hoi allemaal nav dit topic http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/195510-help.html zoals je kunt lezen hadden wij moeite, niet veel, maar genoeg om er niet 100% achter te staan, met de wekkermethode, het telkens teruggaan, maar toch laten huilen. het kind was zijn stem kwijt, viel onrustig in slaap,werd nog onrustiger wakker, papa en mama liepen op mekaar te vitten, 3 stuks chagrijnig op de dag...nou ga zo maar door... we zijn uiteindelijk om de beurt op een matras naast hem gaan liggen. zodat de ander tenminste sliep. er waren nachten bij dat ie meer dan 20 keer wakker werd (joost mag weten waarvan) maar was rustig omdat hij ons zag, neerleggen en sliep verder. Nou is dit natuurlijk geen permanente oplossing en uiteindelijk zijn we in de deuropening gaan staan, en op een gegeven moment was het 10 seconden de hand in de kamer houden, en de rest van onzelf achter de deur voldoende. nu is ie zelfs al helemaal zelf in slaap gevallen, werd 2 keer wakker, neerlegeen was voldoende, we hoefden niet te wachten tot ie sliep. We juichen niet te vroeg, maar ik wilde gewoon even kwijt dat alleen de manier waar je achter staat werkt.Anders raak je alleen zelf gestresst... Hopelijk kom ik hier niet op terug want dat zou betekenen dat het nietgoed gaat...
Hey Loesje, Ik precies het zelfde gehad Is echt niet fijn... mijn meisje was totaal een heel ander kindje. Was voor haar heel erg moeilijk maar voor Papa en Mama nog zwaarder en net zoals je aangaf je gaat fitten op elkaar en daar wordt je relatie niet sterker van. Sinds vorige week donderdag is mijn dochtertje ook weer heel anders...echt vrolijk, ondeugend en eet voor het eerst brood ( wat voorheen echt niet ging ivm verslikken ) dus het gaat tot nu ook echt super! Ben ook zo blij en ik merk het ook echt dat het in ons huis een stukje rustiger en relaxen is Klinkt raar maar ik kan helemaal opnieuw genieten van haar.... Mijn collega zei toevallig 2 weken geleden van oh meid ik kan deze fase's als je denkt dat je het niet meer trekt dan gaat het over... en moet zeggen het is inderdaad zo. Na regen komt zonneschijn Succes... Liefs, Wonder
Fantastisch zeg! Ik hooooo voor jullie dat dit zo door mag blijven gaan! Want er is niets aan dat je met een kloppend hart in bed ligt!
Ha Loejej Wat fijn voor jullie! Knap hoor dat jullie het overwonnen hebben. Hou oud is jullie kindje? Ons zoontje heeft het ook gehad midden in de 8 maadensprong. Maar dat gaat nu heel goed!
hoi ons zoontje is 19 maanden, een gevalletje verlatingsangst, en als je goed leest opt net en zo, is het beigenlijk dieptriest en daardoor stonden we niet meer achter laten huilen en telkens teruggaan. ik zeg niet dat het geen manier is, maar voor ons niet de goede...het haat nu rustiger voor alle 3.
loesjej heel goed dat je je gevoel gevolgt hebt! Zoals je zelf al zegt, het is heel erg zielig, je kind heeft verlatingsangst en als jij idd elke keer weer weg gaat bij hem raakt hij meer en meer in paniek. De manier waarop jij dit hebt gedaan is echt heel goed en (in MIJN ogen) de enige liefdevolle manier om dit probleem op te lossen. Ik heb een pedagogische opleiding en hoor regelmatig op de cursussen weer hoe slecht het is voor een baby/dreumes die angstig is om hem te laten huilen, zal je de gevolgen besparen maar als ik dit leest bevestigd het alleen maar! Super!
klop het af!!!!! wederom in bed gelegd en lag even te kletsen, en stil....... weet je, het heeft korter geduurd dan ik dacht, maar we zijn zo blij dat we hem hebben geholpen zich veilig alleen te voelen in zijn bedje, en nogmaals, wij denken dat het steunen en troosten meer geholpen heeft dan het krijsen en aai over de bol en weggaan.... erg blij, maar zijn nog voorzichtig....
Wat goed. Misschien ook maar proberen hier. Jayden heeft sinds 2 weken echt extreem last van verlatingsangst maar dan alleen bij mij. Op het kdv is er niks aan de hand en als papa samen met hem is ook niet. Maar zodra mama in het pand is is het drama. Hij wil alleen in mijn armen in slaap vallen. Bij mij hangen en als ie ook maar denkt dat ik wegga dan is het brullen. Het gekke is dat ie daar geen last van heeft als ik naar mijn werk ga. Maar als ik ergens ben en hem even aan iemand ander geef dan is het gelijk kijken of mama wel in de buurt blijft. Nou moet ik zeggen dat ik zelf ook verschrikkelijk "zwaan kleef aan" was bij mijn moeder. Ze werd er weleens gek van. Wilde altijd tegen haar aan liggen of in d'r buurt zijn. Tot aan haar dood is dat ze geweest.(helaas is ze overleden toen ik 15 was) Ik heb ook extreme last van heimwee als ik op vakantie ben. En vroeger kon ik nooit ergens logeren want dan moest mijn moeder mij altijd weer komen halen. dus hij zal het niet van een vreemde hebben. Heb hem zelfs van de week anderhalf uur laten huilen(ben wel elke keer naar hem toe gegaan en troosten weer terug leggen hoor) Uiteindelijk na anderhalf uur ben ik er maar naast gaan zittten en mijn hand op zijn hoofd en weg was ie. Het is eigenlijk elke keer zo dat als ik er naast ga zitten en mijn hand bij hem houd hij snel in slaap valt. Alleen slaapt ie toch elke nacht weer tussen ons in Hij word dan wakker en ik ben zoooooooooooo moe dus automatisch pak ik hem op en neem hem mee. Soms weet ik niet eens dat ik hem eruit heb gehaald Want heel eerlijk, hij slaapt al maanden s'nachts tussen in. Een enkele keer niet maar vaak word ie toch wakker. Ben het wel heel zat als ik eerlijk ben. Het begon allemaal zo goed en tot ie een maand of 6 7 was sliep ie door. Sindsdien vaak wakker. Oh lang verhaal geworden zie ik Maar denk je dat het zou helpen als ik steeds een stukje verder van hem af ga zitten? Want dat laten huilen en steeds neerleggen heeft hier echt geen zin.