Ah, deze stond er nog niet toen ik op "reactie versturen" klikte. Ik kan alleen maar zeggen: Je bent een topper!!!!!!!!
Waar mensen seks hebben kunnen mensen zwanger raken.. Dus ik vind het zowel jouw verantwoordelijkheid als die van hem. Ik vind het nogal makkelijk van hem om te zeggen ik hoef het niet dus haal het maar weg. Het is geen bevruchte eicel van 4wk wat je weg haalt. Ik ben in sommige gevallen zeker niet tegen abortus maar op deze termijn ben je er naar mijn idee wel echt te laat mee! En buiten het feit dat ze het waarschijnlijk bij twijfel niet eens zullen uitvoeren. Ik zou waarschijnlijk wel de zwangerschap uitzitten. Indien er iets met het kindje zou zijn en je kunt het echt niet verzorgen dan afstaan ter adoptie.. Maar goed, ik zit zelf niet in die situatie en misschien reageer ik op dat moment toch anders. Ik wens je in ieder geval heel veel succes met het maken van de beslissing.. Dit zal heel lastig zijn maar er zal op een moment toch een knoop doorgehakt moeten worden. Edit: ik had jouw reactie ook nog niet gezien! Maar super beslissing denk ik! Voor alle partijen
Misschien wilde ik daarom wel dat jullie boos op me zouden worden. Omdat ik een stukje "gelijk wilde halen" voor mijn gedachten en gevoel ofzo... Een stukje bevestiging dat het inderdaad gewoon echt niet kán en eigenlijk wettelijk ook niet zou moeten mogen, abortus op deze termijn. Hij heeft z'n billen gebrand, ik heb m'n billen gebrand. Niet gepland maar we moeten op de blaren zitten. Heb semi bewust zelfs m'n nickname hierop gekozen gisteren... MyNemesis. Mijn gerechtigde wraak. Karma took her turn on me. Ik ga er wat van maken met mijn gezin, als ze gezond is.
Ten eerste even een compliment voor iedereen die gereageerd heeft; respectvol en behulpzaam. Iets wat men op dit forum vaak niet zijn!! En mynemesis, ik hoop dat ze gezond is en dat je het allemaal op een rijtje krijgt voor jezelf! Veel sterkte en succes met alles! En hopelijk zien we begin januari een mooi geboorte bericht van je voorbij komen
En nee je bevalt niet je krijgt eers een spuit die de baby dood en een paar uur later wordt je kindje inde baarmoeder in stukjes gesneden en er uit gehaald. Onder narcose. He gatver dit wist ik niet en weet niet of ik blij ben dat ik dit nu wel weet Zie nu jouw reactie pas.. Ik hoop dat ze gezond is! Heel veel succes!
En nu haal ik diep adem en ga ik eens rustig rondsnuffelen op de rest van het forum... Met een GUO in het verschiet kan ik wel wat info gebruiken. (Heb zelfs een bannertje gemaakt, misschien dat op die manier alles wat me overkomt nu kan landen.)
Ik kan maar 1 ding zeggen: Respect! Respect dat je kiest voor jezelf en je ongeboren kind. Het zal gerust niet makkelijk worden, maar je klinkt alsof je al voor hetere vuren hebt gestaan en dat heb je ook overleefd!
Wat een verhaal, en wat een verrassing moet je ontdekking zijn geweest. Logisch dat dit even moet landen. En logisch dat je alle opties bedenkt en overweegt om hier op een zo juist mogelijke manier mee om te gaan. En logisch dat je in je gedachten ook de belangen van alle andere betrokken partijen meeneemt en de consequenties die dit voor hun zal meebrengen. Persoonlijk vind ik dat dit je siert. Punt is alleen dat niemand anders dan jij met de consequenties zal moeten omgaan van een abortus of adoptie. Voor anderen is dit misschien de makkelijkste oplossing: weg=weg. Die voelen (nog) geen emotionele binding met het groeiende kindje in jouw buik. Weghalen betekent voor hun een einde aan mogelijke toekomstige zorgen en nadelige consequenties. Voor jou niet... Niet nu je al zo ver in je zwangerschap zit. Ik vind het dan ook heel dapper van je dat je voor jezelf (en de baby in je buik!) hebt gekozen. Dat siert je nog het aller- aller meest in dit hele verhaal. Wat de toekomst dan ook brengt. Ps: ik ben niet iemand die uitgesproken tegen abortus is. Ik snap je overwegingen (en je keuze!) dan ook heel erg goed...
Ik reageer hier even op. Je kan om twee redenen besluiten de zwangerschap af te breken. Dit kan om medische reden zijn of om sociale reden. Gaat het om medische reden dan kom je in een heel ander traject dan de sociale reden. Dan wordt de bevalling opgewekt in het ziekenhuis en wordt je kindje heel geboren krijg je tijd en ruimte om het een plekje te geven en afscheid van hem of haar te nemen. Je mag je kindje laten begraven of cremeren er wordt humaan mee omgegaan zegmaar. Weet je het geslacht al? Gaat het om sociale reden dan gaat het er dus een stuk gruwelijker aan toe. En de restjes worden bij het afval gedumpt. En nee als de arts in kwestie het gevoel heeft dat jij het doet omdat een ander je er toe dwingt zal deze never nooit geen abortus uitvoeren. Ik kan me voorstellen dat als je minder ver zou zijn de keus sneller gemaakt was in deze situatie. Maar je spreekt nu van een feutus waarvan het zenuwstelsel al is aangelegd, die jou waarschijnlijk al heeft gehoord enz enz. De keus is aan jou maar weet dat als je een gezond kindje wil laten aborteren dat je met een sterk verhaal moet komen. Volgens de Nederlandse wet is abortus nog steeds verboden. Door een uitzondering wordt de arts alleen van strafvervolging ontzien als deze kan aantonen dat de vrouw in een pure noodsituatie verkeert. En mijn ervaring is dat ze daar heel serieus mee om gaan. En dat is maar goed ook. Als ik jou was zou ik ook eens bij het Fiom gaan praten over eventueel de optie van adoptie of langdurige pleegzorg. Adoptie is niet meer anoniem maar wil je wel contact houden met je kindje maar kan je het echt niet houden is langdurige pleegzorg een optie. Het is hoe dan ook een moeilijke situatie en je hebt zeker alle recht om alle opties naast elkaar te leggen en tegen elkaar erg te strepen. Daar zou niemand je om moeten veroordelen. Je bent nu gigantisch geschrokken en dat zal even een plekje moeten krijgen. Maar maak geen al te overhaast besluit. Eenmaal weg komt je kindje nooit meer terug. En er is die mooie gulden middenweg als je kindje gezond en levensvatbaar is. Als je behoefte hebt om dingen te vragen mag je me altijd een p.b. Sturen. Heel veel sterkte!
Ik zie dit berichtje nu pas. Heel knap van je en volg je hart. Ik zie net ook dat je al een topic hebt geopend. Er is hier trouwens nog iemand op het forum die net al jij haar kindje alleen opvoed en er pas met 30 weken achter kwam dat ze zwanger was en ook haar spiraal zat er nog in. Ik ga een linkje voor je zoeken. @de rest. Sorry dat ik wat gedetailleerd was in m'n beschrijving. Ik had alleen het gevoel dat het even bangelijk voor de TS was om te weten wat de consequenties werkelijk zijn. Ik persoonlijk kan nog geen gynecologenstoel op tv of in het ziekenhuis zien of ik wordt al helemaal onpasselijk. En nee ik heb nooit een abortus gehad en mijn gesprek bij de kliniek was heel fijn en verhelderend. Maar ik ben me er ook heel erg van bewust hoe anders het had kunnen gaan als ik niet naar m'n hart maar naar de ballen van m'n ex had geluisterd!
Dat is de beste keus die je kan maken heel knap dat je voor je eigen gevoel kiest hopelijk is alles goed met die kleine daar binnen
Oh, ik heb overigens contact opgenomen met het Fiom en een afspraak gepland waar hij (als het goed is) ook bij zal zijn. Hopelijk opent dat in ieder geval zijn ogen en vindt hij een vorm van berusting, of hij nu deel zal gaan uitmaken van het leven van het kindje of niet.
Heel goed van je. Nu even doorpakken alles proberen te regelen en hopelijk straks genieten van een lief klein en gezond kindje. Wie wert draait hij na de grootste schrik ook wel een beetje bij. Zou in elk geval fijn zijn dat hij in het belang van z'n kindje kan meedenken. Heeft hij al kinderen? Of is het voor hem wel de eerste?
Nee is voor hem ook niet de eerste. Dat speelt voor hem ook mee, lang en ingewikkeld verhaal en dit zijn details die ik op een forum niet kan prijsgeven... Hij draait niet bij, ik zie het niet gebeuren. Ken hem te goed om daarin valse hoop te kweken. Maar ja, his loss. Wat dat betreft zien we wel hoe het gaat lopen. Hou me nu met mezelf, mijn eigen gezin en ukkie bezig. De rest is bot gezegd bijzaak. Al hou ik de verstandhouding uiteraard het liefst rustig en gemoedelijk...
Hoi AnnaCF, voor mij persoonlijk hoef je je niet te verontschuldigen. Het niet weten wil niet zeggen dat het niet bestaat. Ik had me alleen nooit gerealiseerd dat het zo ging. Ook respect voor de keuzes die jij gemaakt hebt. Ik heb jouw verhaal een beetje gevolgd en het kan voor jou ook niet makkelijk geweest zijn.