Ik ben vorig jaar augustus bevallen van mijn dochter. Helaas ben ik vier dagen na de bevalling opgenomen in het ziekenhuis. Om het verhaal kort te houden: ik bleek een molazwangerschap te hebben veroorzaakt door een tweede vruchtje die met 8 weken gestopt is met groeien. Ik heb ruim 4 maanden in het ziekenhuis gelegen en ben nu aan het revalideren. Nu mijn vraag: ik maak mij een beetje zorgen over het opbouwen van een band met mijn dochter. Ik heb de eerste belangrijke maanden gemist omdat ik niet of nauwelijks bij bewustzijn was. Heeft iemand hier ervaring mee en/of tips voor mij?
Babymassage schijnt heel goed te zijn voor de binding. Ik doe het zelf ook, is ook super leuk en ontspannend, voor beiden, om te doen. Sterkte ermee!
Wat een vreselijk verhaal zeg! Mocht de baby bij je zijn in het zkh, of was deze thuis? Wat bij premature kinderen wordt geadviseerd (andersom verhaal, kind blijft in zkh, moeder moet naar huis): - zovaak mogelijk buidelen, huid tegen huid. Dit kun je ook met grotere baby doen. Ga met haar in bad, of ga lang op de bank zitten/liggen met haar bloot op jouw blote buik/borst; - koop een draagdoek en draag je kind buiten hierin, liefst zoveel mogelijk zonder kleren tussen jullie twee; - ga samen slapen, of 'ruil' van kledingstukken in bed. Leg jouw gedragen shirt bij haar, en haar gedragen kleertjes naast jou in bed. Heel veel succes!! Ik heb mijn kinderen moeten missen de eerste 5 weken na de geboorte (zij lagen in zkh), en heb hier ook lang last van gehad. Als ik heel eerlijk ben, voelde ik die onbeschrijflijke/ claimende moederliefde pas toen ze bijna 1 jaar waren. Maar het is helemaal goed gekomen gelukkig
Mijn eerste ingeving is ook om een draagdoek aan te schaffen. Dat vonden mijn dochter en ik heerlijk! Zo lekker dichtbij je, kan niet anders dan goed zijn Veel sterkte meid, niet niks wat je hebt moeten doorstaan!
Geen ervaring maar t lijkt me vreselijk! Samen douchen is ook goed voor de binding Sowieso veel huid op huid contact Sterkte!
Wat afschuwelijk zeg! Ik sluit me aan bij wat adi zegt, heb zelf ook een prematuur kindje meegemaakt en zelf niet zo ziek geweest als jij, maar wel zodanig ziek dat ik de eerste 4 maanden niet voor mijn dochtertje kon zorgen. Veel aandacht, huid-op-huid contact en veel dingen nu zelf doen bij je kindje helpen. En voor jezelf aanvaarden dat het tijd nodig heeft en dat je er echt helemaal niets aan kunt doen. Verder duurde het bij mij ook lang voordat ik binding had. Ik heb regelmatig liggen te huilen omdat mijn man en mijn dochtertje zo geweldig klikten met elkaar, en ik er gewoon een beetje verdwaads als buitenstaander bij stond. Maar het komt goed, het moedergevoel groeit, je binding met je kindje groeit en over een jaar merk je geen verschil meer. Echt waar, ik spreek hier uit ervaring want heb nu ook een zoontje waarbij ik niet zo ziek was. De binding kwam sneller tot stand maar er is geen enkel verschil meer tussen mijn dochter en mijn zoontje, dus het trekt bij.
Hallo dames, Bedankt voor jullie tips.wat het voor mij lastig maakt is dat ik erg beperkt ben in het bewegen van mijn schouders en handen. Gelukkig kan ze inmiddels wel op schoot zitten en kan ik haar dan toch een beetje knuffelen. @juul75: wel fijn om te horen dat het met de tijd weer goedkomt. Ik herken jouw gevoel van jaloezie. Ik heb dat soms ook als ik mijn vriend met de baby zie. Maar hij doet het geweldig.