Wat mooi geschreven. Ik hoop echt dat jullie meisje gezond is en dat je ondanks de schrik toch een beetje kan gaan genieten.
De afgelopen paar dagen lijkt de wereld te hebben stilgestaan... Na tweeënhalve week rollercoaster waren er nu ineens een paar dagen "niks". Letterlijk niks. Geen medische bezoekjes, geen strijd met m'n vriend, geen telefoontjes, niks. Het voelt als een zwart gat, een vortex waarvan ik weet dat deze, zodra ik er weer uit kom, direct weer overgaat in de volgende rollercoaster. Nog 25,5 uur tot de punctie. Drieënhalve dag tot aan de uitslag. Dan is er uitsluitsel, dan is er zekerheid of we eind december/begin januari een blakend gezonde dochter zullen krijgen, of dat ik haar ruim voor die tijd terug moet afstaan aan moeder Natuur. De onzekerheid nekt me, tezamen met de wetenschap dat m'n vriend hetzelfde voelt maar dan om exact de omgekeerde reden. Als ze niet gezond is en niet levend ter wereld zal komen, is "het probleem immers opgelost". De wetenschap dat hij dit denkt en voelt breekt m'n hart... Nee, het krijgen van een kind lag ons niet in de planning. Ja, het krijgen van een kind samen levert inderdaad veel problemen op. Maar onze dochter zélf is het probleem niet, zij is onschuldig en heeft hier ook niet om gevraagd. Kon ik hem dat maar uitleggen, kon ik hem dat maar laten begrijpen... Vóélde hij maar...
Wat heftig meis! Je hebt het erg mooi verwoord zeg! Ik wens je heel veel sterkte en kracht voor de komende tijd!!
Heel veel sterkte morgen! Ga aan je denken!!! Ga heel hard duimen dat alles goed is met je kleine meid!
Ik krijg gewoon plaatsvervangend de kriebels, die reacties is zo herkenbaar. Mijn vriend (zo voelt het toch nog wel) heeft nu pas toegegeven dat hij een abortus met 14 weken te ver vond gaan, uit zichzelf notabenen. Toen vergeleek hij het met een kies trekken nu vond hij het toen toch al een kindje. Bizar he... Ik hoop zoo ontzettend dat dit meisje geen zware afwijking heeft en dat ze een kans krijgt. Denk altijd maar zo, niks gebeurt zonder reden. Mijn ukkie had zich ook vast niet voor niks verstopt op die ene echo want dan was de kans veel groter geweest dat ik de zwangerschap had afgebroken. Nadat ik hem met bijna 12 weken op de echo had gezien kon ik dat niet meer voor mezelf rechtpraten. Heel veel sterkte en succes morgen en hier draaien de duimen voor je.
Vandaag was een hel. Heb problemen met m'n internetverbinding, ik zal later toelichten. Maar kort; punctie is gedaan en vrijdag krijg ik het eerste deel van de uitslag van het snelonderzoek. Als die gewoon goed is krijg ik na twee weken de uitgebreide uitslag. M'n vriend gaat morgen bloedprikken hiervoor. Ik ga proberen te slapen nu.......
Een vraag, hoe kun je zo'n iemand nog je vriend noemen? Waarom gun je jezelf niet beter? En beter kan ook tijdelijk alleen zijn? Je hebt allang laten zien dat je dat kunt. Verder hoop ik mee dat je kindje gezond mag zijn!
Eigenlijk puur om duidelijk te maken wie ik bedoel... Kan moeilijk z'n naam neerpoten hier, toch? Ik bén ook alleen. En dat gaat me goed af. Maar ja, hij is de vader van m'n dochter... Hij is wel deel van de vergelijking. Dank je wel.
Ik ben hier niet om te oordelen, niemand speelt voor God of waar je ook in gelooft. Ik zou het niet kunnen doen, 19 weken. Gezond of niet , het is een leven van jou die je zelf geschapen hebt. Kindje verdient niet om niet te leven. Een andere kant van me zegt, als je in zo'n moeilijke situatie zit, had ik het zelf ook overwogen. Hoe slecht dat ook van mezelf klinkt. Mijn kleintje schopt en leeft al 35 weken in me buik en dan kan ik dat toch niet denken? Maar als je voor de realiteit kiest dat jou Kindje niet gezond is en geen prettig leven krijgt dan is het misschien ook wel beter. Dit zijn jou keuzes en die maak je voor de rest van je leven. Ik wens je heel veel sterkte en hoop voor jou dat je toch nog het gezinnetje krijgt waar je misschien naar verlangt. Iedereen verlangt hier volgens mij naar het perfecte gezinnetje. Ik ook.
He wat een hektisch gebeuren allemaal. Heb je het kunnen bolwerken met de kids? Wel herkenbaar het niet weten hoe je die vent moet noemen. Ik ben alleen en toch voelt het als m'n vriend. Maar baby-pappa of ex snappen we ook ☺️ Heel veel sterkte en rust lekker uit zou ik zeggen.
Heb het gered met de kinderen inderdaad, gelukkig. Was nog een heel gedoe. Ik hou het toch gewoon op "m'n vriend". Beetje een mond vol om iedere keer "de vader van m'n dochter" neer te poten en daarbij... Hij mag zich dan als een kl...... gedragen nu, maar ik kén hem. Dit definieert niet wie hij is en zelfs niet waar hij voor staat. Ik ben niet ineens opgehouden met van hem te houden...
respect meid ik vind dat dit kindje er moet komen ook het is je blijkbaar gegund laat die kerel maar lekker praten hoor mannen denken niet met gevoel wij vrouwen wel
Ik heb dit verhaal vanaf het begin gevolgd. Toen eventjes niet meer en eergisteren vroeg ik me af hoe het je verging. Kon het topic niet vinden want wist de titel niet en jouw forumnaam ook niet haha. Maar gelukkig zag ik hem vanmorgen voorbij komen. Wat een heftige dingen maak je mee. Je wordt erdoor geleefd hè?! Ik hoop zo dat je goed nieuws krijgt vandaag, jouw kindje krijgt een topmama! Respect vrouw!
Dank jullie wel meiden. De eerste uitslag van de punctie is goed. Geen trisomie 13/18/21. Nu dus weer anderhalve week nagelbijten voor de uitslagen van het uitgebreide onderzoek... Maar dit stelt wel grotendeels gerust. Vanochtend wezen bloedprikken ivm CMV. Hier maak ik me niet zo bezorgd over, maar het is wel een factor die nagekeken moet worden. M'n vriend reageerde zoals verwacht bepaald niet opgelucht toen ik hem mededeelde dat de uitslag van de sneltest goed is...
Ooh wat fijn om te horen En ach je vriend zal wel wat realistischer worden op den duur. Het is in elk geval ergens wel positief dat hij met je meewerkt voor de afspraken Ik hoop dat die medische stres binnenkort van de baan is en je echt kan genieten. Voel je haar al?
Zodra ik wist dat ze er zat duurde het nog geen 24 uur toen voelde ik haar al... En ik probeer er nu ook iedere dag een momentje extra bij stil te staan. Als ik plat op mijn rug ga liggen (dat hou ik maar heel even vol, is fysiek haast een onmogelijke opgave voor me) dan kan ik het zelfs van de buitenkant al zien. Blijft wonderlijk.