@cosdy Ik ben heel snel hersteld na mijn operatie. 1 wondje dreigt te ontsteken na overleg met verpleegkundige 3 keer daags spoelen. Over je ex. Hij heeft dus spaargeld van de kinderen gebruikt om in zijn huis te stoppen. Hoe kwam hij aan het geld? Ik heb namelijk besloten om geen geld op de kinderen hun spaarrekening te zetten maar onder mijn eigen naam te sparen. Omdat hij altijd bij de rekening van de kinderen kan. Ze hebben ook een betaal rekening maar daar staat bijna nooit geld op. Mocht mijn dochter wel daarop sparen zelf en hij haalt het eraf is dat heel zuur maar ik geloof dat ze dat hem echt super kwalijk gaat nemen en nog meer leert hoe hij is. Dus dan zal het misschien om een klein bedrag gaat maar dan gaan we daar te zijner tijd wel weer een andere oplossing voor zoeken.
Heel eerlijk? de vrijheid is heel fijn, maar ook eenzaam vind ik. Ik heb geen leuke jeugd gehad, ik woonde in instellingen daardoor. Toen ben ik samen gaan wonen en jong getrouwd en was 8 jaar met mijn ex. Eerst was ons huwelijk wel goed maar sinds we kinderen hadden eigenlijk niet. Eigenlijk is mijn leven gewoon ellende. De scheiding is nu bijna rond, maar mijn ex werkt slecht mee met alles. Zijn stemming kan heel snel wisselen, waardoor het lastig is om alles te regelen. Ene moment is hij heel aardig en wil hij helpen, en een minuut later kan hij ineens een bui hebben en dan valt niet meer te praten. Papieren zijn wel getekend, nog een paar dingen moeten geregeld worden. Ondertussen woon ik wel al 1,5 jaar zonder hem. En het is voor het eerst dat ik alles zelf bepaal. En jaa dat is heel fijn! Niemand die zeurt, niemand die boos word. Heb ik geen zin om vandaag te stofzuigen? Prima, doe ik morgen zonder dat iemand mij wat zegt. Ik ga waar ik heen wil, zonder verantwoording te moeten geven. Ik ben afgevallen, ik zorg beter voor mezelf en zie er goed uit. Het enige wat ik wel heb is de eenzaamheid savonds. Ik ben wel aan het daten, en ik heb ook genoeg aandacht. Maar ik wil mijn vrijheid nog niet kwijt. Dat is wel een dubbel gevoel. de les die ik wel geleerd heb is dat IK gelukkig moet zijn. Het mijn leven, en ik heb nu de regie daarover. heel veel sterkte nog de komende tijd!
@Strandbal wat jij over eenzaamheid schrijft herken ik zo goed! Daar is het bij mij toen helemaal mis gegaan. Toen ik het huis uitging heb ik me dáár juist op verkeken. Ik ben daar nu wel alert op. Dr moet een andere oplossing tegen zijn dan op zoek gaan naar een relatie. Ik hoop zodra ik dié eenzaamheid weer voel dat wél te delen met anderen. Zodat ik er mee om leer gaan. Verder. Ik voel nog paniek als mijn man achter de computer zit of op zijn mobiel. Bang voor wat hij nu weer uit gaat geven. Bang voor nog meer schulden of domme uitgaven. Maar in feite kijkt er nu iemand mee. In die vragen heb ik ook gevraagd of we de nog niet betaalde rekeningen moeten opgeven. Ook staat er dat als na ondertekening blijkt dat er toch nog een schuld is deze voor rekening komt van de veroorzaker. En mocht er toch nog een schuld gemaakt worden en mijn man zegt dat. Dan komt het wel heel raar over als ik bij die mediator aankom met: "O ja. Er is nog een schuld die verdeeld moet worden want mijn man had dit of dat nodig". Geeft wel een klein beetje een geruststellend gevoel al besef ik dat het ook een soort schijnveiligheid is. Want hij is nog steeds een soort Kruidvat waar soms maar een vonkje bij hoeft te komen of het ontploft.
Kijk @Strandbal hier probeer ik me op te focussen straks. Dat ik moet leren om mijn eigen eenzaamheid te hanteren en ook waaróm. Waaróm ik die eenzaamheid voel. Als ik lees dat jou jeugd ook niet was zoals wenselijk helpt hopelijk dit stukje tekst jou ook.
@heidiane wij hadden voor de scheiding per kind een spaarrekening waarop we voor de studie spaarden. Hij wilde daar persé de helft van hebben....... want hij vertrouwde mij wel, maar een eventuele nieuwe relatie zou er met dat geld vandoor gaan terwijl het voor de studie is bestemd. Omdat hij er zo fel op was dat het studie geld was heb ik daar, achteraf dus super naïef, geen nadere afspraken over vastgelegd. Is het dus heel zuur dat nu blijkt dat hij niks meer heeft. Terwijl ik wel gewoon heb doorgespaard voor de kinderen.
En die eenzaamheid herken ik ook wel. Maar is voor mij geen reden om dan maar iemand in mijn leven te halen die als ik objectief zou kijken niet echt een verrijking is in mijn leven. Ik ben na mijn scheiding echt vijf jaar alleen gebleven, puur om met de kinderen een nieuw ritme op te bouwen. En om alle shit uit mijn huwelijk zo goed mogelijk te verwerken. En nu ik zoveel sterker ben ga ik ook op een heel andere manier een relatie aan. Mijn huidige vriend is echt een mooie aanvulling op mijn leven en zeker geen invulling. En nog komen af en toe spoken uit het verleden omhoog. Maar daar kan ik met mijn vriend open over praten. En samen jagen we dan die spoken weg.
Snap ik helemaal, gewoon gaan latten. Iedereen die een lastige scheiding heeft meegemaakt, of enorm veel problemen had gehad om een huis te vinden. Die geeft dat niet zomaar op.
Precies om deze reden heb ik een rekening genomen bij een andere bank. Met ook voor beide kinderen een spaarrekening en jongerenrekening. Ik spaar gewoon en daar hoeft ex niets over te weten. En wanneer kinderen ouder zijn willen ze ook zelf met een pinpas aan de gang....
Het is rustig. Maar dat komt omdat ik weer doe zoals eerst. Dus maar ja en amen zeggen. Alleen proberen bij te sturen. Ik kan heel blij zijn maar ook angst voelen. Als hij veel op zijn mobiel zit. Bang dat die vrouw weer geld vraagt. Dat doet ze niet door te vragen maar te vertellen. Dat ze geen geld voor de huur van haar nieuwe huis heeft en dat ze het via een lening op wil lossen. Mijn man heeft gelukkig niet die 500 gegeven waar ze om vroeg. Hij snapt niet waarom ze niet meer van hem wil in de zin hem ontmoeten en een keer koffie drinken. Hij is toch altijd goed voor haar geweest (heeft haar vanaf maart tot nu totaal 2500 euro gegeven) Daarnaast heeft hij haar uit boosheid dat ze alleen zijn geld wil en niet wil ontmoeten haar ook bedreigd. Hij is wel bang dat ze naar de politie zou gaan dus heeft hij haar daarom 600 euro gegeven met de vraag: Is het nu goed? (Met andere woorden heb ik nu ervoor gezorgd dat je niet naar de politie gaat?) Tegen mij zei hij:"Het is veel geld maar als ze naar de politie gaat zijn we meer kwijt. Ze is bijna jarig daarom heeft hij nog eens 100 euro gestort voor haar verjaardag. Die vrouw wil amper appen en toch lijkt hij niet te snappen dat dat mens hem alleen nog niet geblokkeerd heeft zodat ze misschien meer geld kan krijgen. Soms benoemd hij het andere keren lijkt hij er geen erg in te hebben. Hij klaagt dat hij veel klachten heeft die op burn out kijken. Gelukkig beseft hij dat ziek melden geen optie is. (En die klachten komen puur en alleen door zijn onbeantwoorde verliefdheid!!) Echt te zot voor woorden. Ik probeer zo goed mogelijk voor hem je zorgen en zoveel mogelijk naar hem te luisteren zodat hij zich gesteund voelt. Het convenant wordt aangepast na video gesprek ik kan dat niet helemaal waterdicht maken maar ben wel tevreden met de inhoud. Tot op heden mag ik nog steeds de financiën doen hopelijk ook nog na de scheiding als we nog samen wonen. Maar alles wat ik wil moet echt stapje voor stapje naar hem benoemd worden en ik moet laten merken dat ik weet hoe moeilijk hij het heeft en welke voordelen mijn ideeën vooral voor hem hebben. Het blijft eng. Ik zal blij zijn als ik zo ongeschonden en financieel zo goed mogelijk weg kom. Gewoon mijn eigen geld. Niets van hem en hopelijk ook niet teveel schulden
Ja hij heeft ze ontmoet op het werk. Hem al verteld dat oplichters op dezelfde manier werken. Hij beaamd dat maar het helpt niet. Zal zó blij zijn als alles voorbij is. De eerste stappen zijn in elk geval gezet. Ik hoop op een goede afloop maar het kan altijd nog op één of andere manier toch uit de hand lopen. Meer als mijn best kan ik niet doen maar het is wel zwaar. Ben gewoon steeds met hem bezig om te zorgen dat hij goed blijft "mee werken" Zal raar zijn als ik niet meer ongerust hoef te zijn wat hij wel of niet doet.
Het is nu heel spannend. En dat blijft voorlopig. Gisteren had mijn man een berekening gemaakt over onze grote lening. Hij heeft gezien dat hij dat bedrag zélf zou kunnen lenen en dus oversluiten. Toen kwam nog een berekening en zijn idee om samen een hoger bedrag te lenen dan daarbij in alle andere kleine leningen. Hij is nog wel van plan die lening "over te nemen." Ik zou een gat in de lucht springen als hij ná de scheiding die lening oversluit. Want dan kunnen ze niet meer bij mij aankloppen mocht de betaling niet lukken. Maar dit pats boem zeggen kan niet. Dan is er gelijk die woede. Al een beetje op hem ingepraat dat hij echt nu voor zichzelf moet kiezen en zo laag mogelijke maandlasten moet doen. Ik ga zoveel als mogelijk de kleine leningen weg werken zolang ik ons hier ben. Etc. Echt vanuit hem pratend. Wat voor hem goed is. Duidelijk in mijn woorden laten merken hoe een goede man hij wel niet is en dat hij nu eens aan zichzelf moet denken. (Het draait al jaren om hem maar in mijn ogen is dit echt de manier om hopelijk veilig en zonder schulden weg te kunnen) Waterdicht zal het allemaal niet zijn. Maar als het mij lukt om het oversluiten te rekken tot ná de scheiding zou dat geweldig zijn. Die kleine leningen zijn nog te overzien namelijk. Als ik daarvan los ben zouden alleen de kinderen nog chantage materiaal voor hem kunnen zijn en niet meer die lening. De opmerking om samen nog snel een lening af te sluiten riep bij mij wel paniek op. Had al de zin in mijn hoofd: "Ik denk er nog over na". En steeds in mijn hoofd: "Niets beloven. Let op blijf helder. Beloof niets niets niets!!". Vandaag belt maatschappelijk werk. Er was vanuit de politie toch een melding naar veilig thuis gedaan maar alles is heel goed via mijn geheime mail gecommuniceerd. En ik ben gekoppeld aan een maatschappelijk werk. Prima zolang er maar niet gezegd wordt dat ik iets aan mijn communicatie moet doen of duidelijker mijn grenzen aan moet geven. Dat gaat echt ten koste van mijn kinderen en ik weiger dat pertinent. Dan wordt hij weer woedend en ik heb al een paar keer op straat gestaan. In feite ben je machteloos want zowel de politie als veilig thuis nemen het heel hoog op als er kinderen in de woning zijn en ik voel gewoon het verwijdt naar mij toe. Alsof het om gewone ruzie gaat. Dat steekt me echt. Ik heb nog gewoon sex met hem om hem maar rustig te houden. Zijn gevoelens op gebied van sex zijn gestoord. Hij moet een vrouw hebben om te 'ontladen'. Als ik dat weiger breekt de hel los. En het is pas verkrachting als ik lichamelijk letsel heb. Echt de omgekeerde wereld. Wat zal ik blij zijn als alles achter de rug is. En dat kost tijd. Die tijd moet ik in dit huis echt nog zo liefdevol en gezellig besteden omwille van de kinderen. Ik hoop dat als hij nadat ik met de kinderen verhuist ben niet meer met schulden gechanteerd kan worden. Maar dat ik ook wettig iets kan doen mocht hij als ik iets niet wil gaan dreigen om de kinderen dan bij zich te houden. Hij zal hun dan omkopen om ze bij zich te houden maar ik vraag me af of ik daar iets tegen kan doen. Of dat ik moet gaan kiezen om mijn kinderen te zien. Of ze zien of toch sex met hem of geld lenen. Ik weet dat je dan geen ruzie erom moet zoeken als de andere ouder de kinderen niet terug wil brengen omdat het voor de kinderen niet goed is maar het voelt zo zuur dat het ik in feite dus moet kiezen. @Iertje81 weet jij dit?? Het zou me al rust geven dat ik niet bang hoef te zijn voor deze vorm van chantage. En ik weet dat hij dat doet. Voor ons trouwen was het eerste wat hij smste als ik iets niet wilde en mijn dochter was bij hem: "Prima dan laat ik haar ook bij mij. Aan jou de keus".
Politie, maatschappelijk werk, Veilig Thuis.... Heb je geprobeerd om via een van deze laatste twee urgentie te krijgen voor een woning? Is de scheiding al in werking gezet? Dan kan je iig een datum van financiële scheiding afspreken, zodat je niet meer verantwoordelijk bent voor zijn rare financiële uitspattingen. Ik begrijp dat het moeilijk is, maar instanties maken zich echt niet voor niets zoveel zorgen... Een afwachtende houding en je (ex)man blijven pleasen is niet goed voor jezelf en je kinderen.... Sterkte
@heidiane , hoe gaat het nu met je? Moet wel zeggen dat het verhaal met die leningen me wel een beetje duizelt. Heb je nu goed in beeld wat de schulden zijn? En waarom zou er nu nog een extra lening bij moeten komen?
Een extra lening niet. De huidige grote lening zou opgesloten kunnen worden. Als dat na onze scheiding gebeurd en op mijn man zijn naam ben ik er zelf echt vanaf. Maar ik ben weer 1 stapje verder. Het convenant en ouderschapsplan ligt hier getekend en wel. Nu nog opsturen naar de advocaat. Maar in het convenant staat dat als ná ondertekening nog schulden boven water komen dit voor rekening van de veroorzaker is. Heerlijk het geeft na jaren angst voor groter wordende schulden best een goed gevoel. Nu snel alles regelen. Ben benieuwd hoe lang het nu nog duurt. Nu nog geen 4 maanden bezig en alles is ondertekend en kan naar de advocaat die de scheiding verder regelt
Dat klinkt positief. Fijn dat er vaart in het proces blijft. Hopelijk komt een eigen plekje binnenkort ook in beeld
De zorgen blijven. Maar deze enveloppe die ik vandaag ga versturen is toch wel van enorme betekenis. Vrijheid. Ik neem aan dat de advocaat en rechter het goedkeurde dan dus nog even spannend.