Vertel me in godsnaam dat jullie ook van die periodes hebben dat je het gewoon écht ff niet meer leuk vindt! Mijn zoontje is nu ruim 2.5 en volop aan het peuterpuberen. Daarnaast loopt er nog een meisje van 18 maanden rond die ook al behoorlijk pittig en pienter is en haar broertje gezellig nadoet met gooien, schreeuwen etc. Mijn zoontje is af en toe gewoon een klein monster! Niets is goed; hij wilt niet eten, niet drinken, niet spelen, niet slapen, niet.......(vul maar in). En als hij dan niet wil eten zeg ik: prima, dan niet. En dan begint daarna natuurlijk weer het gejengel dat hij wel wil eten. Uitproberen dus. Daarbuiten merk ik dat ik niet meer goed tegen het dreinen en zeuren kan, ik schiet meteen uit m'n slof. Dat haat ik!! Ik wil niet uitvallen en een kort lontje hebben maar ik kan gewoon niets meer hebben op dit moment. Vooral als ik zijn zusje aandacht geef komt hij ertussen en gaat zeuren/huilen/jengelen. Ook merk ik dat hij zijn zusje veel nadoet; dus brabbelen/babytaal, ineens "houterig" lopen etc etc. Ik begrijp dat hij haar mss soms als een bedreiging ziet en ik snap wel waarom hij haar gedrag nadoet. Ik probeer dan uit te leggen dat mama heus niet meer van zijn zusje houdt en we doen ook vaker alleen leuke dingen met hem zodat hij de volledige aandacht krijgt. Maar toch! Het is een draak af en toe! Terwijl ik heus wel weet dat hij er ook niet zoveel aan kan doen en gewoon mijn aandacht probeert te krijgen. De laatste tijd merk ik echter dat ik er soms al tegenop zie om naar huis te gaan omdat ik weet dat het weer 3 uur lang een grote jank/zeurboel gaat worden. Hoe gaan jullie hier mee om? En dan vooral mama's met kindjes die ook maar een jaar schelen? Ik voel me aan het einde van de avond soms echt een uitgewrongen dweil....
Mijn dochters schelen bijna 3 jaar, maar ik heb die periodes ook...op het moment helaas te veel, net als jij beschrijft... En ik weet niet wat ik er aan moet/kan doen.
Ik heb maar een kind, van nog maar ruim anderhalf en ik heb het gevoel ook regelmatig. Hierdoor twijfel ik al heel erg, of ik ooit een tweede kindje wil. Als ik jullie reacties zo lees, wordt die twijfel versterkt. Succes ermee!
Onze zoon kan ook zo lekker puberen ... (en die is al 4) Ineens niet meer luisteren, moeilijk doen en de wereld vergaat als hij een "nee" te horen krijgt (huilen, gillen, over de grond rollen enz enz) En dan hebben we nog onze dreumes van bijna twee die alles nadoet wat broer ook doet, dus als hij iets doet wat niet mag doet zij dat ook. Vervolgens vindt broer dat weer helemaal geweldog en wordt hij nog drukker en "irritanter" ooit gaat het een keer over (hoop ik )
Mijn kinderen schelen dan wel 2 jaar, maar mijn dochter van 2,5 kan er ook wat van. Vanaf het wakker worden soms al en om de kleinste dingen. Soms heb ik ook een kort lontje hoor Want het is vaak echt zeuren om het zeuren idd. Ze wil bijvoorbeeld niet in bad, haal je haar eruit, wil ze wél in bad etc. Het is hier wel een stuk meer sinds ze geen slaapje meer doet. Adem in, adem uit.... En ik hoop maar dat het een fase is!
Ze doen het gelukkig niet zo vaak te gelijk. Gelukkig kan ik soms ook wel lachen om/met één van de twee als de ander aan het draken is...dan krijg je er dus juist ook weer energie van dat er nog een rond loopt.
Herkenbaar hoor!! Ik ga dit weekend lekker met een vriendin even weg. Even lekker tijd voor mijzelf, dat gaat me vast goed doen. Het stomme is dat ik de kids dan enorm mis...
Kun je ook proberen om ze op hetzelfde moment aandacht te geven? Op de grond gaan zitten en hem betrekken in het spel? Bijvoorbeeld de bal over rollen naar elkaar en dat kan hij natuurlijk veel beter als kleine zus ; ) Dus proberen zoveel mogelijk positief te houden. Verder het negatieve gedrag meteen en consequent aanpakken en uitleggen waarom je dat niet wilt... Succes!
Ik schut je de hand. Lang leve de schoolvakanties dan is het hier net een graadje erger. Ik ben blij dat ik uk morgen naar NL ga brengen en zondag alleen terug kom. Kan niet wachten op heeeeel even 5 daagjes geen mama zijn. Die mama kreet heb ik vandaag al 1000000x gehoord ZUCHT .... ik zit zelf gewoon niet lekker in mijn vel dus het ligt aan mezelf en niet aan mijn mannetje maar soms zou ik willen dat ik ff een behangetje had Sterkte ik heb respect voor je je hebt er twee en ik een
Mijn dochter kan soms ook heel erg een baby nadoen. Kruipen en huilen als een baby. Wat goed helpt is haar prijzen en zeggen dat ze al zo'n grote meid is. Dat ze al zoveel kan. En dan benoemen wat ze allemaal kan. ... Bij mijn dochter duurde de peuter puberteit ook heel lang. Maar opeens gaat het beter. Ieder kind zal die periode houden. Ik snap dat het lastig is. Succes ermee en probeer ze positief te benaderen ipv boos worden, dat werkt vaak averechts.
Ik denk dat heel veel moeders dat wel hebben joh. Hier kan het ook een hele dag goed gaan, maar dan rond etenstijd wordt iedereen chagrijnig en hongerig en dan heb ik het ook wel eens helemaal gehad. Is normaal en in het weekend of in de avond idd even lekker wat voor jezelf doen (al mis ik de kids dan ook weer gelijk haha).
Herkenbaar,... Maar het is echt een fase. Helaas is die fase niet de laatste . Het gaat hier sinds het begin van de vakantie ook niet echt leuk. Maar ik probeer een beetje met de flow mee te gaan. Een hele waardevolle tip vind ik choose your battles! Oftewel maak je alleen druk om die dingen die jij echt belangrijk vindt. Af en toe negeren helpt ook wel. Misschien een dagje helemaal alleen met je zoontje? Doe ik ook met mijn dochter. Helpt goed! Dan zie je ook weer even de mooie kanten van het moeder zijn.
Herkenbaar doen ze ook als ze 4 en half zijn en bijna 14. De vakantie he. Ze vliegen hier elkaar bijna dagelijks in de haren. Dochter heeft al een oorlogswond op gelopen ( krabbel per ongeluk bij haar neus van broer lief) en vandaag broer lief dat rot zusje ook!! Dat zei hij ook echt zo!! Zij van de week hij trekt aan mijn haren hij ja vind ze leuk. Was ook lolletje maar gillen pfff. haha.