Misschien een rare vraag, maar ik heb twee jaar terug een Mirena spiraaltje laten plaatsen. Daarbij ging ik echt door de grond van de pijn (moest er zelfs van overgeven). Verwijderen was daarentegen pijnloos. Twee keer kuchen en het was klaar. Bij mijn biopsie van de baarmoedermond ivm voorstadium baarmoederhalskanker heb ik ook gegild en gehuild van de pijn, terwijl de gyn vooraf zei dat het pijnloos zou zijn. Nu ben ik een beetje bang dat ik een hele nauwe baarmoedermond heb waardoor zwanger raken moeilijk is. Heel maf misschien hoor. Daarom zou ik graag ervaringen horen van dames die ook veel pijn hadden bij het plaatsen om mezelf een beetje gerust te stellen/voor te bereiden.
Hoi hoi, Ik verging bij mijn eerste spiraaltje ook van de pijn tot misselijkheid toe, maar had geen moeite met zwanger worden. Ik heb geen idee of er een verband is, heb het nooit ergens gehoord/gelezen. Wat zegt de gynaecoloog ervan? Ik denk dat je moet oppassen dat je niet allerlei oorzaken en verbanden gaat zoeken die er niet zijn. Ik kan het me goed voorstellen hoor, als zwanger worden moeilijk gaat, maar je kan jezelf echt gek maken denk ik...
Fabje123, wat fijn om te horen. Je hebt gelijk hoor, na een half jaar ga je van alles verzinnen. Je wilt zo graag een verklaring hebben. In ieder geval een opsteker dat het bij jou goed ging!
Maar je bent toch niet al een half jaar bezig? Las net je berichten terug en je bent naar een zika land op vakantie geweest en daardoor uitgesteld en daarna een lisexcisie gehad. Probeer je niet te druk te maken om van alles, totdat bewezen is dat er inderdaad iets aan de hand is Je baarmoedermond kan niet te nauw zijn volgens mij, deze zit namelijk dicht het grootste deel van je cyclus. Rond je eisprong gaat het iets open waardoor zaadcellen zich een weg naar binnen kunnen wurmen.
Klopt Snoopy1979. We waren mei vorig jaar begonnen. In de tussentijd hebben we af en aan (nooit meer dan 2 maanden opeenvolgend) geprobeerd zwanger te worden. Ik ben door de uitslag van het uitstrijkje heel erg geschrokken. Ik wilde eigenlijk vijf jaar geleden al kinderen, maar elke keer dat ik erover begon met mijn partner van destijds dan werd het afgehouden (nu sinds anderhalf jaar een topgozer waar ik al een jaar mee samenwoon). Maar toen we dus eindelijk mochten beginnen kregen we eerst dat zikaland en toen die twee maanden wachten eindelijk voorbij waren kreeg ik een dag voor mijn eisprong de slechte uitslag van het uitstrijkje met het hele circus wat daar achteraan kwam. Ik ben dus nogal in de "wat-zal-er-nu-weer-mis-zijn"-modus geschoten en dat is niet goed natuurlijk. Maar mezelf kennende gaat dat wel weer over hoor. Het is gewoon iets wat je met elke vezel van je wezen wilt en elke minuut wachten duurt zo lang. Mensen om je heen die in een keer zwanger raken etc. Je weet hoe het is...
Ja klopt ik weet hoe het is, en ik heb nu makkelijk praten omdat ik inmiddels 2 kinderen heb . Maar de weg ernaartoe was ook echt niet altijd makkelijk. Ik snap je angst heel goed, want er kwam telkens wat tussen, vooral het slechte uitstrijkje lijkt me doodeng, maar probeer vertrouwen in je lichaam te hebben! Hoop in ieder geval dat je snel zwanger bent!
probeer je ook te bedenken dat je 1. misschien net iets gevoeliger bent in die regio dan het gemiddelde (dit verschilt tenslotte per vrouw), en 2. doordat je bijv niet helemaal ontspannen bent doet t alleen maar meer zeer, waardoor je nog meer aanspant, en het nog erger wordt...etc... 1e keer mirena plaatsen ging bij mij met een roesje (door niet nader te noemen redenen), t was 5 dagen hel daarna... 2e keer mirena plaatsen na bevalling ging hartstikke soepel toen die 2e bleek niet goed te zitten (te snel geplaatst na bevalling, alles zat nog niet goed op zn plek bleek dus achteraf), dus die werd er spontaan uitgehaald en gelijk nieuwe erin gezet door de gyn....mwaaaahhhh dat was geen pretje nee...maar gelukkig niet zo erg pijn tot aan spugen toe....(nou ben ik daar sowieso al niet zo gevoelig voor...spugen vanwege pijn oid) het verwijderen ging alle drie de keren sowieso met een scheet en een zucht, maar dat hadden ze ook altijd aangegeven hoor. dat is in elk geval normaal dat dat makkelijk(er) gaat
Ik ben bijna van mijn stokje gegaan bij het plaatsen van de Mirena en ik ben echt geen watje (volgens de Eerst Hulp doktoren) na mijn galkolieken en afgescheurde enkelbanden kreeg ik zelfs te horen dat ik een hoge pijngrens zou hebben.... Ja nou mijn baarmoeder denkt er anders over....
Zo, jij krijgt het ook wel voor je kiezen he Racesmurf? Pfoe! Maar inderdaad ik ging door de grond ook. Bij mij kwam een andere huisarts de kamer binnen om te kijken wat er aan de hand was omdat ze zo hard gegil hoorde. Zo erg was het.
Bij mij was het plaatsen ook een hel. Eerst oefendokter, toen de gewone huisarts en daarna toch doorverwezen naar gynaecoloog omdat ze hem er niet in kregen. Gynaecoloog vertelde dat ik een bijzonder nauwe baarmoedermond had. Bij mijn zoontje 2e ronde zwanger...