Hoiiii iedereen, Ik zit met een, nja probleem wil ik het niet noemen.. Het zit zo: Als ik serieus tegen mijn dochtertje 'Nee, dat mag niet' zeg, dan lacht ze me gewoon uit! Voorbeeldje: Ze zit aan het gordijn te trekken, dus ik zeg: Nee, E., dat mag niet. Dan kijkt ze me lachend aan, laat het gordijn los, krijgt een nog bredere lach op d'r gezicht en pakt het gordijn nog een x vast. Dit gaat dan ook echt gewoon net zo lang door totdat ik zorg dat ze niet meer bij het gordijn kan. Ze kijkt me dan ook echt uitdagend aan (of ik verbeeld me dit). Ze vindt het gewoon echt grappig als ik iets serieus zeg. Ik probeer hen dan ietsjes bozer te zeggen, maar dat vindt ze nóg grappiger! Herkenning? Of misschien wel tips? Ik voel me echt gewoon niet serieus genomen door d'r haha.
Heel normaal. Naar mijn idee snappen ze nog niet helemaal wat 'nee' betekend. Mijn dochter is nu ruim 13 maanden en pas nu luistert ze ook. en als ik geluk heb gehoorzaamt ze ook nog. hahaha Maar je snapt hopelijk wat ik bedoel? Is heel normaal hoor. Ze zijn druk bezig met ontdekken. En hoe kijk jij als ze naar je lacht? Waarschijnlijk lach je terug? Maar het snappen en gehoorzamen laat in ieder geval nog even op zich wachten.
Heel normaal.. Ze kennen het woordje nee nog niet/niet zo goed, en zien het soms als een spelletje. Nu bij 13-14 maand gaat het hier ook opeens beter met luisteren naar nee. Tot die tijd was het herhalen en weghalen.. Soms reageert hij nog niet, maar als ik dan opsta reageert hij alsnog, dus dan weet hij al dat ik hem ga weghalen, en dat hij dat zelf ook kan doen.. Kwestie van insluiten, hoe frustrerend nu ook even.. Dat lachen zul je ook nog wel zien op andere momenten dat het niet uitkomt. Ze hebben nog weinig mogelijkheden om hun emoties te tonen. Dus ze proberen maar wat. Dan kunnen ze best een gaan lachen omdat jij heeeeel boos bent. Dan lachen ze je niet uit, dan weten ze gewoon niet wat ze moeten doen, en produceert hun koppie een (ongewenste) reactie..
Hier hetzelfde hoor haha.. Of nee nog erger.. Mijn zoon weet dat hij niet aan de tv mag komen, hij gaat er naar toe,trekt zich op z'n knieën om erbij te kunnen kijkt daarna even naar mij om te zien of ik kijk en gaat dan met een grote big smile met z'n handje naar de tv. Raakt deze net niet aan en kijkt dan met een ondeugend gezichtje mijn kant op. Ik zeg dan al uh uh niet aankomen! En dan toch moet hij er even aanzitten.. Hoeze ondeugd..
Dit gebeurt hier ook vrij vaak....dan zeg ik: Nee nee, niet aankomen! Dan kijkt ze me een paar seconden aan en gaat ze rustig verder met haar boefjesgedrag. Vaak haal ik haar, na 2 a 3 waarschuwingen, gewoon weg en zet ik haar neer bij haar speelgoed. Soms helpt dat, en speelt ze gewoon lekker met de speeltjes i.p.v. met de Blu Ray speler.
Oke, thanks dames. Ik probeer serieus te blijven, hoewel ik van binnen eigenlijk ook moet lachen Ik ben dan ook niet boos op d'r ofzo, hoor, natuurlijk niet Maar dan probeer je een beetje op te voeden en dan krijg je zo'n reactie, haha
Dat vind ik nog het lastigste, het zelf serieus blijven. Soms trekt ze zo'n gek gezicht wanneer ze weer eens een boefje is, dat ik echt stuk ga. Geen goed voorbeeld voor haar dus. Wel probeer ik mijn stem wat strenger te laten klinken. Normaal gesproken praat ik met een ietwat schattig stemmetje tegen d'r, maar tijdens het corrigeren wordt mijn stem wat harder en lager.
Klinkt volkomen normaal! Ze vinden dat in eerste instantie allemaal nog erg grappig, ook omdat ze 'nee' nog niet snappen. Je zult de eerste tijd dus echt direct weg moeten halen met een 'nee' en na een tijdje landt dan de combinatie van die twee en kan ze op enkel 'nee' stoppen met wat ze doet. Meestal helpt het wel echt als je een strenge stem opzet, dus even een stukje lager dan je normaal praat
Nou, technisch gesproken weet hij vooral dat jij 'nee' of 'uh uh' gaat zeggen en het feit dat hij kan veroorzaken dat jij dat doet, is een leuk spelletje. Ze zijn zich op deze leeftijd nog niet zo bewust van: dit mag niet en dat ga ik toch lekker doen, (wat ik meer typerend vind voor echt ondeugend zijn).
Conditionering, ik snap het Ik zet ook echt wel een strenge stem op, hoor, maar het is gewoon dat ze het loslaat en me dan zo aankijkt en het dan weer vastpakt. Ik twijfel of ze IETS doorheeft
Ja hoor, ze heeft door dat jij iets nieuws en (daardoor) grappigs gaat doen Maar komt vanzelf allemaal. Alleen kan conditioneren even duren voor het echt landt herhalen, herhalen, herhalen is het codewoord tussen 9 maanden en 3 jaar....
Hier precies hetzelfde hoor, mijn kindje is net zo oud als die van jou, en hoe bozer ik doe, hoe harder hij moet lachen... hahahaha
Heel herkenbaar! De tv en hd ontvanger zijn niet veilig hier. Wat je ook zegt ze blijft met een lach de knopjes indrukken. Wat ze hier ook erg leuk vindt(ik niet vindt het gevaarlijk) is aan de stekker in het stopcontact zitten. Soms trekt ze de stekker eruit en dan wil ze hem er weer in doen. Dat lukt niet door de beveiliging. Probeer dus alles stekkers de zichtbare stopcontacten de halen, maar vergeet er soms weleens 1. Ook vindt ze het heerlijk om op de tafel te klimmen, dit doet ze al ruim 2/3mnd. Werd er zo gek van dat ik een hogere tafel heb gekocht. En dat terwijl de andere helemaal niet zo laag was. Ze moest op der tenen gaan staan en dan haar been tot haar knie in haar zij optrekken, om hem op de tafel te kunnen doen. En trok ze zichzelf er zo op. Je moest dat gezicht zien als ze erop zat............stouterd.
Hier hetzelfde verhaal maar toen was ie iets ouder. Dus ik heel opvoedkundig begonnen als die echt niet wilde luisteren met hem op de gang zetten. Nou nou dat vond ie prachtig en ging het daarna maar nog een keer doen en dan zelf naar de gang. emmmmm. tja
Als je het echt pedagogisch wilt analyseren wel ja, maar ik ben meer van het luchtig benaderen en zie het boefje er wel in.. Ik heb niet zo de behoefte om overal een logica in te willen vinden. Het blijft actie ---> reactie..