Bij de 2de kreeg ik een ruggenprik, de verloskundige mochten niet mee want Corona... De gene die bij anesthesie rond liep verkondigde steeds hoe flauw vrouwen tegenwoordig zijn met hun ruggenprik etc. De ruggenprik deed niks en de weeën werden anders. Dus naar 10 x zegen dat het anders was riep ik Knoer hard dat ik hoopte dat ze met al haar beval ervaring wist hoe een kind op de wereld geholpen diende te worden... Ze kwam aangelopen belde de verloskundige die met hoge uitzondering mocht komen. En ik bleek persweeën en 10 cm ontsluiting te hebben. 20 minuten er voor had ik nog maar 5 cm ontsluiting en zou het nog uren gaan duren, mocht ik daarom geen anderen pijnstilling en alleen een ruggenprik ivm de werking. Ik had een weeën storm door het inleiden.
Ja! Bevalling nr twee en drie duurden beide maar 2.5 uur en thuis geboren. Maar de vierde duurde 7 uur en we moesten richting ziekenhuis.
Haha ja hier 2 en 3 ook "easy" maar 4 lag als sterrenkijker dus dat was heel stuk pittiger. Maar niet genoeg om het bij 4 te houden
hier was nr 4 ook wat 'moeilijker' qua bevalling dan 2 en 3.. Maar..nr 5 was echt de meest makkelijke bevalling van allemaal
Schandalig. Wat doet zo iemand in godesnaam in het ziekenhuis? Daar heeft toch niemand wat aan? Word er gewoon boos van als ik het lees. Dit is gelukkig niet herkenbaar: de rest wel. Ik had om 17.30 uur 4 cm en ging kapot van de pijn. Ik zou een ruggenprik krijgen, dus voordat ze mij gingen verplaatsen om 17.45 uur nog een check: nog steeds 4cm. Om 18.15 uur net voor de ruggenprik hield ik het niet meer. Godzijdank ging 'mijn' verpleegkundige wel altijd mee naar het zetten van een ruggenprik, haar collega's deden dat schijnbaar niet. Zij zag als enige om 18.15 uur dat ik persdrang had. Arts werd met spoed opgeroepen en haar ogen werden zo groot als schoteltjes: ik had 10cm. Onze zoon is in 26 min persen geboren.
Weinig gekke dingen gezegd. Ik kruip tijdens het bevallen helemaal in mijn eigen bubbel. Maar de laatste bevalling ging nogal snel en na een uur had ik al het idee dat ik dit niet lang meer vol zou houden. Dus ik wilde mijn ontsluiting gecheckt zou worden: 6cm. Oké, dus een ruggenprik was geen optie meer, dan een beenprik. De verloskundige vroeg: 'Vind je het goed om nog 10 minuten te wachten?' Ik: 'Nee.', Verloskundige: 'Maar ik denk dat hij er over 10 minuten is.' Ik: 'Oké, vooruit dan maar.' En inderdaad, na 10 minuten was hij er.
Bij de 1e direct na de geboorte: "zit mijn mascara nog goed?" (verloskundige dacht dat ik een grapje maakte na die helse rugweeën en 100 minuten persen maar ik was heel serieus) Bij de 2e direct na de geboorte: "ja mag ik hem NU op mijn buik????" (kind was blauw i.v.m. schouderdystocie -> ik moest op handen/knieën bevallen) Bij de 3e na de geboorte tegen de verloskundige: "Oh *naam* ik kan je wel zoenen!" (ik was zo blij dat het persen (10 minuutjes) voorbij was)
Ik had ontzettend last van persweeën (stuitbevalling en dan voel je de persweeën al eerder) en ik riep een paar keer: ze valt er echt uit hoor dus iemand moet haar NU opvangen!!
Er stond een verpleegkundige in opleiding naast mijn bed, ze zei: Je doet het heel goed.. Heb haar met opgetrokken wenkbrauw aangekeken en een klein beetje snauwend gezegd dat ze dat tegen iedereen zegt! Net voor het krijgen van de ruggenprik moest ik heel erg nodig plassen, maar was al in die steriele ruimte. Mocht niet naar de wc, heb gedreigd het hele bed onder te plassen, ze keken mijn man aan voor bevestiging, hij zei nog, oh dat doet ze hoor Maar het lukte helaas niet
Na een aantal uren weeën opvangen, lag ik op de verloskamer in het ziekenhuis met zo’n 6 a 7cm ontsluiting, vliezen waren al spontaan gebroken. Ik vroeg aan de vk;’Maar wacht even… is het nu dus echt bezig? Ben ik al bezig met de bevalling?’ Ze antwoordde heel droog dat ik al 10 uur echt bezig was Bij de tweede werd ik ingeleid, en na 7 uur zat ik nog steeds maar op 3cm. Toen zei ik;’Laat maar zitten, ik ben er klaar mee, ik wil gewoon naar huis…’ Vette pech Half uur later was ze er
Ik heb vandaag de video van het pers gedeelte van mijn bevalling teruggekeken en tijdens een perswee hoor ik mezelf ineens ‘ik stop!’ piepen
onze vierde kwam snel, verloskundige was er nog niet. ik zat op de wc met persweeen, vond ik de fijnste houding.. alleen vonden mijn man en de vk dat ik eraf moest.. nee hoor laat mij maar zitten ik spoel hem niet door toch! (me niet realiserend dat hij natuurlijk met zijn hoofd op de pot zou kletteren als ik bleef zitten.) heeft even geduurd maar toen heeft man me eraf gesleurd en 2 tellen later was onze T. er
Haha ik zei ook zoiets tegen de vk toen ik in bad zat. "Denk je dat het gaat lukken zonder pijnstilling?" "Je bent er al, al zou je willen, je krijgt niets meer"
Toen de baby op mijn borst werd gelegd riep ik wat doe je, wat is dit nou weer. Ik had niet helemaal door dat hij al geboren was.
Echt zo herkenbaar om te lezen veel dingen hihi. Ik weet nog heel goed dat ik bloedserieus tegen de klinische verloskundige zei dat het echt niet ging passen. En zij maar volhouden dat het echt wel ging passen. En ik raakte er echt geïrriteerd van want ik voelde tóch dat dat niet ging lukken/scheuren =‘D. Toen ze net geboren was was ik hélemaal gebroken want had echt een lange bevalling achter de rug, maar het eerste wat ik zei tegen mijn man was ‘ik wil er wel 20!!’, ehhh. Haha, laten we maar zeggen dat de hormonen goed hun werk deden.