Nu zie ik het, ow meid je kunt je niet voorstellen hoe blij ik hiermee ben Ik heb me ook weer aangemeld op het hypoforum, haha Nikie is alweer zwanger... mijn waarden zijn echt bar slecht voor een zwangerschap maar daar doe ik straks wel wat aan
Oehhhh ik weet het gewoon nog niet!! Mijn gevoel zegt op het ogenblik overduidelijk JAAAAA, ga er gewoon voor!!! Maar mijn verstand zegt: nee, absoluut niet, je bent eindelijk net herstelt en zit nog maar net weer goed in je vel. Eerst eens genieten voorlopig! Mag ik vragen wat jullie de drempel over geholpen heeft? En hoe was jullie eerste zwangerschap, bevalling en het eerste jaar erna? Hier ging alles mis wat maar mis kon gaan namelijk en nu besef ik me wel dat t bij een tweede allemaal niet zo hoeft te lopen, maar toch zit er nog een klein beetje angst in me verstopt daarvoor.
Engeltje wat naar dat alles is misgegaan wat mis kon gaan. Heftig hoor. Kan me voorstellen dat je dan wat angstig bent. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je deze angst aangeeft bij je verloskundige of gyneacoloog. En als je gevoel echt heel erg JAAA zegt en je man denkt daar ook zo over, tja, dan zou ik er voor gaan. Ik heb een hele makkelijke zwangerschap en bevalling gehad, dus over angsten kan ik niet meepraten. Alhoewel mijn angst is dat ik nu niet meer zwanger zal worden, of dat er iets niet goed zou zijn. Maar dat heeft vast iedereen.
@ mar: het is gelukkig niet meer zo dat die angst heel erg groot is, maar het houdt alles toch nog een beetje tegen... Zal het zo kort mogelijk proberen samen te vatten: Tijdens de zwangerschap: - 9 maanden misselijk en spugen - vanaf 27 weken volledig thuis ivm bekeninstabiliteit. Kon niet eens meer naar de hoek van de straat lopen... - einde van de zwangerschap beginnende zwangerschapsvergiftiging en veel voorweeen veroorzaakt door een bacterie. Hierdoor veel in t zh gelegen - mannetje lag in stuit, dus draaipoging gehad wat nou niet bepaald bevorderlijk was voor m'n bekken... Bevalling: - geplande keizersnede - bloeddruk van mijzelf viel steeds weg waardoor ik het idee had dat ik het niet zou halen - mannetje ademde niet bij z'n geboorte en moest aan de zuurstof en naar de couveuse afdeling ( echt verschrikkelijk als je niet weet wat er gebeurd en je niks kan doen voor je uk!!) Na de bevalling: - ongeveer een jaar Fysio gehad ivm bi - PTSS ontwikkeld door de bevalling en daar therapie voor gehad - mannetje huilde alleen maar ontroostbaar zo'n 6-10 uur per dag en volgens de ha was er niks aan de hand... ( na flink aandringen doorverwijzing naar ka gekregen en bleek hij erge verborgen reflux, KMA en darmproblemen te hebben wat nu pas echt goed gaat, wel nog medicijnen) - mannetje had ook nog rug en nekwervels die niet helemaal goed zaten In het begin zei ik dan ook: never nooit meer!! Maar nu is het anders, als het ons gegund is zou ik zo graag nog een brusje voor m'n mannetje willen hebben! In oktober heb ik de therapie helemaal afgerond en sindsdien ben ik ook weer volledig aan t werk, alleen m'n man zit nu overspannen thuis door alles wat er gebeurd is, maar ook doordat hij gemiddeld 60 uur per week werkte daarbij... Nu is dus echt nog niet t moment, maar ik vraag me zo af wanneer wel! Krijg echt de kriebels als ik weer een klein ukje zie... Zei altijd dat ik er t liefst ongeveer 4 jaar tussen heb, maar t voelt nu ondanks alles zo anders!
Jeetje, Engeltje wat een verhaal. Ik ben blij dat het bij mij allemaal zo makkelijk is gegaan. Hoe oud is je zoontje nu? En hoe oud ben je zelf of is het brutaal dat ik dat vraag? Dan hoef je niet te antwoorden hoor. Ik heb ook al heel lang kriebels gehad en emoties als ik weer zo'n kleintje in handen had. De laatste keer een kleintje vast te houden ging goed en nu weet ik sinds kort dat manlief ook voor een tweede wil gaan. Dus ik ben helemaal blij. Mijn kleintje is bijna 3
Wow engeltje, heftig! Ik heb een droom zwangerschap gehad (ik volgde nog een cursus in avondschool bij, 3 avonden per week, en heb examens gedaan bij 38 weken zwangerschap en stond nog bureau's te verhuizen bij 39 weken zwangerschap), maar ik heb een verschrikkelijke bevalling gehad (40u weeën en toen het moest gaan gebeuren was mijn epidurale uitgewerkt, 3 nachten niet geslapen en daarna een baby die ook helemaal niet wilde slapen) Ik wilde wel terug een kindje, maar dat gevoel was plots weg, en tot voor kort wilde ik echt geen kindje meer, of toch nog niet meteen, die hormonen en dat 'ja ik wil'-gevoel was er niet meer. Nu is hij enkele dagen geleden 1 jaar geworden en dan word ik heel erg melancholisch. Ik heb een dagboek bijgehouden (doe ik nog steeds) van mijn zwangerschap en hoe het was na zijn geboorte, hoe hij was etc... en dat heb ik nog eens helemaal nagelezen. Eigenlijk was het helemaal niet zo'n rotperiode zoals ik het me herinner, eigenlijk was hij best een aangename en vrolijke baby, en die problemen, tja het was een baby, het hoort erbij. We zijn beginnen verbouwen toen hij 2 weken oud was en ik denk dat ik daardoor een beetje een depressie begon te krijgen (gelukkig mocht ik snel weer gaan werken, dat heeft veel geholpen) en volgens mij werpt dat een schaduw over de herinnering van de kraam- en babyperiode. Nou goed, eigenlijk was het best een fijne periode nu ik er helder op kan terugblikken en hoewel het me beestig angstig maakt, ik kijk toch echt wel uit naar nog zo'n kleine uk
Hallo Dames, Wij zijn ook van plan voor nr 2 te gaan,.. Dochter wordt over een paar maandjes alweer 3! Het is een pittige tante, vandaar ook iets langer ertussen als van tevoren bedacht
@ mar: mag je gewoon vragen hoor! Zoontje nu bijna 17 maanden en ikzelf 27 jaar. Fijn dat t bij jou wel allemaal zo goed is gegaan, ik kijk daar echt naar uit! Zou het zo graag anders willen ervaren! @ elance: klinkt ook als een heftige bevalling en eerste tijd erna! Gelukkig kun je er nu wel goed op terug kijken! Oh mannetje wordt wakker, werk aan de winkel
Hey, ik zie net dat er alweer zoveel reacties zijn druk weekje gehad dus niet veel tijd om op zp te kijken... Maar ik ga er ook niet vanuit dat het gelijk raak is straks hoor bij onze dochter duurde het zo'n 4/5 maanden voor ik zwanger was. Onze dochter is een pittig meisje, al vanaf dat ze geboren was... en het wordt steeds erger toch lijkt het me leuk voor haar om een broertje of zusje te hebben. Kan ze misschien ook leren om wat voorzichtiger en rustiger te doen. Als ik nu hoor dat iemand zwanger is of net een baby heeft gekregen dan gaat het bij mij echt kriebelen dit heb ik lange tijd niet gevoeld omdat ik de bevalling heftig vond en ik mijn handen vol had aan onze dochter. Maar nu ze zelf kan lopen en meer dingen begint te begrijpen lijkt het me weer erg leuk! Punten waarover ik twijfel is: *kan ik nog zo gemakkelijk oppas krijgen als we er straks 2 hebben? *durf ik die bevalling wel aan? *kraamvisite thuis of kraamfeest? (kraamvisite thuis vond ik tegenvallen) En idd het blijft nog de vraag of een 2e kindje ook gezond zal zijn... 20 weken echo vond ik de eerste keer erg spannend.
@ kimm: hoe hadden jullie het eigenlijk voor ogen gehad? Iets van anderhalf jaar ertussen ofzo? Ik vond 4 jaar ongeveer ertussen altijd ideaal, maar nu voelt dat zooooo anders! @ beauty: hoe hebben jullie nu de opvang geregeld dan? Hier passen allebei de oma's een dagje op en verder kunnen we het zelf oplossen... Kraamvisite thuis is mij ook echt tegengevallen! Heb geloof ik 3 maanden lang kraamvisite gehad, op een gegeven moment zit je ze dan echt de deur uit te kijken omdat je graag rust wil hebben! Hier wordt t de volgende keer dus zoiezo een kraamfeest Wat ik me nu vooral afvraag is: -kan mijn lichaam het wel aan, mn bekken is toch een zwak punt gebleven ondanks dat mn spieren wel echt sterk genoeg zijn om het op te vangen volgens de fysio. - is het niet makkelijker als mn mannetje op school zit, zodat je zelf ook af en toe even goed je rust kan pakken
Wij hebben nu een gastouder maar ik weet niet of die op meer kindjes wil passen. Ze heeft er namelijk nog 3 van een ander gezin... Bij ons in de familie wil niemand voor vaste dagen/uren oppassen dus dat is niet handig. En idd ik vond kraamvisite ook niet leuk, erg druk en er kwamen mensen die mijn man kende maar die ik eigenlijk niet of nauwelijks kende en ik had daar niet zo'n behoefte aan Ook irritant dat er mensen zich gingen bemoeien met hoe ik het deed, altijd mensen die het beter weten Ik had denk ik ook nog veel last van mijn hormonen dus daar kwam het ook wel door dat ik snel aangebrand was haha.. Mijn moeder en zus kwamen elke dag, dat vond ik wel weer erg gezellig. Ook na de kraamweek kwamen er nog (onaangekondigd) mensen langs. Op een gegeven moment was ik het spuugzat!
Ligt er voor de gastouder waarschijnlijk ook aan hoe oud de andere kindjes zijn, ik vermoed dat ze er maximaal 5 mag hebben, maar ligt er natuurlijk ook aan hoeveel plek ze in huis heeft en wat er praktisch kan voor haarzelf.... Maar aan de andere kant zit je waarschijnlijk over een paar jaar nog steeds met dat zelfde probleem natuurlijk.... Zou het voor jullie wel een optie zijn om een andere gastouder te nemen, mocht zij er niet nog een kindje bij willen hebben? Hier trouwens vandaag weer een zooi speelgoed en kleding van mn kereltje naar zolder gedaan, worden jullie daar nou ook altijd ff zo emo van? Het is niet dat ik de hele tijd ga zitten janken, maar moet wel altijd ff flink slikken hoor als die te klein geworden kleertjes weer naar zolder gaan.... Zn commode is nu ook bijna leeg, had zn wiegenlakentjes en hydrofieldoeken e.d. er ook nog in liggen en nu dus niet meer...pff hij wordt echt groot nu!
ik ben tijdens mijn zwangerschap wel erg veel en lang misselijk geweest maar verder aardig door gekomen. bevalling mag ik niet over klagen behalve dan dat ik al een uur volledige ontsluiting had maar niet mocht persen...vond ik echt zo zeer doen. ( maar kraamhulp was er alleen en die mocht niet opvoelen en volgens haar kon ik niet toen al volledige ontsluiting hebben. op aandringen van mijn moeder toch verloskundige eerder gebeld (zou pas rond half 7 sochtends komen) toen ze kwam bleek ik die 10cm al te hebben (had dus al uur pers drang) Om 12 uur savonds braken mijn vliezen en 5 over 12 om 5 min weeen. uiteindelijk 06:20 geboren (persen duurde ongeveer 1,5 uur, weeen waren er mee gestopt) totaal 3 hechtingen
Ja dan zouden we idd moeten kijken of er een andere gastouder in de buurt woont. Maar op dit moment wil ik me daar nu nog niet zo druk om maken er komt vast wel een oplossing als het eenmaal zover is. Als mijn dochtertje uit kleding groeit vind ik dat juist super.. kan ik weer nieuw kopen hihi maar als ik die hele kleine kleertjes zie dan krijg ik ook wel eens heimwee hoor. Zo schattig...
Wij hebben een kraamfeest gehad toen hij 8 weken oud was, bijgevolg hebben we ervoor nog heel veel visite gehad, volgende keer doen we het veel snel
Denk dat je altijd wel alsnog visite thuis hebt, maar meestal zijn dat wel mensen die dichtbij je staan, of was dat bij jullie anders elance? Wij hebben de eerste week eigenlijk zoveel mogelijk visite afgewezen omdat t met mij helemaal niet goed ging en ik toch ook de eerste twee weken volledig op bed moest blijven. Denk dat je zoieso na de bevalling pas echt kan beslissen wanneer je zo'n kraamfeest viert. Whaaaa, heb gisteravond trouwens een heel lang gesprek gehad met ml over een tweede en we hebben besloten om er rond ons mannetjes tweede verjaardag weer voor te gaan! Hebben nu dus echt een datum om naar toe te leven