Er is trouwens ook een heel belangrijk verschil tussen nu en mijn jeugd. In mijn jeugd had ik totaal niet door dat de houding van mijn moeder viel onder: Destructief. Ik geloofde in haar goed wil. En mijn slechtheid. Dus al het negatieve wat ze over mij zei geloofde ik. Als ze me 3 dagen negeerde voelde dat lood zwaar en oneerlijk maar ook terecht omdat ik geloofde dat ik het er naar gemaakt had. Toen ik een keer smeekte of ze me alsjeblieft niet meer wilde negeren dat ik echt liever had dat ze boos was reageerde ze geschokt: "Wat??? Maar (mijn naam) weet je wel hoe moeilijk ík het dan heb!!! Ik kán dan niet praten hoor!" Wat mij dan weer deed voelen hoe een egoïst ik dan weer was. Totaal géén rekening houden met een ander. Nu zoveel jaar verder wéét ik wat mijn rechten zijn en dat anderen nooit het recht hebben mij zo te behandelen. Dus ook in dit huwelijk weet ik dat ik in mijn recht sta en dát maakt al een wereld van verschil. Mocht ik nu wel na de scheiding heel mijn overgebleven geld en de kinderbijslag af "moeten" staan (Ik zal het namelijk echt niet op dreiging aan laten komen) dan zal ik zeker als ik apart woon en vrij ben en een familie lid zal vragen hoe het gaat zeggen dat het goed gaat en ik blij ben dat ik nu bijv de kinderbijslag zelf kan houden. Of desnoods mijn ex in bescherming nemen door te vertellen hoe moeilijk hij het had en misschien in mijn " onbenulligheid" "per ongeluk" uit mijn mond laat vallen hoe een goede man het wel niet is omdat hij een aantal vrouwen geholpen heeft financieel door hen geld te geven. Zoiets. Ik hoop alleen dat ik niet meer zo snel in die paniek modus kom als gisteren. Dat kost mij energie ik kan dan niet mezelf blij voelen en dus ook niet helder nadenken.
Ik heb wel bedacht misschien extra boodschappen te halen en te bewaren. Soort hamsteren. Bijv wasmiddel. En andere dingen die echt nodig zijn en dan niet van mijn weekgeld af hoeven. Shampoo etc.
Ik zat nog te denken, heb jij recht op partner alimentatie of moet je jouw man betalen? Afzien van kinder alimentatie mag volgens mij niet als je in de schuldsanering zou komen. En partner alimentatie zou je ook kunnen vragen dat het in 1 x uitgeleerd zou moeten worden. Dat kan hij natuurlijk nooit betalen maar dan heb je een extra vordering op hem die je tegen de gedeelde schulden weg kan strepen. Lijkt me alleen maar eerlijk. Hij maakt die schulden, in het ergste gevalmoet jij ze voor de helft afbetalen, dan kun je maar beter ook een vordering op hem hebben.
Ik verwacht dat we een rekenfout gemaakt hebben gezien die overberekening. Mijn doel is op 0 beginnen. Zo snel en veilig mogelijk scheiden. Ik wil niets van hem. En zeker geen partner alimentatie. Dan zou ik namelijk direct ook de helft van de schuld van hem krijgen en dat wil ik niet
Ik snap dat je zo min mogelijk van hem wilt. Des te minder ben je nog aan hem gebonden. Maar over kinderalimentatie zou ik als ik jou was goed nadenken. Het zijn ook zijn kinderen. Alleen maar logisch dat hij daar voor betaald. Al zou je er nu niks mee doen. Je kunt het wel voor de kinderen op een studie rekening zetten of zo. Zodat ze met geen of minder studieschuld kunnen beginnen na hun afstuderen.
En ik ben blij dat je er steun aan hebt om alles hier van je af te schrijven. Ik herken heel veel raakvlakken met jouw situatie nu. En ik hoop dat jij net zo'n mooie ontwikkeling gaat doormaken als ik de afgelopen periode heb gedaan. Daar heb ik echt alle vertrouwen in
Man, man, man, wat moet jij op je tenen lopen zeg! Ik vind het knap dat je het zo lang volgehouden hebt en nog steeds volhoudt! Wat een ziekelijk figuur is dit. Ook dat hij apart eet of dat hij geen zin heeft in wat jij maakt, hoe ondankbaar?!!! Ook dat kost nog eens extra geld. Ik hoop zo dat je gauw van hem af bent en met een schone lei kan beginnen. Ook voor de kinderen lijkt deze situatie me vreselijk. Een huis dat naar bier en sigaretten stinkt is toch niet gezond?! En een vader die alleen zijn l*l achterna loopt ook niet. Ik wens je veel succes met alles. Wees vooral zogenaamd naïef, blijkbaar werkt dat bij hem in je voordeel. Houd vol!
Bij de lidl en aldi ed hebben ze ook genoeg andere zaken dan alleen boodschappen. Tijdens het hele scheidingsproces bij mij haalde ik regelmatig iets extra's bij m'n boodschappen, bv nieuwe theedoeken, schroevendraaier set, koekenpan. Ex had het niet door en zo was ik al wel een beetje bezig met de inrichting van m'n huis te verzamelen.
Gisteren de online formulieren opgestuurd. Kwam er nu wel achter 2 dingen vergeten te zijn. Die berekening hoef ik me niet druk om te maken. Mijn man zei dat dit voor de wet is maar niet dat hij het ook daadwerkelijk moet hebben. Het is nu ook een stuk minder met de juiste bedragen op andere gebieden ingevuld te hebben. Mijn man heeft nu echt gebroken met die vrouw. En zei dat we (Dát vooral hé hij zal echt niet zeggen "ik") nu gewoon verstandig om moeten gaan met geld. Hij wil namelijk een paar leningen al glad strijken voor ik weg ga. Klonk erg verstandig maar bedacht me vanmorgen: Ja natuurlijk nu ben ik er nog incl loon. Maar goed. Ik laat het gewoon gebeuren. Het gaat toch om de sfeer in huis waarin ook kinderen zijn. Ik krijg ook loonsverhoging. Want er is een verkeerde berekening gemaakt. Ik krijg van afgelopen periode ook nog wat ik tekort had gekregen. Heel leuk. Maar mijn man is wederom van baan verwisseld (was nu wel verstandig ivm crisis en geen werk meer bij vorige werkgever) en heeft nu dus een stuk minder salaris. Kan dus vanuit mij weer aangevuld worden. Verder blijf ik als inwonend ook geld geven voor de aflossing. Ook omdat agressie binnen een vinger knip aanwezig is. Maar ga proberen bij elke overschrijving te zetten waarvoor. Zodat ik later dit als evt bewijs kan aandragen. Ook alle appjes die ik krijg die bedreigend zijn bewaren en als ik het durf en het redelijk veilig is een keer appen dat ik bijv even geen geld wil geven en dan als hij direct gaat dreigen die zo snel mogelijk als bewijs opslaan. Het zal me nog een hoop geld kosten maar dat is dan maar zo. Straks als het goed is wel alles voor mezelf en zal zeker tegen zijn familie loslaten hoe blij ik dan ben dat ik nu mijn eigen geld zelf kan besteden. Het is zwaar maar ik geloof ook dat mijn tijd écht nog wel komt.
Ik lees al een tijdje mee en ik vind het heel erg heftig allemaal. Waar ik aan zat te denken: hebben de kinderen een spaarrekening en hoe is die beveiligd? Voordat hij straks uit geldnood die rekeningen leegtrekt als jij weg bent..
Die is allang geleden gebruikt voor de achterstallige lasten. Helaas. Toen geloofde ik nog in: Hebben we nu even nodig en over een jaar hebben we dat weer bij elkaar gespaard. Ik vind het al heel fijn dat er een grote kans is dat ik na de scheiding schulden vrij ben. Ik zal dan wel in deze mijn grens wel aan moeten geven niets te willen lenen en met schuld te beginnen. Maar ik had me al neergelegd bij het niet zelf weg kunnen bij hem. Moeten afwachten wanneer hij een vriendin zou krijgen en hoe geld verslindend die zou zijn. En wat mijn man zou beslissen. (Hij gaf aan dat hij dan evt bij die vriendin in zou trekken en wij dan nog heel even hier moesten blijven wonen zodat hij snel de lening in kon lossen) Nu gebeurd er iets wat ik niet had durven dromen. Ik en de kids in een gewoon huis én schuldenvrij beginnen. En dat binnen nu en 2 jaar.
Je staat er echt heel reëel en sterk in. Als je voor ogen houdt waarvoor je nu "de offers" brengt. En dat het tijdelijk is. Dan is het net wat beter vol te houden dan wanneer het uitzichtloos lijkt
Oei, dan zitten jullie dus ook nog eens heel erg op elkaars lip. Afschuwelijk. Hoop dat he snel een eigen plekje voor jou en de kids krijgt.
Gisteren de laatste hand gelegd aan de scheiding. Nadat ik het formulier had verzonden kwam ik erachter nog een levensverzekering van de hypotheek vergeten te zijn. Plus ook vergeten te zijn om een aantekening te maken dat we van mijn man maar 1 pensioen gevonden hadden omdat hij regelmatig van baan wisseld en niet meer van al die werkgevers weet welk pensioen ze hadden. We doen afstand van elkaars pensioen dus zal het niet heel relevant zijn en die mediator zal ons misschien tips kunnen geven hoe daar wel achter te komen. Dit dus nog toegevoegd. Alle documenten zijn nu ook verzameld. Van de webshop schulden heeft mijn man gisteren ook uitdraaien gemaakt. Ik had daar om gevraagd maar dit niet herhaald omdat hij dan geïrriteerd wordt. Ik dacht we zien het vanzelf wel als erom gevraagd wordt. Maar hij deed het uiteindelijk dan toch gewoon. Ik kijk heel raar tv dat klopt. Zet hem constant op pauze omdat ik het wil blijven volgen en tussendoor dan af en toe wat doe. Vanmorgen maakte hij er wel een opmerking over, wat geïrriteerd overkwam. Op zich zou ik irritatie wat betreft huishouden kunnen snappen. Maar aangezien ik daar al zoveel aan geprobeerd heb het nu echt los gelaten. Heb ook al genoeg te verstouwen in dit huwelijk. Maar is wel altijd mijn probleem geweest. Ik maak me wél zorgen om mijn oude negatieve overtuiging die vanmorgen weer naar boven kwam. Namelijk dat ik niet een persoon ben waarbij het aangenaam wonen is. Bewijs? Mijn moeder kon mij amper meer om zich heen hebben op het laatst. En van mijn man hoor ik ook dat hij zich gaat irriteren. Toen ik na uit huis te zijn gegaan alleen woonde en enorm verlangde naar een relatie bedacht ik vaak met veel verdriet dat ik het de ander niet aan zou moeten doen samenwonen met mij. Als mijn bloedeigen moeder er al zo een moeite mee had dan zou een het voor een "vreemde" man die nog niet eens een bloedband had nog veel erger zijn toch?? Ergens weet ik dat die gedachte niet helemaal klopt dat mijn jeugd gewoon niet veilig was ook al dacht ik van wel en vind de rest van mijn gezin dat we een warme opvoeding gehad hebben maar het komt nu wel weer heel sterk naar boven. Verder wacht ik vol spanning af of de lening accepteert dat het rekening nummer wordt gewijzigd. Dit is van groot belang. Nu wordt van mijn rekening 650 euro afgeschreven dit moet van de rekening van mijn man gedaan worden en liefst vóór de scheiding officieel is. Ik kreeg pas een afwijzing omdat het polis nummer niet klopte. En ik ken ze niet anders dan dat een wijziging erg moeilijk gaat dus het blijft zeer spannend vooral omdat het "goede" contact tussen mij en mijn man erg fragiel is.
Je bent goed bezig Ts, hou vol! Het is goed dat die gedachten en gevoelens van vroeger naar boven komen zodat je kunt verwerken. En je bent al zo ver omdat je weet dat de negatieve gedachten over jezelf niet kloppen. Langzamerhand komt er ruimte voor jezelf.
Hoi TS, Ik herken een denkfoutje hier. Je probeert te meten of jij normaal bent en doet in een situatie met twee mensen die je zeer slecht behandelen. Iedere reactie die jij daarop geeft is okee! Of die nu wel of niet normaal zou zijn. Je kunt niet van jezelf verwachten dat je in deze situatie altijd lief, gezellig enz bent. Afgaand op je verhaal vind ik je man echt knettergek. Zijn vrouw prostitueren voor geld. Dan ben je niet normaal hoor. En nog veel meer wat ik lees. Je moeder verweet jou egoïsme, maar uit je verhaal blijkt dat ze volledig op zichzelf gericht was. Ik denk dat je straks als je vrij bent, eindelijk uit zult vinden wie je bent. En uit je verhaal blijkt dat je een slimme en sterke vrouw bent. Het kan alleen maar beter worden! Sterkte!
Dank je lieve dames. Ik heb ook geweldig collega's en werkgever. Het lijkt of die mij voor het eerst leren wat normaal is en wat mag. Die laten weten dat ik meer voor mezelf op moet komen en oprecht geïnteresseerd in wat IK wil. En kijk mijn "eerste" uitzet. Heb maar leuke water glazen en kan gekocht. We zullen in het begin toch zuinig aan moeten doen en hoe luxe voelt het dan om uit zulke leuke glazen te drinken.