TS ik wil je ontzettend veel succes wensen en ik vind het fijn om te lezen dat je ervoor gaat! Bij een abortus in het tweede trimester (zonder medische reden) wordt de baby er in stukken uitgehaald. Iets waar je niet teveel over na wilt denken .
Het was absoluut niet bedoeld om haar te kwetsen. Als dat wel is gebeurd, spijt me dat heel erg. Ik gaf antwoord op een vraag van iemand. Ik vind het top dat TS ervoor gaat. Daar is veel moed voor nodig en ik hoop dat ze alle steun krijgt die ze verdient!
Nogmaals bedankt voor alle lieve reacties hier!! Geen punt hoor dat wordt beschreven hoe een abortus in z'n werk gaat... Ik ben ervan op de hoogte en ik heb voor mezelf gelukkig de conclusie kunnen trekken dat ik dat never ever ever zou kunnen, zelfs als ik NIET had geweten hoe het in z'n werk gaat. Ik neem mezelf niet kwalijk dat ik op die ene dag, in die vlaag van verstandsverbijstering, angst, pijn en verdriet heb "overwogen" om een abortus te laten plegen. Dat was namelijk niet omdat ik een kindje wilde laten weghalen (of dus zelfs in stukken zou willen laten snijden) maar stomweg omdat ik er geen kinderen meer bij wil(de). Klein verschilletje in uitdrukking, groot verschil in de praktijk. In het kort over hoe het nu gaat; de gynaecoloog is positief. Moet nog wel terug omdat hij niet alles heeft kunnen zien (volgende week donderdag) maar grote problemen mbt de gezondheid van de kleine meid heeft hij niet. Geen afwijkingen gezien whatsoever, wel vielen alle skeletmetingen klein uit voor de termijn. Hierover maak ik mij wel flink zorgen eigenlijk, ik ben dus niet gerustgesteld. Maar vanavond heb ik een 3D echo laten doen en adhv mijn verhaal en uitleg heeft deze echoscopiste ook nog even heel secuur alles opgemeten en zij kwam met alle metingen op 20+1 uit, behalve met het bovenbeentje (19+2) en het buikje (21+0). Dit stelt wel weer een beetje gerust eigenlijk... Al bij al......Met of zonder m'n vriend, we komen er wel.
Jeetje meid, wat een verhaal! Ik vind je echt een absolute topper! Ik hoop van harte dat je zwangerschap goed verloopt, en wens je alle geluk van de wereld!
Wat fijn om te horen dat het er tot dusver goed uitziet! Ik vind het dapper hoe je alle keuzes en mogelijkheden met ons besproken hebt en ik vind het mooi om te lezen dat dit het resultaat is! Heel veel succes volgende week donderdag. En ik wens je nog een hele fijne zwangerschap.
Ik heb heel veel respect voor je en bewonder hoe je vanaf het begin alles van verschillende kanten bekeken hebt! Erg knap! En jeetje wat een moeilijke en ingewikkelde situatie. Zoveel mensen waar jouw keuze invloed op zal hebben, wat zal dat zwaar gewogen hebben! De keuze die je hebt gemaakt, had ik al verwacht na het lezen van je verhaal. Je wilde woede, om te bevestigen hoe fout abortus op dit termijn is. Dat het not done is en het jouw een vreselijk mens zou maken. Dit had je helemaal niet nodig, jij was die woede zelf al. Het gaat helemaal goed komen, met ups and downs, maar het gaat goed komen! Over die echo....bij mijn dochter was er ook standaard een verschil aan weken bij de metingen. Haar hoofd was vaak vrij klein, wat ik dan wel lichtelijk eng vond. Mijn gevoel zei dat ze gewoon gezond was en ook de verloskundige en gynaecoloog zeiden er niets van. Het lijkt erop dat ze een foute eerste meting hebben gedaan, gezien de andere 2 metingen. Super ook dat je contact hebt opgenomen met het FIOM! Ik vind je een topper!
Wat fijn dat alles goed is met je kleintje. Heb je je kinderen al verteld dat ze een zusje krijgen? Vinden zij het leuk? Ja met of zonder vriend het komt vast goed. En het klinkt vreselijk cliché maar het is echt zijn verlies hoor als hij z'n dochtertje niet wil zien.
Wat een onwijs lief bericht, dank je wel! Doet me enorm goed, voel me echt gesterkt. Zeker nu. Gisteren hebben we de afspraak bij het Fiom gehad. Dat was heftig en op één lijn liggen we absoluut niet. Wel is hem nu duidelijk dat een abortus absoluut geen optie is en daar berust hij ook in, ondanks dat hij blijft zeggen dat hij "het" niet wil etc. Tijd zal het leren, ik heb m'n punten gemaakt en eveneens duidelijk gemaakt wat ik van hem vraag. En dat is niet veel in mijn optiek, we hebben hier immers allebei niet om gevraagd en dus zullen we beiden water bij de wijn moeten doen. Voor nu is het allereerst even een kwestie van "alles laten bezinken" plus ik tel af naar aankomende donderdag de echo.
Nee, haast niemand weet het nog in mijn omgeving. Ik wacht donderdag nog even af, als slag om de arm. Niet dat ik van plan ben alles in de doofpot te stoppen als ze toch niet gezond blijkt (al kan ik dat scenario toch vrijwel zeker uitsluiten), maar omdat ik weet dat de shock voor iedereen in mijn omgeving al groot genoeg zal zijn en dan wil ik niet ook nog eens onzekerheden moeten uiten betreffende haar gezondheid. Ik wil eerst even zekerheid, linksom of rechtsom. Na donderdag zal mijn omgeving dus worden ingelicht. Oh en dat cliché....... Helemaal waar. Maar we zijn er nog niet ze is er nog niet. Even de boel laten bezinken en dan verder zien.
En reageerde je familie goed? Heb je nog goed contact met de vader? Nu bij mijnde bevallingsdatum dichterbij komt merk ik dat de babypappa ondanks dat hij er mee worstelt wel wat realistischer wordt. Helemaal niet boos dat ik de baby niet heb laten aborteren nadat bleek dat de zwangerschap wel goed was ipv een MA. Hij zei zelf dat het eigenlijk al een kindje was met 11 weken destijds had hij daar een heeele andere mening over. En wil z'n kindje zelfs zien en hij verwacht dat hij z'n draai wel gaat vinden met de kleine. Zelfs erkennen vond hij geen gek idee en het vanzelfsprekend dat hij meebetaald in het onderhoud van de kleine. Het heeft me 6 maanden stres opgeleverd en heb me enorm vaak moeten inhouden maar hij heeft wel in rust kunnen bedenken wat of hoe. Hoop dat jou vriend ook bijdraait en. In elk geval wel meehelpt met de opvoeding of dat fysiek of financieel is.
Ik heb nog niks verteld want ik heb nog steeds geen zekerheid... Bovenbeentje (en nu ook bovenarmpje zo blijkt) zijn nog steeds te kort en ook niet goed meegegroeid dus de achterstand is groter geworden. Kan nog steeds door het vele roken komen toen ik niet wist dat ik zwanger was (plus daarbij maak ik sowieso al geen grote kinderen), maar ben doorgestuurd voor een vruchtwaterpunctie. Dinsdag punctie vrijdag uitslag dus over 8 dagen kijken we weer verder... Tussen mij en m'n vriend.........heb de grootste hel van m'n leven doorgemaakt vandaag. Hij is gekomen hij was erbij. Maar wel de grootste heibel en ruzie in de wachtkamer. Helaas was daar ook alle tijd voor want de gynaecoloog liep ruim een uur uit. Zoveel verdriet zoveel pijn... Het is niet eerlijk. Niet tegenover mij niet tegenover onze dochter niet tegenover zijn zoon niet tegenover mijn andere kinderen... Ik begrijp niet dat de kleine dingetjes die ik van hem vraag (nog niet eens verwácht of éís) al teveel gevraagd zijn... Ik zal het nooit kunnen begrijpen...
Jeetje wat heftig allemaal! Vind t knap van je hoe je ermee om gaat! Ik ken je natuurlijk niet, en weet ook niet waarom het zo erg is als er nog een kindje bij komt.. maar wens je succes en sterkte met de punctie! Uit ervaring kan ik wel zeggen dat de metingen vaak niet kloppen! En als je veel rookt of hebt gerookt dan loopt je kindje idd wel achter in groei... Knuffel!!
Jeetje meid, ik heb je topic even door gelezen... Ergens last ik dat iemand het mooi vond dat hier respectvol gereageerd werd.... moet zeggen dat vind ik ook. Ik begrijp ook waarom! Je bent zo super oprecht.... en daar heb ik zo vreselijk veel bewondering voor! Wat vind ik dat super knap van je! Ik heb echt respect voor je op de manier hier je hier mee omgaat!! Wat en hoe het allemaal gaat lopen.. ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!
Lief, dank je wel! De gynaecoloog vond de achterstand ook niet schrikbarend gelukkig. En hij wordt de goeroe van de echoscopie genoemd dus probeer een beetje vertrouwen te hebben in zijn oordeel.
Zo'n ontzettend lieve reactie....... Dank je wel! Doet me echt goed. Heb gisteren en vanochtend redelijk rustig met m'n vriend kunnen praten. Ik probeer hem te begrijpen en hij probeert mij te begrijpen. We komen er niet uit, nu nog niet in ieder geval. Wel proberen we nu positief en geweldloos te communiceren. Ben bereid hier heel veel energie in te steken... En dat doe ik dus ook. Ben echt uitgeput, slaap nog steeds niet, maar als het ergens toe leidt is het de moeite waard.
Jeetje. Ik vind het knap hoor dat je zo rustig blijft. Merk bij mezelf dat ik wel echt maanden mezelf in heb moeten houden. Elke keer m'n keus heb moeten uitleggen en nu de baby er bijna is lijkt het eindelijk z'n vruchten af te werpen. Heb je enig idee waar z'n angst zit? Waar is hij bang voor? Het enige wat je kan doen is denk ik jou pad volgen en hem er zoveel mogelijk in betrekken. Heel veel sterkte nog bij het afwachten van de uitslagen hoop echt dat alles goed is met je meisje.
Ben echt niet altijd rustig hoor. Ik heb hem gisteren ook een paar gigantische rotopmerkingen naar de kop geslingerd waarmee ik hem terugpakte op z'n eigen woorden. Niet leuk en niet netjes en natuurlijk werkt dat alleen maar averechts. Vanochtend dus diep ademgehaald en een oprecht bericht met excuses daarvoor gestuurd. Ik ben ook niet perfect of heilig... Hierop volgde dus een rustig gesprek waarin zelfs ook een klein stukje spijkers met koppen is geslagen mbt de erkenning. Babysteps... Ik weet heel goed waar zijn angst zit ja, en ook hoe hij als persoon in elkaar steekt. Dat neem ik hem ook niet kwalijk maar feit is gewoon dat we hier beiden niet om gevraagd hebben en er nu gewoon mee hebben te dealen of we er nu "zin in hebben" of niet. Ik zit ook niet te wachten op de gebroken nachten en de luiers etc, dat was voor mij een afgesloten hoofdstuk. En los daarvan nog veel meer natuurlijk, ook nog veel zwaarwegender zaken. Maar we hebben t nu gewoon te accepteren. En ik kan vanuit het diepst van m'n hart zeggen dat ik van onze dochter hou en dat ik hemel en aarde zal bewegen om haar te geven wat ze verdient, net als m'n andere kinderen. Het gaat niet om mij of om hem. Het gaat om háár...
Wauw, wat een mooie reactie ondanks je situatie. Heel mooi om te lezen dat je dit kleine meisje een kans wil geven en ik hoop echt dat je met je vriend er ook uit zal komen. Welke optie dat dan ook zal worden. Misschien ook iets meer rust om te kunnen slapen nu? Succes en sterkte.
Lief, dank je wel! Hoop inderdaad een beetje te kunnen slapen vannacht. Drie nachtjes slapen tot de punctie... Zes nachtjes tot de uitslag. Er vanuitgaande dat ik ook enigszins zal slápen zou dat haalbaar moeten zijn...