Onze zoon speelt heel graag met kindjes uit de straat, die zijn iets ouder dan hij en mogen al zonder toezicht op straat. Onze zoon mag dat nog niet van ons. De buurkindjes komen regelmatig aan de deur en lopen ook vaak mee om te spelen als we ze op straat zien. Op zich leuk dat hij in de buurt vriendjes maakt, maar ik merk dat hij helemaal hyper is van zo'n bezoekje, ook al zijn ze meestal na een half uur weer verdwenen. Onze zoon is enorm onder de indruk van hen, wil hen alles laten zien wat hij aan speelgoed heeft, racet als een dolle tornado rond en blijft de rest van de dag zo. De buurkindjes zijn van zichzelf heel druk en luidruchtig, ze hitsen elkaar ook op. Is het normaal dat onze zoon zo hyper wordt van zo'n bezoek? Hij ligt nu bv keihard te zingen in bed, wat hij normaal niet doet. Er zijn hier verder nooit speelkameraadjes geweest (alleen vrienden van ons met kinderen) dus ik ben complete leek op dit gebied. Ik vind het eerlijk gezegd ook best spannend, de buren hebben een compleet andere opvoedstijl als wij en die kindjes vinden het een beetje raar dat onze zoon niet op straat mag, en om 19u naar bed moet, hebben ze wel eens gezegd. Hoe kan ik het beste met dat stuitergedrag omgaan? Ik kan en wil die kindjes niet veranderen, maar ik vind het wel vervelend als er de rest van de dag geen land meer met onze zoon te bezeilen is. Het contact met de buren is redelijk goed, de moeder heeft wel sterk haar eigen ideeen over de opvoeding die nogal haaks staan op de onze. Zij respecteert bv dat onze zoon de tuin niet uitmag zonder volwassene erbij, en ik respecteer het dat de hare dat wel mogen. Ik vind dit dan ook ons probleem dat onze zoon zo hyper wordt en niet dat van de buurkindjes, die spelen met de hele straat. Zal dit vanzelf bijtrekken als het nieuwtje van speelafspraakjes eraf is? Of kan ik iets doen om het rustiger te laten verlopen?
Dit moet inderdaad even wennen Mijn oudste werd er ook zo hyper van, mijn jongste weet niet beter. Mijn oudste mag nu met 6 ook nog niet alleen de tuin uit overigens.
Onze uk is nog wat jonger maar is ook hyper als er andere kindjes zijn.meestal weet hij zich dan geen raad met zich zelf en heeft dan clownesk gedrag. Ik lees mee.
Mijn kinderen hebben ADD (of eigenlijk de oudste is ermee gediagnostiseerd, de jongste ( nog) niet, maar ik vreet mn dure adidas schoen op als hij het niet heeft) En zij hebben het ook heel erg. Een speelafspraakje is enorm inspannend voor ze. De oudste is 9 en daar merk ik het veel minder aan, de jongste nog wel heel erg. Die stuitert al 3 dagen voor een afspraakje, tijdens de schooldag en na het afspraakje is er geen land mee te bezeilen. Door de oudste weet ik inmiddels wat er in hen omgaat, ze denken er continue aan, bedenken van te voren allerlei scenario's en staan op zo'n afspraakje continue op de alertstand, dat kost bergen energie en dat komt er na het afspraakje uit.
Clownesk gedrag, dat is precies de juiste omschrijving. Hij is zichzelf niet dan. De buurkindjes zijn 4 en 5 overigens. Die zijn duidelijk ook meer gewend aan speelafspraakjes.
Hier niet zoveel speelafspraakjes nog met kinderen uit de buurt, maar ik herken het wel als we bezoek of visite krijgen. Zodra er hier iemand op bezoek komt, eist hij bij diegene alle aandacht op, moet al z'n speelgoed komen bekijken en hij gaat zich gigantisch uitsloven. Duurt vervolgens vrij lang voordat hij lekker gaat spelen en ik met de viste, gaat hierbij meestal om een zus of (schoon)moeder van mij, rustig kan gaan zitten en praten. Als het onbekenden zijn dan is hij terughoudender. Probeer dan echt duidelijke afspraken met hem te maken. Herken overigens bij hem ook wel het 1 en ander van ADD (mijn zusje heeft het), maar op andere momenten herken ik het weer helemaal niet in hem, op de psz is hij bijv. echt voorbeeldkindje terwijl we thuis wel andere kanten van hem kennen.
Ik zag trouwens dat hij niet jonger is dan onze knul maar ongeveer even oud. Wat olifantje schrijft herken ik ontzettend, het laten zien van spullen, alle aandacht opeisen etc. Als het bezoek voor mij komt zeg ik ook dat hij best even mag komen vertellen maar als hij te druk is dat hij maar in de gang of buiten moet gaan spelen. Wat ookwel wil helpen is om alvast een plannetje te maken, we gaan samen wat drinken en wat ga je er na doen. Hij verzint alvast iets wat hij daarna mee wil gaan spelen. Dit gaat redelijk goed. Als opa en oma er zijn krijgt hij ook alle aandacht en ze laten ook alles vallen als hij begint te tetteren. Mijn man en ik zijn meer van je wacht even tot we klaar zijn met wat we aan het vertellen zijn en dan mag hij weer.
Haha ja dat is dus het lastige, daardoor denk ik soms dus dat het aan ons ligt. Op de psz zeggen ze ook als hij daar wel een keer uit z'n stekker gaat, ach elke peuter heeft wel wat. En dat is natuurlijk ook zo en ik wil hem ook nog geen stempel opdrukken nu, maar ik vind het wel eens lastig. Bij anderen is hij doorgaans super lief, maar hij is erg gevoelig voor veranderingen. Alles komt op de minuut nauwkeurig, zeker nu we afspraken met hem kunnen maken aan de hand van de klok, als de GO tegen hem zegt dat ik om 15.30 kom, moet ik niet om 15.25 komen (ook al mag hij dan van mij nog even verder gaan met spelen tot 15.30) want dan kan ik echt buiten gaan wachten tot de grote wijzer beneden staat of hij gaat compleet uit z'n plaat omdat ik nog niet mag komen. De 1 zegt dan dat is echt peuter gedrag, maar ik zie een ventje dat compleet van slag is, het in z'n koppie niet kan bolwerken en voor zijn gevoel nog niet 'klaar' is. Staat die grote wijzer eenmaal beneden, legt hij z'n spullen neer en gaat mee of doet wat ik vraag. Mijn zusje met ADD (en studie SPH) zei pas dus ook (nadat ik haar daar om had gevraagd hoor) dat ze zeker wel kenmerken zag van AD(H)D. Maar goed, wil straks eerst maar eens kijken hoe het gaat als hij op school zit, als er echt wat aan de hand is zal dat hopelijk op school ook wel aan het licht komen.
Heel herkenbaar wat je schrijft. En idd laat het voorlopig maar op zn beloop. Bij mijn oudste zijn we er pas op haar 8e achter gekomen. Maar door wat ik nu van haar weet herken ik sneller dingen bij de jongste. Zijn juffen gelukkig ook, noemen geen AD(H)D bij naam, maar zien hem heel goed en handelen daarnaar. Hij wordt nl heel onrustig van de rij vormen. 24 kleuters die netjes 2 aan 2 moeten gaan staan, dan kookt tie over. Met als gevolg dag hij 2 of 3 keer iemand geduwd heeft. Nu mag hij tijdens het vormen van de rij naast de juf gaan staan en als iedereen staat voegt hij in naast zn rijvriendje.
Ja begrijpelijk ook, fijn dat de juf zo meedenkt! Wordt hij dan onrustig doordat het opeens erg chaotisch is en hij z'n plekje niet kan vinden ofzo? Zoon is hier erg gestructureerd. Doet op de psz volgens mij ook precies wat de juffen zeggen en weet altijd haarfijn te benoemen wie er niet luisterde en op wie de juf even boos moest worden e.d. Houdt alles in de gaten (bemoeid zich ook heel erg met z'n zusje, wat ze allemaal wel en niet mag) en een geheugen waar menigeen jaloers op is.
Ik heb zelf ADHD met mogelijk/waarschijnlijk Asperger (sta op wachtlijst voor extra onderzoek), dat laatste maakt het extra lastig voor mij om die onverwachte speelafspraakjes vlot te laten verlopen. Missch heb ik zelf wel verkeerde invloed hierop waar mijn zoon nog meer hyper word? Merkt hij dat ik het een beetje spannend vind? Hoewel mijn vriend het niet moeilijk of spannend vindt. Onze zoon is overigens nooit "verdacht" geweest voor ADHD oid. Vlg mijn ouders en psz heeft hij vrijwel geen symptomen daarvan, hooguit de genetische aanleg van mij. Vanavond ook, hij stuift van links naar rechts "mama mama A en B zijn hier om te spelen mama zie je dat A en B komen voor mij kijk A en B spelen met mijn duplo" en dat 20x achter elkaar op volume voetbalstadion. Met als gevolg dat A en B zelf ook nog drukker worden. En ik het niet echt meer overzie.
Lastig zeg, ook voor jezelf. Kan je misschien afspraakjes maken met je zoon als er kindjes komen spelen? Dat hij bijv 1x wat mag vertellen en dat ze dan gaan spelen of dat ze na een poosje buiten in de tuin ofzo gaan spelen. Misschien dat het dan voor jou ook beter te doen is? En als hier iets steeds wordt herhaalt dan zeg ik ook duidelijk dat ik hem heb gehoord, ik herhaal zijn boodschap en zeg dat hij het nu niet meer hoeft te zeggen, maar lekker mag gaan spelen. Werkt hier vaak wel goed, hier wil hij graag alles bevestigd hebben en gewoon heel graag delen in z'n plezier, waar wij natuurlijk soms weer tureluurs van worden.