Typisch dat juist de moeders die vroeger wel eens een corrigerende tik hebben gehad veel minder hysterisch zijn over dit onderwerp. Hoe zit dat dan met die traumatische ervaringen die ze er eigenlijk aan over hadden moeten houden?
On topic: ts, aangezien er hier in huis geen corrigerende tikken gegeven worden, betekent billenkoek hier een soort van kietelspelletje, ik heb er zelfs een billenkoekliedje bij , dit gaat dan gepaard met zachte klopjes op de billen. Het is dat mijn zoon niet praat, maar anders had hij een paar jaar geleden (inmiddels is hij wat te groot ervoor en doen we gewoon kietelen) zomaar kunnen zeggen dat hij regelmatig billenkoek kreeg. Voor de discussie: ik vind corrigerende tikken echt niet nodig, maar als het om (de echte) billenkoek gaat na erg ongewenst gedrag, denk ik niet dat het direct schadelijk is. Mijn man kreeg heel incidenteel billenkoek en die heeft het in ieder geval niet als schadelijk ervaren. Zelf kreeg ik "corrigerende" tikken, die niet super hard gingen, (ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik er ooit echt pijn van had), maar die wel heel onverwacht kwamen en ook echt niet "verdiend" waren vaak. Dat heeft me wel een zeer onveilig gevoel gegeven en heeft me zeker (emotioneel) geschaad.
Ts wat je ermee moet lijkt me duidelijk: het aan je partner overlaten. Het is zijn kind en dat van zijn ex, hoe begaan je ook met je stiefkind bent. Wb corrigerende tik kan ik kort zijn: zolang het een tik is die gegeven wordt na een paar keer waarschuwen en niet luisteren en het gewoon bij een tik of even stevig vastpakken bij een arm vind ik er niet zoveel bijzonders aan. Ik geloof ook echt niet dat een kind daar schade van ondervindt. Hier niet in ieder geval. Zodra het echt klappen zijn die zomaar gegeven worden: ik lees slaan in het gezicht, krabben, schoppen of een riem , ja dan wordt het een ander verhaal. Ik vind er wel degelijk verschil in zitten.
Kom op zeg...je zit bewust medelijden te wekken bij iemand die dat totáál niet nodig hebt en vervolgens ben je er vol van overtuigd dat ze daardoor dus wel degelijk iets heeft overgehouden aan haar jeugd, en daar bedoel je vast geen positieve gevolgen mee, toch? En doordat je je nu erg aangevallen voelt doordat ik de bal terugkaatste met jouw opgelopen trauma, vraag ik me werkelijk af of dat toch niet de onderliggende reden is van je felle reacties hier...
ik denk niet dat jij en ik het ooit ergens over eens zullen zijn. Daar zijn wij te verschillend voor. En ik pas ervoor om mij uit te laten lokken, zeker gezien jij daar veel voldoening uit lijkt te halen. Ik heb gewoon echt een heel fijne jeugd gehad, dus daar hoef je écht niet in te blijven porren jammer he?
Heel fijn voor jou! Maar zoals je net zei; wat u niet wilt dat gij geschied..... Pas dat dan ook voor jezelf toe en praat een ander geen slechte jeugd aan, terwijl die misschien nog fijner is geweest dan de jouwe.
Echt he Loesje. Volgens mij zijn er genoeg leden hier die weleens een tik kregen vroeger, en toch echt geen slechte jeugd hebben gehad. Ik bijvoorbeeld. Zelfs een hele fijne jeugd gehad, ondanks een tik voor mijn billen hier en daar. Ik vind het ook vreemd dat als je zelf nooit een tik hebt gehad, dat je je uitspreekt over de schade die kinderen oplopen die het wel krijgen of gehad hebben. Echt...??? Wat een onzin joh.
Waar praat ik een ander een slechte jeugd aan? Ik vind slaan onacceptabel. Maar ik heb nergens gezegd dat je dan een slechte jeugd hebt. Dus als we dan toch fijn in gaan vullen voor elkaar; waarom komt dat in je op? Trigger ik met mijn woorden iets wat jij stiekem zélf voelt?
Iets met meer waarde hechten aan onderzoek? Dat iemand die vroeger tikken heeft gehad daar niets aan heeft overgehouden, zegt helemaal niets. N=1.
N is wel iets meer dan 1, al blijft het verre van representatief. Maar toch opvallend dat de volwassenen die destijds wel eens een tik kregen (niet uit boosheid en duidelijk oorzaak-gevolg) en die in dit topic reageren zonder uitzondering aangeven dat ze er niks aan hebben overgehouden. Maar ik.ben erg benieuwd naar het wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat een incidentele corrigerende tik bij een grote groep kinderen schade heeft toegebracht.
TS: even los van de discussie wanneer een tik "corrigerend" of verlies van de zelfbeheersing van de ouder is, een dunne misschien wel niet bestaande lijn.. ik zou het aan je partner overlaten en hem op het hart drukken EERST te vragen aan de moeder hoe het zit omdat jullie dit en dit gehoord hebben. Om niet direct de relatie op te blazen en daarnaast zou je dit zelf ook prettig vinden mocht je kind iets over jou gezegd hebben (ookal kan je je niet voorstellen dat dit zoiets zou zijn)
Nu ben ik ergens ook wel benieuwd: Een paar dames hebben het er over dat je als kind zijnde je ouder eigenlijk altijd zal verdedigen... Maar tot hoeverre is het verhaal van een kind in de jgz dan relevant? Of kan je dit dan ook niet serieus nemen? Als een verknipte buurvrouw bijvoorbeeld een melding maakt van een moeder die haar kind mishandeld, op basis van een tik op de billen en het kind zal dit ontkennen (want deze zal logischerwijs zijn ouders verdedigen). Het kind geeft aan niet bang te zijn voor zijn ouders, geeft aan niet structureel mishandeld te worden en dat deze oprecht gelukkig is binnen het gezin. Wordt de buurvrouw haar verhaal dan als de waarheid gezien, of het verhaal van het kind? Als de theorie van deze dames klopt, dan is het verhaal van de buurvrouw in zo een geval het meest betrouwbaar en zal er op die grond ook actie ondernomen moeten worden. Bij mishandeling lijkt uithuisplaatsing me logisch? Of een nauwe betrokkenheid van jeugdzorg, gesprekken met psychologen etc. Dit is iets wat me schadelijker lijkt dan die ene pets op de billen die hij gekregen heeft. Althans: als je een compleet gelukkig, ontspannen kind neemt en deze in een situatie plaatst waar hij ergens wordt gedwongen om deze gedachten te herzien...
Ik ken een moeder die haar op dat moment oervervelende kind een tik verkocht, de overbuurvrouw zag dat en vervolgens kwam de politie. Moeder heeft uitgelegd dat het kind de hele dag zat te stieren, vervolgens haar geduld kwijt was en het kind een tik heeft gegeven. Politie vond het een begrijpelijk geval en er is niks mee gedaan. Strafbaar dus of niet, agenten zullen vast ook wel kinderen hebben die ze soms achter het behang kunnen plakken. Ik durf te wedden dat menig agent zijn kind óók wel eens een corrigerende tik heeft gegeven.
Natuurlijk! Ik denk ook echt niet dat er zo zwaar aan wordt getild als sommige doen overkomen. Ik blijf er dan ook bij dat het fenomeen 'corrigerende tik' bij wet verboden is, omdat er toch echt ouders zijn (zoals bij Klaasje) die hier hun eigen invulling aan geven om zo geoorloofd hun frustraties los te laten op de kinderen.
precies, maar wat is je vraag dan? in hoeverre kinderen loyaal blijven aan hun ouders? mijn ervaring is héél loyaal. Ik heb een pleegdochter die uit huis is gezet door haar moeder. Zij heeft echt zeer nare dingen meegemaakt bij haar ouders, die ik omwille van haar privacy niet neer kan zetten. Maar het was écht verschrikkelijk. Ondanks dat bleef ze contact houden met haar ouders, was haar verdriet groot toen 1 van de ouders overleed en heeft enorm veel moeite gehad met de verwerking hiervan. Ondanks wat deze ouders haar aan hadden gedaan. Iets wat niet heel raar is, want je hebt nu eenmaal maar 1 paar ouders. Wat ze ook doen, het blijft je moeder, het blijft je vader. Daarbij: vergeet vooral niet: het leven dat ze hadden, de manier waarop de ouders met ze omgaan, is voor deze kinderen een bekende, vertrouwde manier van doen. Ook al doen ze hun kinderen pijn, het is voor hun vertrouwd. minder beangstigend zelfs als bij liefdevolle vreemden gaan wonen. Inmiddels heeft ze, nu ze volwassen is, geen contact meer met de overlevende ouder.
Ik citeer; En als jij niets mis vindt met een tik, of deze nu corrigerend is of niet, dan heb je wel degelijk 'iets' overgehouden aan je jeugd.
. Mijn vraag is tot hoeverre je het statement van een kind dan mee kan laten wegen. Strafrechtelijk gezien dan heh. Nu gaat het in het geval van je pleegkind om een schrijnend geval, maar zoals hier werd gezegd zijn de dames hier 'slachtoffers' van deze loyaliteit, omdat deze zeggen dat we ondanks een corrigerende tik een gelukkige jeugd hebben gehad... Een corrigerende tik is bij wet verboden, dus vervolging is niet uitgesloten... om het even zo te stellen. Maar in die vervolging kan dus een positieve verklaring van het kind niet worden meegenomen, want...dat is de loyaliteit die praat. Dus dan bestaat er een (klein) risico dat zo een kind op basis van iets wat over het algemeen niet als traumatisch is ervaren, iets traumatisch wordt gemaakt, toch?