@heidiane wat een heftig verhaal zeg! En wat kom je sterk en moedig over. Ik herken wel het e.e.a. maar mijn ex was wel een stuk minder heftig dan die van jou. Regel inderdaad alles goed tijdens het scheidingsproces, zodat je in ieder geval financieel met een schone lei kan beginnen. Ik hoop dat je buiten zo ook iemand hebt met wie je goed kunt praten. Want dit is een zware periode waarbij je zo te lezen nog even behoorlijk over je eigen grenzen moet gaan. Ook heel herkenbaar.... maar een luisterend oor en begrip voor jou is dan juist heel erg nodig. Heel veel sterkte met de laatste loodjes naar de vrijheid ♥️
Wel goed. Hij doet weinig met ze. Af en toe een keer. Maar geeft ze wel veel hun zin. Cadeautjes die ze van mij niet krijgen etc. Maar je merkt dat zijn gevoel voor gaat op de kinderen. Dus niet een vader die gemist gaat worden als hij er niet zou zijn. Alleen dan om iets gedaan te krijgen. Ik geloof zeker dat hij van ze houdt hij wil niet dat er iets vervelends met hen is. Voorbeeld 3 jaar terug. We zouden op vakantie gaan. Hij was zo verliefd op een vrouw dat hij geen zin in vakantie had en dus thuis bleef. Wachten op die vrouw die een slechte man had en hij hoopte dat ze dan naar hem zou komen. (Hij is namelijk wél een goede man ) Of ik was ziek. Fikse migraine toen mijn dochter jarig was. Ik vroeg of hij dan om de traktatie wilde. Zaterdag gevraagd. Ja hij zou het doen. Zondagochtend gevraagd. Ja hij zou het doen. Het werd middag. Ik zag mijn dochter al zonder traktatie op school komen dus nog een keer gevraagd toen was hij het beu. Was woest en riep dat hij mij als ik door bleef gaan buiten nou zetten. (Ook toen zat hij niet lekker in zijn vel omdat hij verliefd was) Hij heeft het goede met hun voor maar kan zijn gevoel niet opzij zetten om er voor hun te zijn. Ik verwacht ook dat hij straks niet heel veel wil dat ze komen. Of juist wel. Ik zie wel. Heb ze gewoon liever bij mij do als hij zo gericht blijft op zichzelf zullen ze snel genoeg lekker bij mij blijven.
Nee niet echt. Liever hier. En je krijgt toch best vaak allerlei tips die dan net niet bruikbaar zijn. Nu zal dat ivm de scheiding minder zijn maar hiervoor koos ik te blijven omwille van de kinderen. De situatie zou dán alleen maar slechter worden. Nu is dat anders en kan ik wél weg. Op dit moment is hij nog verliefd. En verlangt hij naar rust alleen wonen etc. Ik hou er ook rekening mee dat hij ineens van gedachten kan veranderen. En ineens meer voordeel ziet in samen blijven. Dan moet ik vooral proberen op hem in te praten dat het juist voor hém beter is alleen te zijn. Die voordelen heeft hij gelukkig allemaal zelf al benoemd maar je weet nooit bij hem.
Ik heb ook aardig wat therapie achter de rug ivm mijn jeugd. En toen ik nog thuis woonde probeerde ik hetzelfde als nu. Me aanpassen en dan nóg hielp dat niet en werd ik regelmatig genegeerd omdat ik weer iets fout gedaan had. Gelukkig heb ik nu wel resultaat van mijn over mijn grenzen gaan. Ik focus me op alle normale dingen erom heen. En blijf bewust dat hij niet normaal is. Maar als jullie mij bezig zouden zien naar hem toe. Alle begrip en steun etc zouden jullie vast denken waar mijn verstand zat. O ja en veel gehad aan de boeken van 'het verdwenen zelf' van Iris Koops. En ik moet van binnen toch ook echt wel lachen om hoe heilig hij in zijn eigen goedheid gelooft. Weet ik niet hoeveel geld aan zijn "liefde" geven omdat hij het zo zielig vind dat die zo weinig geld heeft. # en intussen niet zien wat hij mij aan doet. # Maar ik blijf hem laten geloven hoe een fijne liefdevolle man hij is.
Nou die man van jou mag eerst wel eens heel hard aan zichzelf gaan werken voor hij zich weer in een relatie stort. (maar dat zal hij vast zelf niet inzien)
Aan andere kant moet ik wel zeggen dat nu ik me noodgedwongen in hem heb moeten verplaatsen wel een idee heb hoe het bij hem werkt. Vooral geen controle over zijn gevoel. Wat hij op het moment voelt moet gelijk vervuld worden. Hij kan daar niet mee om gaan. Vooral veel en snel woede. Maakt niet uit wie hij voor zich heeft. Ook de vrouw waar hij verliefd op is kan hij in dronken toestand erg fel tegen zijn en dreigen. Hij baalt dan en zegt tegen mij: Ik heb weer de grootste ruzie (vooral dat: ruzie ) met haar. Hij beseft wel dat zijn gedrag niet kan en probeerd rustiger te worden maar je merkt dat hij het verliest. Hij wil geen hulp. Hij trekt zich op aan de waarzegger waar hij regelmatig heen gaat. Die heeft gezegd dat hij een vrouw tegen gaat komen waar hij mee verder gaat. O ja en die man heeft ook gezegd dat hij véél te goed is. (Ivm dat geld geven.)
En ik ga dat niet vertellen ook. Sorry. Maar het idee dat die vrouw straks van een koude kermis thuis komt helpt mij om deze moeilijke periode te overbruggen. Dus voel me nu al sluipend, naar mijn man glimlachend, "aai over zijn bol" langzaam aan mijn ontsnapping poging te wagen. Zodra het kan: Rennen!!!
Ik denk dat ik straks hiermee rekening moet houden. Dit is uit het boek maar ik geloof niet dat mijn man een narcist is. Die zijn namelijk nooit zo beïnvloeden als hij. Hij gelooft mij en vertrouwd mijn goede intenties namelijk. Hoe krijg ik eigenlijk foto's recht?? Nu zijn ze op zijn kant ik plaats ze maar neem aan dat jullie evt zelf recht kunnen draaien met screen shot ofzo (Gelukt om ze recht te krijgen heb een beetje foto bij gesneden en de kopie gebruikt)
Dus als ik het goed begrijp heb je de leningen afgesloten om jezelf daarmee veilig te stellen? Of kwam je er pas daarna achter dat die leningen er waren? Ik bedoel je bent zoals je zegt wel samen verantwoordelijk. Enorm gul als hij nu zegt dat hij ze op zich neemt, ook al is hij er natuurlijk grotendeels schuldig aan door wat hij allemaal zegt.
Lieve ts, ik wens je heel veel sterkte maar pas asjeblieft goed op jezelf! Zorg er ten alle tijden voor dat hij geen weet van dit forum/je berichtjes etc heeft.
Nee ik bedoelde met mijn reactie absoluut niet dat je dit tegen hem moet zeggen hoor. Juist niet! Gewoon deze tijd nog even uitzitten en dan eindelijk vrij. Het lijkt me een hele nare man.
De eerste lening vond ik ook wel oké. Maar kwam later pas achter hoe hij met geld omgaat. En hoe snel hij en makkelijk hij dreigt. En dat hij echt wel weet waarmee. Gewoon kind afpakken. Ik heb het zeker niet zover laten komen. Mijn doel was en is geen vechtende ouders voor de kinderen. Het is zeker voor een groot deel zijn manier van met geld omgaan. En echt heel erg eigenlijk. Ik begon te werken omdat hij in paniek was omdat hij het niet rond kreeg. (Ik heb daarvoor ook gehuild omdat ik toen al wist dat hij geld aan hobby en vrouwen uitgaf do daarom moest ik mijn kind weg brengen en gaan werken) ik had 1 dag werk op een kinderdagverblijf. Met verdriet mijn peuter ondergebracht. Belde hij op om vrolijk te vertellen voor 210 euro aan dvd gekocht te hebben voor onze dochter. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Hij vind het inderdaad een manier om te laten zien hoe een groot hart hij heeft. En hoe aardig hij is. Maar tja. Hij heeft het wel voor een groot deel veroorzaakt.
Ja ik vind het altijd makkelijk om dan te zeggen dat het alleen zijn schuld is. Ook al kan ik me voorstellen dat je angst voor hem hebt om eerlijk te zijn omdat hij je in de greep houdt met dreigementen. Dat is echt verdrietig. Lastige situatie zeg. Fijn dat je in ieder geval op eigen benen kan gaan staan. Dat weet hij ook?
Wat een verhaal zeg! Besef je wel heel goed...dat ook al wil hij dr schulden op zich nemen. Als hij niet betaald komen de schuldeisers alsnog bij jou aankloppen. Het maakt hun niks uit wat daarover is afgesproken. Als hij niet betaald komen ze uiteindelijk alsnog bij jou terecht. Ik zou echt zo snel mogelijk scheiden. Vanaf moment van aanvraag ben je namelijk niet meer verantwoordelijk voor de nieuwe schulden die hij maakt.
Die kerel heeft geen waarzegger nodig, maar een psychiater. En een bewindvoerder. En een schop onder zn kont. Meid, wat heb jij veel over je heen laten komen al die jaren. Vergeet je niet ook aan jezelf te gaan werken? Met je vuist op tafel leren slaan, nee zeggen, leiding nemen... Ik zit met open mond te lezen wat je kerel heeft gezegd en gedaan. Hij is een grote kleuter, dus het is aan jou om de volwassene te zijn in jullie verdere afhandeling en de omgang met de kindjes. En van je kleuters accepteer je ook geen dreigementen en dwingelandij. Noodgedwongen zul je contact met hem moeten blijven houden en het lijkt dat jullie voorlopig nog een huis delen. Grow a pair, anders blijft hij je naar beneden zuigen. En je klinkt alsof je het allemaal onderling wil gaan regelen, op basis van zijn berekeningen. Niet doen vrouw, hij leeft niet in de echte wereld. Neem alsjeblieft een goede advocaat.
Oké ja. Dan maar in de schuldsanering. Het is dan niet anders. Had dit een paar jaar terug voorgesteld scheiden en dan maar in de schuldsanering maar zijn reactie was: "Als je dat doet kun je gaan lopen. Want dan trek je mij ook mee". Ik zie wel. Er zijn zeker nog leeuwen en beren op de weg. Maar ik denk ondanks dat ik nu soms denk: " O help en wat als dit of dat". Ik nu door moet pakken.
Nee dat ga ik bij hem nooit doen. Met de vuist op tafel. Ben niet gek. Wek ik agressie op. Ik richt me zeker op mezelf en eigen ontwikkeling maar dan in gezonde omgevingen bijv mijn werk. Ik ga niet mezelf verdedigen etc bij gestoorde mensen. Daar heb ik alleen mezelf mee. Ik heb al voldoende hulp gehad én pas nog verbaasd gestaan dat ik dus heel goed voor mezelf op kan komen. Had een psycholoog en het ging niet beter met mij maar slechter. Ik ben toen gelijk gestopt en ben daar heel goed voor mezelf opgenomen. Dus ik redt het wel. Moet alert blijven. Maar bij sommige mensen kun je beter uit de buurt gaan en ze maar het idee geven dat het oké is en kijken hoe je veilig kan blijven.
Ja ik ga het wél samen regelen. Tot nu ben ik best een eind gekomen met mijn houding en ik ben er trots op. Ik moet nog volhouden en echt mijn eigen pad kiezen. Ik ga geen agressie in dit huis halen. Ik heb kinderen. Ik doe wat op dit moment binnen mijn mogelijkheden ligt. In mijn opvoeding is al iets mis gegaan. Dingen hadden anders kunnen lopen. Ik heb nooit geleerd van mezelf te houden en dat is nu wel aan het komen. Zolang ik aardig doe krijg ik het meeste van hem gedaan. Zodra ik de kont in de kribbe gooi dán komt er ellende. Dan zorgt hij er wel voor dat ik zoveel mogelijk lening moet betalen en alimentatie? Desnoods neemt hij ontslag. En ja zo gek is hij. Ik neem geen risico. En kijk zodra ik wel apart woon in hoeverre ik wel veilig mijn grens aan kan geven. Zal al blij zijn apart je wonen. Dan is het nog wachten tot de leningen van ons huwelijk betaald zijn en de kinderen volwassen. Hoef ik eindelijk niet meer overdreven zoete koek te bakken. Verder heb ik behoorlik wat belastende appjes kan hem net dreigementen. Mocht het nodig zijn dan wordt het toch aangifte. Maar eerst veilig in mijn eigen huis.
Nee ik hoop wel binnen een jaar. Hoop doet leven. Eerst de scheiding en dan genieten dat die stap al gezet is. Stap voor stap en genieten van alles buitenom mijn man wat wél normaal en fijn is. Hij is wél vriendelijk tegen mij hè. Hij toont zijn waardering. Maar ik weet hoe enorm betrekkelijk dat is. En ik wil me op mezelf richten. Want hebben jullie die delen uit dat boek gelezen? Daar is wat ik wil leren. Want anders loop ik straks in weer een andere valkuil. Ik reken gewoon op een terug slag als ik alleen woon. Maar ook ben ik me bewust van het wel of niet in verbinding blijven met mezelf. Dat ik gewoon in het heden kan genieten. Nu en ook straks. Dat ik leer om mezelf niet eenzaam te voelen.