Dank je wel voor reactie. De mediator heeft nu helaas vakantie. Ik hoop dat de "goodwill" van mijn man reikt tot ná de scheiding. Ik weet dat ik verantwoordelijk blijf over die leningen. En hoop dat die grote opgesloten kan worden op zijn naam. Daarom is het nu ook zo enorm spannend voor mij. Want ondanks de toezeggingen van mijn man is de toekomst onzeker. Heel soms lukt het me om bij de dag te leven. Dat is nu het beste. Over die ontslag hoofdelijke aansprakelijkheid van de hypotheek moet ik eens mezelf in verdiepen. Hij had het huis al wel gekocht toen ik kwam. Ik heb zelf al wel een online berekening gedaan voor hoeveel hij zelf een lening over kan sluiten. En dat was nog wat boven de grote lening. Verder is het gewoon rot omdat ik geen grip heb op hem en een beetje of helemaal aan zijn goodwill overgeleverd ben. Om zelf advocaat te nemen gaat volledig ten koste van de kinderen omdat hij dan ook de kont tegen de krib gooit en er wel ruzies komen. En zijn boosheid voelt gelijk als agressie. Ook zullen er dan kosten komen die ik zo wie zo niet kan betalen. Zoals nu is ondanks alles de beste weg. Maar het voelt als lopen op een scherp van een mes. Er zijn momenten dat hij wel gewoon gezellig en normaal doet. Dan voelt het om gewoon en menselijk. Maar dat zal er wel bij horen bij een ongelijkwaardige relatie. Hij benadrukte net nog wel dat ik moet sparen zolang ik hier woon en dat het echt wel goed komt met geld. (Ondanks alle ellende heeft hij toch steeds weer voor geld gezorgd alleen niet zoals ik dat ooit zou willen doen) Ook dat hij steeds wel en dan weer geen contact heeft met die M is rot. Nu weer wel. En in zijn ogen goed contact. Ze schijnt niet meer om geld te vragen maar ik weet dat hij met gemak tegen mij liegt. Daarom angst. Angst voor verdere financiële ellende met het einde in zicht. Alsof ik vlak daarvoor nog verdrink. Zal pas kunnen rusten als ik echt los van hem ben en alleen woon. Maar dat kan nog een paar jaar duren. Lees hier meer verhalen van jarenlange ellende erin zitten is naar maar er komt een keer een einde aan. Gelukkig is er geen fysiek of verbaal geweld. Maar wel natuurlijk een totaal onrespectvol handelen wat ook onder mishandelen geschaard kan worden. Ik vind het allemaal alleen eeuwig zonde van de tijd van mijn leven. Ben nu bijna 43. En straks is mijn leven voorbij. Gekke gedachte maar goed.
Ik zit nu voor mezelf wel in een behoorlijke dip. Dus nu maar deurwaarders aan het kijken. Dat helpt me want dan zijn er nog veel ergere verhalen en zorgen. En bij mij is er nog hoop dat het financieel goed komt. Man gaf trouwens vanmorgen op een "vaderlijke toon" aan dat ik in mijn nieuwe huis het huishouden echt bij moet houden. (Hier lukt het me niet helaas) Ook voor de kinderen. Op zulke opmerkingen knik ik maar "Ja" hij heeft echt geen flauw benul wat hij me aandoet. En het hem zeggen zal boosheid oproepen. Maar vind het altijd erg bijzonder hoe wijs hij dan uit de hoek komt. Alsof hij hier de meest verstandige is. Ik denk dat hij dat gevoel ook zelf hard nodig heeft voor zijn zelfbeeld.
Ik blijf hier steeds mee lezen, hele dikke knuffel voor jou. Wat een rotsituatie is het toch. Je blijft op je tenen lopen om hem te behagen. Hij overruled je helemaal. De ene moment ben je goed en het andere moment ben jij de gebeten hond. Wat een energiezuiger zo. Maar ik ben bang dat jij jezelf zo wegcijferd dat jij er aan onderdoor gaat. Je verdiend beter dan dit. Echt misschien is het voor de langere termijn toch beter als je nu door de zure appel heenbijt en nu gaat. Voor jou en voor je kinderen. Dit is geen gezonde situatie. Ik hoop dat voor jou en je kinderen dat de zon snel gaat schijnen en jullie gelukkig worden op een eigen plekje. Succes en heel veel sterkte.
Je schrijft dat hij het huis al gekocht had voordat jij kwam. Staat het huis nu dan op beider naam of alleen op zijn naam? Want als het alleen op zijn naam staat is ontslag hoofdelijke aansprakelijkheid niet nodig. Ontslag hoofdelijke aansprakelijkheid van hypotheek moet geregeld worden bij de bank. Er zijn wel kosten aan verbonden. Moet uiteindelijk ook langs de notaris. Je zou eens kunnen bellen met de bank om hier informatie over te krijgen?
Ik heb het bij mijn ouderlijk huis ook lang volgehouden om op mijn tenen te lopen dus dat gaat wel lukken. Moet alleen wel erna wellicht berekend zijn op een terug slag. Ik zal tijdens het gesprek met de mediator vragen stellen over die hypotheek. We zijn in gemeenschap van goederen getrouwd namelijk. Verder niets aan gedaan. Dus geldt dat dan ook als hoofdelijk aansprakelijk? Ik ga nu daarover niet naar de bank bellen. Dan moet ik daar bij de hypotheek vertrekker ook gaan vertellen dat we uit elkaar gaan. We moeten nu wachten tot de vakantie van de mediator voorbij is. Maar ben wel blij met de extra info over de hypotheek! En nu hoop ik dat iemand van jullie kan vertellen dat in gemeenschap van goederen trouwen niet hetzelfde is als hoofdelijk aansprakelijk zijn. Verder hebben we niets veranderd aan de hypotheek
Heb je hier iers aan? https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/trouwen-samenlevingscontract-en-geregistreerd-partnerschap/vraag-en-antwoord/waar-heb-ik-recht-op-als-ik-trouw-in-gemeenschap-van-goederen
Dank je. Maar wat er staat wist ik al. (En ben blij dat mijn man de leningen en schulden over wil nemen. Nu nog afwachten hoe het uiteindelijk uit pakt)
Hier had man zijn huis ook al gekocjt voor ze samen gingen wonen en trouwen, de hypotheek stond wel alleen op zijn naam alleen het huis niet sinds het trouwen (kwam hij achter toen hij wilde verkopen en zijn ex al geemigreerd was) zij kon wel mede aansprakelijk worden gesteld voor de boete wanneer hij niet op tijd kon leveren/passeren maar was zover wij weten niet hoofdelijk aansprakelijk voor de hypotheek, maar aldus de bank was dat een discussiepunt aangezien zij in gemeenschap van goederen waren getrouwd. Nou waren daar geen problemen mee qua betalingen maar was indertijd wel een stok achter de deur als ze niet zou meewerken met de verkoop, daar dreigde ze namelijk mee (terwijl zij diegene was die vreemdging en naar haar nieuwe geliefde emigreerde).
Sorry ik moet het ergens kwijt. En ik laat het wel erbij. Heel simpel zo een idioot als mijn man wil je niet tegen je hebben. Zijn oude baas heeft geen afrekening overgemaakt. Hier gaat mijn man zeker nog achteraan. Net wel mijn huishoudgeld voor deze maand op 100 euro na en zijn apart gezet geld voor sjah zijn bier en zijn duurdere boodschappen overgemaakt voor de vaste lasten. Mijn man gaat aan zijn huidige baas om een lening van 1000 euro vragen die hij dan in 4 keer terug wil betalen. Dan kan ik de maand mee uit. Hij zei wel: Ik heb je nog nooit zonder geld laten zitten. Dit klopt. Hoe hoog de nood ook was hij kon dan toch aan geld komen zodat er boodschappen gedaan konden worden. Maar wel met lening op lening. Vandaar dus eerder geen geld om je scheiden. Zat echt gevangen. En wilde het leven van mijn kinderen niet onnodig overhoop gooien. Zo snel en zo veilig mogelijk scheiden. En dat kost links of rechtsom geld. Of ik nu voor mezelf opkom en hem tegen me in het harnas jaag en dus een extra dure scheiding hierdoor krijg. Of zoals nu mijn pijn en verdriet verbijt. Nog even doorzet en hoop op een goede afloop. Ik hou zeker mijn hart vast. Maar ik ga niet alle risico's uit sluiten en daardoor mijn veiligheid en de rust voor de kinderen op het spel zetten. Net even op zijn bank gekeken en uitgerekend hoeveel er nu naar die rekening gestort is waar ik dus niet op kan kijken. € 700 euro!! Ja dat geeft verdriet. Want of het staat er nog of het is alsnog naar die trut gegaan. Ik begin er niet over dat kost mijn veiligheid dus geef dat gewoon niet als tip. Ik laat het zo. Héél misschien voeg ik een extra uitdraai toe als ik de papieren na de vakantie van die mediator weer opnieuw moet sturen maar dat doe ik alleen als ik het veilig genoeg vind en er een onbenullig verhaal van kan maken in de hoop dat het haar opvalt dat er naar die rekening geld is overgemaakt. Heb al wel heel wat vragen voor tijdens ons gesprek. Waarin ik ook uitgebreid vragen stel over die leningen. Met als "reden" dat ik dan straks alvast kan sparen voor het geval mijn man het alsnog niet kan betalen. En of die grote lening voor of ná de scheiding opgesloten gaat worden. Ook vraag ik naar mijn hoofdelijke aansprakelijkheid. Het is echt wel een risico wat ik neem maar zolang ik dat convenant niet teken en mijn man mijn onbenulligheid nog gelooft heb ik wel hoop. Er is al zoveel ellende voorbij gekomen. Hier hoop ik ook door te komen. Al ben ik al wel opties aan het bedenken als het toch misgaat. Wat ik wel kan doen is het toverwoord: "schuldsanering" laten vallen in het gesprek met die mediator. En dat allemaal alleen voor de info. Ik weet dat mijn man niet wil dat ik daarin kom omdat ik hem dan ook meetrek. Het is verstikkend deze nieuwe info. Maar heb al zoveel verstikkende berichten gelezen. En acties van hem. Nog even. Nog heel even. Ik moet bij de dag leven en een beroep doen op zijn houding die hij naar mij toont dat hij mij goed achter wil laten. Ik moet het spel nog even goed blijven spelen. Als ik wel met schulden kom dan is daar ook echt wel wat aan te doen. Als ik hier maar weg kom. Desnoods zonder een rooie cent. Desnoods geen geld voor spullen. Ik blijf hier omdat ik de situatie niet verbeter voor mijn kinderen om bij een kennis in te trekken. En dan te wachten op een huurhuis. Dat het nu loei zwaar is hoort echt bij het gegeven laatste loodjes. En in plaats van verdriet kan ik mijn opgeheven hoofd verder. Hij zou zijn ogen uit zijn kop moeten schamen en ik geloof dat hij het heus nog wel terug krijgt. Ik ga van dat geld geen werk maken. Prima als hij het zo vals wilt spelen. Prima dat hij die vrouw steeds geld geeft. (Dat denk ik. Vond het al vreemd dat ze nu toch contact wil) Prima als hij liefde wil kopen. Mijn tijd komt echt nog wel dat geloof ik vast. Als hier mensen met soort gelijke of nog ergere ellende uit zijn gekomen dan lukt het mij ook. Stapje voor stapje.
Dat is waar ik had dit boek nog. Nee mijn man is geen narcist. Echt niet. Want die kun je onmogelijk rustig houden. Maar ik kan uit dit boek wel een hoop steun halen omdat sommige gedragingen wel bij hem te zien zijn.
Nou..... Ik denk dat jou man redelijk narcistische trekjes heeft hoor. Narcisme heb je volgens mij ook in gradaties. Mijn ex heb ik ook zo bespeeld bij de scheiding dat ik op de voor mij belangrijke punten mijn zin heb gekregen. Daarvoor heb ik best veel geld ingeleverd. Maar ik heb een nieuw leven opgebouwd met mijn kinderen. En werk nu nog steeds hard om de pijn uit mijn jeugd en van mijn huwelijk achter me te laten. Ik maak nog steeds stappen in de goede richting. En mbt de spaarrekening... Ik heb alle spaarrekeningen voor de kinderen op mijn naam staan. Niet persé voor mijn ex. Maar ook omdat je niet kunt inschatten hoe het kind op zn 18e met geld omgaat. Ik spaar voor de studie. Dus ik betaal de studiekosten van die rekening. Ik hoop echt dat alles een beetje snel geregeld kan worden rondom de scheiding. Het constant onder spanning staan is op den duur slopend. Heel veel sterkte...Ik denk aan je
Zo. Ook bij jou en jeugd en ex. Wat herkenbaar je verhaal. Dank je. Zo te lezen dus ook een beetje zoals ik het doe. Ja hoop dat de scheiding er snel door is. Daarom doe ik het ook op deze manier wat officieel ook niet bij onze situatie past. Heb echt geen puf voor jarenlange procedures.
Weet niet. Ik sta al 6 jaar ingeschreven. Ik probeer zoveel mogelijk urgentie te voorkomen omdat je dan gewoon een aangeboden huis krijgt. En ik hun mijn kinderen echt een huis met een zolder. Voor de jaren die ze nog jong zijn en ik wil daar ook blijven wonen. Als de kids er niet waren had ik allang mijn spullen gepakt de desnoods in mijn auto geslapen. Ik rek net zo lang (Behalve natuurlik als ik reageer op een huis en ik krijg het) tot weg gaan zelfs voor de kinderen beter is.
Ik was vroeg wakker heb geslapen op oxazepam. Maar voel me wel hersteld. Ik zie wel hoe de scheiding loopt en met hoeveel schuld ik weg kom. Kan het alleen mee vallen. Ik ga alvast eens kijken wat praktisch te doen mocht die schuld toch bij mij komen. Voel me nu rustig en fijn. Het boek helpt me goed. En gelukkig doet mijn man vaak ook aardig. Wel of geen narcist zijn gedrag is destructief.
Wat goed dat je helder hebt dat zijn gedrag niet normaal is. Het maakt inderdaad niet uit of er een label aan hangt. Zijn gedrag is destructief. In mijn huwelijk heb ik dit denk ik altijd onbewust aangevoeld en een interne muur opgebouwd waardoor ik nog een deel overhad wat de kracht had om te scheiden. En mijn ex was lang niet zo extreem als jouw bijna ex. Maar bij mij voelde het als een keuze tussen gaan leven of dood.
Wat voel ik me woedend. Zo boos zo vol wraak. Er is bovenop die 1200 euro!! Dus ook nog extra rond de 700 euro gegaan naar dat rot mens. O mijn handen jeuken om haar een app je doen (heb haar nummer) om haar heel veel plezier te wensen met mijn geld. Maar ik doe er zo verstandig aan te zwijgen. Ook naar mijn man die denkt dat ik het niet weet. Alhoewel hij krijgt zijn loon wel ze heeft hem weer gedumpt en hij is weer intens verdrietig. Afgelopen week leek het of ze iets voor hem voelde vertelde hij. Hij is zo stekeblind!! Geeft geld en denkt dat als ze dan aardig is ze gevoelens voor hem heeft. Wat moet ik me inhouden zeg!! Ik tril van woede. Ik heb denk ik de afgelopen 5 jaar zeker 2 volle maanden voor andere vrouwen gewerkt die er niet vies van zijn om geld aan een mbo te vragen die verliefd op hun zijn. Echt ik snap dat niet. Natuurlijk doet mijn mam het zelf maar o voelt zo onrechtvaardig. Ik kan er niets van zeggen tegen mijn man dan smijt hij me zonder pardon buiten. Wat een klootzak is het toch!! Wat hoop ik dat het lukt dat hij écht alleen verantwoordelijk wordt voor de schulden. En anders pech. Maar dan hoef ik als ik veilig ben maar tegen 1 van zijn familieleden te zeggen hoeveel geld hij aan andere vrouwen gaf. Pfff hoop dat mijn woede en boosheid zakt.
Gelukkig heb ik op een veilige manier naar mijn man mijn boosheid op die vrouw kunnen uiten. Wel zoveel mogelijk de verantwoordelijkheid bij die vrouw gelegd zodat hij zich niet aangevallen voelt. Hij toonde wel begrip. Dus hopen dat zijn geweten een beetje wakker wordt. Ik moet toch ergens hoop hebben en met een beetje geluk komt het idd goed. Het is echt steeds afwegen. Maar ik hou er zeker rekening mee dat hij blijft liegen. Maar hoop het uit te houden Is tot mijn eigen huisje. Hij is wél bang voor politie en straf dat is duidelijk. Gelukkig.
Ik hoop echt dat er binnenkort een huis voor je vrij komt. Hier gaat je op termijn aan onderdoor. Zeker als de vrijheid zo dichtbij lijkt wordt steeds duidelijker hoe onmogelijk het samenleven met die partner eigenlijk is. Nog even doorbijten meid. Dit zijn de zware laatste loodjes
Wat heb ik een respect voor jou! Ik was allang weg geweest met de kinderen, dan maar op een houtje bijten. Maar het komt er dus op neer dat jij het huishouden doet, voor de kinderen zorgt en zijn bed nog warm houdt. En je met zijn nukken etc. verdragen.