Hi allemaal, Ik lees regelmatig mee op dit forum, maar heb nu een account aangemaakt omdat ik ergens heel erg mee zit. Ik hoop dat jullie goede tips hebben of me in ieder geval een hart onder de riem kunnen steken Vandaag ben ik precies 41 weken zwanger van ons 2e zoontje. Onze oudste is bijna 3 jaar. De poging tot strippen was niet succesvol en ik voel ook geen voortekenen dat de bevalling aanstaande is. Onze oudste slaapt sinds 2 weken ineens superslecht. Daarvoor altijd een prima slaper geweest (met af en toe een mindere fase, maar dat hoort er soms bij). Hij is dan om 4 uur ‘s nachts al wakker en wil dan dat papa bij hem gaat liggen. Als mijn partner weer weggaat wil hij in ons bed liggen en als hij bij ons ligt wil hij weer in z’n eigen bed.. Zo gaat het de hele tijd door. Meestal krijgen we hem in de 1e helft van de nacht wel weer in slaap maar na 4 uur is hij al te wakker. Tot nu toe helpt niks. Streng zijn of er geen aandacht aan schenken werkt averechts, slaapwekker negeert hij volledig, hij heeft een nachtlampje en favo knuffels in bed… Hij slaapt overdag ook niet meer, hoe moe hij ook is. Wel kijken we vaak ‘s middags even rustig een filmpje ofzo, zodat hij wel wat rust krijgt. Maar als hij om 4u al wakker is, is het eind van de dag hoe dan ook een drama hier in huis. Ik zie het echt even niet meer zitten. Hij is zo gigantisch aan het spoken en dan komt er straks ook nog een tweede bij die ‘s nachts regelmatig wakker word. En die overdag de nodige aandacht vraagt. Ik heb me na de bevalling van onze eerste echt depressief gevoeld (en ook hulp voor gekregen) en ben zo bang dat ik daardoor dit keer wéér niet kan genieten. En dat bovenop de frustratie dat die bevalling maar niet op gang komt… Sorry dat dit misschien klinkt als een klaagzang maar ik zie het vandaag echt even niet meer zitten. Hebben jullie soortgelijke ervaringen? Hoe is dit uiteindelijk bij jullie gegaan? Liefs
Lastige situatie zeg. Herkenbaar in stukjes. Een (aanstaande) bevalling met komst van een nieuw gezinslid is sowieso al spannend omdat het je gezin overhoop haalt en alles weer z'n plekje moet gaan vinden daarna. Als je dagen en nachten dan al zo ruk zijn door een ouder kindje helpt niet mee. Het klinkt mij een beetje alsof je oudste over vermoeid is; heel vroeg wakker, niet meer tussen de middag slapen. Slaapt hij nog in een ledikant? Of sinds kort niet meer?
dankjewel voor je reactie. Die spanning of het gevoel dat er iets staat te gebeuren speelt misschien ook wel mee. Hij slaapt sinds 1,5 maand in een peuterbed en dat ging vrij goed tot nu dus
Zeker, ze voelen het haarfijn aan dat er wat staat te gebeuren. Je bent zelf uiteindelijk ook gewoon klaar, zeker als je uitgerekende datum ruim verstreken is. Is er uitzicht op een bevalling (inleiding bv)? Zorg dat je partner er de eerste week is. Het is fijn dat je tegenwoordig meer verlof krijgt als partner. Ook voor jou en de hechting met baby en plek van oudste in het gezin vinden is dat belangrijk. Succes met de laatste loodjes, het eindeloze wachten..het kan niet heel lang meer duren! Maar wat kan het lang aanvoelen he. Schrijf het lekker van je af. Dat scheelt al een hoop.
Dit soort veranderingen zijn ook even pittig voor de oudste. Misschien kan je man er bij blijven? Consequent in zijn eigen kamer. Dan kan jij nog even bijtanken of je straks op de kleine richten. En ik herken dat gevoel van angst ook heel erg van net voor mijn bevalling. Maar hier viel het gelukkig alles mee. Hopelijk voor jou ook.
Dank jullie wel voor het meeleven! @Shalom mijn man is straks gelukkig 4 weken thuis dus dat is wel fijn! En hij is 1 dag per week vrij. Ik moet morgen naar het ziekenhuis voor een echo en CTG en dan gaan we ook een inleiding plannen voor 42 weken. Wel spannend hoor.. Ik hoop alsnog dat t via de natuurlijke weg komt! Maar dan is de finishlijn in ieder geval in zicht. @Mamavan123 fijn dat het bij jou meeviel! Ik hoop dat dat hier ook gaat gebeuren! Inderdaad goed idee dat mijn man misschien bij hem gaat liggen op een luchtbed ofzo als het echt drama is.
Bijna 3 … dan snappen ze haarfijn dat er een grote verandering komt. Ik zou me dus niet teveel zorgen maken, dat komt wel weer goed. Maar snap heel goed dat je dit zelf moeilijk trekt. Nog even volhouden lieve mama je komt er wel! En hier ook kids die op veranderingen intens kunnen reageren. Wat het meest helpt is alles juist zo normaal houden als altijd. Dus ook niet bij je in bed gaan pakken etc als je dat normaal ook niet doet. Wel benoemen dat je snapt dat dingen spannend kunnen zijn. Vaak als je dat benoemd krijg je al soort van opluchting bij kind ‘mama snapt mij!’ En dan vooral benoemen wat hetzelfde zal blijven, dan pas wat anders wordt en weer eindigen met wat hetzelfde blijft. Werkt hier in ieder geval al van kleins af aan ..
Je zoontje voelt dat er iets staat te gebeuren! Is het geen idee om hem af en toe nog een dutje te laten doen tussen de middag? Of ‘s avonds tijdelijk in een campingbedje leggen op zijn kamer? Geeft hem misschien net een stukje meer rust. Als kinderen oververmoeid zijn slapen ze vaak slechter. Is bij onze jongste van 3 ook echt zo! Sterkte met de laatste loodjes!
Ja ik denk ook dat hij het haarfijn aanvoelt! Dutjes tussen de middag is echt een no go, hij weigert echt te gaan slapen. Dus we doen maar even een rustmomentje en ondertussen hoop ik dat hij er zodra hij steeds ouder wordt steeds beter tegen kan om niet meer te slapen Ons zoontje was dit weekend ook ziek en ik heb het idee dat ie qua taalvaardigheid ineens sprongen maakt. Vannacht heeft hij super geslapen (hij was ook wel echt kapot door het ziek zijn), dus ik hoooop dat we deze fase nu een beetje door zijn En anders pak ik jullie tips er weer bij haha
Toen ik hoogzwanger was van de tweede en de oudste lag te krijsen op de vloer schoot ik ook in de stress. Waarom wilden we dit voor een tweede keer ???? Toen ik bevallen was viel die stress snel weg. Alles vond zijn plek bij wijze van spreken.