Nog maar 20 jaartjes jong .... Ze raakt in iedergeval haar been kwijt en moet chemotherapie ondergaan en in de vervolgonderzoeken moet nog maar blijken dat ze verder geen uitzaaiingen heeft waar wij grondig op hopen dat dit vooral niet het geval is .... Ja daar wordt je koud van als je zoiets hoort het kippevel staat mij ook nog op de armen terwijl ik dit typ. We hopen dan ook vooral dat 2008 op alle fronten nog voor ons een goed jaar mag worden hoe raar dat ook klinkt en dat dit meiske een mogelijk ukkie van ons nog mag meemaken .... Groetjes en dikke knuf, Gepie
Poeh, Gepie... dan zit je inderdaad wel even ergens anders met je gedachten! Heel veel sterkte, ik hoop dat ze geen uitzaaiingen vinden. Wanneer moeten jullie met de onderzoeken beginnen? Wij gaan vrijdag weer een potje inleveren, nu in het ziekenhuis. Daarna waarschijnlijk een doorverwijzing voor de uroloog. Mijn man lag in het weekend bijna altijd wel een paar uurtjes in een -heet- bad, daar is ie nu mee gestopt. We hopen maar dat het iets zal schelen... verder is het afwachten.
Hoi Miepie, Wanneer wij of vooral ga beginnen met de onderzoeken is afhankelijk van mijn komende ongi. Van een normale cyclus uitgaande kan dat vandaag of morgen (in iedergeval komende week) zijn, maar mocht ik dit keer weer een afwijkende langere cyclus hebben, wat ik zo af en toe heb dan kan het nog wel tot 1 maart a.s. duren dat ik ongi wordt (komt overeen met mijn langste cyclus van 43 dagen). Is er dan nog niets, dan denk ik toch dat ik weer serieus een test kan gaan doen of mijn lichaam houd mij dan echt voor de gek! Mijn vriend doet seizoenswerk (werkt bij een agrarisch loonbedrijf) en momenteel hebben ze het heel erg druk met mest uitrijden dus voor hem is het van belang dat hij een tijdstip kiest dat het voor hem ook te doen is en dat hij er de tijd voor kan nemen, want het lijkt me niet verstandig om dit "er maar even tussendoor" te doen. Ik zit zelf op het moment nog in een nieuwe baan (ik heb net in januari een tijdelijk contract getekend tot september) en hoop natuurlijk stiekum dat een en ander niet nodig zal zijn, zodat ik nog wat speling heb om open kaart te spelen op het werk. De collega waar ik voor in de plaats ben gekomen is namelijk daar ook zwanger weggeraakt (er speelden toen nog wel meer dingen mee hoor dan alleen de zwangerschap en het feit dat ze minder wilde werken ...) en dat blijft zoiets natuurlijk wel spannend allemaal. Mijn cheffin heeft aangegeven in het sol.gesprek dat ze er wel voor open stond in de toekomst van mijn functie een duobaan te maken, maar ach ja zeggen en daadwerkelijk doen zit meestal nogal een groot verschil tussen heb ik wel geleerd. Maar ja, we concentreren ons eerst maar even om waar het nu even echt om draait en dat is iemand een sterke schouder aanbieden en concentreren op de komende onderzoeken. Enne, jullie veel succes vrijdag a.s. Groetjes en knuf, Gepie