Vond de opmerking destijds ook zo mooi " je moet er niet teveel mee bezig zijn" gaat een beetje moeilijk als je volgens een verd*md schema moet leven maar goed dat lukte dus ook heel goed , er niet mee bezig zijn ...NOT Maar nog heel even volhouden je bent er hopelijk bijna of denk je eraan eerder te testen?
Echt eh....mensen denken er heel makkelyk over en wy mogen echt helemaal niet klagen. Alles is goed gegaan geslaagde tese by myn man. In totaal nog 16 embryos in de vriezer by onze zoon meteen zwanger....dus ik klaag echt niet. Alleen de onzekerheid en ut wachten.....brrrr......ik zou dolgraag eerder testen maar durf niet zo goed.....liefste wil ik niet testen ghehehe.....dadelyl is ut negatiefen heb ik een rot weekend terwyl myn zoon jarig is......ik blyf de eeuwige twyfelmuts
Hier is het over... deze cryo terugplaatsing is mislukt. Vandaag heeft m'n menstratie doorgezet. Zes dagen na de tp en ook zes dagen voor de testdatum. Shitterdeshit!!!
Oh nee Liesjuh!! Wat ontzettend naar... Ik weet niet goed wat te zeggen. Voelde je het aankomen of kwam het vandaag onverwachts. Wat ontzettend naar en rot voor jullie. Dikke knuffel!
Oh Liesjuh wat naar!! Dat is wel heel snel ook. Nu mag je best even goed balen en verdrietig zijn en dan weer met goede moed naar volgende poging. Sterkte!!
Hier getest nadat we maandag de tp hadden. Negatieve test. Waarschynlyk veels te vroeg getest.....maar iets in me zegt dat het niet lukt deze ronde. Wanneer gebeurd het innestelen?????
Wat rot! Op welke dag is hij teruggezet? Is je luteale fase niet te kort? Volgende keer utrogestan vragen ter ondersteuning?
De vorige testten ik zelf netjes op dag 10 een dag later moest ik bloed laten prikken voor hcg......ik kon mezelf vanmorgen niet bedwingen......maar toch het.voelt niet goed.....begin ook wit/doorzichtig slymverlies te krygen....sorry voor de details
Liesjuh: neeeee dat is idd wel heel snel duidelijk zeg. Sluit me helemaal aan bij Fee flink balen nu en ook verdrietig zijn mag, en daarna vol goede moed verder! Dikke cyberknuffel voor jou. Juna: allergrootste nadeel aan te vroeg testen is dat je jezelf vol stopt met vragen en antwoorden terwijl het in deze fase nog alle kanten op kan. Kan hier niet wachten tot het maandag is.
@Juna: wat jammer dat je je zo voelt. Als vroeg testen dat met je doet, misschien de testen toch maar even links laten liggen. Het is nog niet verloren.. Kop op! @Genesis: ik snap dat! Ik tel de dagen af naar 23 nov.. Je bent er bijna!
Ik heb op zondag 11-10 Pregnyl gespoten en op zaterdag 17-10 is de cryo tp gedaan. Ik ben dus gisteren, op 23-10 al begonnen met vloeien (wat vandaag enorm doorzette) en had donderdag 22-10 al menstruatie hoofdpijn en wat kramp. Ik hoor van meer mensen dat ze het zo kort vinden. Ben ik het wel mee eens hoor... vandaag 7 dagen geleden pas tp gehad en ik zou komende donderdag pas mogen testen. Ik had ook verwacht volgende week pas m'n menstruatie te hebben, normaal altijd eind vd maand of net het begin vd maand. Maar zeker niet de week daarvoor zoals nu... Ik geloof dat ik het maar eens goed moet gaan bespreken met de arts. Ik had ook al bedacht dat ik Utro wil gaan vragen de volgende keer. Heb ik bij mijn verse tp toen ook gehad en vond dat toch wel fijn.
Liesjuh ja idd zou het ook navragen. Liever maar "teveel" medicijnen als te weinig. Wanneer mag je weer naar het zkh? Vandaag uitgangs echo gehad. Start morgen met Primolut en daarna Progenova. Onze allerlaatste medische behandeling vind het zooooo spannend en tegelijkertijd zo definitief. Hopelijk nog een laatste keer al dat moois mee te mogen maken dat een zwangerschap met zich meeneemt. Hoe gaat het met de rest van de dames hier?
Liesjuh, wat shit meis! Je zat dus op 10 dpo toen je ging vloeien, dat lijkt me inderdaad ook wel erg vroeg. Ik zou even navragen wanneer de lf lang genoeg is en wanneer je het moet ondersteunen met progesteron inderdaad. Genesis, wat enorm spannend voor jullie. Waarom is het de laatste behandeling? Bange je leeftijd of hebben jullie geen zin om het hele circus weer opnieuw te doen?
Doortje, Wij hebben al heel wat mmm achter de rug IUI / operatie man (ader bij testikel verwijderd voor misschien beter zaad) en daarna ICSI waar we 2 geweldige wondertjes door hebben gekregen. Het ICSI traject heeft een grote aanslag op mij gehad. Het moeten prikken vond ik erg naar maar vooral mijn punctie was enorm pijnlijk. (Kon een week praktisch niets en lopen ging heel moeizaam) De punctie leverde 13 eitjes op waarvan 2 bevruchting en. Onze jongste dochter is daarvan het resultaat en we hielden nog 1 cryo over. Wij hadden altijd de wens voor een groot gezin maar eenmaal in de mmm beseften we dat deze wens misschien niet helemaal reëel zou zijn. Toen we ons 1e kindje kregen waren we compleet en dankbaar en hadden geen wensen meer. Maar dan wil je stiekem toch een broertje of zusje voor je wonder. Bij de 2e zwangerschap zeiden we tegen elkaar dit is het. Wij mogen zo dankbaar en blij zijn het is goed zo. Maar dan wordt je 2e 1 jaar oud en spraken we thuis over wat te doen met de laatste overgebleven cryo. De hele mmm heeft ons in ieder geval meegegeven dat we deze cryo niet "in de steek" willen en kunnen laten. Het is ontzettend gewenst, en we krijgen het niet over ons hart om er niets mee te doen zeg maar. Afstaan voor studie of laten vernietigen zijn sowieso geen opties voor ons. Ik ben bijna 31 en mijn man 39 dus de leeftijd speelt in zoverre bij ons nu nog geen rol. We zien deze cryo als zegen / cadeautje van boven en willen het in ieder geval een kans geven. In ons hart en gezin alle ruimte voor maar hierna opnieuw het traject in zien we beide niet zitten. Daarom dus echt de laatste keer. Nu hopen dat we nog een groot/klein wondertje in onze armen mogen sluiten met in ons achterhoofd het besef hoe gezegend we zijn met onze 2 prinsesjes. Ik vind het wel jammer dat de mmm je "afweging" moet zijn voor wel of niet een groot gezin maar het hele gebeuren is ons niet in de koude kleren gaan zitten. Maar daar kunnen jullie allemaal over meepraten natuurlijk. Ik vind het ook heel moeilijk om te uiten dat we graag nog een kindje zouden willen wetende dat er zoveel stellen zijn die nog altijd heel hard hun best doen om überhaupt ouders te mogen worden. Nou ja mijn verhaal is veel langer geworden dan de bedoeling was, sorry voor het lange antwoord