Sinds een paar maanden eet mijn kleintje (bijna 17 mnd) opeens slechter of niet in de avond. Nu weet ik dat dat erbij hoort en hopelijk een fase is. De vader en ik zijn uit elkaar. Bij zijn vader (3 dagen ) krijgt hij potjes...heb geprobeerd dit om te gooien naar vers maar tot nu toe weinig resultaat...;-( Bij mij eet hij wel mee. Nu lustte hij voornamelijk groente maar geen nasi en macaroni enzo. Ik heb steeds als we dat aten, hem wat anders laten eten. (uit de vriezer of vers gemaakt) Maar nu eet hij dus ook met moeite groente (alleen spinazie en boerenkool gaan nog goed) Is het toch niet beter om hem gewoon mee te laten eten en als hij het niet lust, gewoon pech? Want zo leer ik hem volgens mij ook dat als hij iets niet lust, hij iets anders krijgt... Laatst aten we bloemkool; dit wilde hij niet. Toen heeft hij nog een klein bakje appelmoes gehad (geen yoghurt omdat hij verkouden was en veel last van slijm had) Hij had de volgende ochtend wel giga-honger...
Ik houd er wel rekening mee pasta lust ze bijv alleen zonder saus en spinazie zit ze echt van te kokhalzen dus dat hoeft ze niet te eten van mij en als wij iets eten met veel kruiden haal ik voor haar vantevoren een portie eruit. Ze heeft ook af en toe kuren dat ze iets niet eet wat ze voorheen wel at dan heeft ze inderdaad dikke vette pech. ze krijgt wel altijd toetje, yoghurt of wat fruit.
Hier is het ook gewoon pech als ze iets niet wil eten (wat ze normaal gesproken wel eet)... Vaak heeft ze het nog niet eens geproefd als ze er al een drama van gaat maken! Want meestal eet ze het daarna wel op als ze het toch heeft geproefd (dat moet ze wel altijd van ons!). Wil haar inderdaad ook niet aanleren dat ze wel wat anders krijgt als ze maar genoeg drama maakt.. mooi niet dus!