Get wat een lastige moeder heb je NiteOwl. Ik zou een tijdje afstand van haar nemen.. Zou er echt niet mee om kunnen gaan, helemaal gek van worden.. En pas weer contact als ze zich wat minder opdringerig kan gedragen. maar begrijp dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan. Ik ben wat dat betreft denk ik wat harder (gewoon niet meer de telefoon opnemen als ze zou bellen, niet willen dat ze langskomt en als ze vraagt waarom precies vertellen waarom, en als ze dat niet begrijpt/gaat gillen etc. gewoon weer verder negeren..). Dit zou een mooie en bijzondere periode voor jou moeten zijn, en niet overschaduwd moeten worden door je moeder.. ze verpest je hele kraamtijd zo. En ik zou duidelijk tegen je vader zeggen dat hij altijd hartstikke welkom is en je absoluut geen ruzie met hem hebt, maar dat dit jullie tijd is nu en dat je rust nodig hebt. Veel sterkte meid!!
NiteOwl ik lees nu pas dat je zoon geboren is. Van harte gefeliciteerd! Wat ontzettend rot dat het zo'n heftige bevalling is geweest. Hoe gaat het nu met jullie? En je moeder... Pfffft... Ze is echt grenzeloos hè? Geen greintje respect voor t feit dat het jullie zoon is (niet de hare dus) en hoe jullie de dingen willen doen. Zoals ik eerder al zei, je moeder gaat niet zonder slag of stoot akkoord met tegenspraak, ze is dat niet gewend, ze duldt het niet. Maar jij moet je grenzen aan gaan geven en voet bij stuk houden! Het is toch idioot dat ze je als oud vuil behandeld en na de geboorte doet alsof er nooit wat gebeurd is! Verbijsterend! Deze vrouw gaat echt niet wat meer afstand nemen tenzij jij dat eist. Ik wens je wijsheid en natuurlijk heel veel geluk met je gezin
Jeetje wat een verhaal. De andere reacties heb ik allemaal niet gelezen maar het lijkt wel alsof zij een kind krijgt. Alles willen beslissen enz.. het lijkt wel of ze jaloers is. Ik ben vrij hard en als mijn moeder zo zou doen en zon dingen zou zeggen.. jammer dan. Het is niet haar leven. Ik zou ze in hun sop gaar laten koken.. Maar ja.. dat ben ik Kies voor jezelf en je gezin en als je moeder weer zoiets geks zegt, doet.. zou ik vragen waarom ze zo doet. Dit is jullie beslissing.. of ze het nou leuk vind of niet. Jullie moeten genieten van deze tijd. En als oma hoor je dat ook te doen. En als ze dat niet kan.. heeft zij een probleem. En alleen op vakantie laten gaan zou ik ook ECHT niet doen.. ook al zou jullie kindje een aantal jaar ouder zijn.. waarom moet dat?? Ow gefeliciteerd! Hij is geboren zie ik.. haha.. ga lekker genieten samen
Misschien, is het een idee, om het stuk wat je hier typt, op te schrijven naar je moeder toe. En duidelijk beschrijft wat jouw gevoel en beleving hierin is. Geschreven woorden komen soms duidelijker aan, tevens kan jouw vader jouw gevoel onderstrepen wanneer hij het ook leest. Sterkte, wat een rot situatie......
Hey, Ik ben echt net nieuw op dit forum maar wil je toch misschien een klein beetje raad geven, waar je uiteindelijk mee moet doen wat jij wilt....Allereerst, wat ontzetten onaardig van je moeder om je met opzet te willen kwetsen, doelbewust haar eigen kind kwetsen... Misschien is het een goed idee om haar een brief te schrijven (want face to face kom je er niet heb ik zo het idee) dan kunnen er ook geen misverstanden ontstaan wat je hebt "gezegd" tegen haar en welke verwijten je haar maakt (terecht overigens als ik dit zo lees) en welke afspraken JIJ met haar maakt en waar ZIJ zich aan dient te houden. Vergeet niet te vertellen in je brief dat je van haar houdt en hoopt dat ze zich ook in het leven van je kindje zal mengen maar wel op een gezonde manier. Vertel ook dat de manier hoe zij zich nu opstelt jij nu gezondheidsproblemen hebt en jij jezelf en je kindje dat niet niet aan kan doen. Als iemand gaat huilen en schelden na kritiek heet dat "emotionele chantage" en is ongeveer het zwakste wat je kunt doen en ook nog eens heel erg vals want dat zou betekenen dat niemand enigerlei kritiek zou mogen leveren opbouwend of niet.... Probeer (ja lekker makkelijk gezegd snap ik ook) het een beetje los te laten, en je te concentreren op je bevalling, borstvoeding en je kindje...en vooral geniet van deze laatste dagen met je baby in je buik....en moeders die "stom" doen, tja daar moet je geen plek voor vrij maken in je hoofd.... veel liefs!
Hallo dames, Even terug een update over hoe het nu gaat, want er zijn ondertussen toch al terug wat dingen gebeurd. En het meest rare aan heel de situatie zoals ze nu is, is toch vooral het gedrag van mijn vader de laatste tijd. Ik had al verteld dat ik het met mijn vader veel beter kan vinden dat met mijn moeder. Nu moet ik tot mijn grote spijt toegeven dat mijn vader het sinds de geboorte van ons zoontje ook serieus begint uit te hangen. Enkele voorbeelden : * Als ze op bezoek zijn, hangt hij constant boven mijn zoon, zit er constant aan te prutsen (kusjes geven, handjes pakken, gezichtje wrijven,...), net zo lang tot hij wakker wordt. Als je dan weet dat hij vaak moeite heeft om in slaap te vallen en hij hem dan weer wakker maakt, vind ik dit allesbehalve leuk. Ik zeg hem dit ook, maar ik mag mijn rug niet keren of hij doet het weer. * Hij heeft commentaar op alles wat ik doe, flesje geven, laten boeren, pamper aandoen,... Ik doe het altijd wel verkeerd. * Hij belt constant, als ik niet opneem omdat ik bv. een flesje aan het geven ben en bel na 20 minuten of zo terug, dan krijg ik onder mijn voeten waarom ik niet opgenomen heb. * Vorige week zijn we naar de kinderarts gegaan omdat hij een beetje last heeft van reflux. Zij waren hier van op de hoogte. Tijdens dat we bij de dokter waren, hebben ze 8 (!) keer naar ons thuis gebeld (ons andwoordapparaat stond vol), waarom we hen niks lieten weten. Toen we thuis waren en ik hen meteen belde, vroeg hij niet hoe het geweest was, neen, eerst uitvliegen tegen mij waarom we niet hebben opgenomen. * Als ik teken geef dat ik een beetje moe ben of nog last heb van de keizersnede, krijg ik te horen dat "ik niet moet klagen, heb ik zelf gezocht door een kind te hebben". * Hij belt omdat ze op bezoek willen komen net op mijn man zijn enige vrije dag (mijn man werkt in het weekend). Wij zien dit niet zitten, we hadden al plannen en willen eens met het gezin samen zijn. Zij zijn trouwens met pensioen en hebben alle tijd. Is hij weer boos op mij, vindt dit niet kunnen, en krijg dan heel boos te horen van hem "ja, wij zullen ons dan maar weer eens aan jullie aanpassen". En zo kan ik maar blijven doorgaan... Voor diegene die mijn verhaal al wat gevolgd hebben, het is één ding om met een moeilijke moeder om te gaan, maar als mijn vader nu ook lastig gaat beginnen doen, weet ik het echt niet meer.
Alleerst gefeliciteerd met de geboorte van Jullie zoon! Ik zit je verhaal al even te volgen en ik heb geprobeerd om me afzijdig te houden maar dit lukt niet. Mijn moeder is in mindere mate ook zo, ik moet alles ook 10000 herhalen. Het enige wat bij mij geholpen heeft, een knallende ruzie van mijn kant af. Helaas gebeurde dit toen onze dochter een paar dagen oud was, maar ik heb mijn moeder toen gezegd dat dit MIJN dochter is en dat ik haar opvoed zoals ik dat wil en dat zij dit maar moest accepteren en anders was daar de deur. (Eigenlijk heb ik het geschreeuwd) zij is toen kwaad weggegaan en toen ik naar een paar dagen (5) haar opbelde wou ze wel luisteren en bood ze haar excuses aan, nog geen kwartier later stond ze op de stoep toen ik zei dat ze weer welkom was. Ik denk dat het eindelijk tot haar doordrong dat zij geen moeder van mijn kind was maar oma, en dat ik bepaalde wanneer ze haar weer zou zien. Het is absoluut niet leuk maar soms zo nodig om zelf voor drama te zorgen, en ze heeft het hier uit haar hoofd gelaten om het nu weer te doen. Maar dit wil niet zeggen dat jou moeder net zo is, dus moet je jezelf afvragen of je de consequenties kan en wil dragen. En dat gedrag van je vader, tja ik denk dat hij wordt aangestoken door je moeder, dat komt wel goed. Succes!
Jeetje meis... Ik ben het met dees eens! Zij moeten rekening met jullie houden en niet andersom En als zij dat niet willen accepteren houdt t op Gat van de deur is daar! Sterkte
Hallo dames, Ik kom hier weer even klagen, want heb te kampen met de zoveelste episode in mijn "moeder-probleem"... Dit weekend hebben we een babyborrel thuis gehouden om familie en vrienden die ons kindje nog niet gezien hadden, toch ook even met hem te laten kennis maken. Zowel men beste vriendin als mijn schoonouders hebben het hele weekend enorm geholpen om alles klaar te krijgen. Mijn ouders niet gehoord of gezien... Achja... Tijdens de babyborrel zijn mijn ouders maar komen opdagen als de babyborrel in volle gang was, wat ik toch al raar vond. Maar kom, ze waren er eindelijk. De babyborrel ging buiten door, het weer was zalig en er waren heel wat kindjes, zo konden die ook buiten spelen. Wat hebben mijn ouders gedaan? Heel de tijd binnen gebleven, niemand heeft hen gehoord of gezien. Gekampeerd naast het bed waarin mijn zoontje lag te slapen. Ze hebben absoluut geen moeite gedaan om met de aanwezige mensen een praatje te slaan. Ach, moeten zij maar weten... Maar wat gebeurd er na een tijdje? Omdat ik groot deel van de tijd buiten was bij de andere mensen, waren ze natuurlijk boos, ik had bij hen moeten blijven, en hebben ze er niet beter op gevonden om nog voordat de babyborrel gedaan was, het gewoon boos af te trappen. Een droge "Saluut" was het enige wat er afkon. Mijn schoonouders, die een heel weekend alles geregeld hadden en heel de tijd stonden te helpen en op te dienen, hebben ze niet eens bekeken. Ik geneerde me rot! :x Dit is voor mij ook weer de zoveelste druppel! Men moeder heeft grotendeels van mijn zwangerschap tot een ware hel gemaakt, en ja, de babyborrel moet er nu ook aan geloven. En wat is het volgende? Compleet drama op mijn zoon zijn eerste verjaardag??? Als ze eens even niet in de balngstelling staan, moeten ze het gewoon verpesten. Sorry dat ik aan het zagen ben of zo, moest er gewoon eens uit, en dit is vaak mijn enigste uitlaatklep, omdat mijn man ook vaak de "struisvogelpolitiek" toepast wat het mijn ouders betreft.
Tja, heb sowieso sinds het hele debacle op het einde van mijn zwangerschap veel minder contact. Ik hoor en zie hen vaak maar één keer in de week. En geloof me, voor mij is dat al meer dan voldoende! Maar ben er heel zeker van dat ze net als de vorige keer weer vanalles zal vinden dat WIJ verkeerd gedaan hebben, maar een 'spiegel', heeft ze nog nooit van gehoord. Verwacht dus ook weer een telefoon waarbij ik 'op het matje' zal worden geroepen en mijn verontschuldigingen zal mogen aanbieden. Maar ik vertik het! Dat ze maar lekker weer boos zijn! Wat bereiken ze er mee dat ze weer thuis bij hen boos zitten te wezen? Dat ze ons en onze zoon dan maar niet zien. Moeten zij weten! Heb ik geen last van... (Sorry voor mijn botte antwoord, het zit dus duidelijk hoog...)
Meid, kies voor je gezin. Ik zou het contact beperken tot bv. eens in de zes weken. Goed voor je dat je hier van je af kan schrijven, maar zonde van de babytijd als je zoveel gedoe houdt... Klinkt hard, maar je houdt het zelf mede in stand door hen nog zoveel ruimte te geven. Ben bang dat je later spijt krijgt omdat je je toch onvoldoende hebt losgewrikt van al die verstikking... Kan je vriend/man je hierbij steunen? Kan me voorstellen dat hij het ook goed zat is? Heel veel sterkte en vat dit niet op als kritiek. Ik begrijp dat het moeilijker gezegd is dan gedaan.
Meid kies voor je gezin echt waar. Het is heel jammer dat je ouders zo doen. Maar zij zijn degene met een probleem niet jij, jij bent een volwassen vrouw met een gezin, jij bepaalt wat het beste is voor je gezin en hoe jij je kind groot wilt brengen, niet je ouders. Ik zou het contact maar wat verminderen als ik jou was.
Kies voor je gezin, meis ! Ik heb al 5 jaar geen contact meer met mijn ouders en voel me zoveel beter... heb wel een fantastische schoonmoeder ! Het lukt je ook zonder hen... maar uiteindelijk is het wel even wennen en kan je er wel verdriet om hebben (i know the feeling)... toch is het beter om voor je eigen geluk te kiezen ! Sterkte!
Ik zou je moeder een brief schrijven waar alles in staat en zeggen dat je op deze manier geen contact wil. Alleen op die manier krijgt ze de kans om in te zien dat ze het gedrag van haar eigen moeder herhaalt. 't Zal heel moeilijk en pijnlijk zijn voor haar, maar beter laat dan nooit, toch.
Je verontschuldigd je echt vèèl te veel. Er zijn 2 personen die excuses zouden moeten maken en die doen het niet.. Meis, het ligt niet aan jou, jij kan er niets aan doen en je zult echt eens voor jezelf op moeten komen. Doe je dit niet, dan blijf dit zich herhalen. Stel je grenzen duidelijk en hou je daaraan. Ookal zijn het je ouders, dan nòg hebben ze niet het recht om maar klakkeloos over jou gevoelens te lopen. Respect moet van 2 kanten komen en ouders zijn belangrijk in een leven, maar ze zijn niet in alles heilig en zo hoeven ze ook niet behandeld te worden. Zeker niet in jou geval! Ik had ze allang weggestuurd met de boodschap dat ze weer welkom waren als ze jou als moeder kunnen respecteren..