Ervaringen met Ritalin/Concerta

Mijn dochter gebruikt methylfenidaat, kortwerkende variant, en we merkten eigenlijk vanaf het eerste tabletje al verschil. Ze moest wel even wennen, in het begin had ze wat last van het uitwerken en was het ook nog zoeken naar de juiste dosering. Maar ze startte op een zaterdag, zodat wij het effect zelf ook goed konden zien, en die dag las ze meteen heel rustig een Donald Duck uit van voor tot achter. Tussendoor vroeg ik even iets, gaf ze antwoord, en las ze gewoon weer verder. Dit was iets wat ze altijd wel wou, maar gewoon nooit lukte - eerder kwam ze niet verder dan 1 tekstballonnetje, dan was het al te moeilijk en was ze al afgeleid. Verder merkten we het eigenlijk aan alles. Eerder vergat ze dagelijks van alles, als ik haar op kwam halen op school kon ze zo weer 2x naar boven lopen voor bv haar jas en tas. Ook vaak spullen gewoon volledig kwijt, meerdere broodtrommels… gebeurt nu niet meer. Ze onthoudt eigenlijk alles nu zelf, dat is echt een wereld van verschil. Ze is ook veel sneller met alles, eerder duurde bv omkleden voor gym ontzettend lang - ze was altijd als laatste klaar, en niet eens een beetje als laatste - dan moest ze alsnog worden aangespoord door de juf. Nu is ze als een van de eersten klaar.
Met sporten na school was het soms erg druk in de kleedkamer, en was ik haar kwijt; afwezige blik, helemaal hyper, totaal onbereikbaar. Voor haarzelf ook niet leuk, naderhand altijd zo moe, dan lag ze wakker in bed van alle drukte. Nu doet ze vrolijk mee in de kleedkamer, maar blijft volledig bereikbaar en heeft alles onder controle- daarna in bed ook geen wakker liggen meer.
En dan de wat schoolsere dingen; alles gaat vlotter, netter, makkelijker, ze is zekerder van zichzelf geworden. Werkjes krijgt ze af, eerder gewoon eigenlijk nooit. Maar qua vrolijkheid en spontaniteit is het nog steeds hetzelfde kind

Inmiddels is ze qua dosis wat opgehoogd en gaat het op school ook heel goed, eerder stond ze heel erg vaak op, veel wiebelen, friemelen, wippen met de stoel, trappelen en waren 3 sommetjes al te veel. Op school werd er enorm meegedacht en kreeg ze bv al een extra opdrachtje waarbij ze even moest gaan bewegen, dus bv iets naar de kopieerkamer brengen, of gewoon buiten even wat naar een juf brengen (en dan drie rondjes extra rennen en even van de glijbaan) - alles om die bewegingsdrang een beetje ruimte te geven.

Van een rebound is er nu eigenlijk geen sprake meer, ze slaapt ook ontzettend veel beter nu. Het enige nadeel is dat ze veel minder eetlust heeft en we dus goed moeten zorgen dat ze wel iets eet (dus ze krijgt vaak iets mee naar school dat ze echt lekker vindt bv, maar zelfs dan komt de trommel vaak vol terug). Voor de eerste dosis ontbijt ze, dat gaat heel goed gelukkig, en ‘s avonds eet ze soms nog wat extra na het avondeten.

 

Mijn dochter slikt Elvanse. Voordat we daar waren ‘aanbeland’ heeft ze eerst kortwerkende methylfenidaat geprobeerd (dat is meestal het eerste waar je mee begint als je met medicatie start) en vervolgens dexamfetamine. Dexamfetamine werkte prima, maar ivm verzekeringsgezeik kon dat niet langer worden voorgeschreven/gegeven door de apotheek in de juiste dosering… Toen overgestapt naar lisdexamfetamine (Elvanse dus). Dat slikt ze nu een jaar of drie.

Aanleiding was dat ze met zichzelf in de knoop zat, vaak heel boos werd en ook dat school soms best lastig was qua concentratie. Bij alle medicatie merkten we vanaf de eerste keer verschil. We merken vooral verschil in minder overprikkeld raken en daardoor minder boosheid en iets beter haar eigen gedrag kunnen reguleren. Sommige medicatie had te veel (blijvende) bijwerkingen, die niet opwogen tegen het positieve effect, waardoor we toch verder keken. Ze slikt een lage dosis, daar voelt ze zich prettiger bij dan bij wat meer (ook ivm bijwerkingen in het begin waar je ‘doorheen’ moet, dat wil ze niet). Het is een beetje balanceren.

 

Hier 2 kinderen met metylfenidaat (ritalin dus) de ene kortwerkend en de ander langwerkend.
Bij beide kinderen zo blij dat we ermee begonnen zijn. We hebben het eerst anders geprobeerd (met enkel therapie en psycho educatie) omdat het natuurlijk geen pcm is, en vooral omdat we er steeds horror verhalen over hoorden. Inmiddels is mij wel duidelijk dat je vaak alleen de slechte verhalen hoort.
We zijn hartstikke blij dat we ermee begonnen zijn. Het eerste dat de oudste erover zei na een paar dagen was: " mama, ik heb weer tijd om na te denken".
Ook bij de jongste (die startte met 6 jaar) merkten we ontzettend veel verschil.
Hier geen noemenswaardige reboundeffecten, slapen en eten wordt er niet door beïnvloed. (Alleen de jongste valt iets lastiger in slaap, maar met melatonine is dat opgelost).

Naast de medicatie hebben beiden dus psycho educatie gehad (volgens mij is dat standaard na een diagnose), de jongste ook speltherapie en SI therapie.

 

Mijn 14-jarige krijgt sinds ze met 6 jr haar diagnose kreeg, methylfenidaat (Ritalin en Concerta zijn merknamen met als werkzame stof methylfenidaat).
Ze kreeg het voor school om te helpen met haar concentratieproblemen en voor thuis meer voor haar impulsieve en vaak explosieve gedrag. Inmiddels gaat ze al naar de middelbare school en sindsdien krijgt ze langwerkende methylfenidaat, omdat een puberende adhd’er echt niet zelf aan een tweede en derde dosering gaat denken.

Wij hebben hier niet heel lang nagedacht of ze medicatie moest krijgen. Ons kind had een gedragsprobleem waarmee ze zichzelf in de weg zat. En dus hulp nodig, oa door medicatie.

 

Hier ook eerst via gesprekken ed ermee aan de slag gegaan. Ze had zonder medicatie alleen geen rust en geen ruimte in haar hoofd om er iets mee te doen. Medicatie opende zeg maar de deur om met de rest iets te doen.

Bijwerkingen zijn er hier wel. Minder zin in eten, maar kan ook een ‘puberiets’ zijn; de jongste eet ook minder en die gebruikt geen medicatie. En slapen wordt er hier ook door beïnvloedt; als ze de medicatie te laat inneemt dan kan ze ‘s avonds lastig/niet in slaap komen. Maar slapen is sowieso een lastig iets, ze heeft meestal de rust niet om zich over te geven aan de slaap.

 

Haha het dikgedrukte dus. Daarom stappen ze vanaf de middelbare hier ook over. Op de basisschool is er streng toezicht op, maar op het VO niet meer.

 

Meester van groep 8 had ook adhd, dus die vergat het nog weleens. En mijn dochter mocht wel zelf een wekker zetten, maar had dan weer geen zin in de handeling van het pilletje pakken, water pakken, etc. Is natuurlijk ook heel zwaar en veel werk
Toen hebben we afgesproken dat ze iedere middag even kort moest filmen dat ze het pilletje innam en mij dat appen. Hilarisch filmpje iedere keer en de meester vond het wel best dat ik het controleerde en hij er niet meer aan hoefde te denken

En zo belde hij me ook een keer op dat ze haar pilletje in de wasbak had laten vallen en of ze een pilletje van hem mocht (zelfde medicijn/dosering). Maar dat kan je op de middelbare niet verwachten natuurlijk

 

Jeetje haha, handig zo'n meester

 

Hier AD(H)D, zonder hyperactief gedrag en Elvanse sinds een maand of 3, daarvoor een aantal maanden methylfenidaat gehad, maar het deed zo'n beetje niets en gaf alleen bijwerkingen.
Kan niet zeggen dat het een wereld van verschil is hoor, maar wel gedachten die minder door elkaar lopen, een iets betere concentratie en dat scheelt al.
Heeft echt idioot lang geduurd, jaren geleden ook onderzocht, maar bij een bureau waar we geen goed gevoel hadden en die vooral luisterden naar de juf die maar wat riep wat totaal niet klopte, waardoor ze zich op andere dingen gingen focussen tijdens het onderzoek.
Bij een ander bureau was het zo duidelijk als wat. Voor ons ook hoor, al jaren, maar pas met een diagnose kun je wat meer.
Eerst begeleiding gehad om er mee om te gaan voor we aan medicijnen begonnen.

 

Mijn jongste heeft met 7-8 jaar een tijdje methylfenidaat en daarna dexamfetamine gehad. Beide moeten stoppen omdat de bijwerkingen (slaapproblemen, eetproblemen, rebound, depressiviteit, prikkelbaarheid, agressie) niet te doen waren en de werking maar matig. Ze was wel iets rustiger en minder overprikkeld, maar verder worstelde ze nog net zo veel.
Meteen bij diagnose gestart omdat ze al behoorlijk vast aan het lopen was in het leven.

Hier was het geen succes.
Maar ze heeft een dubbele diagnose (met autisme erbij) en daarbij is de kans dat goed werkt kleiner en kans op bijwerkingen groter.

 

@Kache: Ook Elvanse geprobeerd? Wij vinden de bijwerkingen en vooral de rebound daarbij echt vele malen minder erg (ikzelf ook rebound is er eigenlijk gewoon helemaal niet). Mocht je/ze ooit weer medicatie overwegen, dan zou dat het proberen waard kunnen zijn.

 

Mijn tweede heeft ritalin gebruikt, best een hoge dosering, maar weinig resultaat. Daarna dexamfetamine. Dit leek in eerste instantie wel te helpen, maar na verloop van tijd was hij niet meer zichzelf. Beetje terneergeslagen, zwaar op de hand, heel boos. Toen we in de vakantie stopten kwam er ineens weer een schaterlach naar boven. Hij gaf toen ook zelf aan dat hij zich zonder medicatie veel beter voelde. We zijn toen in overleg met de psycholoog gestopt. Dit vond zijn juf niet leuk. Ze heeft nooit weer normaal gedaan, want wat wij ons kind wel niet aandeden. Sorry?
Van school gewisseld, dit deed wonderen. Zijn concentratie is nog steeds prut, maar zijn zelfvertrouwen is enorm toegenomen. Met de juiste ondersteuning komt hij een heel eind.

Voor de oudste hebben we volgende week een intake gesprek. Hij heeft een dubbele diagnose en ontzettend last van prikkels om hem heen. Vorig schooljaar stond hij op het randje uitvallen van school, hij ging niet meer heen en als meneer bedenkt dat hij iets niet doet, dan doet hij het ook niet. Toen hij vier was zette ik hem in de bus en wenste de chauffeur een hele fijne rit (ze zei dat ze het kon handelen) en lichtte ik school in, maar met een jongen van bijna 14 gaat het net even anders.