Dag dames, Zoals de titel al zegt, mijn man heeft nog een kinderwens, ik niet meer. Mijn man wilt graag nog een kindje en daar niet al te lang meer mee wachten aangezien wij zwanger moeten worden via ivf en wij ook de jongste (35) niet meer zijn. Voordat wij 6 maanden geleden ons zoontje kregen had ik die wens ook, we zouden 1 jaar wachten en dan weer een ivf behandeling starten. Ik heb een hele moeilijke zwangerschap gehad met een spoedkeizersnede en ons zoontje is geboren met zuurstoftekort. Mocht ik nu weer zwanger worden moet ik de hele zwangerschap aan de bloedverdunners (2x per dag spuiten). Die wetenschap had ik voor de zwangerschap van ons zoontje nog niet en zie ik heel erg tegenop. Eigenlijk weet ik zeker dat ik klaar ben maar mijn man dus echt niet. Zijn er meer dames die hetzelfde hebben meegemaakt?
Wat heftig dat jullie niet op 1 lijn zitten. Ik zou wel eerlijk zijn tegen je man en ook wat er nu veranderd is. Misschien kun je het nog een half jaar parkeren en dan verder praten.
Een andere situatie maar ik herken het feit dat mijn man nog kinderen wil en ik niet. Wij hebben 5 gezonde kids. En ik vond de laatste erbij best pittig. De zwangerschap en bevalling zijn hier het punt niet, behalve dat ik dan wel weer er minder voor de rest kan zijn. Voor mij is het echt het aandacht verdelen en weer die babytijd.
https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/als-je-man-nog-meer-kinderen-wil.727163/ Dit was het topic wat ik erover opende
Lastig altijd als de wensen zo anders zijn. Ik denk sowieso dat het allemaal nog best vers is om daar nu al over te beslissen. Het kan namelijk best zijn dat jij over een half jaar of jaar zelf ook heel anders tegen de situatie aankijkt. 6 maanden geleden bevallen, wat zo te horen ook anders dan gemiddeld ging, en daarvoor ook behoorlijk wat meegemaakt, dat is ook niet niks. Het gebeurd wel vaker dat het pas één of twee jaar later weer gaat kriebelen bij mensen. Je maakt in die zin je keuze dus vooral voor dat moment. De tijd zal uitwijzen of iemand hierin nog gaat veranderen. En bij iets als het vervullen van een kinderwens zijn naar mijn mening toch altijd beide partijen voor een 'ja' nodig. In gesprek blijven lijkt het me belangrijk, beide mogen jullie je behoefte uitspreken, en dan niet in de zin om de ander te overtuigen. Maar gewoon waarom jij zelf wel of niet nog een kindje wil. Eens in de zoveel tijd zal er iemand weer over beginnen, meestal degene die wél wil .
Hier geen vergelijkbare situatie wat betreft de kinderwens maar ik heb na mijn tweede zwangerschap 6 weken 1 x per dag bloedverdunners moeten spuiten, wat een verschrikking was dat, zo pijnlijk als mijn buik daar van werd. Dus ik kan me heel goed voorstellen als je dat 9 maanden lang 2 keer per dag moet doen dat je daar gigantisch tegenop ziet. Wat betreft de wens voor een tweede, toen onze eerste 6 maanden was wist ik ook nog niet of ik een tweede wilde en had ik het idee dat eentje misschien wel genoeg zou zijn, maar toen hij 15 maanden was begon het toch te kriebelen. Voor mij is zwanger zijn lichamelijk echt afzien maar toen het begon te kriebelen heel bewust de keuze gemaakt die 9 maanden er voor over te hebben. Toevallig had ik het laatst met een kennis over het spuiten van bloedverdunners, bleek dat we beide dezelfde nare ervaring hadden. Nu moet zij permanent aan de bloedverdunners en toen haar waardes oké waren kon ze over van het spuiten op tabletten. Heb je gevraagd of er alternatieven zijn voor het spuiten?